terytorialnym
Wg. H Gawroński, 2010, Zarządzanie strategiczne w samorządach lokalnych
Znaczenie przywództwa w samorządach terytorialnych
Czynnik efektywności realizacji lokalnej czy
regionalnej polityki rozwoju.
Komplementarność przywództwa i udziału
społeczności lokalnej lub regionalnej – daje efekt synergii.
Równowaga znaczenia politycznego
poszczególnych uczestników procesu rozwoju –
rozumianego jako realizacji określonej polityki rozwoju.
Polityka lokalna lub regionalna musi uwzględniać uwarunkowania lokalne lub regionalne, krajowe i europejskie.
Przywództwo
Zarządzanie
Znajdowanie ścieżki
Podążanie ścieżką
Robienie właściwych rzeczy
Robienie właściwe rzeczy
Celem jest przekazywanie wizji w taki
Celem jest alokacja zadań i
sposób aby inni ja zrozumieli i zgodzili wyznaczenie wykonawców się dążyć do jej urzeczywistnienia
Przywódcy inspirują i motywują ludzi
Menadżerowie definiują problemy
do pokonywania przeszkód stojących
organizacyjne i sposoby ich
na drodze do zmiany
rozwiązywania
przywództwem
Klasyczny – polega na dominacji wybitnej jednostki lub elitarnej grupy osób wydającej innym polecenia lub manipulującej nimi;
Transakcyjny – proces, w którym przywódca wykorzystuje swój wpływ , aby ukierunkowywać relacje w grupie poprzez negocjowanie, czyli zawieranie transakcji; Wizjonerski – przywódca zdobywa serca i umysły członków organizacji, roztaczając przed nimi wizje przyszłego stanu;
Organiczny – przywództwo sieciowe wielu węzłów komunikacyjnych
Akt wpływu dotyczący spraw związanych z
organizacja.
Przyrost wpływów wykraczający poza normy i
przepisy organizacyjne – fenomen przywództwa.
Przywództwo
formalne
nieformalne
Wielki człowiek – posiada cechy tworzące
osobowość przywódcy;
Style kierowania – wykorzystujące środki i metody organizacji formalnej oraz środki i metody
psychologiczne;
Sytuacyjna – związek między czynnikami
sytuacyjnymi a efektywnością stylów kierowania; Atrybucji – postrzeganie cech przywódczych przez inne osoby.
Transakcyjne – lider pomaga ludziom we wzięciu
odpowiedzialności, określeniu celów i przekonaniu do własnych możliwości wykonawcy poprzez
uświadomienie związku między osiąganiem
rezultatów a wynagrodzeniem;
Transformacyjne – lider wykonawców poprzez
kierowanie ich uwagi na posłannictwo, które
wypełniają.
Oba style uzupełniają się.
Zdolność do przezwyciężania oporu przed
podjęciem specyficznych działań;
Spowodowanie zmiany postaw u innych;
Doprowadzenie do zgody na coś co budziło
początkowo sprzeciw;
Umiejętność wyczucia interesów drugiej strony,
znajdywanie płaszczyzny porozumienia,
pozyskiwania innych do współpracy;
Przewodzenie w dążeniu do osiągniecia wspólnego celu.
Analiza sytuacji politycznej
Pozyskiwanie sojuszników
Urzeczywistnianie projektu
Uzyskiwanie poparcia dla celów ważnych dla:
społeczności lokalnej,
uczestników lokalnej sceny politycznej,
polityków z innych szczebli władzy publicznej,
wpływowych przedsiębiorców,
administracji lokalnej.
Lider w instytucji a lider polityczny Lider w instytucji – wzbudzanie gotowości do
podążania w tym samym kierunku
Lider polityczny – ma formalną pozycję na szczycie administracji lub władz politycznych
ma dostęp do wyjątkowych zasobów;
ma wpływy polityczne i ponosi odpowiedzialność za politykę lokalną;
pełni funkcje reprezentacyjne i działa jawnie wobec mieszkańców;
jest kontrolowana pośrednio przez opinię publiczną i media lokalne.
Determinanty sukcesu przywódcy lokalnego Czynniki osobiste, psychologiczne , związane z
charyzma przywódcy;
Czynniki instytucjonalne i prawne umocowanie
władztwa formalnego przywódcy;
Partyjne czynniki systemowe i pozycja przewódcy w partii;
Czynniki związane z lokalna kultura polityczną
Oczekiwania wobec przywódcy lokalnego Zdolność do kierowania działań lokalnych na
określone cele uzależniona od umiejętności
pozyskania poparcia dla własnych pomysłów.
Posiadanie zdolności bycia interpretatorem wartości lokalnych.
Umiejętność budowania konsensusów
zróżnicowanych interesów.
Skuteczność osiągania celów rozwoju
strategicznego poprzez wpływ na motywację
zainteresowanych osób, które przeważnie nie
podlegają formalnie przywódcy.
Przywództwo administracyjne – tradycyjne, formalne, związane z czynnościami administracyjnymi
związanymi z kierowaniem instytucja.
Organiczne przywództwo strategiczne – inicjowanie pomysłów, projektów, mobilizowanie zasobów
lokalnych mających różnych właścicieli,
koordynowanie wykorzystania tych zasobów.
Jest ukierunkowane na procesy w których uczestnicy, często niezależni, tworzą złożone sieci powiązań, interakcji.