Karol Wielki (742-814), od 768 król Franków, od 800 cesarz. Objął rządy po śmierci ojca z dynastii Karolingów. W wyniku licznych wojen doprowadził do znacznego powiększenia terytorium kraju. Nadrzędnym celem Karola Wielkiego była odbudowa cesarstwa rzymskiego.
Dbał o gospodarczy i kulturalny rozwój kraju, przeprowadził reformę monetarną, zapewnił stałe dochody skarbowi, zreorganizował sądownictwo, zadbał o wyższy poziom nauczania w szkołach klasztornych, tworzył szkoły katedralne.

1. Zalecenia Karola Wielkiego dotyczące wychowania synów i córek:

• najpierw dzieci powinny być ćwiczone w sztukach wyzwolonych

• gdy wiek na to pozwalał: synowie: jazda konna, obchodzenie się z bronią, polowanie

córki: przyzwyczajenie się do wrzeciona, kądzieli i krosia

Ważne było dla Karola Wielkiego, żeby dzieci spędzały z nim czas (przy stole albo na polowaniu) posunął się nawet do tego, że nie wydał ich za nikogo, żeby z nim zostały.

2. Własne kształcenie się Karola Wielkiego

• jazda konna i pływanie

• słuchał muzyki i literatury przy obiedzie

• języki obce: łacina i greka (lepiej opanował łacinę)

• sztuki wyzwolone: gramatyka (Piotr z Pizy), retoryka, dialektyka, astronomia (Albinus-Alkoin)

• z marnym skutkiem próbował się uczyć pisać

• przestrzegał religii chrześcijańskiej

3. Prawodastwo w państwie (chciał je poprawić, uzupełnić braki i pogodzić różnice w prawie), nie udało mu się jednak wiele z tego uczynić. Kazał jedynie spisać wszystkie prawa, które dotąd nie były spisana a funkcjonowały w narodach należących do niego.

4. Zaczął opracowywać gramatykę mowy ojczystej, nadał nazwy miesiącom i wiatrom.

---