35

3/2003

Na polskim rynku jest kilku francuskich

producentów, ale w naszych testach najczęściej

pojawia się dwóch − Cabasse i JMLab. To nie

przypadek ani zmowa, obydwie firmy są dobrze

znane na całym świecie, posiadają bowiem w

swoich ofertach dużą gamę interesujących

produktów. Cabasse nie stroni od

zaawansowanych, wręcz ryzykownych

technologii, kuliste dwu− i trójdrożne koaksjalne

układy przetworników są rozwiązaniami

oryginalnymi, ale niestety drogimi. Czasy się

jednak zmieniają i każdy producent walczy

o każdego klienta. Z zaciętością i determinacją,

która wiąże się z daleko idącymi kompromisami.

Cabasse również zdecydował się na posunięcie

niemalże niskobudżetowe. Pytanie tylko, jak

wiele w Xo pozostało legendarnych technologii.

Cabasse

XO

PPPPP

rzyznam uczciwie, że pierwsze

zetknięcie z zestawem nie jest po−
zytywne, subwoofer wydaje się za
(za) bardzo normalny, a satelity

zbyt małe. Wystarczy jednak wziąć kulkę
Xo do ręki − masa jest całkiem pokaźna,
co zaczyna budować zaufanie. Samej
obudowy z pewnością nie można na−
zwać masywną, każde chassis składa
się z dwóch części, które są cienkimi
plastikowymi wytłoczkami skręconymi
zaledwie jedną śrubą. Wnętrze zajmuje
przetwornik, a raczej przetworniki, jest to
dwudrożny układ koaksjalny składający

się z 10−centymetrowego nisko−średnio−
tonowego i tweetera. Przetworniki otrzy−
mały oczywiście ekranowanie magne−
tyczne. Niestety, obejrzenie głośników z
przodu nie jest możliwe, ponieważ plasti−
kowa maskownica, pokryta szarym ma−
teriałem, odmawia ustąpienia. Wnętrze
obudowy jest wyłożone miękkim filcem.
Niewielkie zaciski głośnikowe wyglądają
na zakręcane, w rzeczywistości są to
trzpienie uginające się na sprężynach −
ale takie rozwiązanie w kompaktowych
systemach wielokanałowych będzie od−
powiadało większości użytkowników.

Kolumienki można zamocować na kil−

ka sposobów. Rozwiązaniem fabrycz−
nym są kacze łapki o znikomej grubości
i wielkiej elastyczności. Części łapek
stykające się z podłożem są pokryte
paskami gumy, głośniki

Xo stoją na nich

nawet stabilnie. Problem pojawia się jed−
nak, gdy chcemy właściwie umiejscowić
satelitki

Xo w pomieszczeniu, rzadko

przecież możemy je wszystkie postawić.
Alternatywą jest montaż ścienny, przewi−
dziano doń uchwyty, które pozwalają
również na regulację położenia satelitów
w płaszczyźnie poziomej. Prawdziwą
niespodzianką są jednak cztery cienkie
rurki wepchnięte do pudła w okolicach
subwoofera. Stalowe rurki są w rzeczy−
wistości stojakami − pomyślałem “to nie
ma szansy stać”. Zmieniłem jednak zda−
nie, gdy okazało się, że podstawami są
dwa kilkukilogramowe metalowe krążki.
Producent nie bawił się we wkręcane
kolce czy przyklejane gumowe bąble − w
podstawach odlano od razu nóżki. Są
one na tyle wysokie, że podstawa nie
stoi na kablu doprowadzającym sygnał.
Dalej przewód biegnie przez rurkę i do−
ciera do specjalnego plastikowego koł−
nierza, do którego dopiero przykręcona
jest grająca kulka. Instalacja jest bardzo
prosta, a

Xo na podstawkach wyglądają

znakomicie i są stabilne.

