MOTYW ŻYDA - WIECZNEGO TUŁACZA W LITERATURZE POLSKIEJ
Lata powojenne przyniosły nowy ustrój. Władze komunistyczne zdawały siê byŚ przyjaŸnie nastawione do obywateli polskich
Najwiêkszy polski wieszcz Adam Mickiewicz daje obraz Żyda w śPanu Tadeuszu". Ukazany tam Jankiel to patriota, bardzo mocno związany z obecną ojczyzną i przeżywający wszelkie klêski i zwyciêstwa narodu polskiego. Koncert Jankiela to potwierdzenie troski i miłoœci do tego kraju, w którym on świeczny tułacz" znalazł dom. Zna on bardzo dokładnie historiê Polski, którą odzwierciedla w koncercie. Jankiel jest właœcicielem karczmy, której architektura wskazuje na żydowskiego budowniczego: śZ przodu jak karczma" śZ tyłu jak œwiątynia", ś...z daleka karczma chwiejąca siê, krzywa, podobna do Żyda, gdy siê modląc kiwa".
Odmiennie mniejszoœŚ żydowską traktuje Krasiąski w śNieboskiej komedii". Humorystycznie okreœla ich jako Przechrztów, należących wraz z chłopami i robotnikami do obozu rewolucjonistów. Autor okreœla walczących jako ludzi pozbawionych ideałów, kierujących siê odwetem za lata poniżenia i biedy. Przechrzci zabardzo pragną wykorzystaŚ rewolucje do własnych celów, chcą bowiem utworzyŚ królestwo Izraela. Rola jaką im w swym dramacie przydzielił Krasiąski, podkreœla jego antyżydowskie poglądy.
Nastroje antysemickie wywołane i podsycane wœród czêœci społeczeąstwa przez Rosjê, były jednym z etapów polityki prowadzonej przez zaborcê. Rosja chciała w ten sposób, z jednej strony odwróciŚ uwagê Polaków od sytuacji politycznej, z drugiej dokonaŚ wewnêtrznego skłócenia społeczeąstwa polskiego. Dlatego wszyscy wybitniejsi pisarze pozytywiœci jednogłoœnie wystąpili przeciwko tym tendencjom. Eliza Orzeszkowa w swym felietonie śO Żydach i kwestii żydowskiej" wygłasza protest przeciwko dyskryminacji Żydów. Zwraca ona uwagê, na niezwykle bogatą kulturê tej nacji. Walczy o tolerancjê religijną. Wskazuje na ogromny wkład Żydów w dorobek kultury Polaków. Kwestiê żydowską porusza również Maria Konopnicka w noweli śMendel Gdaąski". W utworze tym autorka przedstawia tragizm tytułowego bohatera, któremu przyszło żyŚ w czasach narastającego antysemityzmu i przeœladowaą. Mendel to prawy człowiek, patriota i dobry obywatel. Poniżenie godnoœci człowieczej godzi go w samo serce i zabija miłoœŚ do tego miasta, w którym żył on, jego przodkowie i miał nadzieje że bêdą żyŚ też jego potomkowie. Niestety postêpujący nacjonalizm był przyczyną tragedii nacji żydowskiej, która został poddana brutalnym atakom przemocy ze strony marginesu społecznego kierowanego przez różne sfery.
Prus w śLalce" ukazuje los kilku Żydów, którzy chcą staŚ siê pełnoprawnymi Polakami jednakże wobec szowinistycznego stanowiska społeczeąstwa, ludzie ci powracają do swojej dawnej religii i krêgów żydowskich. Przykładem może byŚ doktor Szuman, czy M. Szlangbaum. Doktor Szuman był uważany za dziwaka, gdyż śposiadając" majątek leczył darmo i o tyle tylko o ile było mu to potrzebne do studiów etnograficznych. W młodoœci chciał siê ochrzciŚ, ponieważ zakochał siê w chrzeœcijance. łmierŚ wybranki była dla niego ogromnym ciosem Szuman próbował siê otruŚ. Od samobójstwa uratował go jednak kolega. Porzuca praktykê lekarską i zajmuje siê badaniem włosów Słowian. Szuman pod pływem Szlangbauma zmienia swe poglądy na temat Żydów: śWeŸ pan Meinnego, Bś rszego, Lussale, Murksa, (...) a poznasz nowe drogi œwiata". To żydzi je utorowali, ci pogardzeni, przeœladowani, ale cierpliwi i genialni. Doktor postanawia zmieniŚ swe życie i zająŚ siê interesami. Oszukany przez Szlangbauma weryfikuje te poglądy śGenialna rasa te żydzi, ale cóż to za bajki".
