Pieśń

Panie, w całkowicie czystej sferze Akaniszta, jako szósty Budda,
Wadżradhara (Diament w ręce), pojawiłeś się panom dziesiątego stopnia Bodhisattwy,
a nam pozbawionym ufności i głupim śmiertelnikom
pojawiłeś się jako wielki Repa (Milarepa) pan joginów.
Dzięki swojej niezrównanej dobroci, proszę, zaakceptuj nas teraz Panie.
Ponieważ nigdy naprawdę nie było we mnie oddania,
ta migocząca wizja Dzietsyna zaniknęła jak tęcza.
Wypełniający mnie melodyjny dźwięk jego mowy wciąż we mnie tkwi,
a z tego utrzymującego się śladu wyłania się i wypełnia mnie głęboki blask.
Mój umysł mógłby zostać oczarowany i stałby się bezradny.
Ponieważ jednak moje oddanie istniało tylko w słowach, cudowne zaufanie nie powstało.
Poprzez moc Buddów trzech czasów, ojcze Repo, jesteś Nirmanakają, obrońcą istot,
we wspaniałych czynach Twojego życia powstało wiele zaufania.
Za sprawą mocy tego całkowicie czystego zbiegu okoliczności,
w wizji splamionej sennym pomieszaniem,
pojawiła się radość i inspiracja poza myślami i słowami
– był to Dzietsyn (Milarepa), którego nigdy przedtem nie widziałem.
Chociaż nie było nikogo, kto mógłby to zinterpretować,
wiedza na ten temat pojawiła się w sposób naturalny.
W tym czasie zatraciłem swój umysł dla Dzietsyna.
Cenny klejnot, mój umysł, jest wypełniony tobą.
Skutecznie ujarzmiasz mnie, dzikusa i prowadzisz poprzez nieszczęsne światowe intencje na
ścieżkę nauk Buddy.
Moje zwykłe światowe działania, czynią moje życie pustym i jałowym.
Oby takie pragnienia nie tylko nie przynosiły żadnego skutku,
ale żeby nie pojawiały się nawet we śnie.
Zależy to od Twojej dobroci Dzietsynie.
Obym nawet w niedostrzegalny sposób nie gromadził przeszkód,
folgując ośmiu światowym darmom, które zjadają moje serce na surowo.
Obym nie skalał zgubnymi negatywnościami siebie i innych i obym umarł biedny i skromny.
Ojcze Dzietsynie Repo, obdarz mnie swoim błogosławieństwem."