Poszerzanie zakresu działań szkoły. Sprawozdanie z realizacji poszczególnych zadań oraz ewaluacja uzyskanych efektów.
W czasie odbywania stażu brałam udział w pracach zespołu polonistycznego, i w ramach prac tego zespołu protokołowałam nasze obrady, przygotowywałam narzędzia badawcze do mierzenia jakości, diagnozy problemów edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych (więcej na ten temat pisałam w § 8.2.1). Ponadto przygotowywałam szkolne uroczystości (jak np: na koniec roku szkolnego 2004/2005 - więcej również w § 8.2.1). Moim zadaniem w ramach prac zespołu było także opracowanie wspólnie z koleżanką regulaminu konkursu literackiego na nowy rok szkolny 2006/2007. Będzie to autorski konkurs naszego liceum. Chcemy, aby odbywał się na szczeblu miejskim, a tytuł tego konkursu będzie brzmiał: Szczecin i region w słowie i obrazie. Konkurs I LO adresowany będzie na początek do szczecińskich szkół ponadgimnazjalnych, z czasem planujemy jednak, aby udział w nim brali także uczniowie innych miejscowości naszego województwa.
Odbywając staż na nauczyciela dyplomowanego, brałam również udział w pracach szkolnego zespołu wychowawczego. W ramach prac zespołu opracowywaliśmy kryteria ocen z zachowania, zwracaliśmy m. in. uwagę na to, jak ważnym elementem w przyswajaniu wiadomości jest frekwencja oraz jaką rolę powinien spełniać wychowawca klasy, by inspirować młodzież do podejmowania wyzwań w nauce i sporcie.
EWALUACJA EFEKTÓW: Pracując w obu zespołach mogłam przyczynić się do podniesienia jakości pracy szkoły, efektywności nauczania oraz wychowania. Jako współautorka regulaminu naszego autorskiego konkursu przyczyniam się też do wzrostu popularności naszej szkoły na szczeblu miejskim.
Ponadto, brałam udział w różnych formach kształcenia i doskonalenia zawodowego, a wybierałam takie formy, które uznałam za przydatne w mojej pracy polonisty - wychowawcy.
Oto szkolenia, w których uczestniczyłam, a uznaję za szczególnie przydatne w mojej codziennej pracy:
Jak konstruować zadania? Standardy wymagań w zadaniach domowych, klasowych i egzaminacyjnych. Koncepcje kształcenia. 27 IX 2003;
Projekt jako metoda nauczania. 8 I 2004;
Ścieżka antropologiczna na lekcjach języka polskiego w szkole ponadgimnazjalnej i Ścieżka medialna na lekcjach języka polskiego w szkole ponadgimazjalnej. 21 II 2004;
Przygotowanie uczniów do świadomego odbioru kultury. 27 III 2004;
Światło Boga w katedrze gotyckiej. 4 II 2005;
Konteksty pozaliterackie w kształceniu polonistycznym. 7 V 2005;
Kształcenie umiejętności niezbędnych na egzaminie maturalnym z języka polskiego.
10 VI 2005;
Wykorzystanie standardów egzaminacyjnych w procesie przygotowania uczniów do egzaminu maturalnego po szkole ponadgimnazjalnej. 11 II 2006;
Wyobraźnia wyzwolona na lekcjach języka polskiego z prezentacją najnowszej książki Stanisława Bortnowskiego pt. „Przewodnik po sztuce uczenia literatury”. Film jako adaptacja dzieła literackiego i autonomiczny tekst kultury. 24 II 2006.
EWALUACJA EFEKTÓW: Szkolenie na temat metody projektu (punkt b) wykorzystałam, pracując z klasą nad hip-hopem i grafitti jako przykładem kultury młodzieżowej. Nauczyłam się, jak rozdzielać zadania, planować czas i oceniać za wykonanie. Korzyści były obopólne, ponieważ ja dzięki młodzieży zdobyłam ciekawe materiały i obserwowałam ich w działaniu (uczniowską kreatywność, poczucie obowiązku), a oni pracowali nad tematem, do którego wszystko przygotowali samodzielnie i który ich interesuje na pewno bardziej niż zadawane lektury. Ponadto, dzięki tekstom innym niż podręcznikowe omówiliśmy zagadnienia obowiązujące do matury, jak np: funkcje języka (szczególnie ekspresywna i impresywna). Taka metoda pracy przekonała mnie, że nie jest łatwo tak pracować (wymaga sporo przygotowań ze strony nauczyciela), ale warto, bo młodzież widzi, że dzieje się coś innego niż zwykle.
Uczestnicząc w szeregu szkoleń i warsztatów poświęconych zadaniom i standardom maturalnym (punkty a, g, h), mogłam pełniej przygotować moich maturzystów do czekającego ich egzaminu, przekazać im wiadomości, jak ma wyglądać prezentacja podczas części ustnej i jakich błędów unikać w części pisemnej.
Bardzo przydatne okazały się warsztaty na temat wprowadzania kontekstów pozaliterackich (punkt f), przygotowania do świadomego odbioru kultury (punkt d) i ścieżek edukacyjnych (np: medialnej i antropologicznej - punkt c) na lekcjach języka polskiego. Dzięki wiadomościom zdobytym na takich warsztatach i innowacjom wprowadzanym potem na moich lekcjach przekonałam się, jak ciekawie można przedstawiać pewne treści. Do tej pory wykorzystałam na lekcjach film pt. Anioł w Krakowie (elementy różnych dziedzin sztuki, typy planu filmowego i odniesienia do renesansu), Dzień świra (podsumowanie romantyzmu i modernizmu) oraz Całkowite zaćmienie (artysta dekadent i elementy światopoglądu modernistycznego). Młodzież wykonuje przygotowane przeze mnie w postaci kart pracy zadania, które następnie sprawdzamy i oceniamy.
