Krąg tematyczny: Parasole czas wyciągać, jesień w pełni, deszcz nadciąga
51. Ciepłe kurteczki na jesienne wycieczki
Zapis w dzienniku:
I. „Garderoba przedszkolaka” - przegląd ciepłej odzieży dziecięcej; wskazanie odzieży pasującej na poszczególne części ciała; ocenianie na oko i za pomocą dotyku, czy jest ciepła (próby wyjaśnienia określenia ciepła odzież). „Kto pierwszy się ubierze?” - zabawa ruchowa.
II. „Zmienia się pogoda - zmieniamy ubranie” - oglądanie ilustracji przedstawiających różne pory roku; rozmowa na temat właściwego ubierania się w zależności do pogody. „Parasol dla kota” - nauka piosenki. „Pary butów” - kolorowanie elementów należących do tej samej pary, dostrzeganie podobieństwa łączącego obuwie z jednej pary (kalosze, półbuty, klapki).
III. „Kalosze do pary” - łączenie w pary poszczególnych sztuk obuwia zgromadzonych w sali (szatni). „Przeskocz kałużę” - zabawa ruchowa.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
wybieram ubrania zgodnie ze zmieniającymi się warunkami pogodowymi,
dbam o zdrowie,
wyjaśniam, czym charakteryzuje się ciepła odzież,
odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce,
wskazuję różnice na ilustracjach,
wyjaśniam, dlaczego należy ubierać się stosownie do pogody,
poznaję słowa i melodię piosenki,
odnajduję pary butów i koloruję je,
odnajduję but do pary,
ćwiczę spostrzegawczość,
skaczę z jednej nogi na drugą i obunóż,
odpowiednio reaguję ruchem na zmianę instrumentu.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Garderoba przedszkolaka” - przegląd ciepłej odzieży dziecięcej, ustalenie jej przydatności w zależności od warunków pogody. Próba wyjaśnienia określenia ciepła odzież. W trakcie oglądania ubrań dzieci oceniają po wyglądzie, czy są one ciepłe, następnie sprawdzają swoją tezę, dotykając poszczególnych ubrań. Wskazują, jaka część garderoby chroni przed zimnem poszczególne części ciała (czapka - głowę, rękawiczki - dłonie itp.).
Prowadzący zachęca dzieci, by usiadły w kole. Następnie wybiera dziecko, które na hasło: śnieg, deszcz lub upał - przekazane tylko do jego wiadomości, wskazuje część garderoby, która jest odpowiednia do pogody. Pozostałe dzieci zgadują o jaką porę roku chodzi i czy wskazane ubranie pasuje do komunikatu.
ubrania dzieci |
„Kto pierwszy się ubierze?” - zabawa ruchowa. Nauczyciel akompaniuje do zabawy na klawesach lub bębenku. Dzieci bawią się w zmianę pogody. Umówiony sygnał jest znakiem, że pogoda psuje się i należy się ubrać. Każde dziecko układa w dowolnym miejscu na podłodze jedną szarfę − ciepłe ubranie. Gdy nauczyciel gra rytm do podskoków - pogoda jest piękna i dzieci podskakują między szarfami. Gdy nauczyciel przestaje grać - to znak, że robi się zimno i trzeba się szybko ubrać. Dzieci podbiegają do najbliżej leżącej szarfy, podnoszą ją i przechodzą przez szarfę zaczynając od głowy do stóp.
klawesy lub bębenek, szarfy |
II. Zajęcia główne
„Zmienia się pogoda - zmieniamy ubranie” - oglądanie ilustracji i rozmowa na temat dostosowywania stroju do pogody. Prowadzący zachęca dzieci, by przyjrzały się ilustracjom i odpowiedziały na pytania umieszczone w podręczniku. Zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat dostosowywania ubioru do warunków pogodowych i konsekwencji, jakie z tego wynikają (przegrzanie, przeziębienie, wygoda itp.).
„Książka” s. 26-27 |
„Parasol dla kota” - nauka piosenki.
Rozmowa na temat piosenki. Przykładowe pytania:
- O czym opowiada piosenka?
