Dziewięćdziesiąt
lat temu, przez cztery dni od 26 do 30 sierpnia, toczyła się bitwa
pod Tannenbergiem, w której armię carską pokonały wojska
niemieckie. Była to kluczowa batalia zmagań wojennych 1914-1915,
|
Rastenburgerstrasse
(dzisiaj ul. Polska). Cesarzowa i następczyni tronu w zniszczonym
przez Rosjan mieście.
|
Z
niszczenie
Ortelsburga (Szczytna) w 1914 roku
Niniejsze
wydarzenia zdarzyły się przed dziewięćdziesięcioma latami, kiedy
miasto Ortelsburg (Szczytno), w ramach bitwy pod Tannenberg
(Grunwald), zajęte zostało po raz pierwszy przez wojska rosyjskie i
przez nie prawie całkowicie zburzone. Drugie zniszczenie nastąpiło
w 1945 roku.
W momencie wybuchu pierwszej wojny światowej w
dniu 2 sierpnia 1914 roku główna uwaga dowództwa sił niemieckich
była skierowana na zachód celem jak najszybszego pokonania Francji.
Do obrony Prus Wschodnich stała jedynie 8 armia do dyspozycji. Od
1913 roku i przy wielkiej pomocy Francji dokonała Rosja silnego
uzbrojenia swoich wojsk. W tym czasie przeprowadzono także
mobilizację sił zbrojnych. 2 sierpnia 1914 roku pokazały się
pierwsze rosyjskie patrole kozackie pod Johanesburg (Pisz),
Willenberg (Wielbark) i Neidenburg (Nidzica).
W połowie
sierpnia było jasne, że Rosjanie nacierają dwoma armiami z różnych
kierunków:
1. Armia pod dowództwem generała Rennenkampfa od
wschodu przeciwko Konigsberg (Królewiec).
2. Armia generała
Samsonowa od południa przeciwko Hohenstein (Olsztynek) - Osterode
(Ostróda) - Allenstein (Olsztyn).
Dowódca sił niemieckich,
generał broni von Prittwitz postanowił, po pierwszych ciężkich
walkach pod Gumbinnen (Gusiew), wycofać swoją armię na zachód od
Wisły. W wyniku tego został zdjęty przez Cesarza niemieckiego z
dowódcy 8 Armii, a na jego miejsce został mianowany generał von
Hindenburg wraz z jego sztabem generalnym na czele z generałem
Ludendorf. Hindenburg postanowił bitwę rozegrać na wschód od
Wisły pomimo tego, iż wojska rosyjskie były prawie podwójnie
silne jak wojska niemieckie i że istniała poważna obawa ataku
wojsk rosyjskich na skrzydła 8 armii. Natychmiast rozkazał
przerwanie wycofywania się wojsk w kierunku Wisły, a przeciwko
powolnemu nacieraniu armii Rennenkampfa pozostawiono tylko nieliczne
siły. Wszystkie posiadające do dyspozycji oddziały rzucił
przeciwko armii Samsonowa.
|
Miasto
po odbudowie w 1925 roku.
(Fot.
arch.)
|
B
yło
to bardzo ryzykowne przedsięwzięcie. Nie sposób tu szczegółowo
opisać poszczególne fazy bitwy. Zwycięstwo niemieckie było
wynikiem lepszego dowodzenia, odwagi i ofiarności niemieckiego
żołnierza. Pochodzili oni w znacznej ilości z Prus Wschodnich, a
50% z nich było rezerwistami.
Jako przykład można tu
przytoczyć akcję bojową batalionu z Ortelsburg (Szczytno), który
od 1889 roku nosił zaszczytną nazwę Batalion Strzelców Graf York
von Wartenburg (Prusy Wschodnie) Nr 1.
Batalion ten walczył 23
sierpnia 1914 roku koło Orlau (Orłowo) i Lahna (Łyna). Po
bohaterskich walkach obronnych przeciwko przeważającym siłom
rosyjskim przeszedł do natarcia i zdobył chorągiew rosyjskiego
pułku imieniem hrabiego Diebitsch. Walki w tej pierwszej akcji tych
strzelców zostały opłacone wysokimi stratami i wskazuje na wielkie
poświęcenie tych żołnierzy. Zginęło 17 oficerów z dowódcą
Batalionu na czele i 254 strzelców.
