www.odnowa.jezuici.pl

I. Umiej

ę

tno

ść

dzielenia si

ę

sob

ą

z innymi (Dz 13, 1 – 5)

- Na pocz

ą

tku modlitwy spróbuj wyobrazi

ć

sobie modl

ą

c

ą

si

ę

wspólnot

ę

oraz

Barnab

ę

i Pawła w tej grupie. Słuchaj, jak si

ę

modl

ą

, jak

ś

piewaj

ą

…

- Pro

ś

Jezusa o to, by

ś

umiał dzieli

ć

si

ę

sob

ą

.

1. „Dzielenie si

ę

sob

ą

” odkryte na modlitwie

Wspólnota modli si

ę

i po

ś

ci, zanim podejmie wa

ż

ne decyzje i otworzy si

ę

na

co

ś

zupełnie nowego. Wprawdzie nie wszyscy podejm

ą

now

ą

misj

ę

, ale

duchowo jest to wyjazd całej wspólnoty, poniewa

ż

cała wspólnota jest

zaanga

ż

owana w podejmowan

ą

misj

ę

(w rozeznanie, post i modlitw

ę

). Odnios

ę

to do swojego

ż

ycia – jak ja uczestnicz

ę

w tym, co robi moja wspólnota?

Wewn

ę

trzna zgoda wspólnoty na to, by wysła

ć

dwie osoby na ewangelizacj

ę

oznaczała zgod

ę

na „dzielenie si

ę

sob

ą

”. Całe przedsi

ę

wzi

ę

cie wygl

ą

da na

mocne osłabienie wspólnoty, poniewa

ż

na ewangelizacj

ę

nie wysyła si

ę

osób

niedo

ś

wiadczonych i nieudolnych, ale tych, którzy poradz

ą

sobie w ka

ż

dych

warunkach, maj

ą

do

ś

wiadczenie, charyzmaty i zapał.

Wysyłaj

ą

c kogo

ś

do

ś

wiadczonego do nowego zadania, wspólnota te

ż

decyduje si

ę

na to,

ż

e młode osoby ze wspólnoty b

ę

d

ą

musiały zast

ą

pi

ć

tych

do

ś

wiadczonych, którzy podejmuj

ą

nowe zadanie.

Zaproszenie do „dzielenia si

ę

sob

ą

” wspólnota odkrywa na modlitwie:

wspólnej i indywidualnej. Nie jest to modlitwa jednorazowa i krótka.

Ś

wiadczy o

tym podj

ę

ty post. Post jest zawsze rozło

ż

ony w czasie. Nie mo

ż

na po

ś

ci

ć

np.

godzin

ę

lub dwie. Wida

ć

zatem,

ż

e decyzj

ę

o „dzieleniu si

ę

sob

ą

” podejmuje si

ę

w czasie intensywnej modlitwy – tej we wspólnocie i tej indywidualnej. Czy oba

te elementy wyst

ę

puj

ą

w moim

ż

yciu?

2. Czy damy rad

ę

?

W momencie podejmowania nowego zadania pojawia si

ę

we wspólnocie:

„czy damy rad

ę

?”, „czy to nie jest ponad nasze siły?” Z reguły spontanicznie

przychodzi odpowiedz: „to za du

ż

o, nie damy rady”. Bardzo cz

ę

sto taka

odpowiedz wypływa z tego,

ż

e liczymy tylko na swoje siły, „dla Boga bowiem nie

ma nic niemo

ż

liwego”! Je

ś

li co

ś

si

ę

wydaje ponad nasze siły pozostaje tylko

prosi

ć

Ducha

Ś

wi

ę

tego – prosi

ć

a

ż

do skutku.

Kto, jak kto. Ale wspólnoty Odnowy w sposób szczególny powinny wierzy

ć

,

ż

e

Duch

Ś

wi

ę

ty przychodzi z pomoc

ą

tam, gdzie po ludzku nie starcza nam sił.

Wewn

ę

trzna zgoda na podj

ę

cie nowego zaanga

ż

owania jest cz

ę

sto zgod

ą

na

obumarcie. Aby mogło zakwitn

ąć

co

ś

nowego, stare musi odej

ść

. Odnios

ę

to do

siebie, do swoich utartych

ś

cie

ż

ek działania. By

ć

mo

ż

e stare utarte pomysły na

wspólnot

ę

trzeba zweryfikowa

ć

…

3. Modlitwa wstawiennicza wspólnoty

Po podj

ę

ciu decyzji o „podzieleniu si

ę

sob

ą

”, nast

ę

puje moment modlitwy

wstawienniczej za konkretne odwa

ż

ne osoby. Gest nało

ż

enia r

ą

k nie przekazuje

misjonarzom

ż

adnej władzy, ale jest gestem jedno

ś

ci z nimi całej wspólnoty.

