OB
O L
B ICZ
C ENI
N A
A pvT
v
Gazy
a
Ro
R zt
o wor
o y ide
d a
e l
a ne
n
Pr
P aw
a o
o D
a
D l
a ton
o a
n
TE
T RMO
M D
O YNAM
A I
M K
I A
A TE
T CHNIC
I ZNA
A
p = N
∑
I
I C
HEMI
M C
I ZNA
pi
i=1
p – ci
hipotetyczne) jakie wywierał by
Cz
C
śnienie (hipotetyczne
ę
z ś
ę ć
ś
ć V
i
składnik „i” gdyby zajmował objętość rozt o wor
o u
TER
E M
R ODY
D N
Y A
N M
A IKA
A RO
R ZT
Z WO
W RÓ
R W
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
1
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
2
Pr
P aw
a o
o A
m
A ag
a a
g t
a a
Ro
R zt
o wor
o y rzec
ze z
c yw
y ist
s e
N
r-ni
n e
i
pv
p = z R T
v = ∑ y v
m
i
i
i 1
=
Ws
W p
s ó
p ł
ó cz
c yn
y ni
n k
k śc
ś i
c śl
ś iwoś
o c
ś i
c r
ozt
o wor
o u
u z moż
o n
ż a
n
a
m
ob
o l
b icza
c
ć
za
ć ad
a d
d yt
y yw
y ni
n e.
e
v – objętość molowa składnika „i” w T, i
p roztworu
z
z y
m = N
∑ i i
i=1
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
3
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
4
Na
N t
a om
o iast
s wsp
s ó
p ł
ó cz
c yn
y ni
n ki
k z ob
o l
b icza
c
si
s ę zak
a ł
k ad
a aj
a ąc
ą
W
zas
za ad
a zi
d e
par
a am
a et
e ry
pse
s u
e do
d -kr
k yt
y yc
y zne
maj
a ą
i
sł
s us
u zn
s
o
zn ś
o ć
ś :
od
o p
d ow
o iad
a a
d ć
a rzec
ze z
c yw
y ist
s ym
y
par
a am
a et
e rom
o
kr
k yt
y yc
y znym
y
•
rozt
o wor
o u al
a e...
Pr
P aw
a a
a D
a
D l
a ton
o a
n ,
a jeś
e l
ś i uż
u yj
y em
e y
y do
d
o ob
o l
b icze
c
ń
ze
ń V
V
Dl
D at
a eg
e o
trak
a t
k uj
u em
e y
je
jak
a o
k
par
a am
a et
e ry
rozt
o wor
o u
„ob
„o l
b icze
c
n
ze i
n ow
o e”
e
• Pr
P aw
a a
a A
m
A ag
a a
g t
a a,
a jeś
e l
ś i u
ż
u y
ż j
y em
e y
y do
d
o ob
o l
b icze
c
ń
ze
ń p,
p T
Is
I t
s ni
n e
i je
j
ki
k lk
l a met
e od
o
li
l cz
c en
e i
n a
i
pa
p r
a ame
m t
e rów
ó
ps
p e
s ud
u o
d -
rozt
o wor
o u
kr
k yt
y yc
y z
c ny
n c
y h
c (reg
e u
g ł
u y
ł mi
m e
i s
e z
s an
a i
n a
i – mi
m x
i i
x n
i g
n rul
u e
l s
e )
s
Ni
N em
e ni
n ej
e t
a
a met
e od
o a
d
a zos
zo t
s ał
a a
a wyp
y a
p r
a ta
a pr
p zez
ze
Wz
W or
o y Kay
a ’
y a – wzor
o y ad
a d
d y
d t
y ywne
n
dl
d a
l
WSZ
S Y
Z S
Y T
S KIC
I H
wyzn
y
a
zn c
a za
c
n
za i
n e
e
pa
p r
a am
a e
m t
e rów
ó
po
p z
o a wsp
s ó
p ł
ó c
ł z
c yn
y n
n i
n k
i i
k e
i m
e
z
(Z ), np
n .