W czasie bitwy udało się
armię rosyjską prawie całkowicie okrążyć i zniszczyć. Do
niewoli dostało się 92 000 żołnierzy rosyjskich. Zdobyto wielką
ilość broni i innego sprzętu wojennego. Około 40 000 żołnierzy
obu stron znalazło śmierć i swój ostatni spoczynek na polach
bitwy. Po nieudanej ucieczce generała Samsonowa popełnił on
samobójstwo w pobliżu leśniczówki Karolinenhof (Karolinka) około
2,5 km od Grossalbrechtsort (Piwnice Wielkie) koło Willenberg
(Wielbark), gdzie do dzisiaj jeszcze stoi głaz pamiątkowy.
Powiat
Ortelsburg (Szczytno) bardzo ucierpiał w czasie tych działań
wojennych, a najbardziej w czasie chaotycznego odwrotu Rosjan, pomimo
tego iż okupowano je tylko 10 dni - od 21 do 30 sierpnia 1914
roku.
W mieście Ortelsburg (Szczytno) uległo zniszczeniu całe
centrum. W sumie zburzono 160 domów mieszkalnych, 321 domów
gospodarczych. W 57 miejscowościach zarejestrowano zniszczenia.
Szczególnie w Neuwiesen (Spaliny Wielkie), Hohenwerder (Występ),
Plohsen (Płozy), Altkirchen (Świętajno), Grunwalde (Kolonia),
Montwitz (Mącice), Flammberg (Opaleniec) i Liebenberg (Klon)
zburzono albo spalono 497 domów mieszkalnych i 879 domów
gospodarczych. 130 mieszkańców zostało przez Rosjan zamordowanych,
a dalszych 200 deportowano.
Zachowanie się niemieckiej ludności
i jej wierność do swojej Ojczyzny było godne podziwu. Tak szybko,
jak tylko było to możliwe powróciła do swoich częściowo
zniszczonych miejscowości. Na początku mieszkali oni w piwnicach,
ziemiankach lub w prowizorycznych budach z desek. Solidarność w
Niemczech dla tych spustoszałych powiatów na Mazurach była
imponująca. Ze wszystkich zakątków Niemiec nadchodziły ofiary
pieniężne oraz towary dla ludności. Berlin i stolica Austrii Wien
(Wiedeń) objęły patronat nad odbudową Ortelsburg (Szczytno).
Środki finansowe do odbudowy zostały przydzielone wyłącznie przez
rząd niemiecki. Natomiast środki pieniężne i inne towary
pochodzące z darów były dodatkowo przeznaczone dla ludzi i do
realizowania szczególnych budowli.
Odbudowę miasta rozpoczęto
już w 1916 roku - podczas trwających jeszcze działań wojennych.
Zakończenie tych ogromnych prac odbyło się w 1924 roku z oddaniem
do użytku gimnazjum imienia Hindenburga - obecne Liceum
Ogólnokształcace i Technikum Ekonomiczne na ul. Polskiej.
Szczegóły
odbudowy miasta są wystarczającym materiałem do osobnego
artykułu.
Edelfried
Baginski
Dnia
1-go sierpnia 1914 roku Niemcy ogłosiły wojnę z Rosją. Działania
na froncie wschodnim rozpoczęły się 17 sierpnia 1914, kiedy to
rosyjski gen. Paweł Rennenkampf (Павел Карлович Фон
Ренненкампф) ze swoją 1-ą armią „Niemen” wkroczył
na teren Prus Wschodnich od strony północno-wschodniej. Rosja
zaatakowała na froncie wschodnim pierwsza na prośbę Francji z
zamiarem odciążenia frontu zachodniego. Dwa dni później rosyjska
2-ga armia „Narew” którą dowodził gen. Aleksander Samsonow
(Александр Васильевич Самсонов)
zaatakowała z kierunku południowo-wschodniego wzdłuż prawego
skrzydła niemieckiej 8-ej armii dowodzonej przez gen. Friedricha von
Prittwitza. Prittwitz już po pierwszej porażce pod Gąbinem (na
wschód od dawnego Königsberga) okazał się nieudolnym dowódcą.
