WCZESNA I ŚREDNIA
DOROSŁOŚĆ
DOROSŁOŚĆ
Dorosłość - faza życia, w którą wkracza
człowiek po gwałtownych zmianach
rozwojowych prowadzących do dojrzałości
biologicznej i społecznej, wyrażającej się w:
zdolności do prokreacji;
podejmowaniu nowych ról społecznych
związanych z zakładaniem własnej rodziny,
rodzeniem i wychowywaniem dzieci,
podejmowaniem i rozwijaniem aktywności
zawodowej;
autonomicznym kierowaniu własnym
życiem.
WCZESNA DOROSŁOŚĆ (20-30 LAT)
– TEORIA ERIKSONA
człowiek przeżywa kryzys określany w
kategoriach intymność – samotność
celem tego okresu jest potrzeba obdarzania
miłością, bliskich i trwałych związków z innymi, w
szczególności z partnerem odmiennej płci
kryzys tego wieku można rozwiązać pomyślnie:
umiejętność przeżywania miłości i oddania w
stosunku do innych; bądź niepomyślnie :
samotność , pozbawione treści związki z innymi
produktywność – może być zrealizowana
poprzez posiadanie dzieci
WCZESNE DOROSŁOŚĆ (17 – 45 LAT)
– WEDŁUG LEVINSONA
stadium, w którym jednostka chce się
uniezależnić od rodziców
kształtują się marzenia – wizje życiowych
celów, które są źródłem motywacji i nadziei
istnienie mentora – osoby starszej, bardziej
doświadczonej, która udziela pomocy, służy
radą w rozwoju kariery życiowej
PIĘĆ TRENDÓW ROZWOJOWYCH W
DOROSŁOŚCI WEDŁUG WHITE A
Stabilizacja tożsamości ego – zespół uczuć
człowieka wobec samego siebie jest znacznie
lepiej ukształtowany niż we wcześniejszych
fazach; większe zaangażowanie w pełnione role
społeczne pomaga jednostce określić własną
tożsamość
Nawiązywanie głębszych związków
interpersonalnych – ukształtowanie stabilnego
obrazu siebie sprawia, ze jednostka mniej zwraca
uwagę na własne ,,ja” co sprzyja tworzeniu
silniejszych związków z innymi
Pogłębienie dziedzin aktywności –
przejawianie większego zaangażowania w takich
dziedzinach jak zainteresowania, nauka, praca,
związki
Humanizacja wartości – dostrzeganie
problemów moralnych i etycznych w
kategoriach doświadczeń życiowych przez co
lepsze jest rozumienie ich funkcjonowania w
społeczeństwie
Wzrost znaczenia troski o innych – wzrost
troski o dobro innych w szerokim znaczeniu
(wszystkich potrzebujących i cierpiących w
społeczeństwie)
WYDARZENIA ŻYCIOWE
Teoria wydarzeń życiowych zakłada, że
ważne wydarzenia życiowe( dobre i złe)mogą
powodować napięcia co wymaga
umiejętności przystosowania. Na podstawie
analizy przystosowania można rozważyć
rozwój w okresie dorosłym.
Wydarzenie życiowe- może być
jakimkolwiek zdarzeniem lub fazą w rozwoju,
które wymaga zmiany w życiu,
małżeństwo
rozwód
opieka nad dziećmi
MAŁŻEŃSTWO
Trzy główne typy małżeństw wg
Dubermana:
małżeństwo tradycyjne – mężczyzna
kieruje i podejmuje decyzje, kobieta zajmuje
się wychowaniem dzieci i prowadzeniem
domu
małżeństwo partnerskie – panuje zasada
równości i partnerstwa; role kobiety i
mężczyzny nie są zróżnicowane
małżeństwo koleżeńskie – podobne do
partnerskiego, jednak istnieje podział ról –
każdy partner decyduje i odpowiada za
dziedzinę życia rodziny zgodnie ze swoimi
umiejętnościami i zainteresowaniami.