km
pc
p
N
N
Z z pa
p r
a am
a et
e rów
ó
„ps
„p e
s u
e d
u o
d -kr
k yt
y yc
y z
c nyc
y h”
h
m
T
= ∑ y ⋅ T
; p
= ∑ y ⋅p
km
i
ki
km
i
ki
(ind
n e
d k
e s
k
s km
k lub
u
b pc
p
c lub
u
b pk
p )
k
i 1
=
i 1
=
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
5
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
6
1
We
W dł
d ug
u
ide
d nt
n yc
y znyc
y h zal
za eż
e no
n ś
o ci
c ob
o l
b icza
c
si
s ę inn
n e
Na
N
po
p ds
d t
s aw
a ie T
, p
wyz
y na
n cz
c a si
s ę war
a t
r oś
o c
ś i
c
km
km
pa
p r
a am
a et
e ry,
y
od
o n
d os
o z
s ąc
ą e
si
s ę
do
d
rozt
o w
zt or
o ó
r w
ó
w
ps
p e
s u
e d
u o
d zr
o ed
e u
d k
u o
k w
o an
a e
n (ind
n e
d k
e s
k pr
p lub
u rm):
rów
ó na
n n
a i
n ac
a h
c st
s an
a u
n ,
u np
n .
T
p
T
=
;
p
=
; itd
ω =
rm
rm
∑
T
p
x ⋅ ω
km
km
km
i
i
W pr
p zyp
y a
p d
a ku
k
inn
n y
n ch
c
rów
ó na
n ń
a
st
s an
a u
n
uż
u yw
y a si
s ę
i
reg
e uł
u
sp
s e
p cy
c f
y icz
c ny
n c
y h
c
dla
l
rów
ó na
n n
a i
n a
i
al
a e
l
ogó
g l
ó n
l a
n
zas
a ad
a a
d
je
j s
e t
s
tyl
y k
l o
k
wsp
s ó
p ł
ó c
ł z
c yn
y n
n i
n k
z
obl
b i
l c
i z
c a
si
s ę
z
wzor
o u
km
tak
a a
k ,
a że:
de
d f
e in
i i
n c
i y
c j
y n
j e
n g
e o
g
•je
j ż
e el
e i
l st
s ał
a a
ł je
j s
e t
s w po
p t
o ęd
ę z
d e 1 to:
pv = z RT
m
m
N
D = ∑ y ⋅D
m
i
i
i 1
=
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
7
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
8
RO
R ZT
Z WO
W RY
R CI
C EC
E Z
C Y
Z
•jeż
e e
ż l
e i st
s ał
a a jes
e t
s w po
p t
o ęd
ę ze
d
2 to:
Wy
W p
y r
p ow
o ad
a za
d
m
za y
y wzór
zó w
yc
y h
c o
h d
o z
d ąc
ą
c z r-ni
n a
a Wa
W t
a so
s n
o a
n
N
Przyjmujemy pewne (hipotetyczne) warunki 0 w 0,5
0,5
E
= ∑ y ⋅E
i
których możliwe jest zastosowanie wzoru i 1
=
addytywnego:
N
V
= ∑ x ⋅ V
(a)
m,0
i
i,0
i 1
=
stałe r-nia vdW
zgodnie z wzorem Watsona mamy:
N
N
0,5
0,5
a
= ∑ y ⋅ a
; b = ∑ y ⋅b
v
⋅ ω = v ⋅ ω
m
i
i
m
i
i
i,0
i,0
i
i
i 1
=
i 1
=
gdzie V – objętości molowe składników w T, T p; ω
i
i
– współczynniki ekspansji w T,
T p
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
9
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
10
Wobec tego po uwzgl
Zastosujmy wzór Watsona dla rozt
o wor
o u:
ędnieniu (a):
N
v ω
v
⋅ ω = v ⋅ ω
i
i
v
= ∑ x
m,0
0
m
m
m,0
i
i 1
=
ω
gd
g z
d ie
i : v - objętość molowa roztworu w T, p i,0
m
ω - współczynnik ekspansji roztworu wyznaczony W warunkach p → 0
m
0
dla T , p
rm
rm
współczynniki ω
= const ≡ ω (patrz wykres
i,0
0
w ko
k ń
o c
ń u
c ma
m m
a y
m :
Watsona),
1
v
x (v ω)
m =
N
∑ i ⋅
czy
c
l
zy i:
i
ω i=
1
1
m
v
x (v
)
m,0 =
N
∑ i ⋅ ω
ω
i
„formalnie” v
to objętość składnika w T, p
i
i=1
roztworu
0
AL
A E
L
możemy używać v w dowolnych warunkach i
T, p
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
11
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
12
bo (v ω = const.)