Dużo nauczyłam się również na warsztatach o katedrze gotyckiej (punkt e), ponieważ zapoznałam się z możliwością prezentacji multimedialnej oraz przykładowymi interpretacjami katedr francuskich. Pomysły tam zaczerpnięte wykorzystuję do lepszego omówienia światopoglądu epoki, przy powtórkach do matury, a także jako przykład przy omawianiu prezentacji maturalnej na temat związków literatury z innymi dziedzinami sztuki. Zainspirowana tematem, samodzielnie wykonałam gazetkę ścienną na temat gotyku. Uczniom bardzo podobają się moje gazetki, ponieważ podczas omawiania niektórych tematów ze sztuki - jak np: gotyk, secesja czy bohaterowie dziecięcy u Chełmońskiego - od razu mogą spojrzeć na daną gazetkę i przypomnieć sobie wiadomości.
Uczestniczyłam również w spotkaniu promującym (punkt i) nową książkę profesora Stanisława Bortnowskiego i zakupiłam ją (z dedykacją samego autora!). Zaraz po przeczytaniu zaczęłam wprowadzać na swoich lekcjach niektóre propozycje profesora i z przyjemnością stwierdzam, że pewne tematy udało się zrobić atrakcyjniej niż do tej pory (opinia młodzieży z ankiet oceniających metody mojej pracy). Przygotowałam od razu foliogramy, które będę wykorzystywać do różnych tematów (jak np: różne typy charakterystyki bohatera literackiego).
Wraz z uczniami klasy wychowawczej uczestniczyłam w akcji charytatywnej, zorganizowanej przez moich podopiecznych na rzecz placówki w Binowie, w której pracuje jedna z matek moich uczniów. Zebraliśmy pieniądze, za które młodzież kupiła podarki, następnie kilka osób z klasy (ochotnicy pracujący w szkolnym kole PCK) pojechało do Binowa, by tam, w przebraniach mikołajkowych, zorganizować dla dzieci imprezę świąteczną. Po powrocie do szkoły młodzież wyraziła życzenie uczestnictwa w innych, podobnych imprezach charytatywnych.
EWALUACJA EFEKTÓW: Zachęcając uczniów do uczestnictwa w tego typu imprezach, staram się uwrażliwiać ich na potrzeby innych. Zaobserwowałam, że potrafią się dzielić, poświęcać swój wolny czas, czyli starają się robić coś, co może sprawić radość takim dzieciom, które miały w życiu mniej szczęścia od nich. Moim celem było przypomnienie uczniom, że święta nie mogą mieć jedynie wymiaru konsumpcyjnego i że bycie wrażliwym człowiekiem oznacza otwarcie na sprawy bliźniego.
Zorganizowałam dla młodzieży mojej szkoły prelekcję wiceprezesa klubu HDK przy szczecińskim zarządzie PCK w Szczecinie. Jej celem było zachęcenie młodzieży (tej pełnoletniej) do zostania honorowym dawcą krwi i w ten sposób do niesienia pomocy osobom potrzebującym. Wcześniej z klasą pierwszą przygotowaliśmy plakaty, które zostały rozwieszone w całym budynku. W prelekcji uczestniczyło osiem klas, czyli około 240 osób. Prelekcja odbyła się w dwóch turach w szkolnej auli. Najpierw miała miejsce projekcja materiału edukacyjnego, a następnie przewidziana była część z pytaniami od młodzieży.
Pan Kazimierz Dziechciowski, nasz prelegent, sam jest honorowym dawcą krwi od 40 lat. Odpowiadając na pytania młodzieży, chętnie mówił o swojej drodze do zostania honorowym krwiodawcą. Przedstawiał zagrożenia, jakie czyhają na dawców, ale przede wszystkim mówił o korzyściach, tzn. o tym, jak wielu ludziom można w ten sposób uratować życie. Najczęściej pomysł zostania honorowym dawcą krwi pojawia się w głowie męskiej części społeczności uczniowskiej. Sama mam w swojej klasie wychowawczej takich chętnych.
Oprócz tej prelekcji zorganizowałam dla moich wychowanków dodatkowo wyjście do stacji krwiodawstwa w ramach godziny wychowawczej. Mogli oni tam zapoznać się z warunkami oddawania krwi, zwiedzili pomieszczenia od kierunkiem pani doktor, a następnie przyglądali się, jak ja sama oddałam krew (jestem honorowym krwiodawcą od dwóch lat). Mam nadzieję, że uda mi się zachęcić jak największą liczbę moich uczniów do udziału w tym szczytnym celu.
EWALUACJA EFEKTÓW: Udało mi się zainteresować pewną liczbę osób w szkole (głównie chłopców) ideą honorowego krwiodawstwa. Przyświecał mi jeden cel, a mianowicie taki, by uczniowie starali się dostrzegać potrzeby innych oraz być gotowymi do niesienia pomocy zupełnie bezinteresownie. W przyszłym roku szkolnym mam zamiar kontynuować to przedsięwzięcie we współpracy ze szkolną pielęgniarką, nauczycielkami biologii, a także szczecińskim oddziałem PCK.
4