HISTORIA PSYCHOLOGII
Wykład II
Prehistoria psychologii
• Psychologia
ma krótką
historię, ale
długie dzieje
Dzieje psychologii
• Jeśli historia jest historią dyscypliny
naukowej…
• To dzieje są historią myśli
psychologicznej, która doprowadziła
do jej emancypacji
Koncepcje psychiki
1.
Ontologiczna
– Przekonanie, ze istnieje byt zwany duszą. Psychologia
jest nauka o duszy, Nauka ta polega na rozumowaniu.
2.
Subiektywistyczna czyli świadomościowa,
– Dusza znaczy tyle, co „świadomość” a psychologia jest
nauką o świadomości. XVII wiek, ale rozwinięte w wieku
XIX, przez twórców psychologii naukowej.
3.
Obiektywistyczna
– Wyrosła z krytyki powyższej koncepcji. Zakładała, że
zjawiska psychiczne są tożsame z obiektywnie
poznawalnymi czynnościami ruchowymi ludzi i zwierząt.
(Podniety i warunki życia) Psychika jest tożsama z
zachowaniem się.
4.
Podświadomościowo-osobowościowa
5.
(Ewentualnie) realistyczna.
Pradzieje
• Mity
• Wyobrażenia naszych przodków – w religii i
kultach (buddyzm i „sens cierpienia”
mogłyby być ciekawym przedmiotem)
• kierują się z zasady innym motywem
wyjaśniania niż nauka (czy nawet filozofia
z jej pojęciem prawdy)
Ananke
• Kępiński: typy osobności lękowych - Typ
anankastyczny
– typ ten charakteryzuje się specyficzną obroną
lękową, obudowuje się wręcz obsesyjnie
nakazami, zakazami, tabu i samoudręczeniem,
tylko po to, by uniknąć pełnego i bezpośredniego
kontaktu z otoczeniem.
• Termin ten pochodzi od Ananke –
personifikacji KONIECZNOŚCI u orfików.
Później natomiast u Platona. U niego jednak
jest już matką Moir – bóstw losu.
Tales z Miletu
• Był pierwszym filozofem, który uznał,
że musi istnieć jakaś prasubstancja,
praźródło wszystkiego.
• WODA – Arche – prapodstawa
– nie jako konkretny płyn, ale
wszechobecne, wszechporuszające
pryncypium.
Anaksymander
• Był pierwszym, który użył zupełnie
abstrakcyjnego pojęcia dla oznaczenia tej
prasubstancji,
• Określił ją jako nieograniczony, sam nie
posiadający podstawy Apeiron.
• Apeiron – bezkres, z którego pochodzą
wszelkie rzeczy. To greckie słowo oznacza
rodzaj nijaki, to, co niedefiniowalne, jako
przeciwieństwo wszystkiego, co
ograniczone, pozytywnie, wymiernie
„określalne”, (peiron).
Pitagoras (pitagorejczycy)
• Działający we południowych Włoszech
presokratyk,
• Dla Platona i Arystotelesa już mityczna
postać.
1. „Wspólnota mędrców” - praforma nauki jako
wspólnoty uczonych
2. KOSMOS był jednoznaczny z harmonią.
Uporządkowana struktura świata, pozostających w
relacjach do siebie bytów. Przeciwieństwa są
konstytutywnymi momentami świata.
3. Materialny monizm – substancja podstawowa
świata jest JEDNA! co niematerialne-duchowe-
psychiczne, jest wyjaśnialne w ramach tego, co
materialne – współczesna psychologia.
Heraklit (500 lat przed Ch.)
• mistrz metafory doczekał się wielu
omówień.
• Zwany był wręcz „Heraklitem Ciemnym” ze
względu na niezrozumiałe i wydające się
niepełnymi epigramy i zdania.
• Uważa się Heraklita za pierwszego, który
prasubstancję określił jako LOGOS,
poprzez który jest wszystko to, co jest.
• Logos to termin trudny, wieloznaczny:
słowo, pojęcie, sens, rozum.
Logos
• „Na początku było słowo” - Jan
Ewangelista
– „Wszystko, to co jest jest poprzez słowo,
pojecie”
• ma on na względzie strukturę świata
mierzalną, obejmowalną rozumem.
• To, co Anaksymander opisywał jeszcze
jako bezgraniczne i nieokreślone u
Heraklita zyskuje pozytywne określenie.
Logos - rzeczywistość
• Logos jest pierwszym słowem
wyrażającym Rzeczywistość (kosmos-
wiecznie żyjący ogień, dającym
początek dyskursowi filozofii)
– Ontyczny
– Ontologiczny
– Kosmiczny
– Dyskursywny
Logos duszy
• racjonalizm filozofii Heraklita nie jest jeszcze
pełny, głównym narzędziem poznania
bowiem nie jest rozum lecz intuicja.
