NAUKA O KOMUNIKOWANIU

NAUKA O KOMUNIKOWANIU

WPROWADZENIE

WPROWADZENIE

Przedmiot składa się z:

Przedmiot składa się z:

Wykładu (30 godz.) – mój mail:

Wykładu (30 godz.) – mój mail:

[e-mail]

[e-mail]

– zasady

– zasady

zaliczenia: zaliczenie kolokwiów pisanych na każdym wykładzie

zaliczenia: zaliczenie kolokwiów pisanych na każdym wykładzie

(10% ostatecznej oceny z przedmiotu) – do wykonania zadań

(10% ostatecznej oceny z przedmiotu) – do wykonania zadań

przygotowywać się trzeba na podstawie wykładów i podanej

przygotowywać się trzeba na podstawie wykładów i podanej

literatury

literatury

Konwersatorium (30 godz.) – zasady zaliczenia podadzą

Konwersatorium (30 godz.) – zasady zaliczenia podadzą

prowadzący konwersatorium (10% ostatecznej oceny z

prowadzący konwersatorium (10% ostatecznej oceny z

przedmiotu)

przedmiotu)

Egzamin teoretyczny – pisemny (zastosowanie teorii omawianych

Egzamin teoretyczny – pisemny (zastosowanie teorii omawianych

na wykładach) – 40% ostatecznej oceny z przedmiotu

na wykładach) – 40% ostatecznej oceny z przedmiotu

Egzamin praktyczny (w grupach) – zasady i zagadnienia

Egzamin praktyczny (w grupach) – zasady i zagadnienia

egzaminacyjne podadzą je osoby prowadzące konwersatoria

egzaminacyjne podadzą je osoby prowadzące konwersatoria

(wykonanie gazety tematycznej + prezentacje) – 40%

(wykonanie gazety tematycznej + prezentacje) – 40%

ostatecznej oceny z przedmiotu

ostatecznej oceny z przedmiotu

Żeby zaliczyć przedmiot muszą być zaliczone WSZYSTKIE części

Żeby zaliczyć przedmiot muszą być zaliczone WSZYSTKIE części

składowe przynajmniej na ocenę dostateczną

składowe przynajmniej na ocenę dostateczną

KOMUNIKOLOGIA

JAKO NAUKA

Paradygmaty i szkoły naukowe

Grażyna Habrajska, Wybrane zagadnienia

wprowadzające do nauki o komunikowaniu, Łódź 2012
Ireneusz Bobrowski, Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków

1998
Bogusława Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i

publiczne, Warszawa 2007
Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje

teoretyczne, pod red. Bogusławy Dobek-Ostrowskiej,

Wrocław 2001
Tomasz Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe,

Warszawa 2004

1. Określenie przedmiotu nauki, w tym nauki o

komunikowaniu.

Ireneusz Bobrowski, Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków 1998
Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, pod red.

Bogusławy Dobek-Ostrowskiej, Wrocław 2001

2. Interdyscyplinarny charakter nauki o komunikowaniu
3. Paradygmaty nauki (indukcjonizm, weryfikacjonizm,

falsyfikacjonizm, postmodernizm)

Thomas Kuhn, Struktura rewolucji naukowych, Warszawa 1968

4. Nauka o komunikowaniu
4.1. Nurty w nauce o komunikowaniu

Szczegółowe zestawienie cech nurtu amerykańskiego i europejskiego znajduje

się w książce Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne,

pod red. Bogusławy Dobek-Ostrowskiej, Wrocław 2001, str. 14

4.2. Paradygmaty w nauce o komunikowaniu

E.Katz, Badanie komunikowania od czasów Lazarsfelda, w: „Przekazy i

Opinie” 1990, nr 3-4

B.Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, 2007

2.3. Szkoły nauki o komunikowaniu

Szczegółowy opis założeń poszczególnych szkół znajduje się w książce Nauka

o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, pod red. Bogusławy

Dobek-Ostrowskiej, Wrocław 2001 i w książce B. Dobek-Ostrowskiej

Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2007

Techniki badawcze

Techniki badawcze

w nauce o

komunikowaniu

Nurt amerykański –

empiryczny:

- metody ilościowe i

jakościowe

- sondaże
- badania opinii

publicznej

- wywiady
- ankiety
- metody statystyczne itd.

Nurt europejski –

krytyczny:

- analizy
- porównania
- opisy
- badania społeczeństwa

jako całości – z
uwzględnieniem
materiałów
historycznych