O ile kulki prezentują się interesują−

co, to subwoofer wygląda normalnie.
Skrzynia jest niewielkich rozmiarów, la−
kier srebrny i błyszczący. Urządzenie nie
posiada wejść głośnikowych, jedynie
niskopoziomowe, ale podwójne. Podłą−
czenie nie jest standardowe, bowiem op−
rócz normalnego przesłania interkonek−
tem sygnału z wyjścia subwooferowego
amplitunera, należy równolegle użyć su−
matora sygnałów niskotonowych z pozo−
stałych kanałów, elementu znanego już
z innych zestawów Cabasse. Sumator
Epsilon posiada pięć wejść głośniko−
wych i jedno wyjście zrealizowane na
gnieździe RCA. Specyfika podłączenia
subwoofera sprawia, że w menu amplitu−
nera należy wybrać opcję “large” dla
wszystkich dołączonych kolumn.

Regulacje obejmują płynną zmianę

fazy, regulację głośności oraz częstotli−
wości odcięcia w zakresie do 200Hz.
Subwoofer może zostać permanentnie
włączony/wyłączony lub pracować w sta−
nie uruchamiającym go automatycznie
po “zobaczeniu” sygnału.

Głośnik ma średnicę 20 cm, gumowe

zawieszenie, celulozową powlekaną mem−
branę, zamocowany jest w dolnej ściance
obudowy wraz z otworem bass−reflex.
Większość ścianek powstała z MDF−u.

System

Xo oferowany jest w kolorze

srebrnym oraz czarnym.

KINO DOMOWE

− Systemy głośnikowe

Kulka systemu Xo zawiera

ekranowany magnetycznie dwudroż−

ny przetwornik

koaksjalny.

36

3/2003

Laboratorium

rys. 1. XO − charakterystyka modułu impedancji.

rys. 2. XO − charakterystyki przetwarzania w zakresie średnio−

wysokotonowym, na osi głównej i pod kątami 15

O

i 30

O

.

rys. 3. XOSub − charakterystyki przetwarzania dla najniższej

i najwyższej pozycji regulatora górnej częstotliwości granicznej.

Już z charakterystki modułu impe−

dancji (rys. 1

rys. 1

rys. 1

rys. 1

rys. 1) widać, że kulki

Xo nie

będą przetwarzać nie tylko niskiego,
ale i wyższego basu. Charakterystyka
wspina się poniżej 200Hz, na skutek
działania filtru górnoprzepustowego. W
sytuacji tak radykalnego ograniczenia
pasma, interwencja sumatura trasferu−
jącego zakres 100−200Hz z kanałów
satelitarnych do subwoofera jest jak
najbardziej potrzebna. Mimimum przy
200Hz leży na poziomie 3

Ω

,

Xo pozo−

stają więc konstrukcją znamionowo 4−
omową.

Rys. 2

Rys. 2

Rys. 2

Rys. 2

Rys. 2 (zakres średnio−wysokoto−

nowy), mimo widocznych harców cha−
rakterystyki, pozwala jej przyznać
utrzymanie się na osi głównej w grani−
cach +/− 3dB. Na środku zakresu, przy
1,5kHz, pojawia się podbicie, ale naj−
mniej przyjemny jest fakt, że mimo fun−
kcjonowania układu koaksjalnego, cha−
rakterystyki kierunkowe są bardzo sła−
be. Poziom wysokich tonów drastycz−
nie się obniża, choć zawsze pozostaje
szpic przy 13kHz. Dlatego należy
zwrócić baczną uwagę na ustawienie
osi głównej w kierunku słuchacza.

