Funkcje przecia\
one mają:
-taką samą nazwę
-są zadeklarowane w tym samym zasięgu
-mają ró\
ne list parametrów formalnych
W rodzinie funkcji przecią\
onych ka\
da lista parametrów formalnych musi
być jednoznaczna ze względu na ich liczbę i ich typy.
void f(int, int);
void f(int, int, int);
void f(double, double);
int f(int, int); // z
le takie same argumenty jak w pierwszej funkcji
inline float pow(float x, float y) ;
inline long double pow(long double x, long double y) ;
inline double pow(double x, int n);
inline float pow(float x, int n);
inline long double pow(long double x, int n);
pow(2, 2);
void drukuj(char *s) { cout<void drukuj(double m) { cout<void cokolwiek()
{
void drukuj (int k);
// drukuj("zdanie"); // funkcja drukuj(char *) jest przesłonięta i
// nie jest tu widziana
drukuj(33); // dobrze drukuj dla tego parametru jest dostępna
drukuj(33.33); // zostanie wywołana funkcja drukuj(int k)
}
void drukuj(int k) { cout<Ka\
dy argument formalny z kwalifikatorem const ma znaczenie tylko
wewnątrz funkcji i nie jest brany pod uwagę przy identyfikowaniu funkcji.
Deklaracje tej samej funkcji
void f(int);
void f(const int);
Jeśli kwalifikator const dotyczy typu do którego odnosi się wskaz
nik lub
referencja to wówczas jest brany pod uwagę.
Deklaracje ró\
nych funkcji
void f(int *);
void f(const int *);
void f(int &);
void f(const int &);
Zbiór funkcji przecią\
onych mo\
e być deklarowany wewnątrz przestrzeni nazw.
Ka\
da przestrzeń nazw utrzymuje własny zasięg, więc funkcje, które są
składowymi dwóch ró\
nych przestrzeni nie mogą się wzajemnie przecią\
ać.
namespace IBM {
void drukuj(const string &);
void drukuj(double);
}
namespace BBC{
void drukuj(int); // nie przecią\
a funkcji drukuj() z IBM
} // odrębny zasięg
namespace IBM {
void drukuj(const string &);
void drukuj(double);
int maks(int, int);
double maks (double, double);
}
using IBM::maks;
//using IBM::maks(int,int); // z
le nie mo\
na specyfikować listy argumentów
//formalnych funkcji w deklaracji u\
ywania
int main()
{
maks(2, 3);
maks(2.2, 3.3);
}
 Deklaracja u\
ywania wprowadza funkcję do zasięgu, w przypadku gdy
funkcja o tej nazwie w tym zasięgu istnieje zostaje przecią\
ona, gdy zostanie
napotkana funkcja z takimi samymi parametrami sygnalizowany jest błąd.
#include
using namespace std;
namespace IBM {
void drukuj(const char *s){cout<<"lancuch: "<void drukuj(double x){cout<<"double: "<}
using IBM::drukuj;
void drukuj(int a){ cout<<"int: "<int main()
{
drukuj(2);
drukuj(2.2);
drukuj("ala");
return 0;
}
Wskaz
niki do funkcji przecią\
onych
void f(double);
void f(int);
void(*wskf)(int)=&f;
Aby móc wybrać odpowiednią funkcje inicjującą ten wskaz
nik kompilator
szuka w zbiorze funkcji przecią\
onych takiej funkcji, która ma ten sam
typ parametrów i wartości zwracanej co wskaz
nik. Jeśli nie ma ścisłej
zgodności sygnalizowany jest błąd.
void f(int x)
{
cout<}
f(2);
f(3.3);
f('a'); //wyprowadzony zostanie kod litery a, czyli 97
Rozstrzyganie przecią\
enia funkcji
jest to proces, w którym dokonuje się powiązania
wywołania funkcji z funkcją ze zbioru funkcji przecią\
onych
Rozstrzyganie przecią\
enia funkcji przebiega w trzech etapach.
1) Zidentyfikowanie zbioru funkcji przecią\
onych, który mo\
na rozwa\
ać dla danego
wywołania oraz zidentyfikowanie listy parametrów aktualnych w wywołaniu funkcji.
2) Wybieranie funkcji ze zbioru funkcji przecią\
onych, tych, które ze względu na
liczbę i typy parametrów formalnych, mo\
na by wywołać z parametrami aktualnymi.
