Św. Cyryl, mnich, ur. 826 lub 828, † 869
Św. Metody, biskup, ur. między 815 a 820, † 885
Patroni Europy
31 grudnia 1980 roku papież Jan Paweł II ogłosił obu świętych współpatronami Europy, tym samym podnosząc dotychczas obowiązujące wspomnienie do rangi święta obok św. Benedykta, którego papież Paweł VI ogłosił patronem Europy. A oto motywy, którymi kierował się Ojciec święty w tak zaszczytnym wyróżnieniu św. Cyryla i św. Metodego — bracia „Cyryl i Metody prowadzili swoją służbę misyjną i apostolską wśród Słowian w łączności z Kościołem Patriarchalnym w Konstantynopolu, jak również z Kościołem Rzymskim, który ich misje potwierdził. W ten sposób dali dowód jedności Kościoła, jaki w okresie ich działalności nie był jeszcze dotknięty nieszczęściem rozłamu między Wschodem a Zachodem”. Ekumenizm, sprawa pojednania obu Kościołów, powrotu do pierwotnej jedności, to dla nich sprawa najważniejsza. Był to więc szlachetny gest pojednawczy Ojca chrześcijaństwa wobec braci odłączonych.
Dnia 14 lutego 1981 roku Ojciec święty Jan Paweł II stwierdził: kim dla zachodniej Europy był św. Benedykt, tym dla Europy wschodniej był św. Cyryl i św. Metody.
Św. Cyryl
Nasz Święty urodził się w roku 826 lub 828 w Tesalonice. Zdradzał niepospolite zdolności, dlatego ojciec, wysłał go na dalsze studia do Konstantynopola. Po ich ukończeniu został Konstanty bibliotekarzem przy kościele Hagia Sofia.
Życie dworskie nie odpowiadało jednak Świętemu. Usunął się więc do pewnego klasztoru nad Bosforem. Odszukano go przecież i uproszono, by objął wykłady z filozofii w szkole cesarskiej. Wszakże i na tym urzędzie nie był długo. Udał się bowiem na górę Olimp do Bitynii, gdzie przebywał już jego starszy brat, św. Metody. Był to rok 855.
Najważniejszym zarzutem, jaki misjonarze łacińscy wysuwali przeciwko św. Cyrylowi i św. Metodemu, był ten, że wprowadzili oni samowolnie do liturgii język słowiański, pisany alfabetem greckim. Pismo to nazwano później głagolicą. Potem jeden z uczniów św. Metodego wprowadził do tego pisma majuskuły (duże litery) alfabetu greckiego. Pismo to nazwano cyrylicą. Święci bracia umyślnie zdecydowali się na ten śmiały krok, by Słowianom tamtejszym, którzy jeszcze nie posiadali własnego pisma, uczynić bardziej czytelnymi, zrozumiałymi liturgiczne teksty. Ta nowość miała się stać jednak przyczyną wielu cierpień, a nawet prześladowań wobec obu braci.
Bracia zostali oskarżeni w Rzymie przed papieżem św. Mikołajem I niemal o herezję. Posłuszni wezwaniu namiestnika Chrystusowego na ziemi bracia udali się do Rzymu. W tym jednak czasie zmarł papież św. Mikołaj I (t 867), a po nim został wybrany Hadrian II. Ku radości misjonarzy nowy papież przyjął ich bardzo serdecznie.
Św. Cyryl zmarł dnia 14 lutego 869 roku. Papież Hadrian (Adrian) urządził św. Cyrylowi uroczysty pogrzeb. W roku 1974 papież Paweł VI w geście ekumenicznym kazał zwrócić Kościołowi prawosławnemu relikwie św. Cyryla. Przejęły je bardzo uroczyście Saloniki i umieściły w nowo wystawionej świątyni ku czci św. Cyryla i św. Metodego.
Św. Metody
Metody — to imię jego zakonne - był starszym bratem św. Cyryla. Ponieważ posiadał uzdolnienia wybitnie prawnicze, wstąpił na drogę kariery urzędniczej. Tęsknił za służbą Bożą w klasztorze. W roku 840 wstąpił w Bitynii do jednego z nich, który znajdował się na Olimpie. Około roku 855 znalazł się w tym klasztorze również św. Cyryl. Odtąd dzielili losy razem jako misjonarze.
Po śmierci św. Cyryla w Rzymie cały ciężar prac misyjnych spadł na św. Metodego. Papież Hadrian II konsekrował go na arcybiskupa Moraw i jako swojemu legatowi dał wszelkie uprawnienia misyjne.
W tym czasie doszło do pojednania Rzymu z Konstantynopolem. Św. Metody udał się do patriarchy Focjusza, by mu zdać sprawę ze swojej działalności. Został przyjęty uroczyście przez cesarza.. Złamany wiekiem i trudami zasnął w Panu 6 kwietnia 885 roku.
Z dokumentów, jakie po św. Metodym pozostały, najwięcej zainteresowania budzi list, jaki tenże Święty napisał do księcia Wiślan z napomnieniem, ażeby misjonarzom nie stawiał przeszkód. W 1977 roku odkryto w Wiślicy kamienną chrzcielnicę z wieku IX. Może być ona potwierdzeniem, że misjonarze słowiańscy św. Metodego, aż tu dotarli?
Żmudne poszukiwania śmiertelnych szczątków św. Metodego okazały się dotąd daremne. Zwykło wymieniać się miasta, w których miały spocząć i zaginąć na skutek zawieruch wojennych, zwłaszcza wojen husyckich: Nitrę, Devin, Stare Mesto i Welehrad. W tym ostatnim mieście istnieje wspaniała bazylika, wystawiona ku czci świętych braci Cyryla i Metodego.