Choroby cywilizacyjne

jako przykład zagrożenia

społecznego

Czynnikiem wywołującym

chorobę AIDS jest wirus HIV,

czyli ludzki wirus

upośledzenia odporności. Po

wniknięciu do organizmu

człowieka, HIV łączy się z

komórkami, które posiadają

na swej powierzchni

specjalne białka

wychwytujące wirusa, tzw.

receptory.

AIDS

U większości ludzi wirus

namnaża się bardzo

intensywnie. Jego znaczna

ilość jest niszczona przez

układ odpornościowy. Z

drugiej strony komórki tego

układu są niszczone przez HIV,

który charakteryzuje się dużą

zmiennością. Umożliwia mu to

ucieczkę przed

immunologicznymi

mechanizmami obronnymi

ustroju. Jest to również

przyczyną trudności w

opracowaniu skutecznych

metod leczenia zakażeń i w

pracach nad szczepionką

przeciwdziałającą zakażeniu.

Objawy:

 duszność, suchy kaszel i

gorączka

 ciężkie biegunki

 dolegliwości przy połykaniu

 opryszczka

 nowotwór skóry

 gruźlica

 wysypki skórne

 zmiany osobowości,

upośledzenie pamięci, spadek

aktywności, ataki drgawek itp.

Pewien Pan zarażony wirusem

HIV prezentujący swoją jamę

ustną… Gdyby ktoś nie wiedział

;)

Sposoby zakażenia

wirusem HIV:

kontakty seksualne,

stosowanie niesterylnych

igieł i strzykawek

Przetaczanie zakażonej

krwi lub stosowanie

preparatów

krwiopochodnych

Zakażeniu wirusem HIV

może również ulec dziecko

od matki, która jest

nosicielką wirusa HIV:

przed urodzeniem (przez

łożyska), w czasie porodu

lub po porodzie (poprzez

karmienie piersią)

W ten właśnie sposób jedna z

francuskich kampanii próbuje

walczyć z AIDS xD

ANOREKSJA

Pojedyncze przypadki

jadłowstrętu psychicznego

mogą występować w

różnym wieku, ale

najczęściej pojawiają się u

dziewcząt w okresie

pokwitania. Osoba chora

na jadłowstręt stopniowo

zmniejsza ilość

spożywanych pokarmów,

czasem ograniczając je

tylko do kilku wybranych i

spożywanych w

niewielkich ilościach.

Kiedy indziej w ogóle odmawia

przyjmowania pokarmów lub reaguje

wymiotami na próby karmienia,

ograniczając się do picia płynów. W

krótkim czasie dochodzi do wychudzenia,

a nawet wyniszczenia organizmu, które

pozostawia często już nieodwracalne

zmiany.

Nieleczona anoreksja zabija w

ok. 20% przypadków.

Dochodzi w niej do utraty

łaknienia oraz spadku wagi, co

najmniej o 25% poniżej wagi

wyjściowej. Anoreksji

towarzyszy zwykle zanik

miesiączki, osłabienie, mogą

dołączyć się dolegliwości ze

strony układu krążenia.

Nastrój na ogół nie jest

wyraźnie obniżony. Nie

występują wyraźniejsze

objawy zaburzeń

psychicznych.

Prawie w każdym

przypadku

jadłowstrętu

konieczna jest

hospitalizacja

psychiatryczna.

Leczenie polega na

kompleksowym

leczeniu

farmakologicznym,

psychoterapeutyczn

ym i

wychowawczym.

Niezbędne jest

często karmienie

sztuczne lub dożylne

wstrzykiwanie

substancji

odżywczych.

Dla porównania 

Niemal dwa miliony Polaków

choruje na cukrzycę. Lekarze

szacują jednak, że co

najmniej drugie tyle choruje,

ale o tym nie wie, bo objawy

często są mylące. Żeby nie

przegapić początków

choroby warto co trzy lata

sprawdzać poziom cukru we

krwi.

CUKRZYCA

Objawy:

utrata wzroku

 niewydolność nerek

uszkodzenia włókien
nerwowych

nieostre widzenie

 wolno gojące się rany

skłonność do powstawania
siniaków

nawracające zapalenia
skóry

zapalenia dziąseł, pęcherza

sucha swędząca skóra

mrowienie w stopach lub
utrata w nich czucia

kłopoty z erekcją

przewlekłe zapalenie
pochwy

DEPRESJA

Depresja zwykle

rozwija się wolno i

niepostrzeżenie.

Stopniowo obniża

się nastrój,

człowiek staje się

coraz mniej

aktywny,

niechętnie

nawiązuje kontakt z

otoczeniem.

Najczęściej unika

innych, zamyka się

w sobie, szuka

samotności.