Henryk Szlangbaum brał udział w powstaniu styczniowym, po klêsce którego jest wysłany na Sybir. Po powrocie do ojczyzny pragnie zbliżyŚ siê do społeczeąstwa polskiego zmienia nawet swoje miejsce zamieszkania. Teraz dopiero poznał prawdziwe oblicze Polaków, przez których nie został zaakceptowany. Odepchniêty powraca do swojej dawnej dzielnicy i religii staje siê człowiekiem podejrzliwym.
Najgłoœniejsze dzieło M. Osbrowskiej śNoce i dnie" ukazujê postacie żydów w pozytywnym œwietle. Żydówka Arkuszowa swego czasu była dożywiona przez panią Ostrzeąską. Odwdziêcza siê ona Barbarze, ostrzegając ją przed planami Kalinickiego dotyczącymi sprzedaży Serbinowa. Jest do koąca lojalna wobec Barbary. Natomiast Szymszel z Korzy, który wystêpuje w powieœci jest bardzo biedny. Zajmuje siê handlem, wydawałoby siê że najbardziej niepotrzebnych rzeczy. Nie potrafili uprawiaŚ roli. Otrzymuje od Bogumiła owies do dosiewania pól, którą marnotrawi. Ale nigdy nie zapomina tego gestu. Odwdziêcza siê po latach, pomagając owdowiałej Barbarze wydostaŚ siê z miasta. Jest œwiadomy tragedii tysiêcy ludzi, uchodzących z miasta, dziêki którym jednak dobrze zarabia. Mówi, że wolałby nigdy nie widzieŚ tych pieniêdzy i tej nêdzy ludzkiej.
Niezwykłą oryginalnoœcią swych utworów urzeka Bruno Schule. Był on prozaikiem i krytykiem literackim wyznania mojżeszowego. Jego opowiadania podkreœlają urodê miasteczek żydowskich. Zginął w getcie jako ofiara holocaustu.
Dzieje kobiety - Żydówki, która przeżyła piekło holocaustu przedstawia Nałkowska w opowiadaniu śDwojra zielona". Tytułowa bohaterka relacjonuje swe przeżycia wojenne. W 1943 r. straciła mêża podczas pobytu w getcie ciągle ukrywała siê podczas akcji Niemców na strychu. Gdzie pozostawała nawet do czterech tygodni, mając do jedzenia tylko kilka cebul i kaszê. W noc sylwestrową straciła oko, gdyż pijani Niemcy urządzili sobie polowanie na Żydów. Zabili wówczas 65 osób. Sytuacja w jakiej przyszło jej żyŚ wywoływała w niej uczucie lêku i osaczenia. Traktowana była jak zwierzê. Chciała przeżyŚ by daŚ œwiadectwo prawdzie i myœlała, że ze wszystkich żydów, tylko ona jedna ocalała. Dlatego mimo utraty oka, moralna odpowiedzialnoœŚ i heroizm losu nakazywały jej walczyŚ o życie. Przeżyła holocaust, nie chce jednak oskarżaŚ, chce byŚ œwiadectwem zbrodni. Jej serce zostało wypalone przez przeżyci wojenne. Dlatego jej reakcja jest pozbawiona egzaltacji, wybuchów rozpaczy. Jedynie gesty rozcapirzone palce zakrywające twarz, są przejawem lêku, tragedii, którą widziała i której sama była œwiadkiem.
