Instytucje powołane do

prowadzenia pracy

profilaktyczno-resocjalizacyjnej.

Udział mediów w profilaktyce.

Rodzina jako grupa systemu społecznego podlega pod wsparcie

instytucjonalne szeroko rozumianej pracy socjalnej, którą zajmują
się przede wszystkim ośrodki pomocy społecznej z funkcjonującymi
w ich ramach terenowymi zespołami pracy socjalnej, oraz innymi
instytucjami i placówkami usługowymi, jej formy zaś dostosowane
są do problemu, z którym borykają się poszczególne wspólnoty.

INSTYTUCJA
Instytucja jest to zakład o charakterze publicznym zajmujący się

określonym

zakresem spraw. Jest ona elementem życia

społecznego i służy zaspakajaniu potrzeb społeczeństwa lub
jednostki.

FUNKCJE INSTYTUCJI:

•Stwarzanie możliwości zaspakajania potrzeb;

•Zapobieganie powstawaniu trudnych życiowych sytuacji i

problemów społecznych;

•Regulowanie działań jednostki w ramach stosunków

społecznych i zachowań patologicznych, resocjalizacyjnych;

•Wspieranie tych, którzy samodzielnie nie mogą przezwyciężyć

problemowi;

•Częściowe kompensowanie skutków szkód spowodowanych

życiowymi sytuacjami (bezdomność, choroby).

Instytucjonalny system profilaktyki i resocjalizacji

W gestii Ministerstwa Sprawiedliwości

•Sądy Rodzinne

•Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno - Konsultacyjne (RODK)

•Kuratorzy sądowi (rodzinni)

•Ośrodki Kuratorskie (OK)

•Schroniska dla Nieletnich (SdN)

•Zakłady Poprawcze (ZP)

W gestii Ministerstwa Edukacji Narodowej

•Pedagodzy szkolni

•Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne (PPP)

•Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze (MOW)

•Młodzieżowe Ośrodki Socjoterapii (MOS)

•Specjalne Ośrodki Szkolno-Wychowawcze

•Internaty, Bursy szkolne

W gestii Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej

•Ośrodki Szkolenia i Wychowania OHP

•Pogotowia Opiekuńcze, Domy Dziecka, Rodziny Zastępcze, Rodzinne domy dziecka,
Wioski Dziecięce

•Świetlice i kluby środowiskowe, (profilaktyczno-wychowawcze, terapeutyczne)

•Ogniska wychowawcze

•Ośrodki Pomocy Społecznej (PCPR, MOPR, GOPS)

W gestii Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

•Policyjne Izby Dziecka

•Specjaliści ds. Nieletnich

W gestii Ministerstwa Zdrowia

•Szpitale i poradnie leczenia uzależnień

•Ośrodki leczenia uzależnień

•Pielęgniarki środowiskowe

SĄDY RODZINNE

Sady rodzinne orzekają z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego.
W przypadku czynu demoralizującego lub karalnego popełnionego
przez osobę nieletnia, a także w sprawie osób uzależnionych od
środków odurzających czy alkoholowych.
Cechą charakterystyczną sądu rodzinnego jest także prowadzony
przez niego nadzór nad sposobem wykonywania orzeczenia oraz to,
że w miarę uzyskiwania informacji o zmieniającej się sytuacji może
zmieniać wydane wcześniej orzeczenia mając na uwadze dobro
dziecka i rodzinny.

RODZINNE OŚRODKI

DIAGNOSTYCZNO– KONSULTACYJNE

To specjalistyczne placówki resortu sprawiedliwości działające
na zlecenie sądów rodzinnych.
Zadania:
-przeprowadzenie specjalistycznych badań psychologiczno –
pedagogicznych, lekarskich i środowiskowych; na ich podstawie
wydaje się opinie o nieletnich, małoletnich, opiekunach i rodzicach
-prowadzenie

poradnictwa

rodzinnego,

sprawowanie

opieki

specjalistycznej nad nieletnimi i małoletnimi;
-udzielanie pomocy zakładom poprawczym i schroniskom dla
nieletnich, zwłaszcza w zakresie opieki psychopedagogicznej
-współpraca z instytucjami zajmującymi się problematyką rodzinną
oraz zapobieganiem demoralizacji dzieci;

KURATOR I KURATELA SĄDOWA

Kuratela Sądowa- tworzy dynamiczne układy społeczne w postaci
resocjalizacji wolnościowej i obejmuje działania organizacyjno-
biurowe oraz opiekuńczo- wychowawcze podejmowane przez
kuratorów sądowych w środowisku naturalnym podopiecznych.
W kurateli sądowej wyróżnić można 2 podstawowe kategorie
systemu wychowania resocjalizującego:
-pierwszą z nich określamy jako kuratele oparta na systemie kontroli

-drugą jako kuratele nawiązującą do procedur systemu udzielania
pomocy( Case work)

Stosując kuratele eksponującą kontrolę kurator stara się przede
wszystkim zmusić podopiecznego do zmiany jego trybu życia, a
następnie kontroli czy i w jakim stopniu ta zmiana następuje.
Kuratelska kontrola polega także na tym aby zorganizować rodziców,
nauczycieli i inne osoby od których wychowanek jest zależny i
utworzyć pewni system nacisku społecznego.