MAŁŻEŃSTWO
Zawarcie związku małżeńskiego niesie ze sobą
zmiany i potrzebę przystosowania się do nich.
uwzględnienie w swoich planach potrzeb
drugiej osoby
wzajemne poznanie się w nowych
okolicznościach, może sprzyjać coraz
silniejszej więzi małżonków
małżeństwo nie jest statyczne; partnerzy
rozwijają się i zmieniają się co wpływa na
zmianę charakteru ich związku
Małżeństwo oznacza także wkroczenie w nowe
role społeczne: współmałżonka, a następnie
rodzica.
WZAJEMNE PRZYSTOSOWANIE W
MAŁŻEŃSTWIE
Vincent – więcej wyrzeczeń na rzecz
małżeństwa robią kobiety, co prowadzi do
większego niezadowolenia z małżeństwa niż
w przypadku mężczyzn.
Bernard – zamężne kobiety mają więcej
problemów psychicznych niż żonaci
mężczyźni i niezamężne kobiety. Żonaci
mężczyźni z kolei żyją dłużej i są szczęśliwsi.
OPIEKA NAD DZIEĆMI
Narodziny pierwszego dziecka są momentem przełomowym
dla małżonków. Wiąże się to z podjęciem nowych ról
społecznych: matki/ojca, a także nowych obowiązków i
odpowiedzialności za nie.
Rodzicielstwo jest opisywane jako krytyczny moment w
życiu małżeństwa:
urodzenie pierwszego dziecka jako najbardziej stresująca
rzecz z listy 102 wydarzeń.
zadowolenie z małżeństwa może spadść z chwilą urodzenia
pierwszego dziecka.
Motywy posiadania dzieci:
nacisk społeczny
nacisk ze strony rodziców
potrzeba emocjonalnego wsparcia, które mogą nam zapewnić
w przyszłości
pragnienie przekazania własnych cech i wartości
miłość dzieci będąca wartością samą w sobie
OPIEKA I WYCHOWANIE JAKO
PROCES
ROZWOJOWY
posiadanie dzieci ma charakter procesu
rozwojowego ponieważ pozwala rodzicom
przeżyć na nowo kryzysy rozwojowe, przez
które sami już wcześniej przeszli.
Erikson : ciąża pozwala kobiecie
wykorzystać ,,wewnętrzną przestrzeń
dawania życia”, które jest istotą kobiecego
spełnienia.
PRZYSTOSOWANIE DO
RODZICIELSTWA
głównym zadaniem związanym z
wychowywaniem dzieci jest uspołecznienie
dziecka, dzięki dziecku rodzice także stają się
uspołecznieni, w miarę jak pomagają dziecku
opanować czynności związane z samoobsługą
uczą się jak reagować na jego potrzeby i
sprawiać by czuło się bezpieczne.
posiadanie dzieci prowadzi do ukształtowania
nowych związków ze społeczeństwem (młode
matki szukają kontaktu z innymi matkami,
poszukiwanie wsparcia emocjonalnego i pomocy
u swoich rodziców)
przewartościowanie stosunku do instytucji
społecznych – przedmiotem oceny stają się parki,
szkoły, biblioteki, place zabaw.
ROZWÓD
Sześć elementów procesu rozwodu wg Bohannona:
rozwód emocjonalny - poprzedza sam rozwód;
niepowodzenie w małżeństwie, występowanie
negatywnych uczuć i zachowań np. zdrada, brak miłości,
rozwód prawny - prawne rozwiązanie małżeństwa
rozwód ekonomiczny - podział wspólnego majątku,
implikuje wzajemne pretensje, wrogość i złość
rozwód rodzicielski - przyznanie praw do opieki nad
dzieckiem; wpływ rozwodu na dzieci
rozwód społeczno – lokalny - zmiana pozycji
zajmowanej w najbliższym otoczeniu społecznym;
dezaprobata społeczna, poczucie osamotnienia i izolacji
osób rozwodzących się
rozwód z zależnością - przejście od bycia częścią
związku do bycia osobą samotną
ŚREDNIA DOROSŁOŚĆ
40 – 65 LAT
Istnieją dwie przeciwstawne interpretacje
natury średniego wieku dojrzałego:
czas konfliktu i kryzysu w którym ludzie stają
się w coraz większym stopniu świadomi wielu
zmian zachodzącym w ich życiu, takich jak,
fizyczne i psychiczne efekty starzenia się,
wymuszające konieczność dostosowania się
do nich zmiany w pracy oraz opuszczenie
domu przez dzieci.
wiek średni dojrzały znamionuje większa
samoakceptacja oraz ochota do życia.