Po 50 roku życia depresja
stanowi jedną z głównych
przyczyn hospitalizacji
kobiet i mężczyzn. W chwili
obecnej depresja stanowi
czwarty najpoważniejszy
problem zdrowotny na
świecie. Podstawowym
problemem jest
śmiertelność związana z
depresyjnymi zaburzeniami
nastroju. Statystyki
dowodzą, że przyczyną
zgonu u około 25%
pacjentów z depresją jest
samobójstwo. Zatem, wśród
lekarzy, umiejętność oceny
ryzyka samobójstwa winna
być tak oczywista jak
umiejętność reanimacji. Ta
wiedza, bowiem często
decyduje o losach chorego
na depresję.

Ogromne znaczenie ma wpływ choroby na

funkcjonowanie rodzinne, zawodowe i społeczne.

Depresja w znacznym stopniu ogranicza wydolność

jednostki w życiu codziennym. Doprowadza do kryzysów

małżeńskich, zaburza kontakty z innymi osobami,

sprawia, że zmniejsza się wydajność zawodowa, pojawia

się absencja w pracy, bezrobocie.

NERWICA

Nerwice – obejmują dużą i bardzo różnorodną grupę

zaburzeń, których podstawowym objawem jest lęk.

Zaburzenia nerwicowe to najczęściej występująca

grupa schorzeń o podłożu psychicznym. Nerwica

stanowi pojęcie zbiorcze dla różnego rodzaju objawów

czynnościowych i zespołów chorobowych, których

przyczyną jest reakcja na jakiś ujemny bodziec

środowiskowy lub emocjonalny. Szacuje się, że na

zaburzenia lękowe cierpi co piąty Polak – czyli blisko 8

milionów osób! Znaczna cześć objawów nerwicowych

nie wymaga leczenia. Objawy często same ustępują

np. po zmianie środowiska zamieszkania, pracy,

odpoczynku, porady przyjaciela itd. W większości

przypadków skutecznej pomocy może udzielić

internista.

Istotna rolę w rozwoju nerwicy

odgrywają następujące czynniki:

 stały pośpiech

 narastająca rywalizacja

 narastająca potrzeba osiągnięcia

sukcesu

 urbanizacja pociągająca za sobą

zmniejszenie przestrzeni życiowej

 konieczność kontaktu z bardzo

wieloma ludźmi

 hałas i różnego rodzaju wpływy

fizyczne i chemiczne

 kryzys więzi rodzinnych

 zbyt łatwe i częste przepisywanie

leków

 wiara w to, że na każdą

dolegliwość można zastosować

jakiś preparat

O nerwicy możemy mówić tylko

wtedy, gdy występuje wiele

objawów utrzymujących się przez

dłuższy czas (pocenie się,

czerwienienie, uczucie pustki w

głowie, skurcze spastyczne jelit,

biegunki, jąkanie się, lęk, niepokój,

zaburzenie snu). Zwykle nerwicy

towarzyszą zaburzenia

wegetatywne – wszelkiego rodzaju

skargi na objawy somatyczne. Do

najczęstszych należą: bóle i zawroty

głowy, bóle w okolicy serca,

duszność, objawy ze strony układu

pokarmowego (zgaga, zaparcia

wzdęcia, biegunki, zaburzenia

łaknienia).

Chyba żaden z nas nie chciałby

wyglądać w ten sposób :D

ZAKUPOHOLIZM

Specjaliści mają kilka wyjaśnień

tego fenomenu: kupujemy z

konieczności (na zasadzie

"kupuję, bo tego potrzebuję"), z

czystego hedonizmu ("kupuję,

bo chcę właśnie tego"), żeby

być modnym ("kupuję bo chcę

być na topie") lub, cytując

psychoanalityków "kupuję żeby

zastąpić tym coś, czego

potrzebuję, lub czego mi

brakuje w życiu, żeby poprawić

sobie humor" itp.

W Polsce zakupoholicy na razie nie mogą
liczyć na profesjonalne leczenie. Polacy są
szczególnie podatni na shopoholizm, o
wiele bardziej niż mieszkaniec Europy
Zachodniej - przez lata żył bowiem w
systemie, w którym kupował to co musiał,
a nie to co chciał, będąc przy tym
przekonany, że nie warto oszczędzać.
Wraz z transformacją ustrojową Polacy
drastycznie zmienili sposób robienia
zakupów i wydawania pieniędzy. Ludzie
celebrują zakupy - często spędzają w
supermarketach wiele godzin, nie tylko
kupując, ale i spożywając posiłek a nawet
korzystając z rozrywek. Wyprawy do
supermarketu zastępują wycieczki za
miasta, i dla wielu rodzin są jedyną
rozrywką.