Case Work- jest systemem udzielania pomocy a więc

środków

mających na celu ułatwienie podopiecznemu

zaspokojenia jego

potrzeb oraz trapiących go problemów.

Szczególną uwagę zwraca

się na problemy związane z życiem

rodzinnym.

OŚRODEK KURATORSKI

Jest to instytucja o charakterze otwartym, która działa w miejscu

zamieszkania nieletniego. Zajmuje się nieletnim tylko przez pewien
czas. Do Ośrodków Kuratorskich kieruje się nieletnich na podstawie
orzeczeń sądowych, a ponadto nieletnich, których rodzicom ograniczono
władzę rodzicielską, a nieletni ci nie mają zapewnionej należytej opieki i
nadzoru w czasie wolnym. Nieletni umieszczani w Ośrodku Kuratorskim
ze względu na cechy osobowości i sytuację życiową wymagającą
systematycznej kontroli i pomocy.

Zadania Ośrodków Kuratorskich:

•Wdrożenie do przestrzegania zasad współżycia społecznego i porządku
publicznego.

•Kształtowanie właściwego stosunku do nauki.

•Rozwijanie zdolności i zainteresowań.

•Usuwanie zaniedbań wychowawczych i edukacyjnych.

•Organizowanie czasu wolnego.

•Podnoszenie kultury osobistej.

•Rozwiązywanie problemów psychicznych.

•Rozładowywanie napięć.

•Kształtowanie poczucia odpowiedzialności.

SCHRONISKA DLA NIELETNICH

Kierowani są tam nieletni od 13 do 21 roku życia, podejrzani o dokonanie
czynu karalnego lub przestępstwa. Podstawą skierowania jest decyzja
sądu i sędziego rodzinnego lub prokuratora.

Podstawowe zadania Schroniska dla nieletnich:
a) Zapewnienie pozostającego w schronisku nieletniego do dyspozycji
organu, który go tam skierował. Zapobieganie działalności, która
mogłaby utrudniać prowadzenie przez sąd sprawy nieletniego.
Opracowanie

diagnozy

dotyczącej

sprawy

nieletniego

oraz

zapoczątkowanie działalności resocjalizacyjnej nieletniego.
b) Jest specjalną placówką opieki całkowitej o charakterze
diagnostyczno-resocjalizującym. Funkcje tej placówki to: diagnostyczna,
zapobiegawcza, resocjalizująca. Trafia tutaj młodzież najtrudniejsza,
głęboko wykolejona społecznie, nie akceptująca dotychczasowego ładu
społecznego.

Istnieją dwa typy schroniska dla nieletnich:

•na czas postępowania wyjaśniającego o dalszych jego losach;

•przyjęcia, kiedy jest już wydane orzeczenie o umieszczeniu
w zakładzie poprawczym i na czas oczekiwania na zakład poprawczy

Rodzaje zakładów poprawczych:

•Zakłady resocjalizacyjne przeznaczone dla osób niedostosowanych

•społecznie o wysokim stopniu zdemoralizowania, ale nie mających
żadnych chorób psychicznych.

•Zakłady poprawcze resocjalizacyjno-rewalidacyjne: są przeznaczone
dla osób upośledzonych umysłowo, niedostosowanych.

•Zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne: przeznaczone są dla osób

•z zaburzeniami psychicznymi, uzależnionych, zarażonych wirusem
HIV, resocjalizacja łączona jest z terapią.

ZAKŁADY POPRAWCZE

Jest to placówka specjalna o charakterze resocjalizującym. Nadzór

nad funkcjonowaniem sprawuje Prezes Sądu Okręgowego, a nadzór nad
wychowankiem sprawuje sędzia rodzinny, który to orzekł. Głównym
środkiem oddziaływania w zakładzie poprawczym jest nauka w zakresie
obowiązkowej szkoły podstawowej, nauka zawodu oraz praca w
warsztatach szkolenia zawodowego. Oprócz tego w zakładach prowadzi
się zajęcia kulturalne i sportowe, drużyny harcerskie.

