Scenariusz zajęcia otwartego z udziałem rodziców,
z edukacji ruchowej,
w grupie pięciolatków „Wiewiórki” dn. 11. 10. 2017r.
Prowadząca
zajecie: mgr. Anna Bartosiewicz
Temat zajęcia: „Zabawy ruchowe na wesoło”
Cele ogólne:
Rozbudzanie u dzieci pozytywnej motywacji do zabaw i zajęć ruchowych.
Doskonalenie funkcji ruchowych dzieci i orientowania się w możliwościach własnego ciała.
Umożliwienie rodzicom obserwowania rozwoju ruchowego dzieci.
Wprowadzenie elementu „zdrowego” współzawodnictwa między rodzicami a dziećmi, w celu angażowania rodziców do aktywnego udziału w przedszkolnym życiu dzieci.
Cele szczegółowe:
Zachęcanie dzieci do aktywnego uczestnictwa w zabawach ruchowych i sprawnego wykonywania postawionych im zadań.
Doskonalenie znajomości schematu ciała, świadomości i czucia własnego ciała.
Rozwijanie orientacji w przestrzeni i w czasie, ćwiczenie uwagi słuchowej i rozumienia pleceń.
Doskonalenie sprawnego ustawiania się w szeregu.
Doskonalenie umiejętnej współpracy przy wykonywaniu zadań z partnerem i zadań zespołowych na czas.
Obserwowanie przez rodzica, jak dziecko wykonuje stawiane przed nim zadania, w celu uzyskania przez wiedzy o rozwoju uwagi i rozwoju ruchowym dziecka.
Metody pracy:
Metody odtwórcze tj.
Metoda zabawowo-naśladowcza (zabawa orientacyjno-porządkowa);
Metoda bezpośredniej celowości ruchu (zadaniowa);
Metoda intensyfikująca zajęcia tj. współzawodnictwo indywidualne i zespołowe;
Metoda twórcza R. Labana (podczas ćwiczenia relaksacyjnego).
Metoda „Ruchu rozwijającego” W. Sherborne
Formy pracy: indywidualna, grupowa i zespołowa.
Środki dydaktyczne: kosze, łyżki, małe piłeczki, tamburyno, nagranie wybranej przez nauczyciela melodii relaksacyjnej.
Przebieg zajęcia:
Powitanie przez dzieci rodziców przybyłych na zajęcie.
Zapoznani rodziców z tematem zajęcia.
„Powitanie paluszkami” – wszyscy siedzą w kole, dziecko w „foteliku” przed rodzicem, rodzic dziecko obejmuje, kołysze, przytula; następnie wszyscy pochylają się do środka koła i witają się palcami oraz całymi dłońmi.
„Powitanie części ciała” – (pozycja j.w.) dorosły dotyka różnych części ciała dziecka i ułatwia mu ich rozpoznawanie i zapamiętywanie poprzez głośne wypowiadanie ich nazwy.
Wagoniki – poruszanie się po sali w „wagonikach”: dziecko siedzi przed dorosłym; witanie się z mijanymi parami (dłonią, stopą, przebiciem piątki).
Bączek – obracanie się na podłodze wokół własnej osi.
Wyjście na cyrkową arenę – dorośli klęcząc na czworakach robią tunel, pod którym czołgają się dzieci.
Drzewa w lesie - (przy muzyce relaksacyjnej) dziecko ma zamknięte oczy, rodzic trzymając dziecko za rękę, prowadzi je po sali, tak by omijało ono inne poruszające się po sali pary; następnie następuje zamiana ról.
Plecak – dorosły trzyma swoje dziecko na placach, na brzuchu ; dziecko obejmuje rodzica rękami, nogami. Rodzic spaceruje z plecakiem po sali, przytrzymując go rękami.
Wprowadzenie elementu współzawodnictwa zespołowego w zabawie z woreczkami: rodzice i dzieci ustawieni w dwóch szeregach, wzdłuż linii; przed obiema grupami należy ułożyć obręcze – przed rodzicami w większej odległości; nauczycielka podaje im zadanie do wykonania (równym frontem):
na polecenie nauczyciela „trzy, cztery start” każdy uczestnik drużyny celuje woreczkiem w kierunku obręczy; wygrywa drużyna, w której obręczy znajdzie się więcej woreczków;
rodzice i dzieci ustawieni w dwóch rzędach, wyścig polega na podawaniu piłeczki kolejno „dołem”, miedzy rozstawionymi nogami oraz „górą” z rąk do rak, aż powróci ona do pierwszego zawodnika.
Współzawodnictwo zespołowe:
dzieci i rodzice podzieleni na dwa zespoły, tak by dziecko i rodzic znaleźli się w tej samej drużynie; rodzice i dzieci stają gęsiego naprzeciw siebie w ustawieniu dziecko kontra jego rodzic (dwie drużyny obok siebie); na hasło nauczyciela dzieci przenoszą na łyżce piłeczkę - do swego rodzica; rodzic powtarza działanie w kierunku kolejnego dziecka, itd., aż do momentu gdy piłeczka znów zostanie przyniesiona do dziecka, które wykonywało zadanie jako pierwsze; wygrywa drużyna, która szybciej wykona zadanie;
„wyścig w workach” - dzieci i rodzice ustawieni w dwóch rzędach, rodzic równolegle do swojego dziecka, tak by mogło one się z nim ścigać; rodzice mają większe worki, dzieci mniejsze; zadanie polega skakaniu w worku do obręczy i powrotu w podskokach na linię startu.
Zabawa odprężająca do muzyki relaksacyjnej z elementem ćwiczenia oddechowego.
Zabawa „Sześć parasoli” z masażem dziecko-rodzic.
Pochwała dzieci za zaangażowanie w zabawy, podziękowanie rodzicom i dzieciom, zakończenie zajęcia.