EKONOMIKA

OCHRONY ROŚLIN

Stosowanie środków ochrony roślin wymaga

zawsze użycia odpowiedniej aparatury do

prawidłowej ich aplikacji na obiekty chronione

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Mnogość podzespołów technicznych w jakie

wyposażane są coraz to nowocześniejsze

opryskiwacze, zaprawiarki i inny sprzęt do

nanoszenia środków ochrony roślin,

a także różne zapotrzebowanie energetyczne do ich

napędu i przetaczania

sprawia, że obliczanie kosztów technicznego

wykonywania zabiegów jest coraz bardziej złożone

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Bardzo „ubogo" wyposażonym opryskiwaczem

można wykonać skuteczny zabieg ochronny przy

takiej samej wydajności, jak opryskiwaczem

niekiedy dwukrotnie droższym

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Niemniej ten kosztowniejszy sprzęt wyposażony

jest często w urządzenia podwyższające precyzję i

ułatwiające całą procedurę wykonania zabiegu.

Dotyczy to zarówno sprzętu do ochrony obiektów

szklarniowych, do zaprawiania nasion i ziarna, jak i

do opryskiwania upraw polowych

W podjęciu decyzji o zakupie aparatury dużym

ułatwieniem jest sprecyzowanie indywidualnych

potrzeb, dokładne określenia parametrów i cech

użytkowych pożądanego sprzętu.

Ułatwia to i przyspiesza decyzję o zakupie

właściwej aparatury zabiegowej

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

OCHRONA UPRAW SZKLARNIOWYCH

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

W obiektach szklarniowych w zależności od

technicznego wyposażenia gospodarstwa

ogrodniczego stosuje się różne technologie

wykonywania zabiegów ochronnych:

• opryskiwanie niskociśnieniowe,

• opryskiwanie wysokociśnieniowe,

• zamgławianie za pomocą mgły zimnej,

• zamgławianie za pomocą mgły gorącej

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Opryskiwanie niskociśnieniowe wykonuje się

najczęściej za pomocą sprzętu przetaczanego, którego

wydajność i gabaryty zewnętrzne dopasowane są do

warunków technicznych danego gospodarstwa

ogrodniczego.

Czasami wykorzystuje się do tego celu opryskiwacz

ciągnikowy pracujący na zewnątrz obiektu szklarniowego,

z którego zasila się wężami ciśnieniowymi lance

opryskowe.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Opryskiwanie niskociśnieniowe

Koszt zakupu i eksploatacji takiego sprzętu jest niezbyt

wysoki.

Niemniej zabiegi aplikacji wykonuje się zawsze ręcznie

przy użyciu lanc.

Najczęściej stosuje się 1 000 do 1 200 l cieczy użytkowej

na hektar stosowanej przy ciśnieniach 5-15 bar, co przy

właściwej organizacji pracy wymaga od 3 do 6 godzin

robocizny na ha, w zależności od rodzaju uprawy i faz

rozwojowych roślin.

Praca przy obsłudze tego rodzaju sprzętu jest

bardzo uciążliwa i niebezpieczna

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Opryskiwanie wysokociśnieniowe wymaga

wyposażenia obiektu szklarniowego w zupełnie inną

aparaturę zapewniającą możliwość stosowania ciśnień

roboczych od 20 do 60 bar.

Koszt zakupu takiego wyposażenia jest średnio 2 do 3-

krotnie wyższy od opryskiwaczy niskociśnieniowych, ale

sprzęt ten jest bardziej wydajny, co pozwala na obniżenie

kosztów robocizny do około 1 godz./ha.

Wykonywanie opryskiwania takim sprzętem należy

także do zabiegów bardzo uciążliwych i

niebezpiecznych

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Do zamgławiania na zimno wykorzystuje się specjalne

wytwornice mgły zimnej, w których bardzo stężony środek

ochrony roślin dozowany i rozpylany jest w silny strumień

powietrza wentylatorów lub specjalnych dmuchaw, gdzie

następuje dalsza atomizacja cząstek i ich transport nad

chronione uprawy.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Nośnikiem preparatów najczęściej jest miękka woda, a

czasami także specjalne rozcieńczalniki przygotowywane

do tej technologii ochrony roślin.

Cząsteczki rozpylonej cieczy mają kilku mikronowe

wielkości i praktycznie zawisają w powietrzu tworząc

widoczną mgłę wypełniającą pomieszczenie szklarniowe,

przez kilka lub kilkadziesiąt minut (w zależności od

temperatury).