W zakładzie poprawczym mogą przebywać osoby od 13-21 r.ż. Pobyt

w zakładzie trwa tak długo, jak to jest konieczne. Orzekając o pobycie w
zakładzie poprawczym nie ma określonego czasu pobytu.

PORADNIA PSYCHOLOGICZNO- PEDAGOGICZNA

Celem działania poradni jest udzielanie dzieciom (w wieku od

urodzenia) i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym
pomocy logopedycznej, pomocy w wyborze kierunku kształcenia i
zawodu, a także udzielanie rodzicom i nauczycielom pomocy
psychologiczno-pedagogicznej,

związanej

z

wychowywaniem

i

kształceniem dzieci i młodzieży.

Do zadań Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej należy:

•wspomaganie wszechstronnego rozwoju dzieci i młodzieży,

efektywności uczenia się, nabywania i rozwijania umiejętności
negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów, problemów oraz innych
umiejętności z zakresu komunikacji społecznej;

•profilaktyka uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży,

udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej dzieciom z grup
ryzyka;

•terapia zaburzeń rozwojowych i zachowań dysfunkcyjnych;

•pomoc uczniom w dokonywaniu wyboru kierunku kształcenia,

zawodu i planowania kariery zawodowej;

•prowadzenie edukacji prozdrowotnej wśród uczniów, rodziców

nauczycieli;

•pomoc rodzicom i nauczycielom w diagnozowaniu
i rozwijaniu potencjalnych możliwości oraz mocnych stron uczniów;

•wspomaganie wychowawczej i edukacyjnej funkcji rodziny;

•wspomaganie wychowawczej i edukacyjnej funkcji szkoły.

MŁODZIEŻOWE OŚRODKI WYCHOWAWCZE

Przeznaczone są dla dzieci i młodzieży niedostosowanych społecznie
wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy,
wychowania i resocjalizacji jako resocjalizacyjno-wychowawcze, a dla
dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim jako
resocjalizacyjno-rewalidacyjne.
Do zadań MOW należy eliminowanie przyczyn i przejawów
niedostosowania społecznego oraz przygotowanie wychowanków do
życia zgodnego z obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi.
Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze przeznaczone są wyłącznie dla
młodzieży, wobec której Sądy Rodzinne i Nieletnich zastosowały środek
wychowawczy w postaci umieszczenia w MOW.

MŁODZIEŻOWE OŚRODKI SOCJOTERAPII

Przeznaczone są dla dzieci i młodzieży, które z powodu zaburzeń
rozwojowych, trudności w uczeniu się i zaburzeń w funkcjonowaniu
społecznym są zagrożone niedostosowaniem społecznym i wymagają
stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy, wychowania i
socjoterapii.
Do zadań MOS należy eliminowanie przyczyn i przejawów zaburzeń
zachowania oraz przygotowanie wychowanków do życia zgodnego z
obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi.
Przeznaczone dla tych, których rodzice złożyli wniosek i orzeczenie do
PPP o potrzebie kształcenia specjalnego lub na podstawie
postanowienia

Sądu

Rodzinnego

o

zastosowaniu

środka

wychowawczego w postaci umieszczenia w MOS.

SPECJALNE OŚRODKI SZKOLNO-WYCHOWAWCZE

Prowadzone są dla dzieci i młodzieży, które z powodu niepełnosprawności
nie mogą uczęszczać do szkoły w miejscu zamieszkania.
Prowadzone w szczególności dla dzieci i młodzieży:
1) niesłyszących i słabosłyszących;
2) niewidomych i słabowidzących;
3) z niepełnosprawnością ruchową;
4) z autyzmem;
5) ze sprzężonymi niepełnosprawnościami;
6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym lub
znacznym.
Specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy:
1) umożliwia udział w indywidualnych lub grupowych zajęciach
specjalistycznych

w

zakresie

terapii

pedagogicznej,

zajęciach

rewalidacyjnych, usprawniających ruchowo, profilaktyki społecznej i
resocjalizacji, przygotowujących dzieci i młodzież do samodzielności w życiu
społecznym;
2) umożliwia udział w zajęciach sportowych, turystycznych, rekreacyjnych
oraz kulturalno-oświatowych.
3)wspomaga rodziców w pełnieniu funkcji wychowawczych i edukacyjnych,
w szczególności przez organizowanie konsultacji, zajęć psychoedukacyjnych,
warsztatów umiejętności i grup wsparcia;
4) współpracuje ze szkołami ogólnodostępnymi w zakresie diagnozowania i
rozwiązywania trudnych problemów dydaktyczno-wychowawczych dzieci
niepełnosprawnych uczęszczających do tych szkół;
5) prowadzi działania edukacyjne i profilaktyczno-wychowawcze w
środowisku lokalnym.

