Teatry w Polsce


TEATR NARODOWY LABORATORIUM DRAMATU W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

TEATR NASZ W MICHAŁOWICACH

Zał. przez Jadwigę i Tadeusza Kutów

Aktorzy:

TEATR NIEPOPRAWNY

Prywatny teatr

Aktorzy:

TEATR NIEWIAROWSKI

Aktorzy:

TEATR NOWEJ WARSZAWY

Aktorzy:

TEATR NOWOŚCI W WARSZAWIE

Aktorzy:

TEATR NOWY W KALISZU

Aktorzy:

TEATR NOWY W ŁODZI

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Scenografowie:

TEATR NOWY W POZNANIU IM. TADEUSZA ŁOMNICKIEGO

Aktorzy:

Scenografowie:

TEATR NOWY W WARSZAWIE (TEATR NOWY PRAGA)

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR NOWY W ZABRZU

Aktorzy:

Dyrektorzy, kierownicy;

TEATR OBJAZDOWY W LUBINIE

Aktorzy:

TEATR OBJAZDOWY WE WROCŁAWIU

TEATR OCHOTY W WARSZAWIE

Zał. Halina i Jan Machulscy

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR OSOBNY

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR ÓSMEGO DNIA

Reżyserzy:

Dyrektorzy:

TEATR PANTOMIMY WE WROCŁAWIU

Zał. 1955 przez Henryka Tomaszewskiego

Reżyserzy:

Scenografowie:

TEATR PIERWSZEJ DYWIZJI WP IM. T. KOŚCIUSZKI

Aktorzy:

TEATR PODZIEMNY

Aktorzy:

TEATR POEZJI W RZESZOWIE

Aktorzy:

TEATR POLSKI W BIAŁYMSTOKU

Aktorzy:

TEATR POLSKI W BIELSKU-BIAŁEJ

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR POLSKI W BYDGOSZCZY

Aktorzy:

TEATR POLSKI W KATOWICACH

Aktorzy:

TEATR POLSKI W ŁODZI

Scenografowie:

TEATR POLSKI W POZNANIU

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy:

Scenografowie:

TEATR POLSKI W SZCZECINIE

Aktorzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR POLSKI W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Scenografowie:

TEATR POLSKI WE WROCŁAWIU

Aktorzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Reżyserzy:

Scenografowie:

TEATR POPULARNY W ŁODZI

Zał. w 1910 przez B. Bolesławskiego i A. Mielewskiego

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR POPULARNY W WARSZAWIE

Aktorzy:

TEATR PORYWACZE CIAŁ W POZNANIU

Reżyserzy:

TEATR POWSZECHNY W ŁODZI

Aktorzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR POWSZECHNY W KRAKOWIE

Aktorzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR POWSZECHNY W RADOMIU

Aktorzy:

TEATR POWSZECHNY IM. ZYGMUNTA HÜBNERA W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Scenografowie:

TEATR PRASKI W WARSZAWIE

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR RAMPA (NA TARGÓWKU) W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR RAPSODYCZNY W KRAKOWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR ROMA W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR ROZMAITOŚCI W ŁODZI

Aktorzy:

TEATR ROZMAITOŚCI W KRAKOWIE

Aktorzy:

TEATR ROZMAITOŚCI W WARSZAWIE I

Aktorzy:

TEATR ROZMAITOŚCI W WARSZAWIE II TR WARSZAWA

TEATR ROZMÓW W SOPOCIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

TEATR ROZRYWKI W CHORZOWIE

Aktorzy:

TEATR RYBAŁTÓW W RZESZOWIE

Aktorzy:

TEATR SATYRYKÓW

Aktorzy:

TEATR STARA PROCHOWNIA (inna nazwa - STARA PROCHOFFNIA) W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR STARY STARY TEATR IM. HELENY MODRZEJEWSKIEJ W KRAKOWIE

TEATR STU W KRAKOWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Muzycy:

TEATR STUDIO W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR STUDIO BUFFO W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR STUDYJNY W ŁODZI

Aktorzy:

Reżyserzy:

TEATR SYRENA

Aktorzy:

Dyrektorzy:

