Zespół Boerhaavego - pęknięcie przełyku powodujące silny ból zamostkowy. Zazwyczaj spowodowane jest gwałtownymi wymiotami w przebiegu zaburzeń łaknienia takich jak bulimia, chociaż rzadko może być spowodowane niezwykle gwałtownym kaszlem. Następstwami pęknięcia przełyku mogą być odma śródpiersia (pneumomediastinum) i zapalenie śródpiersia (mediastinitis) oraz posocznica. Jako pierwszy zespół ten opisał XVIII-wieczny lekarz Hermann Boerhaave. Typowo zespół występuje przy forsownych wymiotach. Zespół Boerhaavego rożni się od zespołu Mallory'ego i Weissa pełnościennym przerwaniem ciągłości przełyku, podczas gdy w zespole Mallory'ego i Weissa pęknięcie dotyczy jedynie błony śluzowej.

Klasyczna triada Mecklera objawów zespołu Boerhaavego obejmuje:

wymioty,

ból klatki piersiowej,

podskórne rozdęcie dolnej części szyi, występujące po obfitym posiłku połączonym z alkoholem;

Najczęstszymi objawami radiologicznymi zespołu Boerhaavego są płyn w jamie opłucnej (91%) i pneumothorax (80%). Pierwszymi objawami widocznymi na zdjęciu przeglądowym klatki piersiowej mogą być pneumomediastinum lub rozedma podskórna. Do 12% pacjentów ze spontaniczną perforacją przełyku nie prezentuje objawów radiologicznych. Zdjęcie radiologiczne przełyku ze wzmocnieniem kontrastowym pozwala postawić właściwe rozpoznanie. Pęknięcie przełyku w zespole Boerhavego jest przypuszczalnie rezultatem gwałtownego wzrostu ciśnienia w przełyku spowodowanego wymiotami, spowodowanego rozkojarzeniem nerwowomięśniowym i brakiem rozkurczu mięśnia pierścienno-przełykowego. Zespół często jest następstwem obfitego posiłku i (lub) nadmiernego spożycia alkoholu. Najczęstszym miejscem pęknięcia przełyku jest lewa tylno-boczna ściana dolnej trzeciej części przełyku, 2-3 cm od wpustu żołądka.

---