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Do zamgławiania na zimno

Zabiegi takie charakteryzują się bardzo niskim nakładem

robocizny określanym na 0,5 godz./ha.

Praca obejmuje przygotowanie urządzeń, zadanie

odpowiedniej ilości środków ochrony roślin i włączenie

urządzeń w stan gotowości do wykonania zabiegu.

Sam zabieg wykonuje się najczęściej w odpowiedniej

porze dnia lub w nocy i jest on sterowany elektrycznymi

załącznikami czasowymi.

Technologia ta oceniana jest jako bardzo mało

uciążliwa i bardzo bezpieczna dla operatora

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zamgławianie na gorąco wymaga zupełnie innych

wytwornic, w których stężony środek ochrony roślin

dozowany i rozpylany jest w silny strumień gazów

spalinowych lub podgrzanego powietrza gdzie następuje

jego odparowanie i transport w chronione uprawy.

Do takiej technologii wykonania zabiegów przeznaczone

są tylko niektóre środki ochrony roślin, charakteryzujące

się odpornością na chwilowe podgrzanie i dużą prężnością

par.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zamgławianie na gorąco

Koszt nabycia wytwornic do zamgławiania na gorąco w

stosunku do ich olbrzymiej wydajności oceniany jest na

bardzo niski.

Z zasady stosuje się od 2 do 10 l preparatu z nośnikiem

na hektar.

Nakład robocizny ocenia się na około 0,3 godz./ha

Sama czynność wykonania zabiegu zaliczana jest

do bardzo niebezpiecznych i wymaga

odpowiedniego zabezpieczenia operatora przed

parami substancji toksycznych

ZAPRAWIANIE NASION I ZIARNA

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawianie polega na pokryciu środkiem chemicznym

ziarna lub nasion w celu ochrony wschodów oraz małych

roślin przed chorobami i szkodnikami.

Zaprawianie jest najbardziej oszczędnym zabiegiem

ochrony roślin

Sam proces aplikacji środków wymaga jednak stosowania

specjalnych urządzeń technicznych popularnie

nazywanych zaprawiarkami.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Mimo, że zaprawianie jest zabiegiem profilaktycznym to

fakt stosowania bardzo ograniczonych dawek preparatu i

precyzja wykonania zabiegu, stawia ten sposób

stosowania środków ochrony roślin wśród

najbezpieczniejszych i najbardziej efektywnych

.

Ocenia się, że obecnie od 5 do 8% masy stosowanych w

kraju środków ochrony roślin stanowią zaprawy.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Nasiona takich roślin, jak burak cukrowy, rzepak czy

kukurydza zaprawiane są prawie w 100% i to najczęściej

technologią inkrustowania.

Ziarno zbóż zaprawiane jest w 60-80% w zależności od

gatunku rośliny, regionu kraju i wielkości gospodarstw

rolnych.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Do wykonywania zabiegów zaprawiania stosuje się kilka

typów maszyn przystosowanych do zapraw w formie

suchej, względnie w formie płynnej.

Forma użytkowa preparatu ma istotne znaczenie przy

wyborze odpowiednich urządzeń do zaprawiania i

efektywnym stosowaniu preparatów chemicznych.

W zależności od celu zaprawiania, doboru zapraw i ich

form użytkowych oraz stosowanych urządzeń i środków

pomocniczych (adiuwantów) można w końcowym efekcie

uzyskać materiał siewny zaprawiony: na sucho, na

półsucho, inkrustowany lub otoczkowany.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawianie na sucho

Zaprawy suche są łatwe w stosowaniu.

Nawet przy użyciu najprostszych i bardzo tanich urządzeń

takich, jak zaprawiarki bębnowe, można uzyskać bardzo

równomierne rozmieszczenie preparatu na nasionach.

Ponadto zaprawianie na sucho można wykonać niezależnie od

temperatury, nawet podczas mrozu.

Zaprawy suche są łatwe do pakowania, transportu i

magazynowania. Wadą zaprawiania suchego jest przede

wszystkim słaba przyczepność preparatu do nasion.

Prowadzi to z jednej strony do silnego zapylenia stanowiska

pracy i możliwości wdychania substancji aktywnej przez personel

zaprawiający materiał siewny, z drugiej zaś strony do znacznych

strat preparatu.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawianie półsuche

W procesie zaprawiania półsuchego stosuje się zaprawy w

formie: zawiesiny, emulsji, koncentratu, żelu lub roztworu.

