Technologia produkcji mięsa drobiowego
W Polsce jako drób rzeźny wykorzystywane są:
kury,
indyki,
kaczki,
gęsi.
w niektórych krajach UE również perliczki o masie ponad 185 g.
Największą rolę w produkcji mięsa drobiowego odgrywają
kurczęta brojlery.
Kury – nie są typowym surowcem do produkcji mięsa
drobiowego. Do uboju kieruje się je, gdy zakończą produkcję jaj,
najczęściej w wieku ok 1,5 roku
PRODUKCJA BROJLERÓW
Brojlery kurze są to kurczęta typu mięsnego, które w
wieku 49 lub 56 osiągają ciężar wynoszący 1,3-1,8 kg.
Brojlerom stawia się następujące wymagania:
szybkie tempo wzrostu, umożliwiające uzyskanie
określonego ciężaru w jak najkrótszym czasie;
dobre wykorzystanie paszy, które zależy od wieku
kurcząt, tempa ich wzrostu oraz jakości i formy
skarmianych mieszanek;
szybkie opierzanie się;
pożądana budowa ciała, a zwłaszcza dobrze umięśniona
pierś i uda;
biała i żółta barwa skóry;
wysoka wydajność rzeźna i dobra jakość mięsa.
BROJLERNIE
Produkcja brojlerów na wielką skalę prowadzona jest
w pomieszczeniach bezokiennych, najczęściej na
ściółce z wiórów lub z pociętej na długą sieczkę słomy.
W nowoczesnych brojlerniach stosuje się całkowitą
mechanizację pojenia i karmienia.
ŻYWIENIE BROJLERÓW
W produkcji brojlerów stosuje się system karmienia do
woli, oparty na podawaniu pełnoporcjowych mieszanek
przemysłowych.
Mieszanka DKA-starter skarmiana jest do ukończenia 4
tyg. życia.
Mieszanka DKA-finiszer stosowana jest od 5 tyg. życia
do końca tuczu
Podstawowymi składnikami mieszanek przeznaczanych
dla brojlerów są
śruty zbożowe (kukurydziana, pszenna, jęczmienna i z
łuskanego owsa),
pasze białkowe pochodzenia roślinnego i zwierzęcego,
pasze witaminowe, dodatki witaminowo-mineralne,
Do mieszanek tych może być również dodawany tłuszcz w
ilości
3-5%, który przyczynia się do obniżenia zużycia paszy na l kg
Mieszanki dla brojlerów powinny być granulowane, gdyż
podawanie ich w tej postaci obniża zużycie paszy na 1 kg
przyrostu.
Zużycie mieszanki granulowanej przez kurczę do wieku
56 dni wynosi około 2, 1 kg,
PRODUKCJA BROJLERÓW INDYCZYCH.
Indyki są drugim gatunkiem pod względem produkcji mięsa
drobiowego. Charakteryzują się najwyższa ze wszystkich
zwierząt gospodarskich wydajnością rzeźną (80-85%) i
największym udziałem mięsa w tuszce
Zapotrzebowanie na młode indyki rzeźne wzrasta w związku
z wysoką wartością dietetyczną mięsa tego gatunku ptaków.
Mięso indyków w porównaniu z innymi gatunkami zawiera
więcej białka,
mniej tłuszczu oraz
dużo witamin z grupy B
Odchów indyków
W
systemie
intensywnym
(Brojlery
indycze
utrzymywane są najczęściej na ściółce z wiór drzewnych
w systemie bezokiennym i bezwybiegowym).
W systemie ekstensywnym
System intensywny
Jednofazowy
Dwufazowy
samce i samice razem do
16-18 tyg. życia
Samce osobno do
22-24 tyg.,
samice do 16-18
tyg.
W systemie intensywnym żywienie indyków polega
na podawaniu do woli mieszanek pełno-porcjowych
produkowanych przez przemysł paszowy. Zależnie od
wieku indycząt mieszanki różnią się zawartością białka
i wartością energetyczną.
Masa ciała do jakiej tuczy się ptaki waha się od 8-22
kg w zależności od płci)
Odchów indyków w systemie ekstensywnym
Do tego typu chowu przeznacza się rasy wolno rosnące.
Ptaki muszą być chowane w budynkach otwartych z
wybiegami. Czas wychowu nie może być krótszy niż
140 dni.
W żywieniu nie stosuje się komponentów pochodzenia
zwierzęcego a pasze zbożowe muszą stanowić 75%
dawki pokarmowej.
PRODUKCJA BROJLERÓW KACZYCH.
Brojlery kacze są to mieszańce międzyrasowe, międzyodmianowe ,
które w wieku 8-9 tyg. osiągają ciężar około 2,5 kg.