OŚRODKI SZOLENIA I WYCHOWANIA

To stacjonarne jednostki OHP, które prowadzą działalność
wychowawczą, profilaktyczną oraz resocjalizacyjną. Współpracują z
instytucjami środowiska lokalnego oraz rodzicami lub opiekunami
prawnymi uczestników w procesie wychowania oraz organizowania
życia kulturalnego i sportowego.
Pobyt w OSiW dla młodzieży z najbiedniejszych rodzin jest nieodpłatny i
trwa dwa lub trzy lata, w trakcie których uczestnicy zdobywają
wykształcenie i kwalifikacje zawodowe.
 
Zadania OSiW:
• zapewnienie warunków do i zdobywania kwalifikacji zawodowych oraz
nauki w oparciu o własne warsztaty szkoleniowo-produkcyjne;
• prowadzenie działalności wychowawczej, profilaktycznej oraz
resocjalizacyjnej;
• udzielanie informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego;
• współpraca z rodzicami lub opiekunami prawnymi uczestników oraz
instytucjami środowiska lokalnego
• realizacja działalności kulturalno-oświatowej, sportowo rekreacyjnej i
turystycznej, zapewniającej młodzieży rozwój własnych zainteresowań i
zdolności;
• zapewnienie całodobowej opieki uczestnikom korzystającym z formy
stacjonarnej OSiW - zakwaterowanie, wyżywienie, zapewnienie opieki
wychowawczej oraz podstawowej opieki medycznej.

POGOTOWIA OPIEKUŃCZE

Osoby poniżej 13 roku życia są natychmiast przewożeni do Pogotowia
Opiekuńczo – Wychowawczego lub jeśli nie ukończyły 3 roku życia do
Domu Małego Dziecka.
Placówka opiekuńczo wychowawcza.

Wychowankami mogą być dzieci i młodzież w wieku 3-18lat które:
-w sposób nagły zostały pozbawione opieki i nie mogą być bezpośrednio
umieszczone w odpowiedniej placówce opiekuńczo - wychowawczej;
-z powodu znacznych zaniedbań środowiskowych i zaburzeń w
zachowaniu oraz trudności w nauce wymagają specjalistycznej
obserwacji i badań psychologiczno-pedagogicznych;
-zostały skierowane na podstawie orzeczeń sądu, wniosków dyrektorów
szkół, inspektorów placówek opiekuńczo-wychowawczych w celu
ustalenia najkorzystniejszego dla nich środ. Wychowawczego.
- zapewnienie każdemu dziecku warunków do wypełnienia obowiązku
szkolnego, aby w miarę możliwości mogło kontynuować naukę w szkole
- opracowanie diagnozy pedagogicznej i lekarskiej oraz wskazań
wychowawczych i dydaktycznych
- kwalifikowanie dzieci do rodzin zastępczych i adopcyjnych oraz
kwalifikowanie dzieci do odpowiednich placówek wychowawczo-
opiekuńczych.

WIOSKI DZIECIĘCE, DOMY MŁODZIEŻY

Dom Młodzieży i Wspólnota Mieszkaniowa to miejsca, w których
mieszkają Wychowankowie Wiosek Dziecięcych. Tam, pod opieką
wychowawców, uczą się samodzielności i startują w dorosłość. Misją
Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce jest niesienie pomocy
wszystkim dzieciom pozbawionym opieki rodzicielskiej oraz zagrożonym
jej utratą. Dla tych dzieci stowarzyszenie tworzy rodzinne formy opieki
zastępczej, potocznie zwane „SOS Wioskami Dziecięcymi”. Tam
opuszczone i osierocone dzieci dostają rodzinę: mamę, tatę, miłość i
bezpieczeństwo, czyli warunki, w których mogą się rozwijać. Szczególny
nacisk SOS Wioski Dziecięce kładą na przygotowanie dzieci do
samodzielnego

życia.

Koncepcja

Wiosek

Dziecięcych

zakłada

konieczność zapewnienia dziecku troskliwej opieki ze strony
opiekuna/opiekunów zastępczych i nie rozdzielanie rodzeństwa, a także
zamieszkiwanie przez dziecko wraz z opiekunem i rodzeństwem w
jednym domku, będącym częścią składową Wioski Dziecięcej SOS.
Stowarzyszenie umożliwia dzieciom życie zgodne z ich kulturą i religią,
tak, by mogły one stać się aktywnymi członkami społeczeństwa. Pomaga
im w określeniu i wyrażeniu swoich umiejętności, zainteresowań i
talentów. Zapewnia dzieciom należyte wykształcenie i umiejętności,
potrzebne, by stać się aktywnymi i dobrze radzącymi sobie w życiu
członkami społeczeństwa.