TEATR SZWEDZKA 2/4 W WARSZAWIE

Zał. Wojciech Maryański

Aktorzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR ŚLĄSKI IM. STANISŁAWA WYSPIAŃSKIEGO W KATOWICACH

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR WIELKI W WARSZAWIE

Wyst.:

TEATR WOJSKA POLSKIEGO W LUBLINIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

TEATR WOJSKA POLSKIEGO W ŁODZI

Aktorzy:

Scenografowie:

TEATR WSPÓŁCZESNY W SZCZECINIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

TEATR WSPÓŁCZESNY W WARSZAWIE

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Scenografowie:

TEATR WSPÓŁCZESNY IM. EDMUNDA WIERCIŃSKIEGO WE WROCŁAWIU

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Scenografowie:

TEATR WYBRZEŻE W GDYNI, potem w GDAŃSKU

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Scenografowie:

TEATR ZAGŁĘBIA SOSNOWIEC

Aktorzy:

TEATR ZAMKNIĘTY

Twórca - Tomasz Uniwersał

TEATR ZIEMI ŁOWICKIEJ - teatr półamatorski

Zał. przez Ludwika Benoita

TEATR ZIEMI ŁÓDZKIEJ

Aktorzy:

TEATR ZIEMI MAZOWIECKIEJ W WARSZAWIE

Aktorzy:

Scenografowie:

TEATR ZIEMI OPOLSKIEJ W OPOLU

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR ZIEMI POMORSKIEJ W BYDGOSZCZY

Aktorzy:

TEATR ZIEMI POMORSKIEJ W TORUNIU

Aktorzy:

TEATR ŻYDOWSKI IM. E. R. KAMIŃSKIEJ W WARSZAWIE

Zał. przez Esther Rachel Kamińską

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

TEATR 715 W ŁODZI

Aktorzy:

TEATR 77 W ŁODZI - teatr stud.

Aktorzy:

Dyrektorzy:

TEATRY DRAMATYCZNE W SZCZECINIE

Dyrektorzy:

TEATRY DRAMATYCZNE WE WROCŁAWIU

Aktorzy:

Reżyserzy:

TIP-TOP

Teatr rewiowy

Aktorzy:

TR WARSZAWA

Dawniej - Teatr Rozmaitości

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

Kierownictwo lit.:

WARSZAWSKIE TEATRY RZĄDOWE (WTR)

Aktorzy:

Reżyserzy:

Dyrektorzy, kierownicy:

WIELKA REWIA

Teatr rewiowy

Aktorzy:

WODEWIL W WARSZAWIE - teatrzyk rewiowy

Aktorzy:

WTR WARSZAWSKIE TEATRY RZĄDOWE

ZŁOTY UL W Warszawie

Jawnie działający w czasie II wojny świat.

Aktorzy:

zał. 1949 przez gr. aktorów p. kier. K. Dejmka (dyr. 1949-61 i 1975-79) i J. Warmińskiego; w momencie powst. realizował, w zakresie rep. i pracy nad wystawianiem sztuk, założenia realizmu; po epizodzie socrealist. - w rep. klasyka i sztuki współcz.

Zał. 1923; w okr. międzywoj. w bud. TN i pod ts. nazwą wyst. kilka różnych zesp. teatr.; 1945-49 był instytucją prywatną; od 1949 sc. Państw. Teatrów Dramat.; od 1972 odzyskał autonomię oraz odrębną dyr. i kier. artyst. (1973-89 I. Cywińska, od 1989 E. Korin); rep. współcz. (o problematyce moralno-egzystencjalnej, na przeł. l. 70. i 80. także o charakterze publicyst.) i klas.

Otwarty 1875 (gmach teatr. wg projektu S. Hebanowskiego), wzniesiony ze składek pol. społecz., stąd napis na bud.: Naród sobie; po 1945 otwarty p.n. T. Miejski; 1949 upaństwowiony i przekształcony w instytucję p.n. Państw. T-y Dramat. (po przyłączeniu T. Nowego i t. Komedia Muz.); 1973 usamodzielnił się (po różnych, wcześniejszych reorganizacjach); rep. klas. i współcz.; 1. dyr. po wojnie W. Stomma, 1948-51 — W. Horzyca.