- Czy piosenka jest wesoła, czy smutna?
- Jakie wzorki są na parasolu i kaloszach?
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Parasol dla kota” (nr 19) |
„Pary butów” - łączenie w pary sztuk obuwia i kolorowanie ustalonych par. Prowadzący rozdaje dzieciom wycięte kontury różnych butów. Zadaniem dzieci jest wyszukanie par i pokolorowanie sylwet tak, by do siebie pasowały. Dla podniesienia stopnia trudności prowadzący przygotowuje również buty, które są do siebie podobne, jednakże par nie posiadają.
kontury różnych butów do kolorowania, kredki |
III. Zajęcia popołudniowe
„Kalosze do pary” - łączenie w pary kaloszy. Nauczyciel zachęca dzieci do wyszukania kaloszy, które „schowały się” w sali. Dzieci wyszukują buty oraz łączą je w pary, zwracając uwagę na rozmiar, kolor, wzory. Wspólnie zastanawiają się nad zaletami butów przeciwdeszczowych i podają nazwy innych noszonych w poszczególnych porach roku (sandały - latem, kozaki - zimą itp.).
dziecięce obuwie |
„Przeskocz kałużę” - zabawa ruchowa. Prowadzący rozkłada w sali kolorowe szarfy-kałuże. Zachęca dzieci, by wyobraziły sobie, że spacerują w deszczu, i poruszały się swobodnie w rytm wygrywanych dźwięków klawesów. Słysząc uderzenia w talerze, dzieci przeskakują obunóż najbliższą „kałużę”. Jeśli warunki na to pozwolą, można poprowadzić zabawę podczas spaceru, wtedy dzieci skaczą przez prawdziwe kałuże.
Lub:
Tarcze (po jednej dla każdego dziecka) leżą na podłodze w różnych miejscach sali. Dzieci stają przy wybranej tarczy. Nauczyciel do zabawy akompaniuje na klawesach i talerzach. Gdy gra na klawesach, naśladując deszczyk, dzieci kucają i razem z akompaniamentem stukają w tarczę. Na dźwięk talerzy przeskakują przez tarczę (kałuże). Jeżeli tarcze będą zastąpione szarfami, dzieci stukają, naśladując deszczyk, o podłogę w środku kółeczka.
szarfy (tarcze), klawesy, talerze |
52. Piosenka w rytmie deszczu
Zapis w dzienniku:
I. „Kropelki deszczu” - zabawa ruchowa. „Zła pogoda” - ilustrowanie ruchem treści piosenki.
II. „Muzyka deszczu” - wsłuchiwanie się w odgłosy deszczu (bębnienie o parapety, szyby). „Deszczowa orkiestra” - naśladowanie odgłosów deszczu instrumentami muzycznymi. „Pomysłowa orkiestra” - naśladowanie odgłosów deszczu instrumentami wykonanymi z materiałów dostępnych w sali - folie, papiery itp.
III. „Omiń kałuże” - zabawa ruchowa. „Sześć parasoli” - masażyk według Marty Bogdanowicz; poszerzenie doznań dzieci o zmysł dotyku, komunikowanie się pozawerbalne przez dotyk.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
odpowiednio reaguję na umówione hasło,
pokazuję ruchem treść piosenki,
rozróżniam odgłosy wody,
naśladuję za pomocą instrumentów odgłosy deszczu,
wykonuję prosty instrument,
skaczę z jednej nogi na drugą i obunóż,
masuję tak, by innym sprawiało to przyjemność.
Przebieg zajęć:
I. Zajęcia poranne
„Kropelki deszczu” - zabawa ruchowa. Do zabawy będą potrzebne duże koła hula-hoop (pięcioro dzieci na jedno koło). Nauczyciel proponuje, by dzieci wyobraziły sobie, że są kropelkami deszczu i swobodnie poruszały się po sali, słuchając gry na trójkącie. Koła leżą na podłodze w różnych miejscach sali. Gdy nauczyciel gra, dzieci-kropelki biegają między obręczami. Na przerwę w muzyce i hasło kałuża dzieci wchodzą do najbliżej leżącej obręczy i czekają na wznowienie gry na trójkącie, która będzie znakiem dalszej zabawy.
