Polityka spójności
(regionalna)
i fundusze strukturalne
Dlaczego konieczna jest
polityka regionalna?
2
Unia Europejska jest jedną z najbogatszych stref
gospodarczych świata, ale wciąż jeszcze występują znaczne
różnice pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi
Unii, a jeszcze większe pomiędzy około 250 regionami.
Po obliczeniu i porównaniu wysokości PKB per capita widać
duże różnice. Np. przed rozszerzeniem przeciętna wysokość
PKB per capita w Grecji, Portugalii i Hiszpanii nie osiągała
80% przeciętnej unijnej.
W Luksemburg wskaźnik przekraczał o 60% przeciętną
wysokość PKB w Unii.
Regiony cieszące się największym dobrobytem to ośrodki
miejskie – Londyn, Hamburg i Bruksela.
3
Warszawa, 15.12.2006 r.
4
Warszawa, 15.12.2006 r.
5
Warszawa, 15.12.2006 r.
6
Jak funkcjonuje polityka
regionalna?
Polityka regionalna Unii Europejskiej opiera
się na solidarności finansowej – jej realizacja
finansowana jest z budżetu UE.
7
8
Cele polityki regionalnej
(2000-2006):
Cel 1 - regionalny –
PKB per capita ponizej 75%
średniej unijnej
Cel 2 (regionalny)
- wspieranie ekonomicznej i
społecznej konwersji regionów przeżywających
trudności strukturalne
Cel 3 (tematyczny) -
p
omoc na rzecz adaptacji i
modernizacji polityki i systemów oświaty, kształcenia
zawodowego oraz zatrudnienia.
9
Fundusze Strukturalne: Strefy objęte
Celem 1 i 2 w latach 2000-2006 w
UE25
10
Zasady polityki regionalnej
11
1.
Partnerstwa – ścisła współpraca KE z władzami
kraju, oraz w ramach kraju - na współpracy władz
samorządów i obywateli. Uzgadnianie wszystkich
ustaleń w procedurze programowania.
2.
Zgodność – programów objętych wsparciem
unijnym
z kompleksowymi koncepcjami rozwoju regionu i
kraju oraz założeniami i przepisami innych polityk
UE.
3.
Koncentracja – środków i działań na obszarach,
uznanych za kwalifikujące się do udzielenia
pomocy.
Zasady polityki regionalnej
12
4.
Współfinansowanie – środki z funduszy
strukturalnych pokrywają część kosztów, mają
być uzupełnieniem w kosztach przedsięwzięcia.
5.
Planowanie – perspektywiczne programów
rozwiązywania problemów regionów poprzez
tworzenie wieloletnich planów rozwoju i
programów operacyjnych,
6.
Subsydiarność – zgodnie z tą zasadą
Wspólnota podejmuje działania jedynie
wówczas, kiedy cele zamierzonego działania
nie mogą zostać zrealizowane przez państwa
członkowskie
Instrumenty polityki
regionalnej
13
1. Fundusze strukturalne:
Europejski Fundusz Rozwoju
Regionalnego
Europejski Fundusz Społeczny
2. Funduszu Spójności
Europejski Fundusz Rozwoju
Regionalnego
14
Powstał w 1975 r.
Zakres działalności EFRR jest najszerszy,
finansuje:
inwestycje produkcyjne służące tworzeniu i
utrzymywaniu miejsc pracy,
inwestycje w dziedzinie infrastruktury
różne inicjatywy zmierzające do zwiększenia
miejscowego potencjału gospodarczego,
Europejski Fundusz Społeczny
15
Powołany do życia w 1960 r.
Najważniejsze działania:
realizacja akcji aktywizacji na rynku pracy, w tym
przezwyciężanie długotrwałego bezrobocia i jego
społecznych skutków,
promowanie równego dostępu do rynku pracy i
zwalczanie społecznej degradacji grup
dyskryminowanych, w tym kobiet, wspieranie i
poprawa kształcenia, szkolenia i doradztwa,
sprzyjające lepszej adaptacji zawodowej i większej
mobilności,
promowanie wysoko kwalifikowanej siły roboczej,
postaw innowacyjnych, umiejętności dostosowywania
się do nowych wymogów organizacyjnych oraz ducha
przedsiębiorczości,
Fundusz Spójności
16
Został utworzony w roku 1993
Jest instrumentem polityki regionalnej, lecz nie zalicza się do
funduszy strukturalnych. Zakres działania FS obejmuje pomoc
o zasięgu krajowym, a nie regionalnym jak to ma miejsce w
przypadku funduszy strukturalnych.