TEORIE ROZWOJU W ŚREDNIEJ
DOROSŁOŚCI
Erikson:
opozycja: produktywność – stagnacja
człowiek realizuje się poprzez tworzenie,
produktywność (np. dzieci, produkty, idee)
silna potrzeba dzielenia się z innymi swoimi
umiejętnościami, zdolnościami
jeśli człowiek nie tworzy grozi mu stagnacja
co prowadzi do zubożenia duchowego i
poczucia pustki
TEORIE CD.
Peck – cztery podstawowe mechanizmy
przystosowawcze, które człowiek musi wypracować
w średnim wieku dojrzałym:
jednostki muszą nauczyć się wyżej cenić mądrość
niż siłę i atrakcyjność fizyczną;
mężczyźni i kobiety muszą oceniać się wzajemnie
w większym stopniu w kategoriach indywidualnych i
niepowtarzalnych cech osobowość niż tylko w
kategoriach obiektów seksualnych;
człowiek musi wykształcić w sobie umiejętność
zmiany obiektu zaangażowania emocjonalnego
zarówno w odniesieniu do ludzi jak i rodzajów
aktywności;
zachowanie elastyczności umysłowej oraz
podatności na nowe idee i sposoby działania.
TEORIE CD.
Levinson
okres utrwalania się zainteresowań, celów oraz
podstawowych dziedzin aktywności.
człowiek zazwyczaj gdzieś „osiada”, angażuje się w
sposób trwały w życie rodzinne, pracę, życie
towarzyskie, kultywowanie dodatkowych zainteresowań.
przejście do wieku średniego rozpoczyna się około 40 –
tki i trwa pięć lat w tym okresie człowiek dokonuje
ważnej samooceny, która obejmuje bilans życia i jeżeli
to konieczne, musi dokonać modyfikacji swych celów.
człowiek musi rozwiązać sprzeczność pomiędzy tym co
było wcześniej zamierzone i tym co zostało
zrealizowane.
warunkiem stabilizacji jest akceptacja tych sprzeczności
(mądrość i współczucie pojawiają się często dopiero w
wieku średnim).
STAŁOŚĆ OSOBOWOŚCI W CZASIE
Badania Haana wykazały, że:
różne wymiary osobowości są względnie stałe;
większą stałość zaobserwowano między dorastaniem
i wczesnym wiekiem dojrzałym oraz między
wczesnym i średnim wiekiem dojrzałym niż między
dorastaniem a średnim wiekiem dojrzałym;
te wymiary, które dotyczą „ja” są bardziej stałe;
kobiety mają bardziej stałą osobowość niż mężczyźni;
osobowość mężczyzn najbardziej się zmienia między
okresem dorastania a wczesnym wiekiem dojrzałym;
inwestowanie w rozwój intelektualny, otwartość „ja”,
opiekuńczość, wiara we własne siły rosną od okresu
dorastania aż do starości.
SKALA OCENY PRZYSTOSOWANIA
SPOŁECZNEGO
Technika pomiaru stresu związanego z określonymi
wydarzeniami życiowymi (Holmes i Rahne,1967)
im wyższy poziom stresu, któremu poddana jest
jednostka, tym częstsze są problemy zdrowotne
Krytyka SRRS:
Brown: różna reakcja ludzi na sytuacje stresowe;
Lazarus: codzienne problemy mogą być większym
źródłem stresu
źródłem problemów ze zdrowiem mogą być czynniki
niezwiązane ze stresem spowodowanym
wydarzeniami życiowymi
zmiany zdrowia fizycznego mogą być przyczyną , a nie
skutkiem stresogennych wydarzeń
ROLA PRACY
Koncepcja Jahody (1982):
wyznacza ramy czasowe czynności
wykonywanych w ciągu dnia i wymusza
określony wzór aktywności
społeczne kontakty poza domem
uczestniczenie w osiąganiu celów
grupowych
źródło tożsamości i statusu społecznego