• Uświadomiony instynkt (Bergsona) czyli
poznanie zawieszone między instynktem a
świadomym, abstrakcyjnym myśleniem.
• Dusza ludzka ma zdolność poznania Logosu,
czyli tego co spaja i porządkuje kosmos –
rzeczywistość. W duszy mieszka logos…
Zagadka Sfinksa
• Co to za zwierzę, rano ma cztery nogi, w
południe dwie a wieczorem trzy? –
właściwa odpowiedź to oczywiście
człowiek, ale wpadł na to dopiero Edyp.
• Ironia objawia się w genialnej prostocie
zagadki. Zapytać kogoś o samego siebie, a
będzie szukał wszędzie ale nie w sobie.
• Metafora zmagania wiedzy i niewiedzy.
• Odnaleźć samego siebie to uratować życie.
Poszukałem samego
siebie
• Heraklit:
• „Heraklit uprzedza zainteresowanie człowiekiem, które wraz
z sofistami i Sokratesem stało się głównym problemem
filozofii. Czyli antycypuje Sokratesa. Ta wyjątkowa w filozofii
przed sokratejskiej postawa miała swoją przyczynę również
w charakterze Heraklita, który zdradza cechy choleryka i
introwertyka. Był typem samotnika i po trosze mizantropa.
Nietsche pisze o nim: „Nie promieniuje zeń żadne
przemożne uczucie odruchów współczucia, żadne
pragnienie pomocy, leczenia, ratowania. Jest gwiazda bez
atmosfery,. Jego oko, płonącą stroną zwrócone do wnętrza,
spogląda na zewnątrz martwe i lodowe, niczym jedynie
atrapa. Wokół niego, prosto w fortecę jego dumy, biją fale
złud i opaczności. Ze wstrętem odwraca się od nich”
• Mrówka
Heraklit znalazł
• Znienawidziwszy ludzi i odsunąwszy się od
świata, zamieszkał w górach, żywiąc się
roślinami.
• Kiedy zapadł przez to na puchlinę wodną,
zszedł do miasta i pytał lekarzy, czy potrafią
uczynić suszę z ulewy.
• Nic nie wskórał - zagrzebał się więc w oborze,
mając nadzieję, że dzięki ciepłu łajna choroba
wyparuje. Zmarł w wieku lat sześćdziesięciu.
…zostawił?
• „Dla dusz śmiercią jest stać się woda, a
dla wody śmiercią jest stać się ziemią. Z
Ziemi zaś staje się woda, a z wody
ziemia”
• „Charakter człowieka jest bogiem”
• „Świnie myją się w wodzie a ptactwo
domowe w prochu lub popiele” ma to
być rzekomo podstawa do analogi
etycznych
Parmenides
• „Byt i myślenie są tożsame” A
skoro myślenie jest bytem, to
rzeczywistość i jej struktura poprzez
myślenie może być wyjaśniona.
Stwierdzenie to uważane jest za
początek filozofii Zachodniej.
Demokryt (atomiści)
• Materialistyczna wizja świata, który
powstaje przypadkowo i
mechanicznie. Współczesne nauki
przyrodnicze mogą spokojnie uważać
się za spadkobierców tego ujęcia.
Atomy - różnią się od siebie
własnościami geometrycznymi.
Różnorodność jako wprowadzają
atomiści do świata jest
różnorodnością jednorodną.
Krytyka wiarygodności
zmysłów
• Krytyka wiarygodności zmysłów: nie jest tak, ze
zjawiska ukazujące się zmysłom są relatywnie
prawdziwe, lecz że wyniku arbitralnej decyzji wiatr
nazywamy zimnym lub ciepłym.
• „Wiedzieć rzeczywiście, jaka każda rzecz jest,
sprawia kłopot” dlatego zamiast o prawdzie
Demokryt pisze o mniemaniach. Bo albo nic nie jest
prawdziwe albo prawda jest dla nas niejasna.
• Percepcja:
– Demokryt tłumaczy widzenie odbiciem, które opisuje jako
ściśniecie się powietrza między okiem a obserwowana
rzeczą i uformowanie przez przedmiot i obserwatora
(s.419)
– Umysł dla atomistów był najprawdopodobniej skupiskiem
atomów duszy. Myślenie jest więc procesem analogicznym
do postrzegania, a myśl pojawia się, gdy atomy duszy lub
umysłu zostają wprawione w ruch przez jakieś atomy z
zewnątrz.