Zaprawianie takie zapewnia lepszą przyczepność preparatu

do nasion niż zaprawianie na sucho.

Wynika to ze stosowania niewielkiej ilości wody, najczęściej

wynoszącej 600-1 000 ml/100 kg nasion lub ziarna.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawianie półsuche

Zaprawianie półsuche powoduje mniejsze zapylenie

stanowiska pracy, a stosowanie wody jako rozcieńczalnika daje

możliwości stosunkowo łatwego mycia sprzętu po użyciu.

Zaprawianie półsuche wymaga stosowania precyzyjnych i

dość kosztownych zaprawiarek, proporcjonalnie dozujących

zaprawy na nasiona lub ziarno.

Ciekła zaprawa rozpylana jest w komorze zraszania przez

wirującą tarczę na przesypujące się nasiona, a dokładne

pokrycie nasion zaprawą następuje w przenośniku ślimakowym.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Inkrustowanie

Inkrustowanie łączy pewne cechy zaprawiania półsuchego i

suchego.

W zabiegu tym oprócz zapraw stosuje się również adiuwanty

czyli środki zwiększające przyczepność preparatu do nasion.

W procesie inkrustowania nanoszenie środka pomocniczego

można wykonać przed stosowaniem zaprawy lub po naniesieniu

jej na nasiona.

Zabieg ten wymaga dość skomplikowanych i bardzo

kosztownych urządzeń, a linie technologiczne dzieli się na kilka

sekcji, w których kolejno po sobie następuje precyzyjne

dozowanie nawet kilku zapraw i środków pomocniczych.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Otoczkowanie

Jest to proces skomplikowany technologicznie, który oprócz

kolejnych etapów nanoszenia środków ochrony roślin i innych

substancji chemicznych uwzględnia także dosuszanie.

Taki sposób zaprawiania wymaga bardzo precyzyjnych i

skomplikowanych urządzeń połączonych w szczelną linię

technologiczną.

W procesie otoczkowania nasiona pokrywane są grubą

warstwą związków chemicznych stając się bardziej okrągłe,

zatracając swój pierwotny kształt, co ułatwia późniejsze ich

wysiewanie za pomocą precyzyjnych siewników.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Otoczkowanie

Nasiona tak przygotowane mają optymalne warunki rozwoju

w odpowiednio dobranej glebie i zabezpieczone są przed

agrofagami.

Otoczkowane są nasiona tylko niektórych gatunków roślin,

zwłaszcza nasiona o nierównej porowatej powierzchni i tylko te,

dla których stosowanie tak drogiej technologii jest ekonomicznie

uzasadnione.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawiarki stosowane w krajowym rolnictwie

Do zaprawiania na sucho w dużych magazynach

przystosowana jest zaprawiarka „Granogard" o

maksymalnej wydajności 12 ton/godz., której techniczne

możliwości pozwalają na stosowanie „programu na sucho".

Do mniejszych ilości ziarna nadają się wszystkie

zaprawiarki bębnowe zwane też porcjowymi.

Napędzane są one ręcznie lub za pomocą silnika.

Pojemność zaprawiarek bębnowych wynosi od 2 do 700

kg.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawiarki stosowane w krajowym rolnictwie

Do porcjowego zaprawiania produkowana jest od wielu lat

zaprawiarka o nazwie „AL-50 P" przeznaczona do zaprawiania

zarówno suchego, jak i półsuchego.

Dawka preparatu pylistego wsypywana jest bezpośrednio na

nasiona do zbiornika, natomiast preparat ciekły rozpylany jest

przez wirującą tarczę.

Elementem zaprawiającym w tym rozwią zaniu jest ślimak

powodujący mieszanie nasion z preparatem.

Przeznaczona jest do zaprawiania porcji materiału siewnego o

wadze do 50 kg.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawiarki stosowane w krajowym rolnictwie

Do zaprawiania półsuchego stosowane były również

zaprawiarki „Granogard" oraz „Niklas" mające wydajność

odpowiednio 4 do 20 ton/godz. i wyposażone są w przenośnik

ślimakowy z elastycznymi krawędziami na obwodzie, co

zmniejsza uszkodzenia nasion i poprawia równomierność

naniesienia środka.