ŚWIETLICE SOCJOTERAPEUTYCZNE

Świetlica Socjoterapeutyczna jest placówką dla dzieci i młodzieży

pochodzących z rodzin patologicznych, niedostosowanych społecznie, z
zaburzeniami zachowania, zagrożonej uzależnieniem w stopniu
utrudniającym jej realizację zadań życiowych bez pomocy
specjalistycznej.
W trakcie zajęć socjoterapeutycznych, pod wpływem zdobywanych w
czasie ich trwania doświadczeń społecznych, w psychice dziecka powinny
nastąpić określone zmiany. Mogą one umożliwić mu lepszą realizację
własnych celów życiowych.

W zajęciach świetlicowych mogą brać udział dzieci i młodzież ze szkół
podstawowych
i gimnazjów. W trakcie pobytu w świetlicy dzieci uczą się, bawią oraz
uczestniczą
w grupie terapeutycznej korzystając z pomocy psychologa i pedagoga.

Zadaniem świetlicy- za pośrednictwem wychowawców - jest kreowanie
sytuacji,
w której dziecko:
-aktywnie rozwija wszystkie sfery swojej osobowości
-kształtuje umiejętność współistnienia i współdziałania w grupie
rówieśniczej i społecznej przez wspólną naukę, zabawę i różnorodne
formy spędzania wolnego czasu
-buduje obiektywny obraz własnej osoby przez dostarczane mu
informacje zwrotne i umiejętność samooceny
-uczy się właściwego reagowania w sytuacjach trudnych, m.in. zachowań
asertywnych
-uczy się sposobów wyrażania ocen i sądów aprobujących i negujących
różne zachowania i sytuacje
-ma zapewnioną opiekę i bezpieczeństwo
-poznaje i dostosowuje się do obowiązujących norm społecznych oraz
nawyków.

ŚWIETLICE I KLUBY ŚRODOWISKOWE

Placówki te są przeznaczone szczególnie dla uczniów z zaburzeniami
zachowania i dysfunkcjonalnym środowiskiem rodzinnym. Obejmują one
uczniów szkół podstawowych i ponad podstawowych. Wychowanków do
świetlic przyjmuje się na prośbę rodziców lub wniosek szkoły, pogotowia
opiekuńczego, sądu, a także osób prawnych i fizycznych, które uznają
potrzebę udzielania pomocy przez taką placówkę. Warunkiem przyjęcia
jest opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej lub pogotowia
opiekuńczego.
Świetlice i kluby otaczają dzieci i młodzież opieką wychowawczą, tworzą
warunki do nauki, rozwijania zainteresowań i uzdolnień, wyrównują
braki wychowawcze rodziny i eliminują zaburzenia zachowania.

OGNISKA WYCHOWAWCZE

To placówki środowiskowe, które mają na celu zapobieganie
niedostosowaniu i sieroctwu społecznemu dzieci i młodzieży, zapewnia
też pomoc rodzinom
niewydolnym wychowawczo.
Zadania ogniska:
-Wszechstronna pomoc wychowankom w rozwiązywaniu ich
indywidualnych trudności życiowych i rodzinnych.
-Wdrażanie wychowanków do przestrzegania przyjętych norm i zasad
współżycia społecznego, kształtowanie właściwego stosunku do nauki i
pracy, podnoszenie poziomu kultury osobistej i eliminowanie zaburzeń
wychowania.
-Współdziałanie z rodziną wychowanka, pomoc w rozwiązywaniu
problemów wychowawczych, poradnictwo życiowe, rozwiązywanie i
podtrzymywanie więzi emocjonalnych dziecka z rodziną.

OŚRODKI POMOCY SPOŁECZNEJ

Są instytucjami polityki społecznej państwa, mającymi na celu
umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji
życiowych, których nie są one w stanie
pokonać, wykorzystując własne środki,
możliwości i uprawnienia.

W ramach systemu pomocy społecznej wyróżnia się:

•pomoc w instytucjach opiekuńczych typu domy pomocy społecznej,
placówki opiekuńczo-wychowawcze

•pomoc środowiskowa, m.in. świetlice środowiskowe, ośrodki
wsparcia (tj. domy dziennego pobytu, noclegownie, schroniska dla
bezdomnych, środowiskowe domy samopomocy dla osób z
zaburzeniami psychicznymi),

•pomoc pieniężną, usługową i rzeczową świadczoną przez ośrodki
pomocy społecznej (i w kilku przypadkach przez powiatowe centra
pomocy rodzinie).