2
FU
F N
U K
N C
K J
C E
J
H,
H S dl
d a RO
R ZT
Z WO
W RÓ
R W
Al
A go
g r
o yt
y m:
T
∗
Gazy
a
zy i c
i
c ec
e ze
c
H
H
c dT
i =
i,0 + ∫
1) Obliczy
∗
ć H w p = 1, T
p
0
i
i
T0
Entalpia gazu doskonałego jest równa:
∗
∗
2) Obliczyć:
∗
H = y H
i ⋅
H = N
∑
∗
y H
i
i ⋅
i
i=1
3) Wyznaczyć z wykresu poprawkę ciśnieniową Obliczenia
H
dla
roztworu
rzeczywistego
(H∗ −H T
p )
wygodnie jest prowadzić przy zastosowaniu km
T
poprawek
ciśnieniowych,
podobnie
jak w
stosując parametry pseudozredukowane.
przypadku czystych gazów.
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
13
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
14
Podobnie można postępować w przypadku Entr
t o
r pia ro
r ztw
t oró
r w dosk
s o
k nał
a yc
y h
c :
roztworów
ciekłych
przy
następujących
∗
∗
zastrzeżeniach:
S = ∑ x S − ∑
R x ln x
0
p
m
i
i
i
i
∗
i
i
S
(
− ∗
S )
∫
=
l
d
R
p
n
a) wyznacza si
p
ę poprawkę .... (H − H
p
0
p
T
k )T
p
Ci
C ep
e ł
p o właś
a c
ś i
c w
i e rozt
o w
zt or
o ów
ó
do
d s
o ko
k na
n ł
a yc
y h ob
o l
b icza
c
b) należy uwzględnić ciepło rozpuszczania si
s ę ad
a d
d yt
y yw
y ni
n e.
(mieszania) H = H + Q
∗
ob
m
c
y c
p
= ∑
∗
i
p
m
i
i
c) wyniki są niedokładne gdy:
T > 9
,
0 5
Dla roztworów rzeczywistych postępuje się dl
d a
a c
h
c o
h
y jednego „i”
ri
ćb
ć y jednego „i
tak jak przy liczeniu entalpii czy entropii.
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
15
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
16
RO
R Z
O TWO
W R
O Y
R – molowe
e w
iel
e ko
k
H = f S ,p,n → dH = TdS + Vdp +
m
(
śc
ś i
c c
z
c ąs
ą t
s k
t o
k we
e
m
i )
m
m
m
Z = f T, ,
p n ,...,n
N H
∂
m
(
1
N )
m
+ ∑
dni
∂
Z = f (T, ,
p x ,..., x
1
n
i
1
N )
F = f T , v,n → dF = −S dT + pdv +
m
( i
i )
czyli:
Z = Z /n
m
m
m
m
N F
∂
Stosując zapisy równań fundamentalnych, mamy: m
+ ∑
dni
1
n
∂
i
u = f S , V ,n → du = TdS − pdV +
m
( m m i)
m
m
m
G = f T ,p,n → dG = −S dT + v dp +
m
( i
i )
m
m
m
N u
∂
m
+ ∑
dn
N G
∂
i
m
+ ∑
dn
1
n
∂
i
i
n
∂
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
17
1
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
18
i
3
Pochodne
cząstkowe
w
sumach
nazwano
Gdy funkcje są wyznaczane na jeden mol po
p t
o enc
n j
c ał
a em
e
ch
c e
h m
e icznym
y
składnika
„i”
w
roztworu, czyli Z, to:
roztworze i oznaczono terminem „µ ””..
i
u
∂
H
∂
F
∂
∑ µ dx
m
m
m
µ =
=
=
=
i
i
i
n
∂
n
∂
n
∂
i
s, v,n ,i
i
s,p,n ,i
i
T , v,n ,i
i
i
i
G
∂
Z
równania
na
du
d
wynika
definicja
m
=
m
n
∂
termodynamiczna potencjału chemicznego.