Do najbardziej znanych zaprawiarek do zaprawiania

półsuchego należą zaprawiarki: porcjowa „AL-50 P" oraz dwie

o ruchu ciągłym - „Agata" i „Hanka."

Ta ostatnia maszyna jest jednocześnie elementem linii

technologicznych w procesach jednoczesnego nanoszenia

kilku zapraw na ziarno lub nasiona.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Zaprawiarki stosowane w krajowym rolnictwie

Na uwagę zasługuje również nowe rozwiązanie zaprawiarki

obwoźnej „Amela", która zamontowana jest na przyczepie

samochodowej i może być łatwo stosowana w różnych

gospodarstwach rolniczych.

Do inkrustowania przystosowane są tylko nieliczne

zaprawiarki. W skład linii techologicznej wchodzą najczęściej

dwie lub trzy zaprawiarki albo jedna wyposażona w kilka funkcji

(np. Cimbria CC).

Technologie te stosuje się głównie w zaprawianiu nasion

rzepaku i kukurydzy krajowej hodowli.

Koszt linii technologicznej z zaprawiarką, wialnią,

taśmociągami, wagami pakującymi, systemem zabezpieczeń

BHP przekracza 1 mln PLN.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Ogólna charakterystyka urządzeń do zaprawiania

ziarna i nasion oraz techniczne koszty zaprawiania

Stosowanie zaprawiarek o małej wydajności - 0,5 t/godz.

pozwala na zaprawienie 4-5 ton dziennie, co zapewnia

materiał siewny zbóż pozwalający na obsianie około 25 ha

upraw.

Użycie zaprawiarki o wydajności 5-6 t/godz. umożliwia

przygotowanie dziennie 40-50 ton ziarna siewnego, co

umożliwia obsianie 280 ha pola.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Ogólna charakterystyka urządzeń do zaprawiania

ziarna i nasion oraz techniczne koszty zaprawiania

Przy tak dużych wydajnościach zaprawiarek nabywanie

takich maszyn przez rolników posiadających niewielkie

gospodarstwa wydaje się ekonomicznie nieuzasadnione,

gdyż jej wykorzystanie będzie minimalne.

Bardziej racjonalne wydają się rozwiązania usługowego

zaprawiania w specjalnych punktach zaprawiania lub

wypożyczanie maszyn w systemie obwoźnym.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Ogólna charakterystyka urządzeń do zaprawiania ziarna

i nasion oraz techniczne koszty zaprawiania

Analiza kosztów zaprawiania w stacjach wykonujących

zabiegi usługowo w 2008 roku (bez kosztów zakupu zapraw)

• Inkrustowanie rzepaku - 400 PLN/100 kg.
• Usługowe zaprawianie zboża u rolnika - 5 PLN/100 kg.
• Zaprawianie zboża w magazynach od 2 do 5 PLN/100 kg w

zależności od sposobu pakowania, transportu itp.

• Zaprawianie w gospodarstwie własnym sprzętem od 1-3

PLN/100 kg w zależności od urządzenia, okresu amortyzacji i

organizacji pracy.

OPRYSKIWANIE UPRAW POLOWYCH

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Najczęściej stosowanym sposobem wykonywania

zabiegów ochrony roślin jest opryskiwanie.

W kraju użytkowanych jest wiele typów ciągnikowych

opryskiwaczy zawieszanych, przyczepianych i

samojezdnych.

Pojemność zbiorników opryskiwaczy polowych

zawieszanych wynosi od 200 do 800 l (najczęściej 400 l),

natomiast opryskiwaczy przyczepianych najczęściej 1

000, 2 000 lub 3 500 l.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Opryskiwacze wyposażone są w belki polowe o

szerokościach roboczych wynoszących zazwyczaj 12 lub

18 metrów, chociaż spotyka się jeszcze belki polowe o

szerokości 8 i 10 m.

Niektóre typy opryskiwaczy z belkami o szerokości

roboczej 18 metrów lub szerszymi mają możliwość

stabilizacji belki w stosunku do poziomu opryskiwanej

powierzchni.

W nowoczesnych opryskiwaczach, szczególnie dużych

przyczepianych coraz częściej montowane są specjalne

urządzenia komputerowe pełniące funkcję kontrolno-

pomiarowe pozwalające na zachowanie, w czasie całego

zabiegu, stałego zaplanowanego wydatku cieczy na

hektar niezależnie od prędkości jazdy.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Obecnie spotyka się także opryskiwacze wykorzystujące systemy

nawigacji satelitarnej GPS, która ułatwia zachowanie precyzyjnej

szerokości roboczej w kolejnych nawrotach opryskiwania.