Układ rezonansowy bass−reflex sub−

woofera dostrojono do 40Hz, zapew−
niając dobre rozciągnięcie basu w kie−
runku najniższych częstotliwości. Sub−
woofer pozwala na regulację górnej
częstotliwości granicznej w szerokim
zakresie, możliwość dojechania aż do
200Hz jest uzasadniona ze względu na
ograniczoną charakterystykę satelity,
natomiast zdolność ustalenia niskich
częstotliwości odcięcia nie będzie w
tym systemie wykorzystywana. Dlate−

*

*

*

*

*

wg danych producenta

Impedancja znam. satelity [

Ω

]

4

Efektywność satelity (2,83V/1m) [dB]

89

Moc znamionowa satelity

*

*

*

*

*

[W]

70

Moc wzm. subwoofera

*

*

*

*

*

[W]

100

Maks. natężenie subwoofera

(1m)[dB]

109

Dolna częstotliwość graniczna

[Hz]

33

Wymiary (WxSxG)[cm]
SATELITA

13,2x13,2x11,5

SUBWOOFER

37x25,5x36,5

go zwracając uwagę na bardziej szeroko−
pasmowe działanie subwoofera, określa−
my spadek −6dB na dolnym zboczu przy
ok. 33Hz (rys. 3

rys. 3

rys. 3

rys. 3

rys. 3). Maksymalne natęże−

nie 109dB.

WYKONANIE i KOMPONENTY:

Standardowy

subwoofer, dobra konstrukcja satelitarnych
kulek. Ciekawe możliwości montażowe.

OCENA:

dobra

+

LABORATORIUM:

4−omowa impedancja.

Akceptowalna charakterystyka na osi głównej,
ale bardzo słabe rozpraszanie wysokich tonów,
pasmo satelitów ograniczone do 200Hz, dobrze
dopasowany, relatywnie szerokopasmowy
subwoofer o wysokim poziomie maksymalnym.

OCENA:

dobra

BRZMIENIE:

Atak na słuchacza twardymi dźwię−

kami średnicy, anemiczna góra pasma, bas
trochę kapryśny. Doskonała przestrzenność.

OCENA: (muzyka/kino)

dobra

/

dobra

+

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

XO

Cena

[zł]

5000,−

Dystrybutor:

THE HI−END

Xo gra zimno i obcesowo,

dźwięki są dosadne i zdetermi−

nowane. Ale można też powie−

dzieć, że prezentacja muzyki odbywa
się nadzwyczaj poważnie i efektow−
nie. Choć pierwsze podejście skutku−
je skojarzeniem “megafon”, to kolejne
minuty słuchania przywracają wiarę,
że inżynierowie Cabasse jednak wie−
dzą, co robią. Średnie tony jedno−
znacznie przykuwają uwagę, dźwięki
są nie tylko bardzo nasycone, ale
również ostro zarysowane. Jedno−
znaczne kontury pozwalają na
uchwycenie zalet analitycznych, po−
mimo że dźwięk równocześnie bar−
dzo intensywnie wypełnia przestrzeń.
Średnica szarżuje, z metalicznymi
wstawkami włącznie − ostre instru−
menty grają z właściwą sobie za−
dziornością.

Niestety, nie da się już obronić ja−

kości wysokich tonów. Grają ane−
micznie, słabo i cicho. Nie potrafią
przebić się przez zdecydowaną i eks−
pansywną średnicę. Na szczęście
ogólne wrażenie przestrzenności wy−
pada pozytywnie (szczególnie w ste−
reo, gdzie wysokie tony zaczynają
wtrącać swoje trzy grosze).

Bas zachowuje się dwuznacznie.

W zestawieniu stereofonicznym gra
w sposób zdyscyplinowany, jest krót−
ki, utrata kontroli następuje spora−
dycznie. W 5.1 niskie tony pozostają
na scenie o wiele dłużej, niż zamie−
rzali realizatorzy, są przy tym nieco
zbyt miękkie.

Ale... o ile w 5.1 przestrzenność

należy uznać za poprawną, to w 2.0
efekty sceniczne są rewelacyjne. Pla−
ny przed słuchaczem zaskakują pre−
cyzyjnymi odległościami i jasnymi de−
finicjami miejsc, w których lokalizuje−
my instrumenty.

Podłączenie subwoofera jest

dość wyjątkowe, wymaga doprowa−

dzenia sygnału z sumatora basu dla

wszystkich kanałów dookólnych,

równolegle z typowym podłącze−

niem sygnału LFE.

KINO DOMOWE

− Systemy głośnikowe