Przedsięwzięcia wspomagane przez FS muszą należeć do
jednego z dwóch sektorów:
Sektor środowiska – projekty zapewniające osiągnięcie celów
polityki Wspólnoty w zakresie ochrony środowiska.
Sektor transportu – projekty ustanawiające i rozwijające
infrastrukturę transportową w ramach sieci transeuropejskiej lub
projektów zapewniających dostęp do tej sieci.
Pomiędzy projektami z zakresu ochrony środowiska i
infrastruktury transportowej musi być zachowana równowaga
podziału funduszy, która została ustanowiona na poziomie 50%
dla każdego sektora.
Podział środków
finansowych
z funduszy
strukturalnych
według celów
i krajów (mln €,
poziom cen z 1999
r.)
17
18
Konkretne korzyści dla
obywateli
19
Niektóre główne korzyści dla
Hiszpanii:
20
- silny wzrost PKB, znacznie przewyższający
średnią unijną (z 77,6% w 1994 r. do 87% w
2003 r.) i zmniejszenie o połowę stopy
bezrobocia (z 24,1% w 1994 r. do 11,4% w
2002 r.);
- imponujące rezultaty we wszystkich
wspieranych sektorach, szczególnie w zakresie
modernizacji transportu (drogi, autostrady,
tory kolejowe) zapewniające lepszą dostępność
oraz znaczne skrócenie czasu podróży i
zmniejszenie liczby wypadków.
Niektóre główne korzyści dla
Irlandii:
21
- transformacja irlandzkiej gospodarki: stopa wzrostu zwiększa
się od 3% do 4% rocznie i przeszła z poziomu znacznie
niższego (58%) do poziomu znacznie wyższego (132%) od
średniej unijnej.
- zdobycie licznej, młodej i wykwalifikowanej siły roboczej
dzięki dużym inwestycjom w kapitał ludzki (zmniejszenie o
połowę stopy bezrobocia, która spadła z 11,9% w 1994 r. do
4,3% w 2002 r.)
- przyspieszenie modernizacji podstawowych infrastruktur
(stymulując rozwój gospodarczy, przyciągając bezpośrednie
inwestycje zagraniczne), szczególnie w dziedzinie
telekomunikacji (systemy telefoniczne, Internet na terenach
wiejskich, itd.)
Przykłady otwarcia regionów
transgranicznych:
22
- budowa autostrady Huelva-Lagos i
mostu na rzece Guadiana na granicy
pomiędzy Hiszpanią a Portugalią;
- budowa mostu Öresund łączącego
Kopenhagę z Malmö w regionie duńsko-
szwedzkim.
1. Wzrost spójności w
rozszerzonej Unii
23
Rozszerzenie Unii Europejskiej do 27 państw
członkowskich lub więcej, stworzyło nowe wyzwania dla
konkurencji
i wewnętrznej spójności Unii.
Rozszerzenie doprowadziło do pogłębienia różnic w
rozwoju gospodarczym, szczególnie na Wschodzie, do
większych trudności na rynku pracy: dwukrotnie
zwiększą się różnice społ-gospodarcze i średni PKB w
Unii spadnie blisko o 12,5%.
2. Wzmocnienie priorytetów
Unii
24
Realizacja Strategii Lizbońskiej
Polityka spójności jest potrzebna w sytuacji, w której inne
polityki wspólnotowe przynoszą znaczące korzyści związane
z ograniczonymi kosztami, ale w konkretnym regionie.
Pomaga ona wówczas w rozdzielaniu zysków.
Poprzez uprzedzanie przemian i ułatwianie adaptacji,
polityka spójności wciela w życie cele lizbońskie. Jest
narzędziem realizacji krajowych i regionalnych programów
rozwojowych.
3. Wzrost jakości w celu bardziej
zrównoważonego i trwałego rozwoju
25
Wzmocnienie konkurencyjności regionalnej poprzez:
dobrze wybrane inwestycje unijne
stworzenie możliwości gospodarczych, które pomogą
ludziom zaspokoić ich potrzeby, spowoduje rozwój
gospodarczy UE w sposób, który skonsoliduje potencjał
gospodarczy UE jako całości.
