Pochodzenie tarota
Często napotyka się książkową konstatację “ nie wiadomo kiedy i gdzie powstał Tarot”. Co do szczegółów jest to być może prawdziwe, ale jest jednocześnie mylące. Czas pojawienia się pierwszych kart da się określić z dokładnością do 10-20 lat, miejsce - z dokładnością do kilkuset kilometrów.
Wiadomo jest, że karty do gry zawędrowały do Europy około roku 1375. Od 1377 księża w kazaniach piętnowali rozrywki karciane. Przed 1375 nigdzie w Europie nie wspominano o kartach, nawet w grubych księgach opisujących różne formy gier i ówczesnych zabaw i igraszek. Najprawdopodobniej karty przeszły do Europy z kultury Islamu; tam były już znane i wykorzystywane od stuleci.
A co z kartami Tarota? Istnieją zapiski z roku 1420 na temat kart z alegorycznymi wizerunkami zwierząt , lecz dopiero od roku 1440 zaczęto pisać o kartach z triumfami. Zapiski z roku 1442 z Ferrary wspominają karty z triumfami na dworze książęcym. W 1450 książę Mediolanu Francesco Sforza pisze list, w którym zleca nabycie kilku talii kart z triumfami do używania na dworze w specjalnych okazjach. List jest interesujący z kilku względów. Po pierwsze, pisze się w nim zarówno o zwyczajnych kartach do gry jak i o kartach z triumfami; wyraźnie jedne są odróżniane od drugich. Po drugie, karty z triumfami musiały być już wtedy produkowane na dość szeroki użytek; nie były rzadkim i ekskluzywnym nabytkiem.
Zatem w okresie 1375 - 1450 karty do gry stały się w Europie znane i stosunkowo rozpowszechnione, a około 1440 w północnych Włoszech wiedziano o nowym rodzaju kart - kart z triumfami. Prawdopodobna data wynalezienia pierwszej talii Tarota to dekada lat 1430. Zbiega się ona z okresem panowania Filippo Maria Visconti, księcia Mediolanu (1416-1447), który posiadał pierwszą znaną talię Tarota.
Wszystkie znane, które przetrwały to tej pory, stare karty Tarota pochodzą z północnych Włoch. Na mapie widać północne Włochy z końca XV wieku. Region stanowił wtedy mozaikę miast-państw, często w konfliktach ze sobą. Środkowe Włochy, aż do Bolonii na północy, znajdowały się w panowaniu Kościoła. Granicę zachodnią było księstwo Sabaudii pod zwierzchnictwem króla Francji. Karty z triumfami wytwarzano w Mediolanie, Ferrarze, Wenecji, Florencji. Z początkiem wieku XVI karty przeniknęły do Francji i do Szwajcarii.
Po raz pierwszy słowo tarocchi pojawia się w roku 1530. We Francji - tarot. Zmianę nazwy można kojarzyć z innowacją w grze: gracze odkryli, ze triumfy mogą być stosowane w zwyczajnych kartach do gry (as i figury). Dla odróżnienia o kartach z triumfami zaczęto mówić “tarot”. Etymologia tego słowa pozostaje w sferze domysłów. Oczywiście, dokumenty dotyczą narodzin kart z triumfami, jako kart protoplastów Tarota.
Nie można wykluczyć, iż symbole znajdujące się na 22 kartach Wielkich Arkanów zostały zestawione razem początkowo w jakimś innym celu i dopiero następnie wykorzystane do zilustrowania kart z triumfami. Brakuje jednak dowodów na poparcie takiego przypuszczenia. Poszczególne symbole znajdujące się na kartach ( Diabeł, Śmierć, Słońce, Koło Fortuny) są częstym motywem w sztuce włoskiego Renesansu.
Z drugiej strony nigdzie nie odnajdujemy 22 symboli w sekwencji, jakiemukolwiek zastosowaniu miały te symbole służyć, zanim któryś utalentowany włoski rzemieślnik (projektant, artysta, wynalazca) zastosował je w talii kart. Zastosowanie przez niego takich właśnie symboli w sekwencji kart mogło być działaniem celowym. Jaki był właściwy zamiar tego człowieka, tego niestety nie wiemy.