POSTĘPOWANIE Z POSZKODOWANYM PO UTRACIE PRZYTOMNOŚCI

   
     Na skutek zaburzeń świadomości człowiek może stracić orientację. Na ogół nie można nawiązać logicznego kontaktu słownego z ratowanym, nie reaguje on na bodźce zewnętrzne np. uciśnięcie ręki.
Objawy:
-    zaburzenia orientacji,
-    brak reakcji na ból,
-    brak reakcji na bodźce zewnętrzne,
-    brak logicznego kontaktu słownego z ratowanym,
-    śpiączka.
Nie wolno:
-    zostawić ratowanego samego,
-    podawać niczego doustnie,
-    podkładać niczego pod głowę (można spowodować zwężenie lub zamknięcie dróg oddechowych),
-    pozostawić w pozycji na wznak.
Należy:
-    wezwać Pogotowie Ratunkowe,
-    odgiąć głowę ratowanego do tyłu, tak aby broda skierowana była do góry,
-    sprawdzić czy ratowany oddycha; jeśli nie - natychmiast rozpocząć sztuczne oddychanie,
-    sprawdzić czy ma wyczuwalne tętno i czy oddycha; jeśli nie - rozpocząć resuscytację,
-    jeżeli ratowany jest nieprzytomny, ale ma wyczuwalne tętno i oddycha - ułożyć go w pozycji bocznej bezpiecznej.

Postępowanie z nieprzytomnym przy zaburzeniach oddychania.
     Niezbędny do życia tlen wdychany jest przez nos i (lub) usta, a następnie drogami oddechowymi, czyli przez krtań, tchawicę, oskrzela dociera do płuc, skąd przedostaje się do krwi, a z krwią do wszystkich narządów. W oddychaniu biorą również udział mięśnie klatki piersiowej i żebra. Oddychanie jest kontrolowane przez centralny układ nerwowy. Uraz lub niewydolność któregokolwiek z elementów biorących udział w oddychaniu prowadzi do zaburzeń. Wszelkie sytuacje powodujące zaburzenia w oddychaniu wymagają natychmiastowej pomocy.
Objawy:
-    przyśpieszony, płytki oddech,
-    kaszel, niekiedy z wykrztuszeniem,
-    świsty, rzężenie słyszalne w czasie wydychania i wdychania powietrza,
-    sinica warg i paznokci,
-    zaburzenia świadomości,
-    zatrzymanie oddechu,
-    utrata przytomności.
Nie wolno:
-    zostawić ratowanego samego,
-    podawać niczego doustnie,
-    podkładać niczego pod głowę,
-    układać rannego w pozycji która jest dla niego niewygodna.
Należy:
-    sprawdzić czy ratowany oddycha - jeśli nie - natychmiast rozpocząć sztuczne oddychanie,
-    sprawdzić, czy ratowany ma wyczuwalne tętno i czy oddycha - jeśli nie - rozpocząć resuscytację.
-    wezwać Pogotowie Ratunkowe,
-    sprawdzić czy zaburzenia oddychania nie polegają jedynie na przyśpieszonym oddechu; przyczyną może być zdenerwowanie; uspokoić ratowanego i postarać się, aby zwolnił tempo oddychania; spowodować, aby oddychał z taką częstotliwością jak ratownik,
-    sprawdzić, czy przyczyną zaburzeń jest ciało obce, które dostało się do dróg oddechowych,
-    dowiedzieć się od ratowanego, czy zaburzeniom towarzyszy ból w klatce piersiowej (piekący, gniotący zlokalizowany za mostkiem),
-    dowiedzieć się od ratowanego, czy przyczyną zaburzeń może być spożycie substancji trujących, alkoholu, przedawkowania leków; sprawdzić czy poszkodowany ma poszerzone lub zwężone źrenice, czy ma nudności i wymioty,
-    dowiedzieć się od ratowanego, czy doznał urazów np. klatki piersiowej, szyi.

---