Chocia

ż

wspólnota si

ę

podzieli, to jednak pozostaje w jedno

ś

ci. Zobacz

ę

to w

swoim

ż

yciu.

Modlitwa z nało

ż

eniem r

ą

k pokazuje tak

ż

e kierunek my

ś

lenia wspólnoty: wy

jedziecie ewangelizowa

ć

, ale my pozostaniemy z r

ę

koma wyci

ą

gni

ę

tymi nad

wami; wy b

ę

dziecie walczy

ć

o wiar

ę

na bezpo

ś

rednim froncie, my b

ę

dziemy

wstawia

ć

si

ę

za wami, pozostaj

ą

c z wyci

ą

gni

ę

tymi r

ę

koma. Bierzemy równie

ż

odpowiedzialno

ść

za to, co b

ę

dziecie robili i mówili, wyst

ę

puj

ą

c jako

przedstawiciele naszej wspólnoty (por. Wj 17, 11-12).

Spróbuj

ę

odnie

ść

to do swojego

ż

ycia: na ile trwam na modlitwie

wstawienniczej za dzieła wspólnoty, czy o niej pami

ę

tam? By

ć

mo

ż

e obiecuj

ę

modlitw

ę

, a potem szybko opuszczam r

ę

ce… Czy rozumiem sens i znaczenie

modlitwy wstawienniczej?

Barnaba i Paweł nie podejmuj

ą

zaanga

ż

owania sami. Oni s

ą

odpowiedzialni,

ale wci

ą

gaj

ą

w dzieło kolejne osoby – wzi

ę

li te

ż

ze sob

ą

do pomocy (w. 5) Jana

zwanego Markiem, czyli

ś

w. Marka Ewangelist

ę

– kuzyna Barnaby. Trzeba umie

ć

„dzieli

ć

si

ę

z innymi” zadaniami, inaczej wspólnota nie b

ę

dzie si

ę

rozwija

ć

…

www.odnowa.jezuici.pl

II. Inwencja twórcza wspólnoty

(Dz 17,10-21)

- Na pocz

ą

tku modlitwy spróbuj wyobrazi

ć

sobie wspaniał

ą

ewangelizacj

ę

,

wielkie owoce nawrócenia i wiele osób, które przyjmuj

ą

chrzest. Zobaczy

ć

te

ż

jak

ś

wie

ż

o nawróceni ludzie ze wspólnoty podejmuj

ą

odpowiedzialne zadania.

- Pro

ś

Jezusa o to, by

ś

był otwarty na nowo

ść

i o twórczo

ść

w Duchu

Ś

wi

ę

tym.

1. Odwaga

Berea była oddalona od Tesaloniki o 80 km. Tak

ą

podró

ż

apostołowie

musieli rozpocz

ąć

noc

ą

, uciekaj

ą

c przed prze

ś

ladowaniem w Tesalonice. To s

ą

trudne momenty naszego

ż

ycia – noc w naszej wspólnocie, kiedy wszystko wali

si

ę

na głow

ę

. Ale Paweł i towarzysze nie trac

ą

wówczas nadziei, tylko podejmuj

ą

nowe zaanga

ż

owanie, aby dalej przepowiada

ć

Chrystusa. Mog

ę

tutaj popatrze

ć

na odwag

ę

i niezłomno

ść

ś

w. Pawła i jego towarzyszy.

Decyzj

ę

o opuszczeniu Tesaloniki (w.10) podj

ę

ła młodziutka wspólnota w

Tesalonice. Chocia

ż

byli to

ś

wie

ż

o upieczeni chrze

ś

cijanie, mieli odwag

ę

wzi

ąć

spraw

ę

w swoje r

ę

ce i ratowa

ć

Pawła i towarzyszy. Sami zaj

ę

li si

ę

wszystkim.

Nagle, kiedy we wspólnocie pojawiło si

ę

zaanga

ż

owanie, wielu stan

ę

ło na

wysoko

ś

ci zadania – staj

ą

c si

ę

dawcami. Jakie s

ą

zaanga

ż

owania w mojej

wspólnocie? Czym si

ę

ostatnio zajmowałem?

