7 Pascha pierworodnych — napisał Charles Taze Russell

background image

7. Pascha pierworodnych — napisał: Charles Taze Russell

Najwa

ż

niejszym

ś

wi

ę

tem dla Izraelitów jest Pascha, która upami

ę

tnia jeden z najistotniejszych rozdziałów ich historii.

Wyznacza ona pocz

ą

tek roku religijnego, tak jak Dzie

ń

Pojednania wyznacza pocz

ą

tek roku cywilnego i kojarzy si

ę

z

narodzinami narodu. Pismo mówi, i

ż

w pewnym czasie Bóg postanowił na tronie egipskim faraona o niewzruszonej woli.

Mimo

ż

e na tym stanowisku mógłby si

ę

znale

źć

inny pretendent, wła

ś

nie ten człowiek twardego karku miał posłu

ż

y

ć

manifestacji Boskiej mocy poprzez plagi, które kolejno na

ń

spadały. Druga Ksi

ę

ga Moj

ż

eszowa 9:16 przytacza słowa Pana:

„A zaiste, dlategom ci

ę

zachował, abym okazał na tobie moc moj

ą

, i

ż

eby opowiadane było imi

ę

moje po wszystkiej ziemi”.

Dziesi

ęć

plag zesłanych na Egipcjan słu

ż

yło objawieniu Boskiej sprawiedliwo

ś

ci na tle niesprawiedliwego traktowania, z

jakim naród wybrany spotkał si

ę

w Egipcie. Ostatnia z plag b

ę

dzie tematem tego artykułu.

Zapowied

ź

plagi mówiła,

ż

e zginie ka

ż

dy pierworodny egipski, lecz pierworodni Izraela zostan

ą

zachowani.

ś

ydzi otrzymali

specjalne wskazówki, które pouczyły ich, jak maj

ą

zaznaczy

ć

swoj

ą

odr

ę

bno

ść

od Egipcjan. Dziesi

ą

tego dnia pierwszego

miesi

ą

ca ka

ż

da rodzina miała wzi

ąć

do domu baranka bez skazy, przechowa

ć

go do dnia czternastego, a nast

ę

pnie zabi

ć

.

Jego krwi

ą

nale

ż

ało pokropi

ć

drzwi, a mi

ę

so upiec na ogniu bez łamania ko

ś

ci. Czternastej nocy Izraelici mieli zje

ść

mi

ę

so

wraz z gorzkimi ziołami, a nazajutrz opu

ś

ci

ć

Egipt i uda

ć

si

ę

do ziemi obiecanej Przymierzem Abrahamowym.

Przej

ś

cie anioła

ś

mierci

Jak zapowiedział Bóg ustami Moj

ż

esza pierworodni egipscy zgin

ę

li tej nocy, podczas gdy Izraelitom nic si

ę

nie stało. By

upami

ę

tni

ć

ten cud, według rozkazania Bo

ż

ego ka

ż

dego roku w podobny sposób przygotowywano baranka oraz usuwano z

domostw wszelki kwas. Wszystko, co symbolizowało nieczysto

ść

, było palone, a baranka spo

ż

ywano tylko z prza

ś

nym

chlebem. Rokrocznie

ś

wi

ę

towano tak przez osiem dni, z których najwa

ż

niejszy był pierwszy i ostatni. Kiedy ostatnim razem

udawałem si

ę

do Jerozolimy, specjalnie wybrałem tak

ą

dat

ę

, aby znale

źć

si

ę

tam w czasie obchodów Paschy -

najstarszego i najbardziej radosnego z

ż

ydowskich

ś

wi

ą

t, które przywodzi na my

ś

l jeden z najwcze

ś

niejszych przejawów

Bo

ż

ej łaski w stosunku do tego narodu.

Ś

wi

ę

to to przypomina równie

ż

proroctwa zapowiadaj

ą

ce wi

ę

ksz

ą

jeszcze łask

ę

w

czasach przyszłych.

