PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA

Warunkiem zbudowania empatii jest słuchanie i reagowanie bez uprzedzeń i osądzania. Gdy uda się to osiągnąć, ludzie zachowują się swobodnie, otwarcie dzielą się opiniami, odczuciami, wartościami.

Uczestnicy stają w kole twarzą w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara i obejmują partnera w talii. Należy stać bardzo blisko siebie, prawie dotykając się. Kolana i stopy powinny być złączone. Kiedy policzymy do trzech, wszyscy powoli siadają, opierając się o kolana osoby z tyłu. Ażeby koło się nie rozerwało, należy zadbać, aby: było one równe, wszyscy siadali i wstawali w tym samym momencie.

Grupa dzieli się na pary. Jedna osoba każdej pary opowiada drugiej przez kilka minut o swoim życiu, np. dlaczego bierze udział w tych zajęciach, gdzie i jak najbardziej lubi spędzać wolny czas, co ciekawego przydarzyło się jej w życiu. Aby dowiedzieć się więcej słuchacz może zadawać dodatkowe pytania. Po kilku minutach następuje zamiana rol. Gdy druga osoba skończy mówić, pary przerywają rozmowy i ponownie tworzą dużą grupę. Wszyscy po kolei przedstawiają swoich partnerów, mówiąc czego się o nich dowiedzieli.

Prowadzący kładzie karton na podłodze i wyjaśnia, że przedstawia on tratwę ratunkową. Wszyscy członkowie zespołu mają zmieścić się na tratwie, stojąc na niej przynajmniej jedną nogą i wytrzymać w tej pozycji przez 30 sekund. Każdy zespół ma 3 minuty na przygotowanie. Jeśli zespołów jest więcej, ćwiczenie wykonują na przeciwko siebie.

Dzielimy grupę na 5-8-osobowe zespoły. Zadaniem każdego zespołu jest zbudowanie maszyny, w której każdy uczestnik będzie stanowił jakąś część. Każdy element musi być połączony z innym, musi też wydawać jakiś dźwięk. Współpraca poszczególnych części maszyny powinna być widoczna. Zespoły demonstrują po kolei swoje maszyny. Na koniec prowadzimy dyskusję na temat: Co wspólnego mają ze sobą maszyny i grupy?

Wszyscy uczestnicy tworzą koło, w którym zaczynają iść zgodnie z ruchem wskazówek zegara, trzymając się za ręce lub kładąc je na ramionach sąsiadów. W pewnym momencie przerywamy koło i prowadzimy osoby znajdujące się za nami ku jego środkowi, w wyniku czego koło zmienia się w coraz ciaśniejszą spiralę. Zatrzymujemy się, kiedy uczestnicy stoją możliwie najbliżej siebie. Prowadzący zachęca uczestników, by spróbowali odczuć jak najpełniej, że są jedną grupą. Trwa to 2-3 minuty. Następnie spirala rozwija się, zmieniając ponownie w koło. Prowadzący zachęca uczestników, by rozejrzeli się dookoła i popatrzyli po raz ostatni na innych członków grupy.