trójkąt, koła hula-hoop |
„Zła pogoda” - ilustrowanie ruchem treści piosenki.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Parasol dla kota” (nr 19) |
II. Zajęcia główne
„Muzyka deszczu” - wsłuchanie się w odgłosy deszczu, bębnienie o parapety, szyby. Prowadzący zachęca dzieci, by wsłuchały się w „deszczową muzykę” i z zamkniętymi oczami spróbowały ustalić sytuację, która towarzyszy dźwiękom wydawanym przez deszcz. Dzieci wspólnie ustalają okoliczności, np. krople deszczu uderzają o szyby, a następnie podają odpowiednie uzasadnienie. W ramach doskonalenia umiejętności uważnego słuchania dzieci mogą spróbować utworzyć odpowiedniki do wysłuchanych sytuacji, stukając, np. o szybę.
CD Utwory… cz. 2 - odgłosy wody (nr 32) |
„Deszczowa orkiestra” - naśladowanie dostępnymi instrumentami odgłosów deszczu. Prowadzący rozdaje dzieciom różne instrumenty. Zachęca, by uczestnicy zabawy grą na instrumentach oddali wyobrażenie na temat deszczu. Używa różnych określeń i proponuje improwizacje. Nauczyciel intonacyjnie wypowiada zdania:
Drobne kropelki deszczowe spadają na parapet. Kilka zatrzymuje się na szybie i wolniutko z niej spływa. Niektóre krople są bardziej hałaśliwe od innych, bo wskakują na blaszany parapet. Z deszczu powstały wielkie kałuże i dzieci przeskakują przez nie, żeby nie zamoczyć butów. Dodatkowo powiewa zimny wiatr, który zjawił się nieproszony. Nauczyciel zachęca dzieci, by same tworzyły historie do ilustracji muzycznych dla reszty „zespołu”.
instrumenty perkusyjne itp. |
„Pomysłowa orkiestra” - wykonanie z dostępnych materiałów „instrumentów” i naśladowanie odgłosów deszczu. Prowadzący zachęca dzieci, by spróbowały podać jak najwięcej określeń pasujących do deszczu o różnej intensywności. Zadaje pytania:
- Jakie określenia pasują do małego, a jakie do dużego deszczu?
- Kto cieszy się, a kto złości na widok deszczu?
- Jakie oblicza może mieć deszcz? itp.
Następnie pokazuje dzieciom rożne materiały, które można wykorzystać do naśladowania melodii deszczu. Prowadzący, improwizując, podaje określenia i zachęca dzieci, by nie używając słów stworzyły muzykę deszczu, np.
- Za oknem padał mięciutki, lekki deszcz. Słychać było, jak delikatnie dotyka wszystkich parapetów. Po chwili na niebie pojawiła się wielka, czarna chmura, która nie wróżyła nic dobrego. Drobne kropelki zamieniały się w coraz grubsze, a w końcu w złośliwe lodowe kule, które strasznie hałasowały, spadając. Nagle zaczął wiać silny wiatr - gwizdał, przyśpieszał i zwalniał. Jednak to on uwolnił niebo od szarości. Do końca dnia padał tylko lekki deszczyk, który wydawał się zupełnie niegroźny.
folia, kartony, duże arkusze papieru |
III. Zajęcia popołudniowe
„Omiń kałuże” - zabawa ruchowa. Prowadzący zachęca dzieci do podskakiwania z nogi na nogę po sali. Na hasło kałuża dzieci zatrzymują się, złączają stopy i wykonują skok w przód. Ten, kto się nie zatrzyma, siada i czeka na koniec zabawy. Dla zróżnicowania prowadzący może używać precyzyjnych określeń do przeszkód, np. długa kałuża, mała kałuża, kałuża z błotem. Dzieci przeskakują kałuże i dostosowują długość skoku do sugestii prowadzącego. Zwycięzca zostaje nagrodzony brawami.
