Inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego. Mogą nimi być też wydatki przedsiębiorstw na dobra, które mogą być użyte do produkcji innych dóbr i usług. Jest to tzw. "efekt korzyści odroczonych w czasie". Inna definicja podaje również termin jako wyrzeczenie się obecnych, pewnych korzyści na rzecz niepewnych korzyści w przyszłości.

Ze względu na termin realizacji wyróżnia się:

1. inwestycje długoterminowe (ponad 1 rok)

2. inwestycje krótkoterminowe (do 1 roku)

Ze względu na to czego dotyczą wyróżnia się:

1. inwestycje infrastrukturalne

2. inwestycje produkcyjne

3. inwestycje restrukturyzacyjne (udoskonalenia)

Ze względu na formę:

1. inwestycje pośrednie — inwestycje o charakterze finansowym (np. akcje, obligacje)

2. inwestycje bezpośrednie — mają charakter rzeczowy (np. nieruchomości)

Przedsiębiorstwa podejmują decyzje inwestycyjne w oparciu o trzy czynniki:

1. przychody, których wielkość zależy bezpośrednio od popytu na określony produkt.

2. koszty, których wyznacznikiem jest poziom stóp procentowych. Wyższa stopa procentowa oznacza wyższy koszt inwestycji przy finansowaniu zewnętrznym oraz wyższy koszt alternatywny (np. korzystne lokaty) w przypadku finansowania wewnętrznego.

3. oczekiwania, czyli "stan zaufania" przedsiębiorcy do gospodarki. Przewidywana recesja zniechęca przedsiębiorców do inwestowania, przeciwnie oddziałuje ekspansja gospodarcza.

Aby zapewnić prawidłową realizację inwestycji należy zapewnić środki finansowe na pokrycie związanych z nią kosztów. Finansowanie można przeprowadzić z użyciem poniżej przedstawionych rodzajów środków.

Środki własne służące finansowaniu projektów inwestycyjnych, polegających na tworzeniu nowych przedsiębiorstw, dostarczają inwestorzy, przede wszystkim w postaci wkładu środków pieniężnych, chociaż wkład inwestora może mieć także formę rzeczową w postaci niektórych składników środków trwałych, jak np. gruntów pod budowę obiektów czy środków transportowych.

Środki na finansowanie projektów inwestycyjnych w przedsiębiorstwach już funkcjonujących (projekty polegające na rozbudowie, modernizacji lub odtwarzaniu już istniejących składników majątku trwałego) pochodzą z zysków zatrzymanych oraz amortyzacji. Firma dążąca do wzmocnienia swojej pozycji na rynku wykorzystuje w celach inwestycyjnych całość lub część wygospodarowanych zysków. Reinwestując zyski właściciele oczekują, że rozwój firmy przyniesie wzrost jej wartości rynkowej.

Finansowanie projektów inwestycyjnych ze środków obcych określane jest jako finansowanie za pomocą długu lub kapitału obcego.

Do podstawowych form finansowania inwestycji kapitałem obcym należą:

·         długookresowe pożyczki podporządkowane,

·         inwestycyjne kredyty bankowe;

·         obligacje;

·         leasing.

Najbardziej rozpowszechnioną formą finansowania obcego projektu inwestycyjnego stanowi inwestycyjny kredyt bankowy. Jest to wygodna forma angażowania obcych kapitałów, gdyż realizowana jest w miarę szybko, nie pociąga za sobą kosztów emisji, które występują przy zadłużeniu się przez zaciąganie pożyczek obligacyjnych na rynku kapitałowym. Przez zaciąganie kredytów bankowych nie można jednak uzyskać pełnego dopływu kapitału z zewnątrz.

 

Banki ograniczone przepisami ustawy Prawa bankowego, nie tylko nie mogą pożyczyć jednemu pożyczkobiorcy zbyt dużych kwot, ponad określony ustawą procent kapitałów własnych, a także nie chcą z uwagi na zwiększone ryzyko, wynikające z tego, ze kredyty inwestycyjne są z reguły kredytami średnio- lub długoterminowym, zbyt wiele ryzykować. Ograniczenia te powodują, że w przypadku finansowania dużych projektów inwestycyjnych podejmowanych przez poważne korporacje, konieczne stają się kredyty konsorcjalne udzielane przez kilka banków.

Jednakże nieduże projekty inwestycyjne mogą być finansowane z inwestycyjnego kredytu bankowego udzielanego przez pojedynczy bank.

W warunkach rozwiniętej gospodarki rynkowej, której integralnym elementem jest rynek pieniężny i kapitałowy, duże przedsiębiorstwa przemysłowe, handlowe, transportowe, budowlane itp. poszukują środków na finansowanie inwestycji na rynku kapitałowym przez emisję różnego rodzaju obligacji. Rozróżnia się obligacje zabezpieczone i nie mające zabezpieczenia majątkowego.

Do pierwszej grupy należą obligacje hipoteczne. Obligacje te mają zabezpieczenie w wartości nieruchomości będących własnością emitenta. Obligacje hipoteczne stanowią dogodne źródło finansowania projektów inwestycyjnych polegających na budowie dużych obiektów handlowych, turystycznych, domów mieszkalnych, inwestycji o charakterze infrastrukturalnym.

Pozostałe obligacje stanowią papiery wartościowe, za które inwestor odpowiada całym swoim majątkiem. Są one emitowane na określone kwoty pieniężne, z ustalonym terminem zwrotu i oprocentowaniem, które zawsze jest stałe i przyjmowane na poziomie aktualnej w momencie emisji stopy procentowej rynku kapitałowego powiększonej o premię za ryzyko rynkowe oraz za ryzyko specyficzne dla inwestora-emitenta.

Na rozwiniętych rynkach kapitałowych, a od kilku lat w Polsce rośnie ranga leasingu, jako jednej z form finansowania inwestycji kapitałem obcym.

Korzystną relację w porównaniu z innymi, obcymi źródłami finansowania inwestycji leasing zawdzięcza wielu czynnikom. Między innymi dlatego, że może wpływać w krótkim okresie, na skutek obniżenia obciążeń podatkowych, na poprawę płynności finansowej przedsiębiorstwa, jego rentowność i wiarygodność kredytową. Ponad to jest to forma finansowania atrakcyjna również z tego względu, że nie wymaga innych dodatkowych zabezpieczeń, ponieważ leasingodawca nadal pozostaje właścicielem przedmiotu umowy. Instytucje kredytowe żądają wysokiego zabezpieczenia kredytu, co w sytuacji małych i średnich firm ma duże znaczenie. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że procedura zawierania umowy leasingu jest znacznie bardziej uproszczona i krótkotrwała, niż w przypadku zawierania umowy bankowego kredytu inwestycyjnego.

W ostatnich latach w Polsce istnieje również możliwość finansowania inwestycji przy wsparciu Unii Europejskiej. Dotacje mogą być przeznaczone na wsparcie działalności bezpośrednio poprzez realizację projektów inwestycyjnych polegających na zakupie środków trwałych umożliwiających rozpoczęcie, rozwój, przekształcenia czy wprowadzenie innowacji w przedsiębiorstwach. Wspomagające działalność są również dotacje na tzw. projekty „miękkie” których organizacja wymaga nakładu pracy ze strony przedsiębiorcy za które otrzymuje wynagrodzenie, jednym słowem daje pracę. Umiejętne ich pozyskanie i wykorzystanie umożliwia realizację wielu przedsięwzięć wzbogacających ofertę rynku.

---