Pieśń

"Zwracam się z błaganiem do Trzech Klejnotów Schronienia
(Buddy, jego nauk i przyjaciół na ścieżce).
W pustym przybytku pomieszania pragnienie nie ulega zmianie,
odcisnęło się na umyśle jak rzeźbienie w skale.
Posłuchajcie tego, wy łatwowierni goście!
Mówiąc ogólnie cierpienie samsary jest nie do pojęcia.
Ilekroć o tym pomyślę, wybucham płaczem.
Powyżej w sferze dewów, niebie trzydziestu trzech,
zastępy synów i córek bogów folgują przyjemnościom i rozrywkom.
Kiedy jednak słyszą dźwięk zbliżającej się śmierci,
następnego tygodnia ich umysły przecina ostrze cierpienia.
Ponieważ nie zrealizowaliście, że wasze umysły są Buddą i spadliście do oceanu egzystencji,
nadszedł czas, aby zacząć praktykować nauki Buddy.
W środku, we wspaniałej sferze Dżambudwipy (nasz świat ludzi na Ziemi),
nauki Zwycięscy rozprzestrzeniły się w dziesięciu kierunkach
i zainicjowały ścieżkę do wyzwolenia, dzięki której wiele istot dojrzewa i uwalnia się.
Nauki rozpowszechniły się w złotym wieku,
ale obecnie nadeszła epoka pięciu rodzajów zepsucia
(1 - zmniejszenie się długości życia, 2 - wypaczone poglądy i brak ufności w nauki duchowe,3 -
uleganie pięciu przeszkadzającym uczuciom (tj.gniew, niewiedza, zazdrość, duma, skąpstwo),
4 - pojawienie się czujących istot trudnych do skierowania na ścieżkę nauk Buddy, 5 - wojny i
degradacja społeczeństw).
Zapomina się o studiowaniu tekstów świętej Darmy,
A w dłoni trzyma się wagę i miarę oszustwa.
Kiedy błędy materialnego świata zaczną się ujawniać, wszyscy ci "uczeni",
którzy wałęsają się po całym kraju, zaczną cierpieć w samsarze.
Nadszedł teraz czas abyśmy zaczęli praktykować nauki Buddy.
Poniżej, w osiemnastu regionach piekieł, rezultatem całkiem dojrzałej karmy
jest niewyobrażalne cierpienie gorąca i zimna, doświadczane przez niezliczone wielkie eony.
Nadszedł teraz czas abyśmy zaczęli praktykować nauki Buddy.
Nie zaniknie zwłaszcza to cierpienie: narodzin, starości, choroby i śmierci -
którego wszyscy doświadczają.
Jakże smutne będzie, jeśli nie ofiarujesz tego kwiatu Udumbara (swojego umysłu) Buddom
- kwiat ten zwiędnie w sposób naturalny.
Po osiągnięciu w tym czasie osiemnastu wolności (bycia wolnym od doświadczania świata
piekielnych paranoi, głodnych duchów, zwierząt, ludzi nie zainteresowanych duchowym
rozwojem, doświadczeń światów boskich, bycia osobą utrzymującą wypaczone poglądy,
ignorantem wobec nauk Buddy oraz nie odrodzenia się w czasie gdy nauki Buddy nie są znane)
i wyposażeń (pojawienie się Buddy, istnienie jego nauk, ich trwanie, praktykowanie ich przez
wielu ludzi, posiadanie współczucia dla innych, posiadanie cennego ludzkiego ciała, urodzenie
się w kraju gdzie nauki Buddy są dostępne, posiadanie zdrowych wszystkich zmysłów,
wkroczenie na ścieżkę i nie działanie przeciwko naukom Buddy, posiadanie zaufania do Buddy,

jego nauk i dla przyjaciół, którzy te nauki praktykują), bardzo głupio jest nie praktykować
świętej Darmy.
Niepewny jest czas, w którym pojawią się posłańcy pana śmierci Jamy czy pora deszczowa.
Kiedy nadchodzi ten czas nawet nauki Buddy nie pomogą.
O synu szlachetnej rodziny, życie człowieka szybko przemija,
a ty kiedy urzeczywistniłeś "nieDarmę" i lenistwo,
zanim się obejrzysz będziesz starym człowiekiem.
A jednak ciągle snujesz plany na przyszłość.
Po zapełnieniu domu dobrami i niezbędnymi rzeczami,
pięć trujących splamień (pięć przeszkadzających uczuć) rozprzestrzeni się jak ogień w dziesięciu
kierunkachi strawi wszystkie cenne drzewa Bodhi dojrzewające zaletami.
Żałośni, spieszycie się jak byście szybciej pragnęli dostać się na skaliste dno piekła.
To wszystko sprawia, że całkowicie się zniechęcam.
Mówiąc ogólnie, jeśli z całego serca chcecie praktykować świętej Darmy,
zastanówcie się nad konsekwencjami przyczyny i skutku karmy,
o jakich wspominał sam Budda w sutrze Saddharmasmritjupasthana i gdzie indziej.
Wszystko jest naturalnym wyrazem pustki.
Jeśli skupiony na "ego" umysł nie dostrzega, że jego oblicze jest Dharmakają
(Stanem Prawdy), nie znajdzie nawet chwili sposobności dla szczęścia.
Dlatego najwyższy, trwały stan, dzięki wielkiej prawdzie Mahamudry (Wielkiej Pieczęci),
zostaje doprowadzony do urzeczywistnienia na szybkiej ścieżce.
Oby często zdarzało się urzeczywistnienie rzeczy takimi jakimi są."

( z książki "Deszcz mądrości")