W Berei powstaje kolejna nowa wspólnota – szlachetna, poniewa

ż

w swoim

działaniu u

ż

ywała rozumu. A okazuje si

ę

,

ż

e zarówno dzi

ś

, jak i kiedy

ś

nie było

to w cale takie oczywiste. Aby u

ż

ywa

ć

rozumu – nie mo

ż

na by

ć

uprzedzonym

ani wycofanym i te cechy mieli mieszka

ń

cy Berei. Wcale nie przyjmowali

łatwowiernie nauki o Chrystusie, ale zaanga

ż

owali si

ę

mocno w zbadanie tej

sprawy –

ś

wiadczy o tym słowo „codziennie” (w. 11). Oni zapalili si

ę

, aby

pozna

ć

Prawd

ę

.

Ci, co szybko (czyli łatwo) przyjmuj

ą

wiar

ę

– zazwyczaj równie łatwo j

ą

trac

ą

.

Dlatego te

ż

nie nale

ż

y si

ę

zra

ż

a

ć

trudno

ś

ciami w ewangelizacji czy we

wspólnocie. One rokuj

ą

trwałe owoce! Za trudno

ś

ci w ewangelizacji trzeba Bogu

dzi

ę

kowa

ć

.

2. Trudno

ś

ci we wspólnocie

(W.13) Trudno

ś

ci na młod

ą

wspólnot

ę

przyszły z zewn

ą

trz. Gdy dzieje si

ę

du

ż

o dobra, u innych osób wzmaga si

ę

zazdro

ść

(w. 5). Jest ona nieunikniona

przy ewangelizacji. Wydawałoby si

ę

,

ż

e tam, gdzie s

ą

Bo

ż

y ludzie nie powinno

by

ć

miejsca na takie rzeczy. Tymczasem zazdro

ść

o dobro, które czyni kto

ś

inny

ni

ż

ja, pojawia si

ę

nagminnie we wspólnotach i parafiach. Nie raz jest tak,

ż

e

ambicje s

ą

silniejsze od rozeznawania. Zobacz

ę

to w swoim

ż

yciu…

Zazdro

ść

ma to do siebie,

ż

e nie jest konstruktywna, ale niszcz

ą

ca. W Berei

panował du

ż

y spokój, tymczasem przez zazdro

ść

prowokowane były rozruchy w

mie

ś

cie, które nastr

ę

czały mieszka

ń

ców olbrzymi

ą

niech

ę

ci

ą

do ewangelizatorów.

Za

ś

lepienie, czyli zapatrzenie w swoje uczucia, niszczy pokój i wprowadza

zamieszki. Takie zamieszki w moim

ż

yciu te

ż

s

ą

powodowane zapatrzeniem si

ę

w

swoje uczucia. Nieraz a

ż

konsekruj

ę

własne uczucia (w praktyce czyni

ę

je

wa

ż

niejszymi od Boga). Zobacz

ę

to w swoim

ż

yciu…

3. Zaanga

ż

owanie młodych członków wspólnoty

Wspólnota w Berei jest bardzo dobrze zorganizowana. Reaguje zawczasu na

trudno

ś

ci, które pojawiaj

ą

si

ę

w mie

ś

cie. Ratuj

ą

owoce ewangelizacji podejmuj

ą

c

rewolucyjn

ą

decyzj

ę

o podziale wspólnoty misyjnej. Odesłanie Pawła, na którym

skupia si

ę

cała agresja

ś

ydów – miała uratowa

ć

chrze

ś

cijan w Berei i umo

ż

liwi

ć

Sylasowi i Tymoteuszowi dalsz

ą

formacj

ę

młodziutkiej wspólnoty.

Aby młodzi członkowie wspólnoty mogli skutecznie zadziała

ć

, Paweł musiał

im na to pozwoli

ć

. W tym momencie Paweł usuwa si

ę

w cie

ń

, a decyzje

podejmuj

ą

„młodzi” sta

ż

em. Aby na to pozwoli

ć

, Paweł musiał mie

ć

w sercu

wielk

ą

wolno

ść

! Musiał te

ż

ufa

ć

,

ż

e Bóg mo

ż

e działa

ć

skutecznie przez nowych

członków wspólnoty. Widzimy tutaj otwarto

ść

na nowe i gotowo

ść

na zmiany.

Przyjrz

ę

si

ę

tutaj swojej otwarto

ś

ci na nowe i gotowo

ś

ci do podejmowania nowych

wyzwa

ń

.

Teraz ewangelizacj

ę

b

ę

d

ą

kontynuowa

ć

Sylas i Tymoteusz, bez Pawła. Oni

te

ż

s

ą

młodymi ewangelizatorami. Do tej pory działali tylko z do

ś

wiadczonym

Pawłem. Nagle s

ą

zmuszeni do przej

ę

cia całej odpowiedzialno

ś

ci. Takie sytuacje

nieraz mnie zaskakuj

ą

– i co w tedy? Mam odwag

ę

stawi

ć

im czoła?