Proroctwo Jeremiasza mówi: „Przeto

ż

oto dni id

ą

, mówi Pan,

ż

e nie rzek

ą

wi

ę

cej: Jako

ż

yje Pan, który wywiódł synów

Izraelskich z ziemi Egipskiej, ale: Jako

ż

yje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej, i ze wszystkich ziem,

do których ich był wygnał, gdy ich zasi

ę

przywiod

ę

do ziemi ich, któr

ą

m dał ojcom ich” - Jer. 16:14-15. W tym samym

Proroctwie czytamy: „Oto dni id

ą

, mówi Pan, których uczyni

ę

z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe; nie

takie przymierze, jakiem uczynił z ojcami ich w on dzie

ń

, któregom ich uj

ą

ł za r

ę

k

ę

ich, abym ich przywiódł z ziemi

Egipskiej; albowiem oni przymierze moje wzruszyli, chocia

ż

em Ja był mał

ż

onkiem ich, mówi Pan” - Jer. 31:31-32.

Przytoczone powy

ż

ej słowa wskazuj

ą

jasno,

ż

e przyjdzie czas, kiedy najwa

ż

niejsze wydarzenie z dawnej historii narodu

wybranego - wyprowadzenie z Egiptu - straci zupełnie swoje znaczenie w obliczu Nowego Przymierza, jakie Bóg zawrze z
tym ludem. Przymierze to b

ę

dzie oparte o lepsze ofiary oraz lepszego Po

ś

rednika, który uczyni znacznie wi

ę

cej, ni

ż

był w

stanie zdziała

ć

po

ś

rednik Przymierza Zakonu - Moj

ż

esz. Moj

ż

esz zreszt

ą

zapowiedział to Nowe Przymierze słowami:

„Proroka wam wzbudzi Pan, Bóg wasz, z braci waszych, jako mi

ę

; onego słucha

ć

b

ę

dziecie we wszystkim, cokolwiek do

was mówi

ć

b

ę

dzie. I stanie si

ę

,

ż

e ka

ż

da dusza, która by nie słuchała tego proroka, b

ę

dzie wygłodzona z ludu” – Dz. Ap.

3:22-23; 5 Moj. 18:15.

Pascha w Jeruzalem

W przeddzie

ń

Paschy do

ś

wi

ę

ta przygotowywała si

ę

ka

ż

da

ż

ydowska rodzina. Jako

ż

e przybyłem do Jerozolimy po

dziesi

ą

tym dniu pierwszego miesi

ą

ca według kalendarza

ż

ydowskiego, nie byłem

ś

wiadkiem wybierania baranka dla ka

ż

dej

rodziny. Baranki zostały ju

ż

wcze

ś

niej wzi

ę

te do domów. Mogłem jednak przygl

ą

da

ć

si

ę

ż

nym przygotowaniom do

ś

wi

ę

ta.

Ka

ż

dy gospodarz dokładnie uprz

ą

tał na t

ę

okazj

ę

swoje domostwo, usuwaj

ą

c i pal

ą

c wszystko, co mogło zawiera

ć

jak

ąś

nieczysto

ść

. Potem nast

ę

powało rytualne, formalne oczyszczenie. Głowa rodziny, a za ni

ą

wszyscy domownicy, obchodzili

i sprawdzali całe gospodarstwo. Zabicie i pieczenie baranka były równie uroczyste. Zwierz

ę

nadziewano na ro

ż

en oraz

przekłuwano drugim pr

ę

tem w poprzek, co - bez intencji

ś

wi

ę

tuj

ą

cych - nasuwało na my

ś

l krzy

ż

. Nic bowiem nie jest dalsze

sercu narodu wybranego ni

ż

my

ś

l,

ż

e baranek reprezentuje Jezusa, i to ukrzy

ż

owanego. Przy wspólnym paschalnym stole

wiele osób nadal spo

ż

ywa baranka w tradycyjny sposób - bez u

ż

ycia sztu

ć

ców. Niektórzy jedli do tego współczesn

ą

mac

ę

,

jednak niekwaszony chleb, w dawnym stylu, był równie

ż

cz

ę

stym widokiem. Poniewa

ż

jest on do

ść

twardy i podatny, bywa

"zwijany" i wykorzystywany jako ły

ż

ka, któr

ą

zjada si

ę

w trakcie u

ż

ytkowania. Zachowywana jest tak

ż

e tradycja jedzenia w

ubraniach wierzchnich, co przypomina gotowo

ść

do wyruszenia w drog

ę

do Ziemi Obiecanej. Głowa rodziny wyja

ś

nia

uczestnikom znaczenie uczty, tak jak zlecił to Moj

ż

esz. Według Zakonu spo

ż

ywanie baranka miało miejsce 14. dnia

pierwszego miesi

ą

ca, a ju

ż

w nast

ę

pny dzie

ń

odbywało si

ę

radosne

ś

wi

ę

to upami

ę

tniaj

ą

ce wyrwanie Izraela z r

ę

ki faraona i

przeprowadzenie go przez Morze Czerwone. Niestety, nie było mi dane zosta

ć

w Jerozolimie przez 8 dni, jednak pierwszy

dzie

ń

był w

Ś

wi

ę

tym Mie

ś

cie zdecydowanie dniem najwi

ę

kszej rado

ś

ci i o

ż

ywienia. Okres ten był szczególny nie tylko dla

ś

ydów, stanowi

ą

cych tam wi

ę

kszo

ść

, lecz równie

ż

dla greckich i arme

ń

skich chrze

ś

cijan oraz mahometan, obchodz

ą

cych

wtedy dzie

ń

ogólnych modłów. Stare zgromadzenia chrze

ś

cijan w dalszym ci

ą

gu obchodz

ą

pami

ą

tk

ę

ś

mierci i

zmartwychwstania naszego Pana według kalendarza

ż

ydowskiego, od którego wiele wieków temu odszedł system katolicki

i jego spadkobiercy. Wyznawcy religii rzymskokatolickiej, członkowie ko

ś

ciołów episkopalnych i lutera

ń

skich obchodzili

Page 1 of 3

Biblia a Izrael

2008-04-20

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-07.php

background image

wielki pi

ą

tek oraz niedziel

ę

palmow

ą

w dniach 25-27 marca, podczas gdy uroczysto

ść

, której byłem

ś

wiadkiem, miała

miejsce pó

ź

niej: 22-24 kwietnia.

Interpretacja znaczenia Paschy

Przez 35 wieków naród wybrany, posłuszny Boskiemu rozkazaniu, obchodził pami

ą

tkow

ą

Pasch

ę

, dostrzegaj

ą

c jedynie jej

literalne znaczenie i ani przez chwil

ę

nie zdaj

ą

c sobie sprawy z istoty rzeczy - ukrytej w niej cz

ęś

ci Boskiego planu, o

wielkim znaczeniu dla nich i dla całej ludzko

ś

ci. Baranek przez nich zabijany reprezentował Baranka Bo

ż

ego, Jezusa,

którego

ś

mier

ć

stanowiła okup - cen

ę

równowa

żą

c

ą

grzechy całego

ś

wiata. Jego

ś

mier

ć

była niezb

ę

dna, aby obietnica

dana Abrahamowi, a przez niego całemu Izraelowi, mogła znale

źć

swoje wypełnienie. Odkupienie z grzechu na wieczno

ść

musiało by

ć

oparte na ofierze powa

ż

niejszej ni

ż

coroczne zabijanie baranka. Jezus musiał sta

ć

si

ę

człowiekiem, by zło

ż

y

ć

swoje

ż

ycie za ludzko

ść

, za Adama i jego potomków. Co wi

ę

cej, dokonawszy swego dzieła, musiał zasi

ąść

po prawicy Ojca

i sta

ć

si

ę

duchowym Mesjaszem, który w słusznym czasie doprowadzi do spełnienia wszystkich obietnic danych Izraelowi w

Przymierzu Abrahamowym. W ten sposób poprzez naród wybrany Bóg b

ę

dzie błogosławił wszystkie narody ziemi. „Zapłat

ą

za grzechy jest

ś

mier

ć

” i trzeba było j

ą

ui

ś

ci

ć

, aby stało si

ę

mo

ż

liwe wieczne zniszczenie pot

ę

pienia

ś

mierci. Dopiero wtedy

otworzyła si

ę

przed człowiekiem mo

ż

liwo

ść

powrotu do

ż

ycia wiecznego w harmonii ze Stwórc

ą

. Zgodnie z Boskim

postanowieniem Jezus najpierw przedstawił si

ę

Izraelowi - jako ich król.

ś

ydzi jednak nie uznali Go za Mesjasza, poniewa

ż

nie miał ani armii, ani bogactwa, ani wpływowych popleczników. Mieli Go za kłamc

ę

. Kiedy powiedział,

ż

e jest Synem

Bo

ż

ym i ich Zbawicielem, nazwali Go oszustem i blu

ź

nierc

ą

zasługuj

ą

cym na

ś

mier

ć

.

Stawili Go przed Sanhedrynem i, nie znajduj

ą

c dowodu winy, oskar

ż

yli o jedyne przest

ę

pstwo mog

ą

ce przekona

ć

cesarza

rzymskiego - zdrad

ę

. Zagrozili Piłatowi,

ż

e i on mo

ż

e okaza

ć

si

ę

współwinny, i w ten sposób osi

ą

gn

ę

li swój cel -

ukrzy

ż

owali pozafiguralnego Baranka Wielkanocnego. Został On rozpi

ę

ty na krzy

ż

u, podobnie jak baranek na ro

ż

nie.

„Dziesi

ą

tego dnia pierwszego miesi

ą

ca”

Zauwa

ż

my,

ż

e Jezus został nazwany Barankiem Bo

ż

ym wła

ś

nie dziesi

ą

tego dnia pierwszego miesi

ą

ca. Został te

ż

odrzucony. Dokładnie tak przepowiedział to prorok Zachariasz: „Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i
siedz

ą

cy na o

ś

le (...) i ogłosi pokój narodom, a władza jego (b

ę

dzie) od morza a

ż

do morza, i od rzeki a

ż

do ko

ń

czyn ziemi”

- Zach. 9:9,10. Jak wiemy wypełniło si

ę

to co do joty. Dokładnie wtedy rozpocz

ą

ł si

ę

te

ż

zapowiedziany dwójnasób karania.

Naród wybrany był za

ś

lepiony i odrzucił skromnego Króla, odmawiaj

ą

c przyj

ę

cia Go do swych domów i serc. On jednak w

dalszym ci

ą

gu wypełniał swoje dzieło. Jako pozafiguralny Baranek Wielkanocny umarł zgodnie z figur

ą

dokładnie 14 dnia.

Natychmiast po tym wydarzeniu niektórzy z narodu wybranego otrzymali przeze

ń

wielkie błogosławie

ń

stwo. Apostołowie

oraz wszyscy ci, których serca były pokorne i posłuszne,

ż

ywili si

ę

dzi

ę

ki Barankowi prza

ś

nym chlebem Bo

ż

ej łaski.

Docenili bowiem krew Chrystusa i pomazali ni

ą

odrzwia domowników wiary. I to wła

ś

nie oni wkrótce zacz

ę

li

ś

wi

ę

ci

ć

i

upami

ę

tnia

ć

ś

mier

ć

Baranka Bo

ż

ego jako podstaw

ę

całej swojej nadziei, rado

ś

ci i błogosławie

ń

stw. Oni te

ż

s

ą

nieustannie

uczestnikami łaski Pana, niezale

ż

nie od tego, czy s

ą

bogaci, czy biedni, czy ciesz

ą

si

ę

wielkimi, czy

ż

adnymi przywilejami

tego

ś

wiata. Pi

ęć

dziesi

ą

tego dnia po zmartwychwstaniu Chrystusa, „Pierwiastka tych, którzy zasn

ę

li”, Bóg przyj

ą

ł tych ludzi,

spładzaj

ą

c ich z ducha

ś

wi

ę

tego, i obiecał im mo

ż

liwo

ść

udziału w tryumfie Baranka Bo

ż

ego, je

ś

li tylko b

ę

d

ą

Jego gorliwymi

na

ś

ladowcami, oraz zapewnił im duchowe Królestwo, przez które spłynie na naród wybrany - Izrael - Bo

ż

e

błogosławie

ń

stwo.

Mesjasz b

ę

dzie królem nie tylko dla

ś

ydów: „władza jego (si

ę

ga

ć

b

ę

dzie) od morza a

ż

do morza” - Zach. 9:10, czyli na cały

ś

wiat. Wszystkie narody uznaj

ą

wtedy Jego chwał

ę

i moc, zegnie si

ę

przed Nim ka

ż

de kolano, a ka

ż

dy j

ę

zyk odda chwał

ę

Jehowie. Mesjasz przyjdzie do Izraela w wielkiej mocy i chwale, kiedy zostanie objawiony przy ko

ń

cu tego wieku.

ś

ydów

ominie jednak (z wyj

ą

tkiem tych, którzy stanowi

ć

b

ę

d

ą

„ostatek Izraela” - Iz. 10:21-23) zaszczyt bycia Oblubienic

ą

Chrystusow

ą

(Ps. 45:9-14), co Bóg przepowiedział przez proroków (Iz. 10:22; 1:9). Bóg zakrył fakt, i

ż

Królestwo Mesjasza

b

ę

dzie duchowe. W Zakonie i w ksi

ę

gach prorockich nie pojawia si

ę

ani razu obietnica duchowego Mesjasza. Wszystkie

zapisy, od Ksi

ą

g Moj

ż

eszowych do Proroctwa Malachiasza, mówi

ą

o ziemskiej obietnicy. Nawet ta, która została dana

Abrahamowi, brzmi: „Dam te

ż

tobie i nasieniu twemu po tobie t

ę

ziemi

ę

”. Duchowe nasienie Abrahama przedstawia Izrael,

którego wszyscy prorocy maj

ą

si

ę

wkrótce sta

ć

„ksi

ążę

tami (władcami) po wszystkiej ziemi” (Ps. 45:17). Nasienie

Abrahamowe b

ę

dzie wywy

ż

szone i stanie si

ę

po

ś

rednikiem Bo

ż

ej łaski dla wszystkich ludów. Bóg nie odrzucił wybranego

przez siebie narodu. Przeciwnie - niedługo ju

ż

wypełni wszelk

ą

dan

ą

mu obietnic

ę

. Stanie si

ę

to za spraw

ą

Nowego

Przymierza (Jer. 31:31), wielkiego Po

ś

rednika oraz pozafiguralnego kapła

ń

stwa zobrazowanego w Melchizedeku (Ps.

110:4; Mal. 3:1-3).

Podobny do Moj

ż

esza, lecz od niego wi

ę

kszy, według planu Bo

ż

ego, Mesjasz b

ę

dzie po

ś

rednikiem mi

ę

dzy Panem a

Izraelem (jako pozafiguralny Moj

ż

esz). Jego obecno

ść

duchowa, a nie cielesna, tylko powi

ę

kszy Jego cze

ść

i moc. Izrael

b

ę

dzie si

ę

cieszył ziemsk

ą

chwał

ą

i błogosławie

ń

stwem, otrzymanym z r

ę

ki „Syna Dawida, Króla Izraela”. T

ą

drog

ą

wszyscy poganie znajd

ą

dost

ę

p do Boga. „I pójdzie wiele ludzi, mówi

ą

c: Pójd

ź

cie a wst

ą

pmy na gór

ę

Pa

ń

sk

ą

(królestwo),

do domu Boga Jakubowego, a b

ę

dzie nas uczył dróg swoich, i b

ę

dziemy chodzili

ś

cie

ż

kami jego; albowiem z Syonu

(duchowe królestwo) wyjdzie zakon, a słowo Pa

ń

skie z Jeruzalemu (ziemskie królestwo Izraela przywróconego do łaski)” -

Iz. 2:3. Stanie si

ę

równie

ż

,

ż

e na naród, który nie uzna Jeruzalem - władzy Pana, nie spadnie deszcz, oznaczaj

ą

cy

specjalne błogosławie

ń

stwo. Zauwa

ż

my, jak o błogosławieniu pogan pisze Zachariasz: „(Mesjasz) ogłosi pokój narodom” -

Zach. 9:10. Pokój spłynie najpierw na naród wybrany, a dopiero potem rozprzestrzeni si

ę

na pogan. To samo odnosi si

ę

równie

ż

do duchowego Izraela - do „ostatków”, którzy byli gotowi na przyj

ś

cie Mesjasza i otrzymali błogosławie

ń

stwo w dniu

Pi

ęć

dziesi

ą

tnicy.

Owym duchowym Izraelem, jak ju

ż

powiedzieli

ś

my, byli apostołowie i pierwsi przedstawiciele ko

ś

cioła chrze

ś

cija

ń

skiego.

Kiedy jednak droga do duchowych błogosławie

ń

stw otworzyła si

ę

dla ludu wybranego, Zbawiciel zacz

ą

ł głosi

ć

pokój

równie

ż

poganom - duchowemu nasieniu Abrahama. W ten sposób przez cały Wiek Ewangelii dobra nowina o Bo

ż

ej łasce i

zaproszeniu do uczestnictwa w duchowym planie rozprzestrzeniała si

ę

w

ś

ród pogan, którzy mieli uszy ku słuchaniu i

rozumieniu oraz posłuszne serca. Tak wi

ę

c Bóg wybiera do społeczno

ś

ci z Jego Synem, Zbawicielem, jednostki zarówno

spo

ś

ród

ś

ydów, jak i pogan. Ludzie ci stanowi

ą

„maluczkie stadko”, w porównaniu z milionami nominalnych wierz

ą

cych. To

im wła

ś

nie Jezus powiedział: „Nie bój si

ę

, o maluczkie stadko! Albowiem si

ę

upodobało Ojcu waszemu da

ć

wam królestwo”

- królestwo, które błogosławi

ć

b

ę

dzie Izraelowi, a przeze

ń

wszystkim ludziom, aby ka

ż

dy mógł ze stanu grzechu i

ś

mierci

wróci

ć

do harmonii z Bogiem i otrzyma

ć

ż

ycie wieczne. Pascha i jej pozafigura zawiera w sobie kosztowne obietnice!

Bóg powiedział,

ż

e

ś

lepota i odrzucenie od łaski, którym podlegał przez tyle stuleci naród wybrany, nie b

ę

d

ą

trwały

Page 2 of 3

Biblia a Izrael

2008-04-20

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-07.php

background image

wiecznie, lecz tylko do czasu, kiedy spo

ś

ród Izraela i pogan zgromadzi On swoich wybranych. Wtedy spłyn

ą

na Izrael

niezmierzone błogosławie

ń

stwa. W niesprzyjaj

ą

cych warunkach naród ten jako cało

ść

otrzymywał swoj

ą

kar

ę

, aby teraz

jako cało

ść

otrzyma

ć

łask

ę

.

Ko

ś

ciół pierworodnych

Pami

ę

tajmy,

ż

e nie wszyscy Izraelici byli zagro

ż

eni owej nocy w Egipcie. Dotyczyło to tylko pierworodnych. Pó

ź

niej Bóg

uczynił z pierworodnych ka

ż

dego pokolenia całe plemi

ę

- pokolenie Lewiego, które odt

ą

d obrazowało wybawionych od

ś

mierci przez krew baranka i spo

ż

ycie jego ciała z gorzkimi ziołami i prza

ś

nym chlebem.

Rysuj

ą

si

ę

tu zatem dwie klasy: 1) Pierwsza z nich to duchowy Izrael, którego głow

ą

jest Mesjasz, Najwy

ż

szy Kapłan -

pozafigura Aarona, który po

ś

wi

ę

cał, oraz Melchizedeka, który zasiadał na tronie. Synowie Aarona przedstawiali garstk

ę

u

ś

wi

ę

conych, którzy w dobrych i złych okoliczno

ś

ciach post

ę

puj

ą

za Mistrzem a

ż

do

ś

mierci. Jak wspomnieli

ś

my pierwsi z

nich powołani byli z narodu wybranego. Dla uzupełnienia ich liczby Bóg zaakceptował nast

ę

pnie pogan, którzy okazywali

wiar

ę

i posłusze

ń

stwo podobnie jak Abraham. 2) Istnieje tak

ż

e klasa wiernych, lecz mniej gorliwych na

ś

ladowców

Chrystusa, którzy słu

ż

yli Panu, lecz nie mieli w sobie ducha ofiarowania. Grupa ta odpowiada klasie lewitów i wywodzi si

ę

równie

ż

z

ś

ydów i pogan. Obie te klasy razem wzi

ę

te, przedstawione w kapłanach i lewitach, stanowi

ą

„ko

ś

ciół

pierworodnych, których imiona s

ą

zapisane w niebie”. S

ą

oni „niejakimi pierwiastkami stworzenia jego” (Jak. 1:18), a figur

ą

na nich byli pierworodni z Izraela zachowani owej nocy w Egipcie.

Widzimy zatem,

ż

e Wiek Ewangelii, od czasów Jezusa do ustanowienia Jego Królestwa, to okres ciemno

ś

ci okrywaj

ą

cej

ziemi

ę

. Domownicy wiary znacz

ą

swoje odrzwia krwi

ą

Jezusa, Baranka Wielkanocnego (1 Kor. 5:7), która ich chroni, oraz

spo

ż

ywaj

ą

niekwaszony chleb Prawdy. Przyj

ę

ta ofiara Chrystusa posila ich i zapewnia błogosławie

ń

stwo.

Nie tylko pierworodni

Rzut oka na obraz Paschy

ż

ydowskiej wskazuje wyra

ź

nie,

ż

e cały Izrael miał udział w wybawieniu i w rado

ś

ci, która

nast

ą

piła po ciemnej nocy. Jak w figurze pierworodni stali si

ę

duchowymi przewodnikami narodu, by wywie

ść

go z

ciemno

ś

ci, tak Ko

ś

ciół Chrystusowy kompletowany w ci

ą

gu Wieku Ewangelii wyprowadzi wszystkie plemiona narodu

wybranego z niewoli grzechu i

ś

mierci, gdy nastanie poranek Królestwa Chrystusa. Moj

ż

esz - przewodnik ludu wybranego -

był obrazem na wielkiego duchowego Mesjasza, który wkrótce poprowadzi swój lud i zapewni mu łaski, błogosławie

ń

stwa i

przywileje zawarte w obietnicy danej Abrahamowi. Fakt, i

ż

tylko naród wybrany został wyzwolony z niewoli egipskiej i

przeszedł such

ą

stop

ą

przez Morze Czerwone oraz cieszył si

ę

Bosk

ą

opatrzno

ś

ci

ą

na pustyni nie oznacza,

ż

e tylko

naturalne nasienie Abrahama otrzyma mesja

ń

skie błogosławie

ń

stwo. Oczywi

ś

cie b

ę

dzie ono błogosławione i wejdzie w

przymierze z Bogiem jako pierwsze, jednak równie

ż

inne narody dojd

ą

do społeczno

ś

ci ze Stwórc

ą

, kiedy tylko przez

Chrystusa stan

ą

si

ę

członkami Syonu, narodu wybranego.

Wielu chrze

ś

cijan mo

ż

e by

ć

tym zaskoczonych, lecz widocznie przeoczyli oni pewne cechy Boskiej obietnicy dotycz

ą

cej

Nowego Przymierza, które ma zosta

ć

zawarte pomi

ę

dzy Bogiem a jego wybranym ludem, nie za

ś

ż

adnym innym narodem.

To przez Izrael maj

ą

by

ć

błogosławione wszystkie narody ziemi. Wtedy wszyscy otrzymaj

ą

mo

ż

liwo

ść

wej

ś

cia pod to nowe

prawo, przekazane im przez Po

ś

rednika wi

ę

kszego ni

ż

Moj

ż

esz. B

ę

dzie to oznaczało pełne posłusze

ń

stwo wobec Boskich

praw.

Wielki Mesjasz z rado

ś

ci

ą

b

ę

dzie słu

ż

ył wszystkim narodom akceptuj

ą

cym Jego łaski i poddaj

ą

cym si

ę

pod Jego prawo. W

ten sposób, stopniowo, stan

ą

si

ę

one nasieniem Abrahama i, pod koniec panowania Chrystusa, wypełni si

ę

wobec nich

obietnica dana Abrahamowi: „Rozmno

żę

nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu

morskim”. Czytamy tu o dwóch rodzajach nasienia: duchowym (pozafiguralni lewici i kapłani) - przedstawionym w
gwiazdach, i cielesnym. Izrael zgromadzi u stóp Mesjasza wszystkie narody ziemi tak,

ż

e przy ko

ń

cu Jego Królestwa

b

ę

dzie tam ju

ż

cała ludzko

ść

. Ka

ż

dy, kto zlekcewa

ż

y Proroka, Kapłana i Króla, owego Wi

ę

kszego nad Moj

ż

esza, zostanie

odci

ę

ty od

ż

ycia i zginie wtór

ą

ś

mierci

ą

- b

ę

dzie wyniszczony na wieki.

* cytaty przytoczone w/g Biblii Gda

ń

skiej

<< poprzednii

następny >>


Historia:

Pastor C.T.Russell

,

Biblia a Izrael

, O nas:

kontakt

,

wierzenia

,

zbory

,

aktualności

,

wydarzenia

, Literatura:

Teraźniejsza Prawda

,

Sztandar Biblijny

,

Manna

,

książki

,

Broszury-Ulotki

, Pytania:

Często zadawane pytania

,

Ksiazka

Pytan i Odpowiedzi

, Sklep:

książki

,

Czasopisma

,

Broszury-Ulotki

, Download:

pieśni

,

programy

,

E-book

,

Prenumerata:

zasady

, Zobacz:

Towarzystwo Biblijne

,

Biblia Gdańska

,

Biblia Internetowa

,

Biblia Gdańska -

Starodruk

,

Multimedialny Swiat Biblii

,

Uaktualnienie 03-03-2008, 18:25:27 © 1998-2008 Swiecki Ruch Misyjny "EPIFANIA"

Page 3 of 3

Biblia a Izrael

2008-04-20

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-07.php


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
11 Czy Żydzi muszą stać się Chrześcijanami, aby powrócić do Boskiej łaski — napisał Charles Taze Rus
5 Jubileusz odnowy — napisał Charles Taze Russell
2 Nadzieja długo odwlekana teraz odżywa — napisał Charles Taze Russell
12 Czy chrześcijanie i Żydzi powinni dążyć do zjednoczenia — napisał Charles Taze Russell
10 Syjonizm to Boskie wezwanie — napisał Charles Taze Russell
8 Naród wybrany jego sabat i jubileusz — napisał Charles Taze Russell
4 Siedem czasów karania Okres 2520 lat — napisał Charles Taze Russell
6 Nowe Przymierze Izraela — napisał Charles Taze Russell
3 „Dwójnasób” Izraela fakty i teoria — napisał Charles Taze Russell
Biblia a Izrael Charles Taze Russell
Grupa pierwotna wg Charlesa Cooley
5 urazy wersja pierwotna
Pierwokup a pierwszenstwo
Pierwotna nadczynnosc gruczolow przytarczycznych
04 Eco U Jak napisac prace dyplomowa Redakcja tekstu Adresat
Konfiguracja pamięci mikrokontrolera 8051 dla programów napisanych w języku C

więcej podobnych podstron