i
T,p,n ,i
i
Wobec
tego w
każdej funkcji
termodynamicznej
występuje człon:
∑ µ dn
i
i
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
19
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
20
Ro
R zp
o
a
zp t
a rzmy pr
p oc
o e
c s
e od
o w
d rac
a a
c l
a ny
n ,
y tak
a i
k że
ż :
Na
N j
a cz
c ęś
ę ci
c ej
e po
p t
o enc
n j
c ał
a ch
c em
e iczn
c
y µ ko
k j
o ar
a zy si
s ę z
i
Q = 0 ∧ L = 0
po
p t
o en
e c
n j
c ał
a em
e
ter
e mod
o y
d n
y a
n m
a icz
c nym
y
GM
el
el
G
Wobec tego że:
Wynika to z tego, że G jest funkcją dwóch du
Q
L
dn
parametrów stanu T,
T p. Przypomnijmy, że:
m =
el +
el + ∑ µi
i
G
∂
m
Czyli:
= µ
du
dn
i
n
∂
m = ∑ µi
i
i
T,p,n ≠ j
i
Zauważmy też, że w postaci scałkowanej Stą
t d
ą
pote
t n
e cj
c a
j ł
a
ch
c em
e ic
i z
c ny
je
j s
e t
s
miar
a ą
r
równania na energię wewnętrzną
u
ma
u
m
=
zmian
a y en
e er
e g
r i
g i wew
e nęt
ę r
t z
r nej
e
zw
z ią
i z
ą an
a ej
e
z
postać:
n
ru
r ch
c em
e
mas
a y
s
um
=
= ⋅ −
+ ∑ µ
prz
r y Q = L = 0 cz
c yl
y i T = co
c nst
s . i p = co
c nst
s .
u
T S pV
xi i
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
21
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
22
n
ponieważ:
G = u + pV − TS , to Uw
U ag
a a
g (waż
a n
ż e
n )
e
G = ∑ x µ
; G = ∑n µ
i
i
m
i
i
≠
≠
1
Z
Z ;
2
Z
Z
1
2
Z
∂
Z
∂
m
=
≡
i
Z
n
∂
x
∂
ale:
i
T ,p,n ≠ j
i
T ,p, x
=
i
lim 1
Z
Z1
x
0
→
1
Z = ∑n Z
= ∑
i
; Z
x i
Z
m
i
i
lim
=
2
Z
Z2
x
0
→
2
Uw
U ag
a a
g : cz.w.m. spełniają wszystkie zależności takie, które obowiązują dla funkcji oryginalnych, np.:
G
∂
∂
i
G
i
= V
to
= Vi
i
p
∂
∂
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
p
23
T
T
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
24
4
RÓ
R WN
W A
N N
A I
N E
E GIBB
B S
B A
S -DUHE
H M
E A
A i k
o
k n
o s
n ys
y t
s en
e cj
c a
a
czyl
zy i:
ter
e mod
o y
d n
y a
n m
a icz
c na
n
jeż
e e
ż l
e i Z = ∑ x
i
Z
jes
e t
s
zaw
za sze
s
pr
p aw
a dz
d i
z w
i e
i
Za
Z p
a i
p szm
s
y og
o ó
g l
ó ne
n rów
ó na
n n
a i
n e na
n fun
u k
n c
k j
c ę
to:
Z = f T, ,
p n
m
(
i )
=
jes
e t
s
sp
s e
p ł
e ni
n one
n
tyl
y ko
k
dl
d a rozt
o w
zt or
o ó
r w
ó
Z
∑ x Z
i
i
rozc
o
i
zc e
czy
c
l
zy i ró niczka zup
zu e
p ł
e na
n :
ń
e c
ń zo
c
n
zo yc
y h
c
(og
o ó
g l
ó ni
n e do
d s
o k
s o
k n
o a
n ł
a yc
y h
c )
h
żniczka
∂
∂
N
Z
Z
M
M
dZ =
dT +
dp + ∑ i
Zdn
m
i
T
∂
p
∂
=
Sto
t so
s wan
a ie
e z
al
a e
i 1
ż
e nośc
ś i
c a
d
a dyt
y y
t w
y nyc
y h
c j
e
j s
e t
s
t
p n
, i
T n
, i
prz
r yb
y liżen
e iem
e
N
z ko
k l
o ei
e :
Z = ∑ i
Z n
m
i
i 1
=
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
25
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
26
czy
c
l
zy i:
W war
a un
u k
n a
k c
a h rów
ó no
n w
o ag
a i
g p,
p T
, = co
c n
o st
s ., cz
c yl
y i dp