Coraz popularniejsze stają się opryskiwacze rękawowe, w których

ciecz rozpylana przez tradycyjne rozpylacze wtłaczana jest w głąb

łanu opryskiwanych roślin przez powietrze wydostające się z

otworów rękawa (napełnionego powietrzem przez specjalny

wentylator) znajdujących się nad każdym rozpylaczem.

Opryskiwanie takie charakteryzuje się niedużym zużyciem cieczy,

w granicach 80-200 l/ha, oraz możliwością stosowania

minimalnych, z zalecanych dawek środków ochrony roślin.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Przy tak różnorodnej konstrukcji i wyposażeniu

opryskiwaczy koszty zakupu są bardzo zróżnicowane i

mogą się wahać od około 4 000 PLN do ponad 400 tys.

PLN.

Szacuje się, że koszt użytkowania jednostki napędowej z

obsługą wynosi około 40-60 PLN/godz. w zależności od

typu i klasy ciągnika.

Składa się na to amortyzacja ciągnika, koszty paliwa,

koszty przeglądów i napraw oraz koszty obsługi.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Sam opryskiwacz amortyzowany najczęściej jest w okresie

10 lat (średnia wieku opryskiwaczy w Polsce to 12-15 lat).

Do tego dochodzą koszty obowiązkowych badań

technicznych i napraw (od 500 PLN do 4 000 PLN rocznie w

zależności od typu opryskiwacza) oraz koszty obsługi, co w

praktyce najczęściej pokrywa się z kosztami zatrudnienia

traktorzysty.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Głównymi czynnikami, które decydują o wyborze

odpowiedniej aparatury są: wielkość plantacji, rodzaj

uprawy przeznaczonej do ochrony i wydajność

opryskiwacza (Andersen i Jorgen 1996; Tadel 2006).

Szerokość belek polowych oraz dodatkowe

wyposażenie ma istotny wpływ na wydajność

opryskiwacza w warunkach polowych.

Ocenia się, że może wynosić ona (przy dobrej

organizacji pracy) od 3 do 16 ha/godzinę.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Wydajność opryskiwaczy standardowych i rękawowych (PSP)
z uwzględnieniem pojemności zbiornika i szerokości belki
polowej, przy 3,9-krotności zabiegów w sezonie (Andersen i
Jorgen 1996 według badań firmy Hardi)

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Sprzęt o dużej wydajności najczęściej jest kilkakrotnie

droższy w zakupie, wymaga do napędu stosowania większych i

znacznie droższych ciągników, lecz okazuje się bardzo efektywny

w dużych, dobrze zorganizowanych gospodarstwach rolnych.

Wyposażanie opryskiwaczy w nowoczesne systemy

rozpylania cieczy także wymaga znacznych nakładów

finansowych, lecz zapewnia zdecydowaną poprawę

równomierności nanoszenia środków ochrony roślin, zwiększa

bezpieczeństwo ekologiczne poprzez ograniczanie znoszenia,

umożliwia ograniczenie ilości zużywanej wody do zabiegu i

otwiera znaczne możliwości zmniejszenia dawek stosowanych

preparatów (Tadel 2006).

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Wyposażanie aparatury do ochrony roślin w nowoczesne

systemy komputerowe do kontroli i poprawy jakości

wykonywanej pracy w swych najnowszych modelach pozwala

na prawie automatyczną pracę i naprowadzanie na plantacji

zarówno, w dzień, jak i w nocy (Doruchowski 2008).

Mimo bardzo dużych kosztów zakupu aparaty te mogą być

znacznie intensywniej wykorzystywane, a pracując w

godzinach wieczornych i nocnych z zasady gwarantują wyższą

efektywność zabiegu.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Ze względów ekonomicznych należy dążyć do

ograniczania wydatkowania cieczy podczas wykonywania

zabiegów opryskiwania.

Zmniejszenie ilości wypryskiwanej cieczy nie wpływa

na obniżenie skuteczności zabiegu, jeśli stosuje się

zalecaną dawkę środka ochrony roślin na hektar, przy

równoczesnym zwiększeniu precyzji nanoszenia cieczy na

rośliny (Karolewski i wsp. 2009).