Polityka spójności UE w latach
2007-2013
26
Kluczowe elementy nowej polityki
spójności:
Cel strategiczny: Większy wzrost
gospodarczy i zatrudnienie we wszystkich
regionach i miastach Unii Europejskiej
utrzymanie dotychczasowej wagi i budżetu
polityki spójności (ok. 1/3 budżetu Unii),
2007-2013 – ok. 336 mld euro
Kluczowe elementy nowej polityki
spójności:
27
koncentrację działań na trzech nowych Celach
powiązanych z priorytetami Strategii Lizbońskiej
ograniczenie liczby funduszy finansujących politykę
spójności do trzech: Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu
Społecznego oraz Funduszu Spójności,
rezygnację z kontynuacji Inicjatyw Wspólnotowych
(Equal, Interreg, Leader, Urban) na rzecz włączania ich
specyficznych dziedzin wsparcia do trzech nowych celów,
uproszczenie systemu wdrażania m.in. poprzez nowe
dokumenty programujące, jednofunduszowe programy
operacyjne, zarządzanie na poziomie priorytetów,
bardziej elastyczne reguły kwalifikowalności kosztów,
zachowanie podstawowych zasad: wieloletniego
programowania, partnerstwa, współfinansowania i
ewaluacji.
Cele nowej polityki spójności
(2007-2013)
28
Cel 1 - konwergencja – wspieranie wzrostu i tworzenie
nowych miejsc pracy w państwach i regionach
najbiedniejszych (PKB per capita poniżej 75% średniej
unijnej) oraz regionach tzw. efektu statystycznego (82%
środków na fundusze strukturalne),
Cel 2 - regionalna konkurencyjność i zatrudnienie -
wspieranie zmian strukturalnych w regionach nie
kwalifikujących się do uzyskiwania pomocy w ramach celu 1
ze względu na przekroczenie wskaźnika 75% PKB per capita
UE oraz wspieranie zmian na rynku pracy (16% środków na
fundusze strukturalne),
Cel 3 - europejska współpraca terytorialna - wspieranie
terytorialnej konkurencyjności oraz promowanie harmonijnego
i zrównoważonego rozwoju terytorium Unii, beneficjentami
będą wewnętrzne i zewnętrzne
regiony graniczne.
29
(Kliknij na wybrany fundusz)
Warszawa, 15.12.2006 r.
30
31
Polska:
59 696 mln
Euro
32
33
Warszawa, 15.12.2006 r.
34
Warszawa, 15.12.2006 r.
35
Pojęcie i znaczenie NUTS
Obszar Unii Europejskiej podzielony jest na tzw. NUTS-y, czyli obszary,
których wytypowanie i nazwanie ułatwia wybór regionów, które potrzebują
wsparcia. NUTS, czyli Nomenclature of Units for Territorial Statistics, to
po polsku Nomenklatura Jednostek Statystyki Terytorialnej. W Unii
Europejskiej istnieje pięć poziomów tej klasyfikacji i obejmują one całe
terytorium Unii Europejskiej. Jednostki typu NUTS były także wyznaczane
w krajach starających się o wejście do Unii Europejskiej. Poniżej możesz
zapoznać się ze znaczeniami poszczególnych jednostek NUTS na
przykładzie Polski (w nawiasach podana jest liczba poszczególnych
jednostek każdego z wyżej wymienionych rodzajów w Polsce):
NUTS 1 - regiony - grupujące województwa (6),
NUTS 2 - województwa (16), (makroregiony)
NUTS 3 - podregiony - zgrupowanie kilku powiatów (45),
NUTS 4 - powiaty i miasta na prawach powiatu (379),
NUTS 5 - gminy (2489)
Ten podział jest bardzo ważny, gdyż dzięki niemu możliwe jest
porównywanie różnych danych statystycznych w różnych krajach (np.
bezrobocia, poziomu życia, itp.). Poza tym, to właśnie NUTS
wykorzystywane są do określenia obszarów problemowych, czyli tych,
które mogą otrzymać wsparcie finansowe Unii.
Warszawa, 15.12.2006 r.
36