„Sześć parasoli” - masażyk według M. Bogdanowicz. Prowadzący zachęca dzieci, by usiadły jedno za drugim. Czytając wiersz zachęca do wskazywania kolejnych elementów i rysowania ich palcem na plecach dziecka siedzącego przed nim. Po kilku odczytach następuje zmiana ról. By utrwalić określenia, prowadzący zachęca do wskazania na przedmiotach i zabawkach w sali zabaw takich motywów dekoracyjnych, jakie występują na parasolach opisanych w wierszu.
Sześć parasoli
Kiedy deszcz na dworze pada,
to w szatni stoi kolorowych
parasoli gromada.
Ten pierwszy w esy-floresy -
to parasol Teresy.
Drugi - czerwony w kółka -
to parasol Jurka.
Trzeci - beżowy w kropki -
to parasol Dorotki.
Czwarty - żółty w kwiatki -
to parasol Beatki.
Piąty - w ciapki zielony -
to parasol Ilony.
Szósty - niebieski w kratkę -
wybrał sobie Małgorzatkę.
Z Małgorzatką chodzi wszędzie
i czeka, aż deszcz będzie.
Rymowanki - przytulanki, oprac. Marta Bogdanowicz, Fokus, Gdańsk 2002, s. 20. |
53. Kto mieszka w kałuży?
Zapis w dzienniku:
I. „Przelewanie” - obserwowanie kształtów, jakie przybiera określona ilość wody (np. 1 litr) w naczyniach o zróżnicowanych kształtach. „Kap, kap, chlap, chlap” - zabawa naśladowcza z ćwiczeniami ortofonicznymi.
II. „Kałużyści” - wysłuchanie wiersza Danuty Wawiłow, rozmowa na temat czynności wykonywanych przez bohaterów utworu; zachęcanie do odpowiedzi na pytanie: „Dlaczego dzieci lubią bawić się w kałuży?”. „Uczymy się pływać” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych; naśladowanie ruchem pływaków, wioślarzy, ryb itp.).
III. „Hop, hop, chlap, chlap” - zabawa ruchowa połączona z ortofoniczną. „Kałuże” - zabawa muzyczno-ruchowa.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
biorę udział w zabawie badawczej,
naśladuję odgłosy wody i wykonuję ruchy, dzięki którym te odgłosy powstają,
słucham uważnie utworu literackiego i wypowiadam się na jego temat,
dostrzegam humor w utworach dla dzieci,
doskonalę sprawność fizyczną,
doskonalę wymowę,
czerpię radość z uczestnictwa w zabawach muzyczno-ruchowych.
Przebieg dnia:
Zajęcia poranne
„Przelewanie” - obserwowanie kształtów, jakie przybiera określona ilość wody w naczyniach o zróżnicowanych kształtach. Przed rozpoczęciem eksperymentu prowadzący zachęca dzieci do udzielenia odpowiedzi na następujące pytania:
- Jaki kształt ma woda?
- Jakie są jej właściwości? itp.
Chętni, wskazani przez nauczyciela, przelewają ustaloną ilość wody (np. 1 litr) do naczyń o różnym kształcie i pojemności. Naczynia te powinny być możliwie odmienne, a przyjęta miara nie powinna się w nich mieścić. Nauczyciel w formie pytań może angażować dzieci:
- Czy woda, którą mam zmieści się do pierwszego naczynia?
Uczestnicy zabawy próbują ustalić właściwości wody:
- Czy można ją złapać w ręce?
- Czy jest śliska?
- Od czego zależy fakt, że woda raz mieści się do naczynia, a innym razem nie? itp.
Dzieci wykonują polecenia nauczyciela i wyciągają wnioski z przeprowadzanych doświadczeń. Na koniec wspólnie dokonują podsumowania, udzielając odpowiedzi na pytanie: Od czego zależy kształt wody?
woda, naczynia w różnych kształtach |
„Kap, kap, chlap, chlap” - zabawa z wyrazami dźwiękonaśladowczymi.
Dzieci siedzą na podłodze. Nauczyciel pokazuje ruchy, dzięki którym powstają odgłosy, i wymawia onomatopeje. Dzieci powtarzają.