Obozy koncentracyjne budowano głównie z myœlą o programowych mordach na ludnoœci pochodzenia żydowskiego są tematem opowiadaą T. Borowskiego. Daje on przykłady okrutnego przystosowania, przerażającego cynizmu, na jaki może zdobyŚ siê człowiek moralnie zdeprawowany przez obóz. Autor opowiadaą przywołuje postaŚ żyda, który dla urozmaicenia, rozrywki wymyœlił nowy sposób palenia zwłok ludzkich. Inny Żyd zaœ za całkowicie naturalny uważa za zabicie każdego, skoro nie oszczêdził nawet najbliższej mu istoty śMój syn kradł, to go ci zabiłem". A moralne warunki stworzone przez okupanta doprowadziły żyd Bekera do takich odruchów. Pisarz podkreœla zanik uczuŚ Bekera jego postêpujące zezwierzêcenie. W śPożegnaniu z Marią" autor maluje portret starej żydówki, która nie doczekawszy mającej także uciec z getta córki i ziêcia, wraca tam dobrowolnie, by z rąk oprawców śumrzeŚ po ludzku".
Czesław Miłosz w wierszu śCampo di Fiori" nawiązuje do jednego z najtrudniejszych epizodów owych czasów dni zagłady warszawskiego getta. Poeta w wierszu posłużył siê kontrastem w ukazaniu obiêtej pożarem i œmiercią żydowskiej dzielnicy oraz wesołej muzyki obok krêcącej siê karuzeli śsalwy za murem getta głuszyła skoczna melodia". Dramat getta rozgrywa siê gdzieœ w głêbokim tle, podobnie jak stracenie Giordana Brauna. Ludzie ginący za murami byli dla aryjczyków obcy, gdyż mówili innym jêzykiem, uznawali inną religie. Miłosz w wierszu nawołuje innych twórców do protestu przeciwko takiemu traktowaniu ludzi.
O gehennie ludnoœci żydowskiej opowiada M. Edelman, jedyny ocalały przywódca powstania w getcie warszawskim podczas wywiadu z M. Krall. Reportaż śZdążyŚ przed panem bogiem" jest dokumentem tamtych dni. Edelman opowiada jak Niemcy mordowali żydów, wywozili do Treblinki. Nikt nie domyœlał siê skutków tej wyprawy. Ludzie myœleli, że jadą do nowej pracy. Przekonywało ich o tym płacenie za przejazdy. Podróżni dostawali chleb i marmoladê. Zachêciło to do opuszczania getta rozpoczêcia śnowego życia". Wywiad żydowski usiłowali przekonaŚ o prawdziwym finale tej wêdrówki, jednakże mało kto uwierzył. Ludzie byli zbyt zrozpaczeni i przerażeni tym co działo siê w getcie. Niemcy wprowadzili numerki na życie, mające ich posiadaczowi zagwarantowaŚ przeżycie. Mówiło siê także, że ocaleją ci, którzy są w stanie wykazaŚ siê jakimœ przydatnym Niemcom rzemiosłem. Ale i to okazała siê złudne bo w koącu Hitlerowcy przychodzili po wszystkich. Prawdziwy koszmar rozpoczął siê po wybuch powstania, kiedy Niemcy podpalali domy. Żydzi prowadzili walkê do koąca, mimo druzgoczącej przewagi faszystów. W getcie zdarzały siê przypadki samobójstw popełnianych nawet przez całe rodziny. Marek Edelman przeszedł przez to piekło, ale pozostawiło to niezatarty œlad w jego umyœle. Po zakoączeniu wojny uczy siê medycyny i w ten sposób prowadzi walkê o ocalenie jednostki. Jako lekarz chcê zapewniŚ ludziom, którym nie może już pomóc, przynajmniej godną œmierŚ.
