Procedura:

Część szczegółowa zabiegowa

strona 1 z 2

39.991.200

Treść

1

postępowanie medyczne przed
zabiegiem

2

wymagania dotyczące obrazowania
diagnostycznego

3

wytyczne dotyczące przygotowania
informacji dla pacjenta o ryzyku
radiacyjnym, wynikającym z
zastosowania procedury

4

zalecane sposoby znieczulenia

5

ustalenie miejsca i sposobu wkłucia

6

rodzaje stosowanych cewników oraz
elementów i substancji
terapeutycznych

7

zalecenia dotyczące postępowania
medycznego w trakcie zabiegu z
uwzględnieniem stosowanego sprzętu i
urządzeń radiologicznych oraz
sposobu wykonania zabiegu dla
poszczególnych specjalności
klinicznych i radiologicznych

8

sposób postępowania po
przeprowadzeniu zabiegu, z
uwzględnieniem dawki pochłoniętej
przez skórę pacjenta

9

zalecane czasy emisji promieniowania

do dostępu żylnego igła Seldingera lub podobna 1, lub 2-częściowa, lub venflon o średnicy od 1-1,4 mm, cewnik pig- tail z bocznymi otworami lub prosty z
bocznymi otworami zalecane śrenice 4-5F. Prowadnik typu "J"lub proste, hydrofobowe i hydrofilne, cewniki specjalistyczne. Do predylatacji cewniki z
balonem wysokociśnieniowe, o średnicy przekraczającej do 20 %, balony tnące nie przekraczające średnicy żyły, stenty samorozprężalne i montowane na
balonie o średnicy nie przekraczającej 20 % średnicy żyły. Heparyna niefrakcjonowana 5000j. Do przepłukiwania cewników 0,9NaCl heparynizowana.

Dostęp tętniczy (z reguły typowy w pachwninie) metodą Seldingera z użyciem igły 1 lub 2-częściowej lub venflonu 18-22 G, wprowadzanie prowadnika pod
kontrolą rentgenoskopii, użycie cewnika z bocznymi otworami (np. typu pig- tail) do arteriografii przeglądowej, a następnie cewników specjalistycznych -
wybiórczych i zabiegowych (częste stosowanie techniki współosiowej z zastosowaniem mikrocewników). Dobór cewników / mikrocewników zabiegowych
oraz środków embolizacyjnych zależy bezpośrednio od konfiguracji i przebiegu tętnic biodrowych wewnętrznych - dokonywany jest w trakcie zabiegu. Ze
wzdlędu na różnorodność unaczynienia mięśniakó macicy, możliwe jest stosowanie wszystkich dostępnych na rynku środków embolizacyjnych - często
łaczenie środków embolizacyjnych z różnyc grup: płynnych, cząstek stałych i spiral metalowych lub okluderów. W trakcie zabiegu embolizacji z reguły nie
podaje się heparyny (jedynie jako dodatek do soli fizjologicznej do płukania cewników).

Na miejsce wkłucia stosuje się opatrunek uciskowy złożony z jałowych gazików ufiksowanych odpowiedniej długości i szerokości opaskami elastycznymi lub
przylepcem. Chora pozostaje w pozycji leżącej przez 24 godziny z kontrolą lekarską i pielęgniarską na oddziale kierującym. Należy również pouczyć chorą o
samokontroli miejsca wkłucia. W niektórych przypadkach wskazane jest umieszczenie chorego przez 24 godz na oddziale intensywnego nadzoru medycznego
w celu monitorowania czynności życiowych i opanowania silnego bólu związanego z zespołem poembolizacyjnym. Odnotowanie wielkości dawki
ekspozycyjnej w książce operacyjnej - w przypadku przekroczenia dawki 1 Gy powiadomienie lekarza prowadzącego i odnotowanie w opisie badania. W
przypadku przekroczenia dawki 3 Gy powiadomienie lekarza prowadzącego, odnotowanie w opisie badania z zaleceniem kontroli specjalistycznej
(dermatologicznej i w razie potrzeby hematologicznej) 1 x w tygodniu przez okres 3 tygodni

Skopia pulsacyjna z częstością zależną od warunków anatomicznych, (zalecane 10 pulsów /sek) przez okres 10-30 min. Uwaga: przestrzegać włączanie skopii
tylko w trakcie pozycjonowania cewnika i podawania środka embolizacyjnego. W trudnych warunkach anatomicznych (otyła chora) - skopia pulsacyjna 15-20
pulsów /s

Opis procedury
Odkażenie pola operacyjnego, obłożenie jałowymi serwetami, poinformowanie chorego o sposobie wykonania zabiegu i samokontroli chorego w trakcie
zabiegu, zabezpieczenie możliwości podania tlenu i przeciwstrząsowych środków farmakologicznych
Skopia pulsacyjna z częstością zależną od warunków anatomicznych (zalecana 10 obrazów /s), DSA, akwizycja 1-3 obrazów / sek. Uwaga: Zwracać uwagę na
kolimację do niezbędnego obszaru zainteresowania.

Poinformowanie chorej o sposobie działania promieniowania X jego skutkach biologicznych, miejscach narażonych na ekspozycję, oraz możliwej wielkości
dawki i jej skutków. Zalecane przygotowanie informacji w formie pisemnej.

Znieczulenie miejscowe, nasiękowe (zalecana 2% Lignocaina) w ilości do 10 ml

Przy najczęściej stosowanym dostępie udowym w pachwinie - nakłucie metodą Seldingera z użyciem igły 1 lub 2-częściowej 18-22 G, z miejscem wkłucia ok.
1-2 cm poniżej więzadła pachwinowego, w miejscu wyczuwalnego tętnienia tętnicy udowej wspólnej. Wprowadzanie prowadnika pod kontrolą rentgenoskopii.
Przy wyborze dostępu pachowego lub ramiennego koniczne jest uwzględnienie średnicy nakłuwanych tętnic pod kątem wymiarów śluzy naczyniowej,
odpowiedniej do wprowadzanych cewników i innych sprzętów. Może zajść konieczność zastosowania dwóch dostępów naczyniowych np. z drugiej kończyny
lub dwóch różnych tętnic jednocześnie.

Procedura:

Część szczegółowa zabiegowa

strona 2 z 2

39.991.200

napięcie [kV]

70-80

prąd [mA]

250-300

napięcie [kV]

65-75

prąd [mA]

50-80

tryb

impulsowe

częstość [imp/sec]

10

tryb

DSA

częstość [obr/sec]

1-3

inne

Cyfrowe przetwarzanie obrazów.

BSF

1,4

W wypadku przekroczenia dawki pochłoniętej powyżej 1 Gy określenie i zapisanie wielkości pola objętego obszarem zainteresowania, ilości pól poddanych
ekspozycji.

10

zalecane fizyczne parametry pracy
lampy rentgenowskiej istotne dla
stosowanej procedury

Grafia (akwizycja)

Skopia

11

zalecane obrazowanie akwizycyjne

wymagania dotyczące oceny dawki
wejściowej

12