Otwarty 1913 (gmach wg projektu Cz. Przybylskiego) z inicjatywy A. Szyfmana (wielol. dyr. i reżysera) prem. Irydiona Z. Krasińskiego; 1918-39 miał II sc. — T.r Mały, od 1949 — T. Kameralny; najnowocześniej wyposażony techn. teatr pol. w owym czasie; dysponował znakomitym zesp. aktorskim, współprac. z wybitnymi reż.i i scenografami; w rep. gł. dzieła dramaturgii nar. i świat. klasyki, także pol. i obce sztuki współcz.; po przerwie woj. otwarty 1945 prem. Lilli Wenedy Słowackiego.

Zał. 1945, pod ob. nazwą działa od 1969; wielokrotne zmiany nazwy i reorganizacje zesp. (m.in. 1949-69 działalność w ramach instytucji p.n. T-y Dramat.) oraz miejsca wyst. (pocz. we wspólnym gmachu z operą, od 1950 we własnym, z największą w Polsce widownią — 1212 miejsc); we wsz. okr. jego działalności dyr. i kier. artyst. byli znani twórcy: T. Trzciński, J. Rotbaum, Z. Hübner, K. Skuszanka, J. Krasowski, M. Okopiński, P. Paradowski, J. Grzegorzewski, I. Przegrodzki, J. Bunsch, J. Weksler; rep. obejmuje wsz. kier. dramaturgii rodzimej i zagr. W 1994 sala T.P. uległa spaleniu; 1996 wznowienie wyst.

Zał. 1944 (do 1945 p.n. T. m.st. Warszawy); pocz. wyst. w różnych salach na terenie Pragi; 1945 uzyskał stałą siedzibę w bud. przedwoj. kina Popularnego przy ul. J. Zamoyskiego; 1970-74 gmach t. poddano gen. remontowi i przebudowie; w rep. pol. i obce dramaty klas. i współcz.

Zał. 1941 (jako t. tajny) przez M. Kotlarczyka; 1953 zlikwidowany przez ówczesne władze; 1957 znów otwarty p.n. Miejski T. Rapsod.; działał do 1967, kiedy ponownie został zlikwidowany; przedst. gł. niedram. Utw. poet. wystawiane w formie recytacyjnej.

Działał 1829-1919 w Warszawie, zał. jako filia T. Narodowego; 1833-1915 wchodził w skład WTR. W zesp. T. Rozmaitości, nazywanym „1. sc. pol.”, wyst. wielu wybitnych aktorów. T. grał po pol., istniał jednak zakaz wystawiania pol. dram. romant.; dopiero za prezesury (1868-80) przyjaznego Polakom S.S. Muchanowa po raz 1. odegrano tragedie J. Słowackiego (Maria Stuart 1872, Mazepa 1873), zaczęto wystawiać kom. A. Fredry, wróciły na sc. dram. W. Szekspira; na przeł. XIX i XX w. w T. Rozmait. wystawiano pol. i obce dram. modernist.

zał. 1966 przez stud. krak. PWST i animatorów kultury stud. (m.in. K. Jasiński — wieloletni dyr. artyst., W. Pszoniak, J. Trela, O. Łukaszewicz, J. Stuhr); spektakle (Spadanie 1970, Sennik pol. 1971, Exodus 1974) były wyrazem nastrojów, postaw i emocji jego twórców i ich pokolenia, obrazem świadomości społ. l. 70., rozrachunkiem z ówczesnymi mitami i stereotypami; 1975-91 był t. państw., miał status sceny zaw.; nast. t. prywatny, impresaryjny oraz popularny w Krakowie salon artyst. (m.in. miejsce benefisów artystów — transmitowane przez TV); od 1997 instytucja p.n. Krak. Teatr-Scena STU (dyr. artyst.: Jasiński i M. Grabowski) finansowana przez władze wojew. i miej.

