Postawy

przystosowania

do własnej starości

dr n. med. Jadwiga Motyl

 

Postawy

przystosowania

do własnej starości

dr n. med. Jadwiga Motyl

Teoria Schale'a

Etapy rozwoju
człowieka
cechuje:

- okres dzieciństwa
(zdobywanie,
osiągnięcia)
- wiek średni (ludzie
stają się
odpowiedzialni i
samodzielni)
- wiek starszy (okres
odnowy)

Teoria Schale'a

Etapy rozwoju
człowieka
cechuje:

- okres dzieciństwa
(zdobywanie,
osiągnięcia)
- wiek średni (ludzie
stają się
odpowiedzialni i
samodzielni)
- wiek starszy (okres
odnowy)

Okres starzenia jest co

najmniej równoważny

wcześniejszym okresom

starzenia, przewyższa je,

powtarzając

doświadczenia

z przeszłości.

Okres starzenia jest co

najmniej równoważny

wcześniejszym okresom

starzenia, przewyższa je,

powtarzając

doświadczenia

z przeszłości.

Teoria starzenia

związana

z typem osobowości

zakłada,

iż osobowość człowieka

w czasie starzenia ulega

zmianom, powodując

pogorszenie

funkcjonowania

społecznego.

Dla osób w podeszłym

wieku

charakterystyczna

jest zwiększająca się

z wiekiem ostrożność

Dla osób w podeszłym

wieku

charakterystyczna

jest zwiększająca się

z wiekiem ostrożność

Podstawowym aspektem

mającym znaczenie dla

jakości

funkcjonowania osób

w wieku podeszłym jest

realizacja potrzeb.

Wśród najważniejszych
wymienia
się:

- potrzeba integracji ( środowisko,
rodzina)
- potrzeba użyteczności i uznania
- potrzeba autonomii ( niezależność
bytowa
i ekonomiczna)
- potrzeba bezpieczeństwa
- potrzeba satysfakcji życiowej

Wśród najważniejszych
wymienia
się:

- potrzeba integracji ( środowisko,
rodzina)
- potrzeba użyteczności i uznania
- potrzeba autonomii ( niezależność
bytowa
i ekonomiczna)
- potrzeba bezpieczeństwa
- potrzeba satysfakcji życiowej

Istotnym elementem

psychologicznym

ważnym dla

funkcjonowania

w okresie starości jest

umiejętność

przystosowania się do

zmian

Istotnym elementem

psychologicznym

ważnym dla

funkcjonowania

w okresie starości jest

umiejętność

przystosowania się do

zmian

Bromley przedstawił następujące
postawy przystosowania do
własnej starości:

- postawa konstruktywna (akceptacja),
- postawa zależności (nie wykazuje własnych
ambicji, czuje się zwolniona z odpowiedzialności),

- postawa obronna (są samowystarczalni,
odrzucają
pomoc innych, starość postrzegają
pesymistycznie,
lęk przed starością usiłują realizować przez
nadmierną aktywność),
- postawa wrogości wobec otoczenia ( izolacja, lęk,

depresja),
- postawa wrogości wobec siebie (osoby pasywne,

bez inicjacji, częściej u mężczyzn).

Bromley przedstawił następujące
postawy przystosowania do
własnej starości:

- postawa konstruktywna (akceptacja),
- postawa zależności (nie wykazuje własnych
ambicji, czuje się zwolniona z odpowiedzialności),

- postawa obronna (są samowystarczalni,
odrzucają
pomoc innych, starość postrzegają
pesymistycznie,
lęk przed starością usiłują realizować przez
nadmierną aktywność),
- postawa wrogości wobec otoczenia ( izolacja, lęk,

depresja),
- postawa wrogości wobec siebie (osoby pasywne,

bez inicjacji, częściej u mężczyzn).

Na stan psychiczny

człowieka
starszego wpływają 2
główne
czynniki:

- czynniki biologiczne (choroby
somatyczne)

- czynniki psychospołeczne

(przejście na emeryturę,
zmiana
zamieszkania, śmierć
partnera)