- Kapie woda do kałuży: powolne uderzanie palcami rąk o podłogę - kapu, kapu;
- Małe krople spadają do kałuży - szybkie uderzenia palcami rąk o podłogę - kap, kap, kap;
- Mały kotek uderza łapkami o kałużę - uderzanie dłońmi w podłogę - chlip, chlip, chlip;
- Dzieci w kaloszach bawią się w kałuży - wszyscy wstają, tupanie stopami - chlap, chlap, chlap;
- Dzieci wskakują do kałuży - podskoki na prawej nodze, potem na lewej nodze - plask, plask;
- Dzieci wrzucają kamyczki do kałuży - naśladowanie zamachu i rzutu - chlup, chlup;
- Żaba wskakuje do kałuży - przysiad, dłonie oparte na kolanach, dzieci skaczą jak żabki - plusk, plusk.
II. Zajęcia główne
„Kałużyści' - wysłuchanie wiersza Danuty Wawiłow, rozmowa na temat: „Dlaczego dzieci lubią zabawy w kałuży?”. Prowadzący czyta dzieciom wiersz.
Kałużyści
Już od rana na podwórzu,
wśród patyków i wśród liści,
przykucnęli nad kałużą
pracowici kałużyści.
Wygrzebują brud z kałuży,
niech kałuża będzie czysta!
Pełne ręce ma roboty
każdy dzielny kałużysta!
Rękawiczką i chusteczką
dwóch błocistów chodnik czyści.
Obrzucają się szyszkami
bardzo dzielni szyszkowiści.
Dwie kocistki pod ławeczką
cukierkami karmią kota...
Światek, piątek czy niedziela,
na podwórku wre robota!
Danuta Wawiłow
Nauczyciel zachęca do omówienia treści utworu, zadając pytania:
- Kto bawił się w kałuży?
- O czym należy pamiętać podczas zabawy w kałuży?
- Jak powinna wyglądać wymarzona kałuża?
- W co można się jeszcze bawić na podwórku, wykorzystując wodę? itp. Następnie zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi na pytanie: Dlaczego dzieci lubią się bawić w kałuży? Chętnie odwołuje się od doświadczeń dzieci.
D. Wawiłow, Wierszykarnia, Nasza Księgarnia, Warszawa 2007, s. 5. |
„Uczymy się pływać” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych (naśladowanie ruchem pływania różnymi stylami). Prowadzący zachęca dzieci, by wyobraziły sobie, że są na basenie, a ich zadanie polega na przepłynięciu danych odcinków we wskazany sposób. Tłumaczy, że dzieci (leżąc na ławeczce) będą „pływać” zamiennie trzema stylami - żabką, kraulem i stylem grzbietowym. Ustala formę wykonania ćwiczenia - prezentuje ruchy rąk i nóg, każdemu stylowi przypisuje kolor chorągiewki, która będzie wyznaczać styl pływacki. Będą to:
- chorągiewka czerwona - żabka - dzieci leżąc na brzuchu przy podkurczaniu nóg wykonują oburęczny wymach boczny rąk, przy wykopie nóg ręce są prostowane do przodu;
- chorągiewka zielona - kraul - dzieci leżąc na brzuchu wykonują nożyce nogami i naprzemienne ruchy ramion do wyprostu łokci nad i pod powierzchnią „wody”;
- chorągiewka niebieska - styl grzbietowy - dzieci leżąc na plecach odchylają głowę w kierunku klatki piersiowej, lecz nie dotykają brodą; ręce naśladują silne wymachy za siebie, a nogi mocno wybijają „wodę”. Prowadzący często zmienia chorągiewki i dopinguje dzieci naśladujące pływackie style.
ławeczki, chorągiewki w trzech kolorach |
III. Zajęcia popołudniowe
„Hop, hop, chlap, chlap” - zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych.
Nauczyciel, wykonując ruch, naśladuje odgłosy wody. Dzieci powtarzają. Można wykorzystać onomatopeje z zabawy „Kap kap, chlap chlap” (ten sam dzień, część I).
„Kałuże” - zabawa muzyczno-ruchowa.