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Bardzo duże zróżnicowanie urządzeń technicznych do

wykonywania zabiegów ochronnych w różnych uprawach

szklarniowych oraz polowych powoduje, że precyzyjne

określenie kosztów zabiegów jest możliwe tylko w danym

analizowanym gospodarstwie i to przy konkretnym

wyposażeniu obiektu.

Także organizacja zabiegów oraz stosowane programy

ochrony decydują o ekonomicznych aspektach ochrony

roślin.

Czynniki te pozostają w silnej korelacji z uciążliwością

wykonywanych zabiegów, bezpieczeństwem operatora i

środowiska naturalnego.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Efektywna ochrona obiektów szklarniowych

uzależniona jest od typu obiektów i możliwości

zastosowania w nich nowoczesnych rozwiązań

technicznych takich, jak:

• automatyzacja zabiegów,

• stosowanie mało czasochłonnych technik zabiegu, np:

zamgławianie lub opryskiwanie wysokociśnieniowe.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Przy zaprawianiu nasion i ziarna koszty zależą od

technologii i technicznego wyposażenia punktu zaprawiania.

Przyjmuje się, że techniczny koszt inkrustowania rzepaku

wynosi 400 PLN/100 kg (bez kosztów zapraw).

Zaprawianie zboża w magazynach to koszt od 2 do 5

PLN/100 kg w zależności od sposobu pakowania i transportu

materiału siewnego.

Usługowe zaprawianie zboża u rolnika kosztuje około 5

PLN/100 kg, a zaprawianie w gospodarstwie własnym sprzętem

od 1 do 3 PLN w zależności od ilości traktowanego materiału i

organizacji zabiegu.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Koszty opryskiwania zależą od wyposażenia

gospodarstwa w sprzęt o wydajności dostosowanej do

areału gospodarstwa, struktury upraw, intensywności

prowadzonej ochrony roślin.

Koszty te można obecnie określić przy standardowym

opryskiwaniu na 30-70 PLN/ha w zależności od tego, czy

jest to zabieg wykonywany własnym sprzętem czy

zamówiona usługa.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Nowoczesne opryskiwacze znacznie podnoszą komfort

i precyzję wykonywanych czynności przy opryskiwaniu:

sporządzanie cieczy użytkowej, kontrola poprawności

zabiegu, mycie opryskiwacza, zabezpieczenie operatora

przed skażeniem.

Nowe systemy opryskiwania oraz stosowanie

rozpylaczy dostosowanych do warunków panujących na

plantacji umożliwiają zmniejszenie ilości stosowanej wody

na ha, zwiększenie wydajności sprzętu i zmniejszenie

kosztów zabiegu.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Komputerowa kontrola procesu opryskiwania

gwarantuje stosowanie właściwej dawki środka ochrony

roślin, a niekiedy także rejestrowanie tego procesu.

Stosowanie elektronicznych systemów naprowadzania

do jazdy równoległej zwiększa precyzję wykonywania

zabiegów, chroni przed popełnieniem błędu i umożliwia

wykonywanie niektórych zabiegów nawet w nocy.

Umożliwia to pełniejszą eksploatację opryskiwaczy, a

zabiegi takie są najczęściej bardziej skuteczne.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

Komputerowa kontrola procesu opryskiwania

gwarantuje stosowanie właściwej dawki środka ochrony

roślin, a niekiedy także rejestrowanie tego procesu.

Stosowanie elektronicznych systemów naprowadzania

do jazdy równoległej zwiększa precyzję wykonywania

zabiegów, chroni przed popełnieniem błędu i umożliwia

wykonywanie niektórych zabiegów nawet w nocy.

Umożliwia to pełniejszą eksploatację opryskiwaczy, a

zabiegi takie są najczęściej bardziej skuteczne.

EKONOMIKA OCHRONY ROŚLIN

ZRÓŻNICOWANIE KOSZTÓW OCHRONY ROŚLIN W

ZALEŻNOŚCI OD TYPÓW PRODUKCYJNYCH

GOSPODARSTW ROLNYCH

– intensywne – prowadzące zarówno polową produkcję roślinną,

jak też produkcję zwierzęcą (głównie trzoda chlewna i bydło).

Produkcja roślinna w części przeznaczana była na rynek, w

części stanowiła bazę paszową dla zwierząt,

– uproszczone – prowadzące wyłącznie towarową produkcję

roślinną.

ARKADIUSZ SADOWSKI, JANUSZ JANKOWIAK

Progress in Plant Protection/Postępy w Ochronie Roślin 48 (1) 2008