3) Wybieranie funkcji, która jest ściśle zgodna z wywołaniem funkcji.
Etap 1:
" wybór funkcji kandydujących
- są to funkcje, które mają taką samą nazwę, jak funkcja wywoływana i której
deklaracja jest jest widoczna w punkcie wywołania
" rozpoznanie parametru aktualnego funkcji
void f( );
void f( int );
void f( double, double=3.4);
void f( char*, char*);
void g(int);
int main( )
{
..............
f(5.6);
..............
}
Etap 2:
" wybranie ze zbioru funkcji kandydujących, funkcji które mogą być wywołane z
argumentami określonymi w wywołaniu funkcji.
void f( int );
void f( double, double=3.4);
Je\
eli w drugim etapie nie zostanie znaleziona \
adna funkcja \
ywotna, wtedy
sygnalizowany jest błąd.
Lista parametrów formalnych funkcji \
ywotnej ma tyle samo argumentów ile występuje
w wywołaniu lub więcej je\
eli u\
yte są parametry domyślne.
Etap 3:
" wybranie spośród funkcji \
ywotnych takiej funkcji, która najlepiej odpowiada
danemu wywołaniu funkcji
void f( double, double=3.4);
Funkcją naj\
ywotniejszą jest taka funkcja dla której spełniane są warunki:
" przekształcenia typów zastosowane do argumentów są ni\

przekształcenia niezbędne do tego, aby mo\
na było wywołać dowolną inną
funkcję \
ywotną
" przekształcenia typów zastosowane do pewnych argumentów ni\

przekształcenia, które trzeba by było zastosować do tych samych argumentów
przy wywołaniu pozostałych funkcji \
ywotnych
Dopasowania
" dopasowanie dosłowne,
" dopasowanie dosłowne z konwersją trywialną,
" dopasowanie z awansem,
" dopasowanie z u\
yciem konwersji standardowych.
Dopasowanie dosłowne
Typ wywołania funkcji jest taki sam jak typ parametru formalnego
deklarowanej funkcji.
int f(int);
int f(double);
int a=f(3);
Dopasowanie dosłowne z konwersją trywialną
Przekształcenie typu T w typ T&:
T  T&
int f(int &a);
int b, c;
c=f(b);
Przekształcenie typu T& w typ T
T&  T
int f(int a);
int b, &c=b, d;
d=f(c);
 Przekształcenie tablicy we wskaz
nik
T[ ]  T*
int f(int *);
int array[10];
f(array);
Dodanie kwalifikatora const do typu
T  const T
int f(const int );
int b, a=3;
b=f(a);
Dodanie kwalifikatora const do typu na który pokazuje wskaz
nik.
T*  const T*
bool f(const int *p1, const int *p2);
int t[3], p[3];
bool k=f(t, p);
void f(int x) {cout<void f(char x) {cout<void f(short x){cout<...................
unsigned char znak='a';
f(znak);
unsigned short s=1;
f(s);
enum STAN {Sukces, Porazka};
......................
f(Sukces);
Dopasowanie z awansem
unsigned char
char
short
int
bool
Je\
eli sizeof(short)unsigned short int
w przeciwnym razie
unsigned short unsigned int
Typ float awansuje do typu double
double
float
int, unsigned int, long, unsigned long
wyliczenie
Dopasowanie z u\
yciem konwersji standardowych
a) przekształcenia typów całkowitych lub typu wyliczeniowego w inny typ
całkowity z wyłączeniem przekształceń będących awansowaniem,
int short
int unsigned int
b) przekształcenia dowolnego typu zmiennoprzecinkowego w dowolny inny
typ zmiennoprzecinkowy z wyjątkiem awansowań,
double float
long double double
c) przekształcenia między typami całkowitymi, a zmiennoprzecinkowymi,
int double
double int
d) przekształcenia wartości całkowitej 0 w typ wskaz
nikowy NULL,
przekształcenia dowolnego wskaz
nika w typ void *,
int * void *
e) przekształcenia dowolnego typu całkowitego, wyliczeniowego w typ bool
int bool
Uwaga!
Wszystkie przekształcenia standardowe są traktowane równorzędnie.
void f(unsigned int);
void f(float);
int main( )
{
f('a');
f(0);
f(2ul);
f(3.1415);
f(true);
}