Zabawa jest odmianą „komórek do wynajęcia”. Potrzebne są kolorowe tarcze, po jednej dla każdego dziecka. Dzieci stoją „w rozsypce” i trzymają tarcze.
Na słowa: Co to za pogoda? Dookoła woda - wystukują śpiewany rytm na tarczach. Pada deszczyk kap, kap, kap! - trzymają tarcze nad głowami. Podczas słów więc w kałuży kładą tarcze na podłodze (kałuże), stają na nich i tupią 3 razy, śpiewając chlap się, chlap! Podczas przygrywki dzieci biegają na palcach między „kałużami”. W tym czasie nauczyciel zabiera jedną lub kilka tarcz. Koniec przygrywki (odgłos burzy) jest sygnałem wskoczenia przez dziecko do najbliższej „kałuży”. Dzieci, dla których zabraknie tarczy siadają pod ścianą. Pozostałe dzieci podnoszą tarcze i wykonują piosenkę od początku.
Do utworu „Kałuże” można przeprowadzić zabawę bez śpiewu uwrażliwiającą na różnice wysokości dźwięków.
Melodia piosenki nagrana jest w trzech rejestrach: średnim, wysokim i niskim.
Podczas muzyki w średnim rejestrze dzieci spacerują „w rozsypce” po sali i miarowo grają na tarczach (deszczyk). Gdy usłyszą melodię w wysokim rejestrze spacerują, trzymając tarcze wysoko nad głowami (parasole). Melodia piosenki w niskim rejestrze zaprasza do położenia tarczy na podłodze i przeskakiwania przez nią jak przez kałużę.
Podczas przygrywek dzieci trzymają tarczę w jednym ręku i poruszają się w podskokach po sali. Na „odgłos burzy” zatrzymują się, szybko kucają i przykrywają głowę tarczą (parasolem).
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Kałuże” (nr 34), tarcze |
54. Mokre w mokrym - malowanie wodą
Zapis w dzienniku:
I. „Słota” - wysłuchanie wiersza Ireny Suchorzewskiej, wyjaśnienie znaczenia słów: słota, mżawka, kapuśniaczek. „Słonko świeci - deszczyk pada” - zabawa ruchowa.
II. „Budowa parasola” - oglądanie parasoli, zwrócenie uwagi na kształt złożonego parasola oraz części składowych - klinów (trójkąty). „Kolorowe parasole” - składanie obrazków z części (trójkątów), kolorowanie.
III. „Mokre w mokrym” - malowanie farbami wodnymi na mokrym podłożu - obserwowanie zachowania się farb na wilgotnym kartonie (rozlewanie się, przenikanie, naciekanie itp.). „Słonko świeci - deszczyk pada” - zabawa ruchowa.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
poznaję nowe słowa,
odpowiednio reaguję na polecenia nauczyciela,
wiem, jak wygląda i do czego służy parasol,
składam obrazek z części,
obserwuję mieszanie się farb, powstawanie nowych kolorów,
nazywam otrzymane kolory.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Słota” - wysłuchanie wiersza Ireny Suchorzewskiej.
Słota
Pada gęsty
Kapuśniaczek,
Szare niebo
Ciągle płacze,
Mży...
Kapu, kapu,
Kapią z nieba,
Kapią z rynny,
Kapią z drzewa
Kropelki
Jak łzy...
Mokną dróżki,
Mokną krzaki,
Mokną pieski,
Mokną ptaki,
Szary kot
I my...
Chlapu, chlapu,
Błoto chlapie,
Po kałużach
Jesień człapie
Otulona
W mgły...
Irena Suchorzewska
Wyjaśnienie znaczenia słów: słota, mżawka, kapuśniaczek. Prowadzący intonacyjnie czyta wiersz. Zachęca dzieci do podania znaczenia słów występujących w wierszu. Zadaje pytania:
- Czy deszcz jest zawsze taki sam?
- Jaki nastrój może wywoływać deszcz?
- W czym deszcz może pomóc, a w czym przeszkodzić? itp.
W celu utrwalenia prowadzący zachęca dzieci, by ruchem reagowały na wypowiadane hasła: słota, mżawka, kapuśniaczek (np. uderzając palcami w blat stołu z różną siłą).