d =
dT
d = 0 więc
ę :
dZ = N
N
∑
N
i
Z dn + ∑n
i
Z
d
m
i
i
∑ x dZ =
i
0
i=1
i=1
i
i 1
=
po
p
po
p r
o ów
ó na
n n
a i
n u st
s ron
o
i po
p d
o zi
d el
e en
e i
n u pr
p zez
ze
iloś
o ć
ś
st
s os
o u
s j
u e
j si
s ę
i cz
c ęs
ę t
s o zap
a i
p s
i :
N
δZi
mol
o i n ot
o rzym
zy am
a y:
∑ x
= 0
i
=
δ
i 1
x j
N
Z
∂
Z
∂
∑
np
n . dl
d a
l roz
o twor
o u 2-sk
s ł
k a
ł d
a n
d i
n k
i o
k w
o eg
e o
g
:
x Z
d
=
+
i
dT
M
dp
i
=
∂
∂
δ
δ
i 1
T
Z1
Z
p n
,
p
2
i
T i
n
,
x
+ x
= 0
1
x
2
δ
x
δ
1
1
δZ
δ
1
Z2
x
+ x
= 0
1
2
δ
δ
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
27
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
28
x
x
2
2
WA
W R
A U
R NK
N I
K RÓ
R WN
W O
N WA
W G
A I
Zm
Z ian
a a
n po
p t
o en
e cj
c ał
a u ter
e mod
o yn
y am
a iczn
c
e
zn go
g
dG
d
pr
p zy
tran
a s
n p
s o
p r
o ci
c e dn
d
mol
o i z fazy
a
(A)
A do
d (B)
B wyn
y o
n s
o i
s :
Ró
R w
ó no
n w
o ag
a a
g mi
i
ęd
ę zy
d
f
zy azo
a
w
zo a os
o i
s ąg
ą a
g n
a a
n jes
e t
s pr
p zy:
dG = µ
− µ
dn
i
[ (A) (B)
S → max
a
lub G → min
[ i
i
] i
Opr
p óc
ó z
c teg
e o war
a un
u k
n i
k em
e
rów
ó no
n w
o ag
a i
g międ
ę z
d yf
y azo
a
w
zo ej
e
Po
P n
o i
n e
i w
e aż
a
G → mi
m n
i
w war
a un
u k
n a
k ch
c
rów
ó no
n w
o ag
a i
g ,
i to
jes
e t
s :
war
a un
u e
n k
e ko
k n
o i
n e
i c
e z
c ny
n na
n mi
m n
i G w (T,
T p):
T = ide
d m
e
dl
d a wszy
s
s
zy t
s ki
k ch
c faz
a
G
∂
M
p = ide
d m
e
dl
d a wsz
s ys
y t
s ki
k ch faz
a
(op
o r
p óc
ó z
c
rów
ó no
n w
o ag
a i
g
= 0
n
∂
os
o m
s ot
o yc
y z
c ne
n j
e )
i
T p
,
W war
a un
u k
n a
k ch
c rów
ó no
n w
o ag
a i
g mi
m ę
i d
ę z
d yf
y azo
a
w
zo ej
e w (T,
T p)
stąd
ą :
( A)
(B)
mam
a y do cz
c yn
y ien
e i
n a z rów
ó no
n w
o ag
a ą
g
dyn
y am
a icz
c ną
n ,
ą
µ
= µ
i
i
tzn. sk
s ł
k ad
a n
d i
n k „i” jes
e t
s pr
p zen
ze o
n s
o zo
s
n
zo y z fazy
a
do
d fazy
a
.
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
29
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
30
5
Ró
R w
ó na
n n
a i
n e rów
ó no
n ś
o c
ś i
c po
p t
o en
e c
n jał
a ów
ó
ch
c e
h m
e iczn
c
yc
y h
moż
o n
ż a
n rozs
o
ze
zs
r
ze zyć
y na
n f faz
a
( )
1
(2)
µ = µ = ...
(f )
=µ
i = ,
1 ...,N
i
i
i
Wa
W r
a un
u k
n i rów
ó no
n w
o ag
a i
g w fun
u k
n c
k j
c i
j T,
T p,
p x , mo
m ż
o na
n zna
n l
a eź
e ć
i
po
p p
o r
p zez
e :
•mini
n mal
a izac
za j
c ę G,
•
( j)
war
a un
u e
n k
e rów
ó no
n
µ
ś
o c
ś i
c
i
Sp
S o
p só
s b dr
d ug
u i
g jes
e t
s ogó
g l
ó ni
n e pr
p zyj
y ęt
ę y,
y pr
p zy cz
c ym
y
pr
p zez
ze wpr
p ow
o ad
a ze
d
n
ze i
n e fug
u a
g t
a yw
y no
n ś
o c
ś i
c i ak
a t
k yw
y no
n ś
o ci
c
wyr
y aża
ż
si
s ę go
g
takż
k e
ż
po
p pr
p zez
ze
rów
ó no
n ś
o c
ś i
c
tyc
y h
fun
u k
n c
k j
c i.
TERMODYNAMIKA ROZTWORÓW
31
6