myśl polityczna starożytnych Chin


  1. Chiny w dolinie rzeki Huang- Ho

  2. ścisły związek interpretacji zjawisk przyrody z bóstwami

  3. 6 ministerstw (nazwy brały się od nazw przyrody):

    1. ministerstwo nieba- kierowało najważniejszymi kwestiami państwa (niebo miało pod sobą wszystko)

    2. m. ziemi- skarb i edukacja (ziemia żywi i wychowuje)

    3. m. wiosny- rytuały i ceremonie (wiosna odpowiada za powrót do życia)

    4. m. lata- armia (lato symbolizuje żar dyscypliny)

    5. m. jesieni- sprawiedliwość (jesień czasem zbierania tego, co było zasiane i przebierania ziaren)

    6. m. zimy -roboty publiczne <budowa grobli, spichleży> (zima czasem, gdy człowiek ma czas oddać się pracy dla państwa)

  4. W obrazie świata Chińczyków widniała zasada porządku. Wprowadzał ją w świat ludzi i przyrody władca. Miał on też zapewnić w państwie harmonię zapisaną wg wielkiego planu Huang- fan (lub Huang- han)

  5. Najwspanialszy rozwój Chin pod panowaniem dynastii Czoł.

  6. Główni przedstawiciele myśli politycznej:

    1. Lao Si (twórca doktryny taoizmu)

    2. Konfucjusz i jego szkoła

    3. szkoła Mo Tsi

    4. Jang Czu i szkoła prawników

    5. szkoła astrologów

    6. szkoła logistów

  7. Lao Si żył za panowania XXI cesarza dynastii Czoł. Urodził się w 605r.p.n.e., a zmarł w 585 r.p.n.e. Był bibliotekarzem; pisał bardzo obszernie.

I. TAOIZM

  1. Człowiek, jako część świata, ma cech wyróżniające:

  1. Jak dojść do zrozumienia istoty świata? Tylko poprzez kontemplację i odrzucenie sensualizmu (im więcej postrzegasz, tym mniej wiesz)

  2. Mędrcem jest ten, kto poznał prawa przyrody (w Chinach była duża zależność między przyrodą a człowiekiem)

  3. Władca: