7. Pascha pierworodnych — napisał: Charles Taze Russell
Najwa
ż
niejszym
ś
wi
ę
tem dla Izraelitów jest Pascha, która upami
ę
tnia jeden z najistotniejszych rozdziałów ich historii.
Wyznacza ona pocz
ą
tek roku religijnego, tak jak Dzie
ń
Pojednania wyznacza pocz
ą
tek roku cywilnego i kojarzy si
ę
z
narodzinami narodu. Pismo mówi, i
ż
w pewnym czasie Bóg postanowił na tronie egipskim faraona o niewzruszonej woli.
Mimo
ż
e na tym stanowisku mógłby si
ę
znale
źć
inny pretendent, wła
ś
nie ten człowiek twardego karku miał posłu
ż
y
ć
manifestacji Boskiej mocy poprzez plagi, które kolejno na
ń
spadały. Druga Ksi
ę
ga Moj
ż
eszowa 9:16 przytacza słowa Pana:
„A zaiste, dlategom ci
ę
zachował, abym okazał na tobie moc moj
ą
, i
ż
eby opowiadane było imi
ę
moje po wszystkiej ziemi”.
Dziesi
ęć
plag zesłanych na Egipcjan słu
ż
yło objawieniu Boskiej sprawiedliwo
ś
ci na tle niesprawiedliwego traktowania, z
jakim naród wybrany spotkał si
ę
w Egipcie. Ostatnia z plag b
ę
dzie tematem tego artykułu.
Zapowied
ź
plagi mówiła,
ż
e zginie ka
ż
dy pierworodny egipski, lecz pierworodni Izraela zostan
ą
zachowani.
ś
ydzi otrzymali
specjalne wskazówki, które pouczyły ich, jak maj
ą
zaznaczy
ć
swoj
ą
odr
ę
bno
ść
od Egipcjan. Dziesi
ą
tego dnia pierwszego
miesi
ą
ca ka
ż
da rodzina miała wzi
ąć
do domu baranka bez skazy, przechowa
ć
go do dnia czternastego, a nast
ę
pnie zabi
ć
.
Jego krwi
ą
nale
ż
ało pokropi
ć
drzwi, a mi
ę
so upiec na ogniu bez łamania ko
ś
ci. Czternastej nocy Izraelici mieli zje
ść
mi
ę
so
wraz z gorzkimi ziołami, a nazajutrz opu
ś
ci
ć
Egipt i uda
ć
si
ę
do ziemi obiecanej Przymierzem Abrahamowym.
Przej
ś
cie anioła
ś
mierci
Jak zapowiedział Bóg ustami Moj
ż
esza pierworodni egipscy zgin
ę
li tej nocy, podczas gdy Izraelitom nic si
ę
nie stało. By
upami
ę
tni
ć
ten cud, według rozkazania Bo
ż
ego ka
ż
dego roku w podobny sposób przygotowywano baranka oraz usuwano z
domostw wszelki kwas. Wszystko, co symbolizowało nieczysto
ść
, było palone, a baranka spo
ż
ywano tylko z prza
ś
nym
chlebem. Rokrocznie
ś
wi
ę
towano tak przez osiem dni, z których najwa
ż
niejszy był pierwszy i ostatni. Kiedy ostatnim razem
udawałem si
ę
do Jerozolimy, specjalnie wybrałem tak
ą
dat
ę
, aby znale
źć
si
ę
tam w czasie obchodów Paschy -
najstarszego i najbardziej radosnego z
ż
ydowskich
ś
wi
ą
t, które przywodzi na my
ś
l jeden z najwcze
ś
niejszych przejawów
Bo
ż
ej łaski w stosunku do tego narodu.
Ś
wi
ę
to to przypomina równie
ż
proroctwa zapowiadaj
ą
ce wi
ę
ksz
ą
jeszcze łask
ę
w
czasach przyszłych.
Proroctwo Jeremiasza mówi: „Przeto
ż
oto dni id
ą
, mówi Pan,
ż
e nie rzek
ą
wi
ę
cej: Jako
ż
yje Pan, który wywiódł synów
Izraelskich z ziemi Egipskiej, ale: Jako
ż
yje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej, i ze wszystkich ziem,
do których ich był wygnał, gdy ich zasi
ę
przywiod
ę
do ziemi ich, któr
ą
m dał ojcom ich” - Jer. 16:14-15. W tym samym
Proroctwie czytamy: „Oto dni id
ą
, mówi Pan, których uczyni
ę
z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe; nie
takie przymierze, jakiem uczynił z ojcami ich w on dzie
ń
, któregom ich uj
ą
ł za r
ę
k
ę
ich, abym ich przywiódł z ziemi
Egipskiej; albowiem oni przymierze moje wzruszyli, chocia
ż
em Ja był mał
ż
onkiem ich, mówi Pan” - Jer. 31:31-32.
Przytoczone powy
ż
ej słowa wskazuj
ą
jasno,
ż
e przyjdzie czas, kiedy najwa
ż
niejsze wydarzenie z dawnej historii narodu
wybranego - wyprowadzenie z Egiptu - straci zupełnie swoje znaczenie w obliczu Nowego Przymierza, jakie Bóg zawrze z
tym ludem. Przymierze to b
ę
dzie oparte o lepsze ofiary oraz lepszego Po
ś
rednika, który uczyni znacznie wi
ę
cej, ni
ż
był w
stanie zdziała
ć
po
ś
rednik Przymierza Zakonu - Moj
ż
esz. Moj
ż
esz zreszt
ą
zapowiedział to Nowe Przymierze słowami:
„Proroka wam wzbudzi Pan, Bóg wasz, z braci waszych, jako mi
ę
; onego słucha
ć
b
ę
dziecie we wszystkim, cokolwiek do
was mówi
ć
b
ę
dzie. I stanie si
ę
,
ż
e ka
ż
da dusza, która by nie słuchała tego proroka, b
ę
dzie wygłodzona z ludu” – Dz. Ap.
3:22-23; 5 Moj. 18:15.
Pascha w Jeruzalem
W przeddzie
ń
Paschy do
ś
wi
ę
ta przygotowywała si
ę
ka
ż
da
ż
ydowska rodzina. Jako
ż
e przybyłem do Jerozolimy po
dziesi
ą
tym dniu pierwszego miesi
ą
ca według kalendarza
ż
ydowskiego, nie byłem
ś
wiadkiem wybierania baranka dla ka
ż
dej
rodziny. Baranki zostały ju
ż
wcze
ś
niej wzi
ę
te do domów. Mogłem jednak przygl
ą
da
ć
si
ę
ró
ż
nym przygotowaniom do
ś
wi
ę
ta.
Ka
ż
dy gospodarz dokładnie uprz
ą
tał na t
ę
okazj
ę
swoje domostwo, usuwaj
ą
c i pal
ą
c wszystko, co mogło zawiera
ć
jak
ąś
nieczysto
ść
. Potem nast
ę
powało rytualne, formalne oczyszczenie. Głowa rodziny, a za ni
ą
wszyscy domownicy, obchodzili
i sprawdzali całe gospodarstwo. Zabicie i pieczenie baranka były równie uroczyste. Zwierz
ę
nadziewano na ro
ż
en oraz
przekłuwano drugim pr
ę
tem w poprzek, co - bez intencji
ś
wi
ę
tuj
ą
cych - nasuwało na my
ś
l krzy
ż
. Nic bowiem nie jest dalsze
sercu narodu wybranego ni
ż
my
ś
l,
ż
e baranek reprezentuje Jezusa, i to ukrzy
ż
owanego. Przy wspólnym paschalnym stole
wiele osób nadal spo
ż
ywa baranka w tradycyjny sposób - bez u
ż
ycia sztu
ć
ców. Niektórzy jedli do tego współczesn
ą
mac
ę
,
jednak niekwaszony chleb, w dawnym stylu, był równie
ż
cz
ę
stym widokiem. Poniewa
ż
jest on do
ść
twardy i podatny, bywa
"zwijany" i wykorzystywany jako ły
ż
ka, któr
ą
zjada si
ę
w trakcie u
ż
ytkowania. Zachowywana jest tak
ż
e tradycja jedzenia w
ubraniach wierzchnich, co przypomina gotowo
ść
do wyruszenia w drog
ę
do Ziemi Obiecanej. Głowa rodziny wyja
ś
nia
uczestnikom znaczenie uczty, tak jak zlecił to Moj
ż
esz. Według Zakonu spo
ż
ywanie baranka miało miejsce 14. dnia
pierwszego miesi
ą
ca, a ju
ż
w nast
ę
pny dzie
ń
odbywało si
ę
radosne
ś
wi
ę
to upami
ę
tniaj
ą
ce wyrwanie Izraela z r
ę
ki faraona i
przeprowadzenie go przez Morze Czerwone. Niestety, nie było mi dane zosta
ć
w Jerozolimie przez 8 dni, jednak pierwszy
dzie
ń
był w
Ś
wi
ę
tym Mie
ś
cie zdecydowanie dniem najwi
ę
kszej rado
ś
ci i o
ż
ywienia. Okres ten był szczególny nie tylko dla
ś
ydów, stanowi
ą
cych tam wi
ę
kszo
ść
, lecz równie
ż
dla greckich i arme
ń
skich chrze
ś
cijan oraz mahometan, obchodz
ą
cych
wtedy dzie
ń
ogólnych modłów. Stare zgromadzenia chrze
ś
cijan w dalszym ci
ą
gu obchodz
ą
pami
ą
tk
ę
ś
mierci i
zmartwychwstania naszego Pana według kalendarza
ż
ydowskiego, od którego wiele wieków temu odszedł system katolicki
i jego spadkobiercy. Wyznawcy religii rzymskokatolickiej, członkowie ko
ś
ciołów episkopalnych i lutera
ń
skich obchodzili
Page 1 of 3
Biblia a Izrael
2008-04-20
http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-07.php
wielki pi
ą
tek oraz niedziel
ę
palmow
ą
w dniach 25-27 marca, podczas gdy uroczysto
ść
, której byłem
ś
wiadkiem, miała
miejsce pó
ź
niej: 22-24 kwietnia.
Interpretacja znaczenia Paschy
Przez 35 wieków naród wybrany, posłuszny Boskiemu rozkazaniu, obchodził pami
ą
tkow
ą
Pasch
ę
, dostrzegaj
ą
c jedynie jej
literalne znaczenie i ani przez chwil
ę
nie zdaj
ą
c sobie sprawy z istoty rzeczy - ukrytej w niej cz
ęś
ci Boskiego planu, o
wielkim znaczeniu dla nich i dla całej ludzko
ś
ci. Baranek przez nich zabijany reprezentował Baranka Bo
ż
ego, Jezusa,
którego
ś
mier
ć
stanowiła okup - cen
ę
równowa
żą
c
ą
grzechy całego
ś
wiata. Jego
ś
mier
ć
była niezb
ę
dna, aby obietnica
dana Abrahamowi, a przez niego całemu Izraelowi, mogła znale
źć
swoje wypełnienie. Odkupienie z grzechu na wieczno
ść
musiało by
ć
oparte na ofierze powa
ż
niejszej ni
ż
coroczne zabijanie baranka. Jezus musiał sta
ć
si
ę
człowiekiem, by zło
ż
y
ć
swoje
ż
ycie za ludzko
ść
, za Adama i jego potomków. Co wi
ę
cej, dokonawszy swego dzieła, musiał zasi
ąść
po prawicy Ojca
i sta
ć
si
ę
duchowym Mesjaszem, który w słusznym czasie doprowadzi do spełnienia wszystkich obietnic danych Izraelowi w
Przymierzu Abrahamowym. W ten sposób poprzez naród wybrany Bóg b
ę
dzie błogosławił wszystkie narody ziemi. „Zapłat
ą
za grzechy jest
ś
mier
ć
” i trzeba było j
ą
ui
ś
ci
ć
, aby stało si
ę
mo
ż
liwe wieczne zniszczenie pot
ę
pienia
ś
mierci. Dopiero wtedy
otworzyła si
ę
przed człowiekiem mo
ż
liwo
ść
powrotu do
ż
ycia wiecznego w harmonii ze Stwórc
ą
. Zgodnie z Boskim
postanowieniem Jezus najpierw przedstawił si
ę
Izraelowi - jako ich król.
ś
ydzi jednak nie uznali Go za Mesjasza, poniewa
ż
nie miał ani armii, ani bogactwa, ani wpływowych popleczników. Mieli Go za kłamc
ę
. Kiedy powiedział,
ż
e jest Synem
Bo
ż
ym i ich Zbawicielem, nazwali Go oszustem i blu
ź
nierc
ą
zasługuj
ą
cym na
ś
mier
ć
.
Stawili Go przed Sanhedrynem i, nie znajduj
ą
c dowodu winy, oskar
ż
yli o jedyne przest
ę
pstwo mog
ą
ce przekona
ć
cesarza
rzymskiego - zdrad
ę
. Zagrozili Piłatowi,
ż
e i on mo
ż
e okaza
ć
si
ę
współwinny, i w ten sposób osi
ą
gn
ę
li swój cel -
ukrzy
ż
owali pozafiguralnego Baranka Wielkanocnego. Został On rozpi
ę
ty na krzy
ż
u, podobnie jak baranek na ro
ż
nie.
„Dziesi
ą
tego dnia pierwszego miesi
ą
ca”
Zauwa
ż
my,
ż
e Jezus został nazwany Barankiem Bo
ż
ym wła
ś
nie dziesi
ą
tego dnia pierwszego miesi
ą
ca. Został te
ż
odrzucony. Dokładnie tak przepowiedział to prorok Zachariasz: „Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i
siedz
ą
cy na o
ś
le (...) i ogłosi pokój narodom, a władza jego (b
ę
dzie) od morza a
ż
do morza, i od rzeki a
ż
do ko
ń
czyn ziemi”
- Zach. 9:9,10. Jak wiemy wypełniło si
ę
to co do joty. Dokładnie wtedy rozpocz
ą
ł si
ę
te
ż
zapowiedziany dwójnasób karania.
Naród wybrany był za
ś
lepiony i odrzucił skromnego Króla, odmawiaj
ą
c przyj
ę
cia Go do swych domów i serc. On jednak w
dalszym ci
ą
gu wypełniał swoje dzieło. Jako pozafiguralny Baranek Wielkanocny umarł zgodnie z figur
ą
dokładnie 14 dnia.
Natychmiast po tym wydarzeniu niektórzy z narodu wybranego otrzymali przeze
ń
wielkie błogosławie
ń
stwo. Apostołowie
oraz wszyscy ci, których serca były pokorne i posłuszne,
ż
ywili si
ę
dzi
ę
ki Barankowi prza
ś
nym chlebem Bo
ż
ej łaski.
Docenili bowiem krew Chrystusa i pomazali ni
ą
odrzwia domowników wiary. I to wła
ś
nie oni wkrótce zacz
ę
li
ś
wi
ę
ci
ć
i
upami
ę
tnia
ć
ś
mier
ć
Baranka Bo
ż
ego jako podstaw
ę
całej swojej nadziei, rado
ś
ci i błogosławie
ń
stw. Oni te
ż
s
ą
nieustannie
uczestnikami łaski Pana, niezale
ż
nie od tego, czy s
ą
bogaci, czy biedni, czy ciesz
ą
si
ę
wielkimi, czy
ż
adnymi przywilejami
tego
ś
wiata. Pi
ęć
dziesi
ą
tego dnia po zmartwychwstaniu Chrystusa, „Pierwiastka tych, którzy zasn
ę
li”, Bóg przyj
ą
ł tych ludzi,
spładzaj
ą
c ich z ducha
ś
wi
ę
tego, i obiecał im mo
ż
liwo
ść
udziału w tryumfie Baranka Bo
ż
ego, je
ś
li tylko b
ę
d
ą
Jego gorliwymi
na
ś
ladowcami, oraz zapewnił im duchowe Królestwo, przez które spłynie na naród wybrany - Izrael - Bo
ż
e
błogosławie
ń
stwo.
Mesjasz b
ę
dzie królem nie tylko dla
ś
ydów: „władza jego (si
ę
ga
ć
b
ę
dzie) od morza a
ż
do morza” - Zach. 9:10, czyli na cały
ś
wiat. Wszystkie narody uznaj
ą
wtedy Jego chwał
ę
i moc, zegnie si
ę
przed Nim ka
ż
de kolano, a ka
ż
dy j
ę
zyk odda chwał
ę
Jehowie. Mesjasz przyjdzie do Izraela w wielkiej mocy i chwale, kiedy zostanie objawiony przy ko
ń
cu tego wieku.
ś
ydów
ominie jednak (z wyj
ą
tkiem tych, którzy stanowi
ć
b
ę
d
ą
„ostatek Izraela” - Iz. 10:21-23) zaszczyt bycia Oblubienic
ą
Chrystusow
ą
(Ps. 45:9-14), co Bóg przepowiedział przez proroków (Iz. 10:22; 1:9). Bóg zakrył fakt, i
ż
Królestwo Mesjasza
b
ę
dzie duchowe. W Zakonie i w ksi
ę
gach prorockich nie pojawia si
ę
ani razu obietnica duchowego Mesjasza. Wszystkie
zapisy, od Ksi
ą
g Moj
ż
eszowych do Proroctwa Malachiasza, mówi
ą
o ziemskiej obietnicy. Nawet ta, która została dana
Abrahamowi, brzmi: „Dam te
ż
tobie i nasieniu twemu po tobie t
ę
ziemi
ę
”. Duchowe nasienie Abrahama przedstawia Izrael,
którego wszyscy prorocy maj
ą
si
ę
wkrótce sta
ć
„ksi
ążę
tami (władcami) po wszystkiej ziemi” (Ps. 45:17). Nasienie
Abrahamowe b
ę
dzie wywy
ż
szone i stanie si
ę
po
ś
rednikiem Bo
ż
ej łaski dla wszystkich ludów. Bóg nie odrzucił wybranego
przez siebie narodu. Przeciwnie - niedługo ju
ż
wypełni wszelk
ą
dan
ą
mu obietnic
ę
. Stanie si
ę
to za spraw
ą
Nowego
Przymierza (Jer. 31:31), wielkiego Po
ś
rednika oraz pozafiguralnego kapła
ń
stwa zobrazowanego w Melchizedeku (Ps.
110:4; Mal. 3:1-3).
Podobny do Moj
ż
esza, lecz od niego wi
ę
kszy, według planu Bo
ż
ego, Mesjasz b
ę
dzie po
ś
rednikiem mi
ę
dzy Panem a
Izraelem (jako pozafiguralny Moj
ż
esz). Jego obecno
ść
duchowa, a nie cielesna, tylko powi
ę
kszy Jego cze
ść
i moc. Izrael
b
ę
dzie si
ę
cieszył ziemsk
ą
chwał
ą
i błogosławie
ń
stwem, otrzymanym z r
ę
ki „Syna Dawida, Króla Izraela”. T
ą
drog
ą
wszyscy poganie znajd
ą
dost
ę
p do Boga. „I pójdzie wiele ludzi, mówi
ą
c: Pójd
ź
cie a wst
ą
pmy na gór
ę
Pa
ń
sk
ą
(królestwo),
do domu Boga Jakubowego, a b
ę
dzie nas uczył dróg swoich, i b
ę
dziemy chodzili
ś
cie
ż
kami jego; albowiem z Syonu
(duchowe królestwo) wyjdzie zakon, a słowo Pa
ń
skie z Jeruzalemu (ziemskie królestwo Izraela przywróconego do łaski)” -
Iz. 2:3. Stanie si
ę
równie
ż
,
ż
e na naród, który nie uzna Jeruzalem - władzy Pana, nie spadnie deszcz, oznaczaj
ą
cy
specjalne błogosławie
ń
stwo. Zauwa
ż
my, jak o błogosławieniu pogan pisze Zachariasz: „(Mesjasz) ogłosi pokój narodom” -
Zach. 9:10. Pokój spłynie najpierw na naród wybrany, a dopiero potem rozprzestrzeni si
ę
na pogan. To samo odnosi si
ę
równie
ż
do duchowego Izraela - do „ostatków”, którzy byli gotowi na przyj
ś
cie Mesjasza i otrzymali błogosławie
ń
stwo w dniu
Pi
ęć
dziesi
ą
tnicy.
Owym duchowym Izraelem, jak ju
ż
powiedzieli
ś
my, byli apostołowie i pierwsi przedstawiciele ko
ś
cioła chrze
ś
cija
ń
skiego.
Kiedy jednak droga do duchowych błogosławie
ń
stw otworzyła si
ę
dla ludu wybranego, Zbawiciel zacz
ą
ł głosi
ć
pokój
równie
ż
poganom - duchowemu nasieniu Abrahama. W ten sposób przez cały Wiek Ewangelii dobra nowina o Bo
ż
ej łasce i
zaproszeniu do uczestnictwa w duchowym planie rozprzestrzeniała si
ę
w
ś
ród pogan, którzy mieli uszy ku słuchaniu i
rozumieniu oraz posłuszne serca. Tak wi
ę
c Bóg wybiera do społeczno
ś
ci z Jego Synem, Zbawicielem, jednostki zarówno
spo
ś
ród
ś
ydów, jak i pogan. Ludzie ci stanowi
ą
„maluczkie stadko”, w porównaniu z milionami nominalnych wierz
ą
cych. To
im wła
ś
nie Jezus powiedział: „Nie bój si
ę
, o maluczkie stadko! Albowiem si
ę
upodobało Ojcu waszemu da
ć
wam królestwo”
- królestwo, które błogosławi
ć
b
ę
dzie Izraelowi, a przeze
ń
wszystkim ludziom, aby ka
ż
dy mógł ze stanu grzechu i
ś
mierci
wróci
ć
do harmonii z Bogiem i otrzyma
ć
ż
ycie wieczne. Pascha i jej pozafigura zawiera w sobie kosztowne obietnice!
Bóg powiedział,
ż
e
ś
lepota i odrzucenie od łaski, którym podlegał przez tyle stuleci naród wybrany, nie b
ę
d
ą
trwały
Page 2 of 3
Biblia a Izrael
2008-04-20
http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-07.php
wiecznie, lecz tylko do czasu, kiedy spo
ś
ród Izraela i pogan zgromadzi On swoich wybranych. Wtedy spłyn
ą
na Izrael
niezmierzone błogosławie
ń
stwa. W niesprzyjaj
ą
cych warunkach naród ten jako cało
ść
otrzymywał swoj
ą
kar
ę
, aby teraz
jako cało
ść
otrzyma
ć
łask
ę
.
Ko
ś
ciół pierworodnych
Pami
ę
tajmy,
ż
e nie wszyscy Izraelici byli zagro
ż
eni owej nocy w Egipcie. Dotyczyło to tylko pierworodnych. Pó
ź
niej Bóg
uczynił z pierworodnych ka
ż
dego pokolenia całe plemi
ę
- pokolenie Lewiego, które odt
ą
d obrazowało wybawionych od
ś
mierci przez krew baranka i spo
ż
ycie jego ciała z gorzkimi ziołami i prza
ś
nym chlebem.
Rysuj
ą
si
ę
tu zatem dwie klasy: 1) Pierwsza z nich to duchowy Izrael, którego głow
ą
jest Mesjasz, Najwy
ż
szy Kapłan -
pozafigura Aarona, który po
ś
wi
ę
cał, oraz Melchizedeka, który zasiadał na tronie. Synowie Aarona przedstawiali garstk
ę
u
ś
wi
ę
conych, którzy w dobrych i złych okoliczno
ś
ciach post
ę
puj
ą
za Mistrzem a
ż
do
ś
mierci. Jak wspomnieli
ś
my pierwsi z
nich powołani byli z narodu wybranego. Dla uzupełnienia ich liczby Bóg zaakceptował nast
ę
pnie pogan, którzy okazywali
wiar
ę
i posłusze
ń
stwo podobnie jak Abraham. 2) Istnieje tak
ż
e klasa wiernych, lecz mniej gorliwych na
ś
ladowców
Chrystusa, którzy słu
ż
yli Panu, lecz nie mieli w sobie ducha ofiarowania. Grupa ta odpowiada klasie lewitów i wywodzi si
ę
równie
ż
z
ś
ydów i pogan. Obie te klasy razem wzi
ę
te, przedstawione w kapłanach i lewitach, stanowi
ą
„ko
ś
ciół
pierworodnych, których imiona s
ą
zapisane w niebie”. S
ą
oni „niejakimi pierwiastkami stworzenia jego” (Jak. 1:18), a figur
ą
na nich byli pierworodni z Izraela zachowani owej nocy w Egipcie.
Widzimy zatem,
ż
e Wiek Ewangelii, od czasów Jezusa do ustanowienia Jego Królestwa, to okres ciemno
ś
ci okrywaj
ą
cej
ziemi
ę
. Domownicy wiary znacz
ą
swoje odrzwia krwi
ą
Jezusa, Baranka Wielkanocnego (1 Kor. 5:7), która ich chroni, oraz
spo
ż
ywaj
ą
niekwaszony chleb Prawdy. Przyj
ę
ta ofiara Chrystusa posila ich i zapewnia błogosławie
ń
stwo.