Zał. 1972 przez J. Szajnę (także dyr. i kier. artyst. do 1982) jako sc. awangard. w sali T. Klas. (działającego 1957-72); w rep. gł. insceniz. Szajny, prezentowane także wielokrotnie za granicą; od 1972 przyteatr. Galeria Sztuki reprezentująca najnowsze tendencje artyst. w plastyce i t. (w związku z jej powst. t. przyjął nazwę Studio T. Galeria); różnorodna działalność artyst. podjęta przez Szajnę w T. Studio (wystawy plast., pokazy film., spotkania dyskusyjne, koncerty muz.) jest kontynuowana w tym t. przez J. Grzegorzewskiego (dyr. artyst. od 1982). W 1980 T. Studio przekształcony w Centrum Sztuki Studio, od 1985 p.n. Centrum Sztuki Studio im. S.I. Witkiewicza.

Zał. 1945 w Łodzi przez J. Jurandota; 1948 przeniesiony do Warszawy; u progu działalności nawiązywał do tradycji kab. i scenek rewiowych przedwoj. Warszawy; 1958-62 i 1975-78 II sc. był T. Buffo; w rep. satyr. progr. kabaret., rewiowe, złożone ze skeczy, monologów, pios., także wystawienia kom. i fars muz.

Otwarty 1922 jako T. Pol. (w poniem. budynku wzniesionym 1907), ob. nazwa od 1950; w l. międzywoj. był ośr. kult. pol. na Górnym Śl. (prow. działalność objazdową); po II wojnie świat. miał 2 filie: w Sosnowcu (1947-55, ob. T. Zagłębia) i Opolu (1948-49, ob. T. im. J. Kochanowskiego); w rep. pol. i obce dram. klas. i współcz.

Reprezentacyjna sc. operowo-balet.; budynek teatr. wzniesiony 1825-33 wg projektu A. Corazziego dla zesp. T. Narod., zreorganizowanego przez władze zaborcze (WTR); przedst. odbywały się w Dużej Sali, Salach Redutowych, od 1836 także w sali zw. Rozmait. (T. Rozmait.), w pd.-zach. skrzydle TW; kilkakrotnie przebudowywany gmach t. w okresie II wojny świat. zost. zburzony i wypalony; odbud. 1945-65 (wg projektu B. Pniewskiego, p. kier. A. Szyfmana), stopn. oddawany do użytku (1949 — otwarcie sali T. Narod. i Sal Redutowych, 1965 — Dużej Sali dla opery i baletu w wykończonym już gmachu); oficjalnie otwarty 19 XI 1965 prem. Strasznego dworu S. Moniuszki, w 200 rocznicę powst. T. Narod.; 1965 w Salach Redutowych otwarto Muzeum Teatr. Od 1994 p.n. T. Wielki-Opera Narod., od 1996 p.n. T. Narod. (sc. dram. i operowo-baletowa); od 1998 ponownie p.n. TW-Opera Narod. (nazwa dot. tylko sc. operowo-baletowej, sc. dram. zaś p.n. T. Narod.). Tradycje TW jako reprezentacyjnej nar. Sc. operowo-balet. sięgają końca XVIII w.; dyrygentami zasłużonymi dla warsz. opery nar. w jej pocz. okr. byli zwł. J. Elsner, K. Kurpiński, T. Nidecki, J. Quattrini (1858 przygotował praprem. Halki S. Moniuszki), Moniuszko, A. Münchheimer. Wysoki poz. zawdzięcza Opera Warsz. E. Młynarskiemu, kt. prezentował, zwł. 1919-29, poza klas. rep. wiele oper i baletów K. Szymanowskiego, L. Różyckiego, F. Nowowiejskiego i in. kompozytorów pol. Wśród śpiewaków znajdowali się m.in.: E. Bandrowska-Turska, J. Korolewicz-Waydowa, A. Sari, M. Sembrich-Kochańska, A. Didur, S. Gruszczyński, J. Kiepura, W. Mierzwiński, E. i J. Reszke. Reaktywowana 1945 Opera Warsz., 1949-65 mieszcząca się w gmachu Romy, 1965 uzyskała siedzibę w odbudowanym TW i otrzymała jego nazwę. Wysoką rangę nadali operze nar. po II wojnie świat. dyr. artyst., m.in.: W. Bierdiajew, J. Semkow, B. Wodiczko, Z. Górzyński, J. Krenz, A. Wicherek, R. Satanowski, zarazem dyrygenci, oraz S. Pietras; od 1994 dyr. artyst. i dyrygentem TW jest T. Wojciechowski.