T. Dziurzyńska, H. Ratyńska, E. Stójowa, A jak będzie słońce... A jak będzie deszcz... Wiersze, opowiadania, teatrzyki dla przedszkoli, WSiP, Warszawa 1996, s. 104. |
„Słonko świeci - deszczyk pada” - zabawa ruchowa. Prowadzący zachęca, by dzieci poruszały się po sali, przeskakując z nogi na nogę i naśladując kropelki deszczu. Na hasło: słonko świeci dzieci zatrzymują się i [Author ID2: at Wed May 27 15:14:00 2009 ]− okręcając dookoła własnej osi − siadają na podłodze.
II. Zajęcia główne
„Budowa parasola” - oglądanie parasoli, zwrócenie uwagi na kształt złożonego parasola oraz części składowych - klinów (trójkąty). Nauczyciel zachęca dzieci, by przyjrzały się złożonemu i rozłożonemu parasolowi oraz spróbowały podać skojarzenia. Podpowiada, że przypomina on swym kształtem figury geometryczne. W ramach podsumowania prowadzący zachęca dzieci, by wskazały w sali kształty występujące w budowie parasola, tj. trójkąty i koła.
parasole |
„Kolorowe parasole” - składanie obrazków z części (trójkątów), kolorowanie. Prowadzący prosi dzieci o wybranie elementów geometrycznych mających stworzyć sylwetę rozłożonego i złożonego parasola. Zachęca do eksperymentowania z układaniem trójkątów i skonstruowania z nich parasoli. Zachęca również do porównywania ilości wykorzystanych kształtów (trójkątów). Nad złożonym parasolem dzieci rysują słońce, nad rozłożonym - krople deszczu.
elementy mozaiki geometrycznej, trójkąty ostrokątne, blok rysunkowy, kredki |
III. Zajęcia popołudniowe
„Mokre w mokrym” - malowanie farbami wodnymi na mokrym podłożu. Nauczyciel zachęca dzieci do wykonania pracy plastycznej techniką, w której ważne jest wykorzystanie wody. Prosi, by każde dziecko zamoczyło papier - dla ciekawszego efektu można go wcześniej pognieść − a następnie namalowały na nim np. deszczowy krajobraz. Pracę po wyschnięciu można nakleić na karton i oprawić.
papier śniadaniowy, grube kartony, farby wodne |
„Słonko świeci - deszczyk pada” - zabawa ruchowa. Przedszkolaki biegają wesoło po sali. Na hasło: deszczyk pada - wyjmują i otwierają wyimaginowane parasole. Spacerują wolno, omijając, przeskakując kałuże. Przy haśle: słonko świeci: składają parasole, strzepują z nich krople deszczu i zaczynają wesoło bawić się „w słońcu”.
55. Zabawy badawcze z wodą
Zapis w dzienniku:
I. „Omiń kałuże” - zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. „Deszczowe kropelki” - liczenie sylwetek kropli, układanie według wielkości, malejąco lub wzrastająco.
II. „Zabawy badawcze” - badanie właściwości wody: fizycznych, chemicznych itp. (przelewanie, barwienie wody, rozpuszczanie w niej różnych substancji, obserwowanie co pływa, co tonie itp.), wyciąganie wniosków na podstawie przeprowadzonych doświadczeń, formułowanie uogólnień.
III. „Pary” - ćwiczenia na spostrzegawczość, łącznie par butów (kalosze) z odpowiednimi parasolami. „Omiń kałuże” - zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
skaczę z jednej nogi na drugą i obunóż,
porównuję wielkość kropelek - układam je od najmniejszej do największej i odwrotnie,
biorę udział w zabawach badawczych z wodą,
staram się wyciągać wnioski z przeprowadzonych doświadczeń,
ćwiczę spostrzegawczość,
wiem, co to jest para.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Omiń kałuże” - zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. Nauczyciel zachęca dzieci, by swobodnie poruszały się po sali. Na hasło: kałuża [Author ID2: at Mon May 25 15:45:00 2009 ]dzieci zatrzymują się, unoszą ramiona w bok i głośno licząc wykonują trzy kroki do przodu - naśladują przejście po kładce. W linii prostej dotykają piętą palców drugiej nogi.
