Badanie psychiatryczne i

podstawowe zespoły

psychopatologiczne

Dr Karina Steinbarth-

Chmielewska

Część II

Badanie psychiatryczne

• Cel: ustalenie rozpoznania i planu leczenia
Badanie psychiatryczne składa się z:
• Wywiadu
• Badania stanu somatycznego
• Oceny stanu psychicznego
Badanie psychiatryczne może

przeprowadzać tylko lekarz. Badany
powinien zawsze wiedzieć, że jest badany
przez psychiatrę.

Wywiad kliniczny

• Wywiady kliniczne są przeprowadzane

nie tylko przez lekarzy ale i przez
psychologów

• Wywiad kliniczny może mieć charakter:

nieustruktualizowany, swobodny co
wiąże się z ich mniejszą trafnością i
rzetelnością

• lub ustruktualizowany z pytaniami

standaryzowanymi (obecnie
preferowany) co znacznie ogranicza
subiektywizm badającego

Wywiad

kliniczny

• Nawiązanie kontaktu z badanym.

prawidłowy przebieg wywiadu odpowiada

prowadzący (lekarz, psycholog). Postawa

lekarza, psychologa: akceptacja,

zrozumienie, pomoc. Praktycznie nie

powinno prowadzić się notatek przy

badanym. Prawidłowe zebranie wywiadu to

najtrudniejsza w wykonaniu część zadania.

• Obserwacja badanego (reakcji

uczuciowych, zachowania, wyglądu)

Wywiad cd

• Nie zwracamy się do badanych per ty
• Pytania, wypowiedzi badającego nie

mogą mieć oceny moralnej objawów
psychopatologicznych

• Wywiad powinien być

przeprowadzony w warunkach
gwarantujących intymność
wypowiedzi pacjenta

Podstawowe dane zawarte w

wywiadzie klinicznym (podmiotowy)

• Autoanamneza: obciążenie

dziedziczne, rozwój w dzieciństwie,

proces wychowawczy, nauka, praca,

zainteresowania, własna rodzina,

przebyte choroby somatyczne.

• dotychczasowy przebieg choroby,

leczenie psychiatryczne

• Stan psychiczny

Stan psychiczny

• Zachowanie i napęd
• Wygląd, wyraz twarzy
• Nastrój
• Świadomość
• Struktura osobowości – osobowość

przedchorobowa, cechy
rozszczepienia, zubożenia

St. psychiczny cd.

• Pamięć
• Uwaga
• Orientacja w czasie, miejscu,

otoczeniu, co do własnej osoby, sytuacji

• Czynności myślowe: zaburzenia

jakościowe i ilościowe -kojarzenie,
rozkojarzenie, rozerwanie, tok, gonitwa

St. psychiczny cd.

• Mowa
• Inteligencja
• Zaburzenia spostrzegania: omamy, iluzje,

pseudohalucynacjie, zaburzenia
schematu ciała, napady hakowe, migreny

• Zaburzenia formalne myślenia: urojenia,

natręctwa, stopień systematyczności
urojeń

St. psychiczny cd.

• Poczucie choroby psychicznej: krytycyzm,

agrawacja, symulacja, dyssymulacja

• Uczuciowość wyższa: stopień uszkodzenia,

uspołecznienia badanego, zanik dążeń i

hamulców uczuciowo-rozumowych

• Popędy: zaburzenia odżywiania się, popędy

niszczycielskie, samobójcze, działania

impulsywne

Badanie stanu psychicznego powinno być

zakończone rozpoznaniem danego

zespołu psychopatologicznego

Wywiad przedmiotowy

• Z zasady powinien odbywać się za

zgodą pacjenta

• W miarę możliwości powinien

dotyczyć zakresu informacji jak w
wywiadzie podmiotowym:
autoanamneza, dane o przebiegu
choroby, leczeniu oraz o aktualnym
stanie psychicznym

Badania dodatkowe

• neuroobrazowanie
• testy

psychologiczne/neuropsychologicz
ne

neuroobrazowanie

• Tomografia komputerowa:

struktury

nieprawidłowe tkanek miękkich, kości
inaczej pochłaniają promieniowanie
rentgenowskie niż struktury prawidłowe. W
TC wykonywane są serie zdjęć
rentgenowskich pod różnymi kątami z
których w analizie komputerowej tworzony
jest obraz trójwymiarowy. Wady: szkodliwe
działanie promieni rtg. Zastosowanie :
uszkodzenia, zniekształcenia, nowotwory.

Rezonans magnetyczny MRI

• Oparty jest o wykrywanie przez fale o

częstotliwości radiowej zmian
rozmieszczenia protonów w atomach
wodoru, które są umieszczone w polu
magnetycznym – informacja dotyczy
zmiany w komórce, o jej otoczeniu

• Metoda dokładniejsza niż CT ale

bardziej inwazyjna ( badanie do 45
min., hałas, unieruchomienie)