Zał. 1946 jako Teatr Kameralny w Łodzi, od 1949 działa w Warszawie (p. ob. nazwą); 1954-57 połączony z T. Narod.; 1949-81 dyr., kier. artyst. i gł. reżyser — E. Axer; od 1982 M. Englert; w rep. gł. kamer., współcz. dramaty pol. i obce, niekiedy także sztuki klas.

P. ob. nazwą działa od 1967; 1946 bud., w kt. przed II wojną świat. wyst. zesp. t. variétés, adaptowano dla T. Lalki i Aktora; od 1950 wyst. w nim T. Młodego Widza, od 1957 T. Rozmaitości; kier. artyst. sprawowali m.in.: A. Chronicki, A. Witkowski, J. Para oraz 1957-84 K. Braun, kt. t. zawdzięczał insceniz. o wyróżniającym się poz. artyst., J. Wernio, Z. Lesień; w rep. dominuje dramaturgia współcz.

Zał. 1946 przez I. Galla p.n. Miej. T. Wybrzeże, z siedzibą w Gdyni; od 1948 objął działalnością Trójmiasto; od 1967 w nowym gmachu na Targu Węglowym w Gdańsku; w rep. pol. i obce dram. klas. i współcz.

Powst. 1950, w wyniku połączenia i upaństwowienia 2 zesp. teatr., kt. wyst. 1945-50 we Wrocławiu i Łodzi; 1950-55 działał w tych miastach, wyst. gośc. w całej Polsce; 1955 przeniósł się do Warszawy (od 1970 we własnej siedzibie — nowocz. Bud. wg projektu B. Pniewskiego); jest spadkobiercą i kontynuatorem bogatej tradycji scen żyd. w Polsce, kt. działalności położyła kres II wojna świat. (żyd. teatr); przedstawienia są grane w j. jidysz i pol.; dyr.: I. Kamińska (do 1968), Sz. Szurmiej (od 1970)

Teatr stud. zał. 1969 przez Z. Hajduka i J. Bigosińskiego (w klubie przy ul. Piotrkowskiej 77 — stąd nazwa); spektakle prezentowane w odpowiednio zaaranżowanej przestrzeni, aktywizujące widzów, niosły przesłanie społ., były głosem młodego pokolenia dotyczącym aktualnych problemów życia społ. i polit. od poł. l. 70. najważniejszym kier. działania są przedsięwzięcia teatr., organizowane wspólnie z artystami wielu krajów; powstają one w przestrzeniach nieteatr. (np. fabryki, ulice, stara architektura, las), stawiają pytania gł. natury społ. i etycznej; 1979 uzyskał status placówki zaw., ob. jest stowarzyszeniem artyst., nie zatrudnia na stałe aktorów, współprac. z wieloma artystami


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
System finansowy w Polsce 2
4 6 Organizacja geodezji w Polsce ppt
Formy ochrony przyrody w Polsce
Historia turystyki na Swiecie i w Polsce cz 4
FRANCZYZA W POLSCE ostatnia wersja
1 GENEZA KOMERCYJNEGO RYNKU OCHRONY W POLSCE 2id 9262 ppt
System podatkowy w Polsce
RYNEK TURYSTYKI BIZNESOWEJ W POLSCE
Status i prawa nieletniego w Polsce
Alergeny ukryte Sytuacja prawna w Polsce i na Świecie E Gawrońska Ukleja 2012
Psychologia ogólna Historia psychologii Sotwin wykład 7 Historia myśli psychologicznej w Polsce
Struktura ludności w Polsce
Problemy zrównoważonego rozwoju w Polsce i Unii Europejskiej
Uwarunkowania i charakterystyczne cechy klimatu w Polsce
Administracja rzadowa w Polsce
Wykład 3a 3aGiełdy w Polsce
Renesans w polsce 3

więcej podobnych podstron