Celem działalności MOPS jest:

•umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężania trudnych sytuacji
życiowych,
których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne środki,
możliwości i uprawnienia oraz zapobieganie powstawaniu takich
sytuacji;

•doprowadzenie do możliwie pełnego usamodzielnienia osób i rodzin
oraz

•doprowadzenie do integracji osób i rodzin ze środowiskiem oraz
umożliwianie im życia w warunkach odpowiadających godności
człowieka.

CENTRUM POMOCY DZIECKU I RODZINIE

To Centrum Pomocy Rodzinie, które jest tworzone przy kuratorium

oświaty.

W skład centrum wchodzi:

•Pogotowie opiekuńcze

•Ośrodek adopcyjno- opiekuńczy

•Ośrodek interwencji kryzysowej

Cele CPD i R:

•Inicjowanie i wspomaganie prorodzinnego systemu w tym

doradztwa psychologiczno- pedagogicznego, terapii psychologiczno-
pedagogicznej dla dzieci i rodziców.

•Udzielanie pomocy specjalistycznej rodzinie w realizacji zadań

wychowawczych.

•Inicjowanie i wspomaganie zastępczych form opieki i wychowania

rodzinnego.

Zadania CPD i R:

•Diagnoza występujących zjawisk i problemów.

•Wyodrębnienie czynników mających wpływ na agresje i przemoc

wśród młodzieży.

•Systemowa terapia rodzin i terapia indywidualna, przy współudziale

poradni rodzin i poradni psychologiczno- pedagogicznej.

•Pomoc ofiarom przemocy w rodzinie.

•Prowadzenie programów profilaktycznych w formie warsztatów dla

uczniów

szkół

podstawowych

i

średnich,

dla

pracowników

pedagogicznych placówek opiekuńczo- wychowawczych.

•Prowadzenie szkoleń dla nauczycieli, kuratorów sądowych oraz

pielęgniarek szkolnych.

•Udzielenie bezpośredniej pomocy dzieciom np. psychiatrycznej,

pedagogicznej, psychologicznej, terapeutycznej.

POLICYJNA IZBA DZIECKA

To instytucja diagnostyczna, ale przyjmująca całkowitą
opiekę nad dzieckiem. Maksymalny czas pobytu w Izbie
wynosi 48 godzin.

Trzy kategorie nieletnich, którzy mogą być osadzeni w Policyjnej

Izbie Dziecka:

•Nieletni, co do których istnieje podejrzenie, że popełnili czyn

karalny i istnieje obawa, że mogą się ukryć, bądź zatrzeć ślady czynu.

•Nieletni, wobec których nie można ustalić tożsamości: tacy, którzy

ukończyli 13 lat, a nie ukończyli 17 lat.

•Nieletni wymagający natychmiastowej opieki, a nie jest możliwe

niezwłoczne dostarczenie ich rodzicom, ani umieszczenie w Pogotowiu
Opiekuńczym – nieletni między 13, a 18 rokiem życia – mówi się o nich
nieletni zagrożeni demoralizacją.

Osoby poniżej 13 roku życia są natychmiast przewożeni do

Pogotowia Opiekuńczo – Wychowawczego lub jeśli nie ukończyły 3 roku
życia do Domu Małego Dziecka.

Zadania Policyjnej Izby Dziecka:

•Potwierdzenie lub ustalenie tożsamości.

•Zebranie niezbędnych informacji o środowisku rodzinnym

nieletniego.

•Obserwacja pedagogiczna w czasie pobytu w Policyjnej Izbie

Dziecka.

INSTYTUCJE POZARZĄDOWE I STOWARZYSZENIA

MONAR
Zintegrowany system przeciwdziałania narkomanii, bezdomności i
zagrożeniom społecznym oraz niesienia szeroko rozumianej pomocy
osobom pozostającym w trudnej sytuacji życiowej – samotnym, chorym
na AIDS, skrzywdzonym przez los. Monar to apolityczna organizacja
pozarządowa, stowarzyszenie, zarejestrowane w 1981 r. i działające na
terenie całej Polski. Monar jest jedną z największych tego rodzaju
organizacji na świecie. Udziela pomocy rocznie ponad 20 tysiącom osób
w 135 placówkach. Pierwszy ośrodek dla osób uzależnionych utworzony
w październiku 1978 r. przez Marka Kotańskiego w Głoskowie i nazwany
Monarem

dał

początek

systemowi

oddziaływań

pomocowych

skierowanych do osób uzależnionych, opartych na założeniach wspólnot
terapeutycznych. Stał się także początkiem nowego ruchu społecznego
na rzecz przeciwdziałania narkomanii

Od 1981 r. Monar prowadzi szereg działań profilaktycznych na terenie
całego kraju. Profilaktyka Monaru oparta jest na uniwersalnych
wartościach takich jak dobroć, uczciwość, miłość, szacunek dla
drugiego człowieka, odpowiedzialność za siebie i innych. Rozwijanie
tych wartości i wiara w sens czynienia dobra to w koncepcji Monaru
główne cele profilaktyki. Celem profilaktyki Monaru jest propagowanie
życia bez narkotyków, promocja zdrowia i twórczego rozwoju
indywidualnego.

