SOS Wioski dziecięce
Pionierzy w dziedzinie opieki nad dzieckiem W 1949r Austriak Hermann Gmeiner założył Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce i wybudował razem z przyjaciółmi pierwszą Wioskę Dziecięcą SOS w Imst, w Austrii. Pierwszemu domkowi dał nazwę "Dom Pokoju". Nikt wtedy nie przypuszczał jak wielkim sukcesem na całym świecie okaże się jego pomysł. Dla Hermanna Gmeinera, głównym celem było stworzenie dla sierot wojennych i opuszczonych dzieci, rodziny, domu i Wioski. Do dziś ten "prototyp" Imst jest wzorem dla wszystkich krajów, jako praktyczny i łatwo dający się przystosować koncept opieki nad dzieckiem.
Europa i dalej W 1960 r. projekt "Wioska Dziecięca SOS" rozwijał się bardzo sprawnie. Sieć Wiosek Dziecięcych SOS składała się z 10 placówek i stu rodzin. W tym czasie organizację wspierało regularnie ponadto milion darczyńców. Stowarzyszenia Wiosek Dziecięcych SOS powstały w wielu europejskich krajach: Francji, Niemczech, Finlandii, Belgii i Luxemburgu. W tym samym roku założone zostało biuro generalne SOS-Kinderdorf International w Strasbourgu jako parasol organizacyjny dla Wiosek Dziecięcych SOS, z Hermannem Gmeinerem jako pierwszym prezesem.W następnym dziesięcioleciu działalność organizacji wykroczyła poza Europę. Kampania "Ziarnko Ryżu" przyniosła fundusze wystarczające na budowę pierwszej pozaeuropejskiej Wioski Dziecięcej SOS w Deague, Korei, w 1963 r.. Powstały pierwsze Wioski SOS w innych krajach Azji oraz Ameryki Łacińskiej: w Argentynie, Ekwadorze i Urugwaju. Pod koniec lat 60-tych, została zbudowana największa Wioska Dziecięca SOS w Go Vap, w Wietnamie. Na 68 Wiosek Dziecięcych SOS ogółem powstałych do 1969 r., 39 znajdowało się w Europie, 15 w Ameryce Południowej i 14 w Azji.
Pomoc 4 milionów przyjaciół Wybrzeże Kości Słoniowej stało się w 1970 r. pierwszym krajem Afryki, który został członkiem SOS-Kinderdorf International. Podczas Międzynarodowego Roku Dziecka w 1979 r, zostało otwartych trzydzieści nowych Wiosek Dziecięcych SOS. Rozpoczął pracę pierwszy szpital w Hohenau, w Paragwaju. Pod koniec lat 70-tych istniały 143 Wioski Dziecięce SOS w 60 krajach. W tym czasie już ponad cztery miliony ludzi wspierało działalność Wiosek Dziecięcych SOS na całym świecie.
Hermann Gmeiner zostawia w spadku globalną sieć ludzkiego wsparcia W 1982 r została otwarta Akademia Hermanna Gmeinera w Innsbruck, w Austrii, jako ośrodek szkoleniowy dla pracowników SOS z całego świata, miejsce spotkań międzynarodowych oraz centrum rozwoju koncepcji opieki nad dzieckiem i wychowania w Wioskach Dziecięcy. W 1985 r na Walnym Zgromadzeniu Helmut Kutin, do tej pory reprezentant organizacji w Azji, został wybrany na Prezesa SOS-Kinderdorf International. 26 kwietnia 1986 r zmarł Hermann Gmeiner, zostawiając w spadku dla świata globalne dzieło obejmujące 233 Wioski Dziecięce SOS w 86 krajach.
50 lat istnienia, a potrzebom nie ma końca Na początku lat 90-tych koniec zimnej wojny umożliwił reaktywację pracy Wiosek Dziecięcych SOS we Wschodniej Europie. Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce zostało założone w Rosji i Polsce, a nowe projekty zaczęto rozwijać także w Bułgarii i Rumunii. W 1995 r. Stowarzyszenie SOS-Kinderdorf International uzyskało miano pozarządowej organizacji ze statusem doradcy (II kategorii) przy Ekonomiczno-Socjalnej Radzie Narodów Zjednoczonych". Wraz z otwarciem pierwszej Wioski Dziecięcej SOS w Adelaide, w Australii, w 1996r, działalność SOS-Kinderdorf International objęła wszystkie kontynenty świata. Obchodzona w 1999 r 50-ta rocznica założenia pierwszej Wioski Dziecięcej SOS w Imst, skupiła 400 Wiosek Dziecięcych SOS, 375 Domów Młodzieży i około 750 ośrodków socjalnych na całym świecie.
Z determinacją w obliczu nowego tysiąclecia W 2001 r. otwarto ponad dwadzieścia ośrodków SOS w kilku krajach Ameryki Łacińskiej. W samym rejonie Ameryki Łacińskiej w 21 krajach, działa obecnie 100 Wiosek Dziecięcych SOS i ponad 300 ośrodków wspierających działalność SOS. Nowe Wioski Dziecięce SOS powstały również w Pritina (Kosovo), Rafah w Strefie Gazy (Terytorium Palestyny) i w Lhasa (miasto w Chinach, oraz stolica Tybetańskiego Regionu Autonomicznego).
W 2002 r. Stowarzyszenie SOS-Kinderdorf International otrzymało prestiżową nagrodę im. Conrada N. Hiltona (Humanitarian Prize); jest to największa na świecie nagroda przyznawana organizacjom charytatywnym za szczególny wkład w działania ograniczające ludzkie cierpienie. Zostały rozpoczęte dwa Programy pomocy SOS: dla uchodźców Afgańskich w Pakistanie oraz dla byłych dzieci-żołnierzy w Północnej Ugandzie.
Z funduszy otrzymanych w ramach nagrody im. Conrada N. Hiltona w 2003 r. SOS Kinderdorf International rozpoczął programy pomocy dla rodzin dotkniętych AIDS. Programy te mają na celu przeciwdziałać porzucaniu dzieci z rodzin zagrożonych wirusem HIV. Charytatywna działalność Wiosek Dziecięcych SOS na świecie nie ustaje.