Obawiał się że nie utrzyma pozycji wobec przeważających sił
przeciwnika i powiadomił dowództwo, że zamierza oddać bez walki
całe Prusy Wschodnie łącznie z Królewcem i wycofać się aż za
Wisłę! W takiej sytuacji zdecydowano się na zmiany. 22-go sierpnia
Prittwitz został zdjęty ze stanowiska wraz z szefem sztabu
generałem Alfredem von Waldersee. Szef niemieckiego Sztabu
Generalnego generał Helmuth von Moltke wyznaczył nowego dowódcę 8
Armii generała Paula von Hindenburga i szefa sztabu generała Ericha
Ludendorffa.
Niemcy odnieśli zwycięstwo, które później
zostało bardzo rozdmuchane w niemieckiej propagandzie. Ponieważ
bitwa pod Grunwaldem 1410 roku zwana jest w historiografii
niemieckiej, bitwą pod Tannenbergiem (leżącym nieopodal Grunwaldu
Stębarkiem) wykorzystano to propagandowo, przedstawiając wielkie
zwycięstwo, odniesione w 1914 roku, jako rewanż za rok 1410.
Pomimo, że w samym Tannenbergu nie było żadnych walk. Jednym z
głównych kanałów propagandowych były masowo wysyłane przez
wszystkich pocztówki - podstawowy kanał komunikacji między ludźmi
na początku XX wieku. Poniżej propagandowa pocztówka
przedstawiająca mapkę obrazującą główne działania w trakcie
bitwy:
Sama
bitwa trwała od 19 do 31 sierpnia, wliczając mniejsze potyczki.
W
trakcie bitwy pod Tannenbergiem zginęło bądź zaginęło według
różnych szacunków 30 do 50 tys. żołnierzy rosyjskich oraz około
25 tys. żołnierzy niemieckich. A ilu wśród nich było Polaków? Z
pewnością wielu. Rosyjska armia „Narew” generała Samsonowa jak
sama nazwa wskazuje formowana była na rdzennie polskich terenach
rozciągających się wzdłuż tej rzeki, położonych na pn-wsch od
Warszawy. Przybyłe z Rosji pułki tu uzupełniały swoje stany
osobowe. W okresie pokoju taki pułk liczył ok. 1900 żolnierzy. Po
uzupełnieniu stanu do liczebności przewidzianej w okresie wojny
rosyjski pułk liczył ok. 4000 żołnierzy.
W
armii niemieckiej również musiało być wielu Polaków pochodzących
z terenów zaborów. Poznać to można również czytając polskie
nazwiska na ocalałych pierwszowojennych pomnikach. A w samych
Prusach Wschodnich liczbę takich pomników, kwater i pojedynczych
grobów żołnierzy niemieckich i rosyjskich szacuje się na 1700.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Tannenberg 1914, 29 August, DruckversionTannenberg 1914, Gefecht bei Waplitz, DruckversionTannenberg 1914, Lahna und Orlau, DruckversionTannenberg 1914, Die Lage am 23 August 1914, DruckversionTannenberg 1914, russische Heeresgruppe Nordwestfront, DruckversionTannenberg 1914, 24 25 August 1914, DruckversionTannenberg 1914, 30 August, DruckversionTannenberg 1914, Lage am 26 August, Druckversion 1Tannenberg 1914, 28 August, DruckversionBitwa pod TannenbergiemBitwa Pod GrunwaldemChotcza 28 X 1944 Bitwa partyzancka1914 Regulamin straży obywatelskich w Zagłębiu1989 04 Bitwa na krótkich falachDuby Georges Bitwa pod Bouvinesii wojna swiatowa bitwa o anglie id 21008583 O tannenbaum, o tannenbaum [Jodła, choinka]Bitwa pod Wiedniem83, tekstBitwa o Wielką Brytanięwięcej podobnych podstron