Instytucje profilaktyczno- resocjalizacyjne w Siedlcach

Placówki opiekuńczo - wychowawcze
•

Dom Dziecka „Dom pod Kasztanami”

•

Rodzinny Dom Dziecka Nr 1

•

Wioska Dziecięca SOS

Placówki opiekuńczo-wychowawcze wsparcia dziennego (świetlice) –

prowadzone przez:

•

Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Zarząd Oddziału Miasta I Powiatu

-Środowiskowe Ognisko Wychowawcze – świetlica terapeutyczna

•

Caritas Diecezji Siedleckiej

-Świetlica środowiskowa – ul. Świrskiego
-Świetlica przyparafialna -ul. Floriańska

•

Stowarzyszenie Rodzin Abstynenckich "Styl Życia„

-Świetlica środowiskowa pn. „Świetlica w klubie”

•

Stowarzyszenie Domu Dziecka - Pomnika im. Dzieci Zamojszczyzny

-Świetlica środowiskowa

Ośrodki wsparcia
•

Środowiskowy Dom Samopomocy

•

Środowiskowy Dom Samopomocy dla osób niepełnosprawnych intelektualnie i
osób z autyzmem

•

Noclegownia

Inne jednostki organizacyjne
•

Dom Pomocy Społecznej "Dom nad Stawami"

•

Ośrodek Adopcyjno Opiekuńczy

•

Warsztat Terapii Zajęciowej

•

Prace Uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy

Edukacyjny wpływ mediów

Jedną z najważniejszych funkcji mediów jest wychowywanie
młodego pokolenia. Wychowanie jako proces – zgodnie z większością
definicji – jest utożsamiane z oddziaływaniem na psychikę i zachowanie
człowieka, przy czym przez oddziaływanie to rozumie się szczególnie
wywieranie wpływu na zmiany czy przeobrażenia w osobowości i
zachowaniu, zwłaszcza opinii i przekonań o otaczającym świecie oraz
postaw wobec ludzi, samych siebie i wartości.
Wielu psychologów i pedagogów twierdzi, że na kształtowanie się
różnorodnych cech osobowości u dzieci i młodzieży mają wpływ środki
masowego oddziaływania..

A. Lepa słowo wpływ w odniesieniu do mass mediów wyjaśnia jako:

uzależnienie, zniewolenie, dominacja danego medium
w zespole mediów, w których człowiek obcuje, aktualne doświadczenie
związane z odbiorem massmediów (doznania natury intelektualnej,
emocjonalnej, estetycznej) rezultat oddziaływań, które pochodzą z
przekazywanych treści; jest to ślad jaki pozostawia w psychice człowieka
obcowanie z danym środkiem masowego komunikowania.

Wraz z rozwojem mass mediów zaczęto coraz częściej zauważać
pozytywne jak i negatywne skutki ich oddziaływania na dzieci i
młodzież.

Mass-media są silnym czynnikiem

kształtowania naszych postaw i zachowań,

wpływają one nie tylko na to, jak ludzie myślą,

ale także o czym myślą. W coraz większym

stopniu w środkach masowego przekazu zaczyna

dominować agresja i przemoc. Szczególną uwagę

zwraca się na skutki oddziaływania przemocy

w mediach na odbiorcach niedojrzałych psychicznie; dzieciach i
młodzieży, które stanowią grupę szczególnego ryzyka.
Dzieci i młodzież najchętniej korzystają z najnowszych technologicznych
osiągnięć przekazów informacyjnych, zwłaszcza Internetu, traktując je
jako atrakcyjną zabawę. Wyjątkową rolę odgrywać tu może właśnie
komunikacja internetowa, która z założenia pozbawiona jest kontroli i
może być skutecznym narzędziem „uwodzenia" nieletnich przez
dewiantów seksualnych nawiązujących tym sposobem kontakty.
Przemoc pojawia się we wszystkich formach komunikacji masowej i
dotyczy telewizji, prasy, książek, komiksów, Internetu, kaset video,
reklamy, filmów, bajek dla dzieci. Kształtowanie świadomości społecznej,
spowodowało zainteresowanie tym zjawiskiem.