„Deszczowe kropelki” - liczenie sylwetek kropli, układanie według wielkości, malejąco lub wzrastająco. Nauczyciel zachęca dzieci do posegregowania wyciętych z papieru sylwet kropli deszczu w trzech wielkościach i opisania ich wyglądu, np. koloru, kształtu. Proponuje, by dzieci poprzez porównywanie ustaliły, których jest mniej, których więcej, a których tyle samo. Dzieci układają w szeregu deszczowe krople i odpowiadają na pytania nauczyciela. Każdy indywidualnie próbuje je ułożyć od największej do najmniejszej i odwrotnie. Na zakończenie działań nauczyciel proponuje ułożenie z kropli konstrukcji i (nie tylko deszczowych) kompozycji, np. kwiatów, śladów itp.
sylwety kropli różnej wielkości |
II. Zajęcia główne
„Zabawy badawcze” - badanie właściwości wody: fizycznych, chemicznych itp. (przelewanie, barwienie wody, rozpuszczanie w niej różnych substancji, obserwowanie co pływa, co tonie).
Przelewanie - nauczyciel lub wyznaczone dziecko przelewa taką samą ilość wody (np. 250 ml) do przezroczystych naczyń o różnych kształtach. Dzieci obserwują, jak woda przybiera kształt naczynia, w którym się znajduje.
Barwienie wody - nauczyciel lub wyznaczone dziecko wlewa odmierzoną ilość soku (pomarańczowego, malinowego, jagodowego, zielonego syropu miętowego) do naczyń z wodą. Dzieci obserwują, jak soki zabarwiają wodę na kolorowo. (Po doświadczeniach można wypić napoje).
Rozpuszczanie substancji - nauczyciel lub wyznaczone dziecko wsypuje różne produkty do przezroczystych naczyń z wodą i miesza łyżeczką roztwory (cukier, sól, mąka, wiórki kokosowe, wiórki mydlane). Dzieci obserwują, które produkty rozpuszczają się w wodzie, a które nie.
Tonięcie - nauczyciel lub wyznaczone dziecko umieszcza na powierzchni wody w misce różne dostępne przedmioty, np. drobne monety, patyki do szaszłyków, klocki, szklane kulki. Dzieci obserwują, które z nich toną, a które utrzymują się na powierzchni.
Przed każdym doświadczeniem dzieci z nauczycielem formułują hipotezy, a po przeprowadzeniu badań - wnioski.
woda, sok pomarańczowy, sok malinowy, sok jagodowy, syrop miętowy, cukier, sól, mąka, wiórki kokosowe, wiórki mydlane, monety, patyki do szaszłyków, klocki, szklane kulki, przezroczyste naczynia |
III. Zajęcia popołudniowe
„Pary” - ćwiczenia na spostrzegawczość, łącznie par butów (kalosze) z odpowiednimi parasolami. Prowadzący zachęca dzieci do połączenia w pary przedmioty stanowiące komplety. Dzieci dobierają przedmioty, zwracając uwagę na kolory, wzornictwo i kształty.
kalosze, parasolki lub obrazki przedstawiające te przedmioty |
„Omiń kałuże” - zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. Nauczyciel zachęca dzieci, by swobodnie poruszały się po sali. Na hasło: kałuża dzieci zatrzymują się, unoszą ramiona w bok i głośno licząc, wykonują trzy kroki do przodu - naśladują przejście po kładce. W linii prostej dotykają piętą palców drugiej nogi. Po kilku powtórzeniach można uatrakcyjnić zabawę. Nauczyciel rozkłada na podłodze szarfy, w różnych odległościach od siebie. Dzieci ustawiają się w rzędzie, chwytają koleżankę lub kolegę stojącego z przodu za ramiona, tworząc stonogę. Stonoga ma za zadanie ominięcie slalomem jak największej liczby kałuż.
szarfy |
Propozycje zajęć do tematów 51-55 opracowała Aleksandra Wasiak.
22