Platon i Arystoteles
• Poznaj samego siebie
• Koncepcja duszy u Starożytnych
• Poznanie siebie oznaczało zwrócić się
ku jednemu, to zatem, co miał
człowiek starożytny odkryć to Logos,
to jedno, to to, co uniwersalne, a nie
jednostkowe, indywidualne.
Dusza jako zasada działania
Ontologiczna koncepcja psychiki.
– Fedon – Platon – nieśmiertelność duszy
– Animizm – wiara w rozdzielność duszy i ciała
– Nauka o ideach – prawzory wszelkich pojęć.
WZORY – nie są bytami psychicznymi, bo nie są
myślami w duszach ale przedmiotami myśli.
– Dusz obcuje z ideami
• Idealizm – wiara w nadrzędną wartość
rozumu. Duchowy charakter bytu.
• Dusza jest wieczna, sama się wprowadza
w ruch, ogląda i poznaje własności.
Władze duszy
• Trzy odrębne władze duszy do których nawiązywał później
Freud w swojej koncepcji podświadomości):
1.
Rozum (nus)
2.
Namiętności (thymos)
3.
Pożądliwość (epithymia)
• Dusza porównana do pędzącego zaprzęgu (Fedros) Woźnica-
rozum, koń dyszlowy to wola zaś uczucia to koń, który
próbuje cały czas zepchnąć zaprzęg z toru, więc rozum musi
trzymać go w ryzach.
• Odpowiada podział ten późniejszemu podziałowi zjawisk
psychicznych na: umysłowe, uczuciowe, wolicjonalne.
Również podstawa do dyskusji nad determinantami
zachowania.
• Uważa się Platona za „prekursora” czy też inspiratora
dynamicznej analizy psychiki, (psychologii dynamicznej)
Zachowaniem człowieka kieruje wrodzona potrzeba
rozkoszy, nabywany rozsądek. I te „dwie potęgi” czasem się
w człowieku zgadzają a czasem nie
Dusza u Arystotelesa
• O duszy, O zmysłach i przedmiotach postrzegania,
O pamięci i przypominaniu
• Jest pierwszym antycznym autorem, który
rzeczywiście próbował ująć w swoim własnym
znaczeniu psychologię. O DUSZY- Peri Psyches
(De Anima)
• Dusza jest ZASADĄ udzielającą życia bytom
ożywionym. Dusza nie jest nieśmiertelna. Jego
koncepcja materii i formy pozwoliła określić duszę,
nie jako byt osobowy, ale jako formę ożywiającą
materię ciała. Ponadto forma ta stanowi cel
wewnętrzny życia (entelechię – grec. Czynność
sama w sobie celowa.
Poziomy duszy
• Roślinna - wegetatywna
• Zwierzęca-
• Ludzka – racjonalna: a ta dzieli się na
pasywny(przyjmowanie i objaśnianie
wrażeń) i aktywny (przyczyna sprawcza,
AKT woli, to, co działa) intelekt
• Teoria rozumu: zdolności do myślenia:
są to siły za pomocą których dusza
tworzy wyobrażenia i myśli.
Sensualizm Arystotelsa
• Poznajemy według Arystotelesa
dzięki 5 zmysłom - (sensualizm).
• Zapamiętane spostrzeżenia stanowią
podstawę dla czynności rozumu.
Odnawiamy je w pamięci jako
wyobrażenia, dzięki ich związkom w
pamięci opartym na podobieństwie,
kontraście lub styczności (zalążek
praw asocjacji)
Augustyn (IV/V w, Święty,
biskup)
•
Wątpię wiec jestem - do którego nawiązał później
Kartezjusz
•
Dusza - odbicie Boga, dzieli się na:
–
Pamięć (memoria) – w tradycji Platońskiej przeszłość
całego bytu (analogia do boga-ojca w którym wszystko już
jest i jednocześnie wszystko jest zniesione)
–
Duch (intelligentia) – umożliwiająca poznawanie idei i
świata ducha (analogia do logosu, slowa, boga-syna)
–
Der Wille (voluntas) – wola reprezentująca aktywną siłę
ludzkiej duszy. W analogii do nadającej kształt, kształtującej
siły Ducha Św.
•
Wejrzyj w samego siebie u Augustyna w przeciwieństwie
do podobnie brzmiącego postulatu Sokratesa oznaczało
poznanie boskiego, indywidualizującego ludzkie wnętrze
pierwiastka. (Psychologia wewnętrzności – w tym
znaczeniu augustiańskim – psychologia kontemplatywna –
sugestywny tytuł dzieła: Wyznania)
dziękuję