SYSTEM UTRZYMANIA
Przy produkcji brojlerów kaczych można stosować różne systemy
utrzymywania ptaków, zależnie od posiadanych pomieszczeń, pory
lęgów, warunków atmosferycznych itd.
System intensywny bezwybiegowy
Na wybiegach wodnych i suchych
W żywieniu brojlerów kaczych stosuje się przede wszystkim gotowe
mieszanki przemysłowe, ponadto śruty, otręby, okopowe, zielonki i
susze, dodatki witaminowo-mineralne oraz mleko odtłuszczone.
PRODUKCJA BROJLERÓW GĘSICH
Gęsi typu brojler otrzymuje się, prowadząc intensywny tucz
3-tygodniowych piskląt w zamknięciu, z zastosowaniem tylko
niewielkich, pokrytych słomą wybiegów, oraz żywiąc
mieszankami przemysłowymi.
Ubija się je w 8-12 tyg. życia, przed rozpoczęciem pierwszego
pierzenia się.
Najczęściej stosuje się tucz przemysłowy gęsi w
zakładach drobiarskich. Gęsi skupywane są w tym celu z
danego regionu kraju i tuczone przez 3 tyg. na placach tuczu
w specjalnych klatkach ustawionych pod gołym niebem.
Paszę ich stanowi marchew i owies, przy czym w ostatnim
tygodniu tuczu podaje się samo ziarno.
Ważnym polskim towarem jest tzw. polska gęś
owsiana, która cieszy się na rynku niemieckim
najlepszą opinią.
Gęsi „owsiane” żywione są do 15 tygodnia życia
mieszankami treściwymi a 3 tyg. Przed ubojem
podaje się owies do woli
OBRÓBKA POUBOJOWA DROBIU:
oparzanie – poddanie ubitego drobiu działaniu gorącej
wody lub pary wodnej w celu ułatwienia skubania,
skubanie – usuwanie upierzenia z powierzchni skóry
drobiu ręcznie lub mechaniczne,
patroszenie – usuwanie z jamy ciała przewodu
pokarmowego, płuc, tchawicy oraz innych narządów
wewnętrznych
schładzanie,
formowanie.
Klasy jakości tuszek drobiowych ustala się w
zależności od
Umięśnienia
Udziału tkanki tłuszczowej
obecności uszkodzeń i stłuczeń
Wyróżniamy klasę „A” i „B”
• Do klasy "A" jakości handlowej tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych zalicza się tuszki
drobiowe i elementy tuszek drobiowych, które:
1) posiadają pełne umięśnienie (mięśnie pełne), pierś dobrze rozwiniętą, szeroką, długą i
umięśnioną, nogi umięśnione, przy czym:
a) w przypadku kurcząt, młodych kaczek tuczonych oraz indyków - pierś, grzbiet i nogi powinny być pokryte
cienką, równomierną warstwą tłuszczu,
b) w przypadku kur rosołowych, kaczek dorosłych, młodych gęsi tuczonych dopuszcza się grubszą warstwę
tłuszczu,
c) w przypadku gęsi dorosłych, równomiernie rozmieszczona, średnio gruba lub gruba warstwa tłuszczowa
powinna całkowicie okrywać korpus;
2) na piersi, nogach, tułowiu, stawach skokowych i końcach skrzydeł mogą być pokryte
pojedynczymi piórami, pałkami lub piórami włosowatymi (filopluma), a w przypadku kur
rosołowych, dorosłych kaczek, indyków i gęsi resztkami piór także na innych częściach tuszki;
3) charakteryzują się brakiem uszkodzeń, stłuczeń i przebarwień, przy czym dopuszcza się:
a) lekkie uszkodzenia, stłuczenia i przebarwienia, jeżeli są niewielkie i nie znajdują się na piersi lub nogach,
b) brak końcówek skrzydeł,
c) lekkie zaczerwienienie końcówek skrzydeł i torebki stawowej;
4) mięso drobiowe zmrożone i głęboko zmrożone nie może mieć oparzelin mrozowych - nieznacznego lub
obszernego, nieodwracalnego wysuszenia skóry lub mięśni, które charakteryzuje się zmianą początkowej
barwy (przeważnie rozjaśnienie), lub smaku i zapachu (bez smaku lub smak zjełczały), lub konsystencji
(sucha, gumowata), chyba że oparzeliny te są przypadkowe, niewielkie i nie znajdują się na piersiach lub
nogach.
3. Do klasy "B" jakości handlowej tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych zalicza się tuszki
drobiowe i elementy tuszek drobiowych niespełniające wymagań określonych w ust. 2.