Nie tylko pierworodni
Rzut oka na obraz Paschy
ż
ydowskiej wskazuje wyra
ź
nie,
ż
e cały Izrael miał udział w wybawieniu i w rado
ś
ci, która
nast
ą
piła po ciemnej nocy. Jak w figurze pierworodni stali si
ę
duchowymi przewodnikami narodu, by wywie
ść
go z
ciemno
ś
ci, tak Ko
ś
ciół Chrystusowy kompletowany w ci
ą
gu Wieku Ewangelii wyprowadzi wszystkie plemiona narodu
wybranego z niewoli grzechu i
ś
mierci, gdy nastanie poranek Królestwa Chrystusa. Moj
ż
esz - przewodnik ludu wybranego -
był obrazem na wielkiego duchowego Mesjasza, który wkrótce poprowadzi swój lud i zapewni mu łaski, błogosławie
ń
stwa i
przywileje zawarte w obietnicy danej Abrahamowi. Fakt, i
ż
tylko naród wybrany został wyzwolony z niewoli egipskiej i
przeszedł such
ą
stop
ą
przez Morze Czerwone oraz cieszył si
ę
Bosk
ą
opatrzno
ś
ci
ą
na pustyni nie oznacza,
ż
e tylko
naturalne nasienie Abrahama otrzyma mesja
ń
skie błogosławie
ń
stwo. Oczywi
ś
cie b
ę
dzie ono błogosławione i wejdzie w
przymierze z Bogiem jako pierwsze, jednak równie
ż
inne narody dojd
ą
do społeczno
ś
ci ze Stwórc
ą
, kiedy tylko przez
Chrystusa stan
ą
si
ę
członkami Syonu, narodu wybranego.
Wielu chrze
ś
cijan mo
ż
e by
ć
tym zaskoczonych, lecz widocznie przeoczyli oni pewne cechy Boskiej obietnicy dotycz
ą
cej
Nowego Przymierza, które ma zosta
ć
zawarte pomi
ę
dzy Bogiem a jego wybranym ludem, nie za
ś
ż
adnym innym narodem.
To przez Izrael maj
ą
by
ć
błogosławione wszystkie narody ziemi. Wtedy wszyscy otrzymaj
ą
mo
ż
liwo
ść
wej
ś
cia pod to nowe
prawo, przekazane im przez Po
ś
rednika wi
ę
kszego ni
ż
Moj
ż
esz. B
ę
dzie to oznaczało pełne posłusze
ń
stwo wobec Boskich
praw.
Wielki Mesjasz z rado
ś
ci
ą
b
ę
dzie słu
ż
ył wszystkim narodom akceptuj
ą
cym Jego łaski i poddaj
ą
cym si
ę
pod Jego prawo. W
ten sposób, stopniowo, stan
ą
si
ę
one nasieniem Abrahama i, pod koniec panowania Chrystusa, wypełni si
ę
wobec nich
obietnica dana Abrahamowi: „Rozmno
żę
nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu
morskim”. Czytamy tu o dwóch rodzajach nasienia: duchowym (pozafiguralni lewici i kapłani) - przedstawionym w
gwiazdach, i cielesnym. Izrael zgromadzi u stóp Mesjasza wszystkie narody ziemi tak,
ż
e przy ko
ń
cu Jego Królestwa
b
ę
dzie tam ju
ż
cała ludzko
ść
. Ka
ż
dy, kto zlekcewa
ż
y Proroka, Kapłana i Króla, owego Wi
ę
kszego nad Moj
ż
esza, zostanie
odci
ę
ty od
ż
ycia i zginie wtór
ą
ś
mierci
ą
- b
ę
dzie wyniszczony na wieki.
* cytaty przytoczone w/g Biblii Gda
ń
skiej
<< poprzednii
—
następny >>
Historia:
Pastor C.T.Russell
,
Biblia a Izrael
, O nas:
kontakt
,
wierzenia
,
zbory
,
aktualności
,
wydarzenia
, Literatura:
Teraźniejsza Prawda
,
Sztandar Biblijny
,
Manna
,
książki
,
Broszury-Ulotki
, Pytania:
Często zadawane pytania
,
Ksiazka
Pytan i Odpowiedzi
, Sklep:
książki
,
Czasopisma
,
Broszury-Ulotki
, Download:
pieśni
,
programy
,
E-book
,
Prenumerata:
zasady
, Zobacz:
Towarzystwo Biblijne
,
Biblia Gdańska
,
Biblia Internetowa
,
Biblia Gdańska -
Starodruk
,
Multimedialny Swiat Biblii
,
Uaktualnienie 03-03-2008, 18:25:27 © 1998-2008 Swiecki Ruch Misyjny "EPIFANIA"
Page 3 of 3
Biblia a Izrael
2008-04-20
http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-07.php