Media poprzez oddziaływania na uczucia dzieci wywołują silne przeżycia
emocjonalne, spowodowane oglądaniem scen grozy, okrucieństwa, ale
także innych filmów i programów zawierających treści o dużym ładunku
emocjonalnym. Uczucia jakich doświadczają młodzi odbiorcy
przekształcają się w długotrwałe stany ogólnego zmęczenia i
rozdrażnienia, powodują zniechęcenie, agresję.
A. Zoll podaje, że „stan jaki mamy obecnie, stanowi zagrożenie dla
prawidłowego rozwoju przyszłego pokolenia (...). Ochrona dziecka przed
przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją jest wartością
konstytucyjną. (...).
Przekazywane przez media treści mają bezpośredni wpływ na rozwój i
osobowość młodych ludzi w sytuacji, gdy z braku innych propozycji
telewizja, gry komputerowe są często jedynym źródłem doznań. W
programach, także informacyjnych w telewizji, brakuje czasu na
pokazywanie pełnej wiedzy o okolicznościach drastycznych zdarzeń i ich
następstwach. Bardzo rzadko przedstawia się wzorce postępowania
szlachetnego wywodzące się z zakorzenionych w europejskiej cywilizacji
norm moralnych i z ducha odpowiedzialności za własne postępowanie.

•Telewizja

Telewizja dążąc do zwiększenia swej oglądalności stara się pokazywać
wydarzenia spektakularne, wstrząsające, niezwykłe. Pokazuje wszystko
to, co od normalności odbiega: samolot zostaje porwany, rolnik ucina
kosiarką nogi własnego dziecka, sąsiad morduje sąsiada. W telewizji
występuje także nadmierna prezentacja agresji w stosunku do
rzeczywistości.

Podając za J. Izdebską współczesne badania w Polsce i na świecie
wykazują, że dzieci już w pierwszym roku życia patrzą w ekran
telewizora. Dwu — i trzylatki przesiadują przed telewizorem średnio 45
minut do 1 godziny. Najbardziej aktywną grupą odbiorców są dzieci od
4,5 lat do 12 roku życia. Czas, jaki poświęca ta grupa dzieci telewizji i
innym mediom to 3 — 4 godzin w ciągu dnia. Dzieci często telewizji
podporządkowują organizację dnia.
Dzieci chętnie oglądają takie programy jak: dobranocki, reklamy,
programy rozrywkowe, konkursy, gry, filmy familijne, programy
przeznaczone dla dzieci oraz ludzi dorosłych, o zróżnicowanej tematyce,
często przedstawiające przemoc na ekranie

• Internet

Internet jest dla wielu źródłem wiedzy, wiadomości i rozrywki, ale może on
się również okazać niebezpieczny. Z jednej strony Internet stwarza
znacznie większe możliwości przekazu i komunikacji medialnej niż
tradycyjne narzędzia, z drugiej zaś manipulowania odbiorcami.
Z badań wynika , że najczęstszymi odbiorcami Internetu są ludzie bardzo
młodzi i dzieci. Kontakt ludzi bardzo młodych, niedojrzałych emocjonalnie,
intelektualnie i społecznie, z drastycznymi scenami pokazywanymi w
Internecie, ma niszczący wpływ na ich psychikę, ponieważ stawia te osoby
wobec doświadczeń przerastających ich zdolności adaptacyjne i
poznawcze oraz dostarcza wzorców patologicznych zachowań.

• Gry komputerowe

Przeciętny użytkownik gier komputerowych to zwykle młody
człowiek, uczeń lub student. Wśród gier zawierających komponent
agresji bądź przemocy wymienia się między innymi „gry
symulacyjne', „gry przygodowe", „wyścigi", „strzelanki", „gry
strategiczno-wojenne lub ekonomiczne”.

Zdaniem D. Sarzały gry elektroniczne zaczynają się stawać częścią
oferty programu telewizyjnego. Istnieje możliwość korzystania z
nich za pomocą tego samego odbiornika. Zjawisko gier
komputerowych budzi niezwykle silne i bardzo duże emocje zarówno
wśród dzieci i młodzieży, jak i dorosłych.

Z jednej strony gry te odbierane są jako
nowoczesna i atrakcyjna forma edukacji i
zabawy, która pozwala na przeżycie wiele
fascynujących przygód w wirtualnym
świecie, a z drugiej gry te przerażają
niejednokrotnie ogromnym ładunkiem
agresji i okrucieństwa.

KONIEC :)