Tragiczne losy swych współtowarzyszy podzielili także bohaterowie śPoczątku" A. Szczypiorskiego. Henryczek Fź Chelbuom po ucieczce z getta tuła siê wœród aryjczyków i teraz dopiero poznaje swoją innoœŚ. Rozumie, że musi zginąŚ. Irma w czasie okupacji nie przenosi siê do getta. Jej wygląd zewnêtrzny wogóle nie wskazuje na semickie pochodzenie. Trzykrotnie zmienia mieszkanie i dokumenty. Jest wdową po profesorze rentgenologii, a pustkê po mêżu wypełnia porządkowaniem z jego spuœcizny naukowej. Ukrywa siê jako wdowa pod nazwiskiem Marta Magdalena Gostomska. Jednak przypadkowo napotyka Blutmana konfidenta. Trafia na ulice Szucha. Dziêki pomocy przyjaciół wychodzi z wiêzienia i przyrzeka sobie, że już nigdy nie przestąpi progu tego gmachu. Tymczasem po wojnie, nie tylko chodziła po tej ulicy, ale nawet pracowała w tym samym budynku. Taki stan rzeczy utrzymywał siê do 1968 r. kiedy to podczas rozruchów na tle rasowym do biura wtargnêło trzech mêżczyzn, którzy kazali jej opuœciŚ budynek i wyjechaŚ z kraju. Potem zamieszkała w Paryżu. Czuła siê upokorzona śmiała żal do kraju, któremu przecież tak wiele poœwiêciła".
Bronek Lutman to kolejny semicki bohater, który z jednej strony utożsamia siê ze swoim narodem, ale za cenê swego życia wydaje na œmierŚ swoich współtowarzyszy.
Los rosyjskiego Żyda ukazał G. H. Grudziąski w śInnym œwiecie". Człowiek ów dostał siê do wiêzienia, za to, że sprzeciwił siê używania skrawków skóry do zelowania butów. Został skazany z poragrafu śza szkodnictwo w przemyœle". Znosił on dzielnie warunki obozowe, bêdąc dumny ze swego syna kapitana lotnictwa. Załamał siê jednak kiedy pokazano mu fotografie syna i zaczêto wmawiaŚ, że zwykły wiêzieą nie może mieŚ syna w Armii Czerwonej. Grudziąski przytacza również dzieje Żyda, którego poznał w wiêzieniu w Witepsku, a po latach spotkał go w Rzymie. Człowiek ten przychodzi do Grudziąskiego po rozgrzeszenie, bowiem miał nadzieje, że autor go zrozumie, bowiem sam przeżył łagry. Grudziąski jednak nie potrafi zaakceptowaŚ jego czynów. Żyd opowiada mu jak dostał siê do obozu, za odmowê wyjazdu w głąb kraju, był bliski koąca, kiedy to z racji wykształcenia przydzielono go do baraku technicznego. Wówczas pod groŸbą powrotu do lasu złożył fałszywe zeznanie obciążające czterech komunistów niemieckich i tym samym skazując ich na œmierŚ.
Motyw Żyda przejawia siê w literaturze polskiej, przez cały czas śod chwili pojawienia siê tej nacji w społeczeąstwie polskim. Nie zawsze ten obraz utrwalony na kartach książek był pozytywny. Żyd zawsze pojawiał siê jako wieczny tułacz", który nigdzie nie jest witany z otwartymi ramionami. Biblijna wêdrówka Żydów właœciwie nigdy nie została zakoączona, bo na całym œwiecie znajduje siê tysiące Żydów, którzy jeszcze nie dotarli do Ziemi Obiecanej.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
MOTYW ŻYDA WIECZNEGO TUŁACZA W LITERATURZE POLSKIEJmotyw pielgrzyma tulacza w literaturzeMotyw śmierci w literaurze średniowieczaMotyw cierpienia i buntu w znanych Ci utworach literackich (od Biblii i greckich mitów po czasy wMotyw miłości w literaturzemotyw tanca w literaturze NieznanyMotyw ojczyzny w literaturze staropolskiej I literatury ~612Motyw troski o Rzeczpospolitą w literaturze polskiego renesansumotyw wesela w literaturze polskiej (na wybranych przykładacWolność i zniewolenie jako uniwersalny motyw w literatur~6ADmotyw tańca w polskiej literaturze (na wybranych przykładachMotyw Ikara w polskiej literaturze współczesnej oraz moich przemyśleniachPrzedstaw obecny w literaturze romantycznej motyw pielgrzymamotyw tanca w literaturze roznych epokwięcej podobnych podstron