Scenariusz zajęć

Temat: Zaburzenia emocjonalne u dzieci (dziecko nerwicowe, zahamowane psychoruchowo, dziecko agresywne, dziecko obojętne uczuciowo, dziecko nadpobudliwe psychoruchowo ADHD).Metodyka postępowania w tym zakresie.

Cele ogólne:

- Umiejętna i świadoma kontrola ruchu ciała

- Nauka współpracy z partnerem oraz współdziałania w grupie

- Rozpoznawanie i nazywanie przeżywanych uczuć

- Kształcenie umiejętności nawiązywania kontaktów interpersonalnych

- Wzmacnianie własnej samooceny

- Odreagowanie napięć psychoruchowych,

- Nauka adekwatnego odczuwania emocji

- Budzenie aktywności do osiągania zadowolenia z wykonywanych czynności i wspólnej zabawy

Metody: metoda ćwiczeniowa, metoda eksponująca

Czas zajęć: 60 minut

Środki dydaktyczne: radio, kartki, długopisy, krążek, kredki, karteczki z nazwami uczuć

Przebieg zajęć:

Rodzaj zaburzenia emocjonalnego:	Przykładowe ćwiczenia	Cele szczegółowe i operacyjne
Dziecko nerwicowe	1.Dzieci kładą się na dywanie. Ciało ułożone luźno. Zamykają oczy, oddychają spokojnie i słuchają muzyki połączonej z opowiadaniem bajki (tekst w załączniku nr.1)	-uczeń potrafi umiejętnie likwidować niepokój i lęk -uczeń potrafi skoncentrować się na muzyce i tekście opowiadania -uczeń potrafi odreagować napięcie psychofizyczne -uczeń potrafi zrelaksować się
Dziecko zahamowane psychoruchowo	1.Wszyscy uczestnicy zajęcia łączą koło i chwytają się za ręce. Razem z prowadzącym mówią wiersz, ilustrując go jednocześnie ruchem: Stoimy ramię przy ramieniu. (stoimy dotykając się ramionami) Możemy być wielcy w oka mgnieniu (podnosimy ręce jak najwyżej) Możemy być też całkiem mali (trzymając się ciągle za ręce przykucamy) Ale nigdy nie będziemy sami. Prowadzący podaje rękę dziecku stojącemu po jego prawej stronie, posyłając „iskierkę” aż do ostatniej osoby. 2. Zabawa ruchowa przy muzyce „My jesteśmy krasnoludki” Grupa stoi w okręgu. Śpiewa tekst znanej piosenki jednocześnie przy użyciu pantonimy ilustruje piosenkę (tekst w załączniku nr.2)	-uczeń potrafi umiejętnie i świadomie kontrolować ruch -uczeń potrafi nawiązać współpracę z partnerem i grupą -uczeń nawiązuje kontakt fizyczny z drugą osobą - uczeń podnosi swoją sprawność motoryczną
Dziecko agresywne	1.Malowanie uczuć Uczestnicy na kartkach malują negatywne uczucia, których często doświadczają: wściekłość, zdenerwowanie, strach, bezradność, przerażenie, itp. Następnie, kto chce opowiada, objaśnia swój obrazek w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Następnie każdy z uczestników próbuje zmienić swoje negatywne odczucia na pozytywne np. spróbować ze „strachu” zrobić „pewność siebie” poprzez dodanie innych kolorów, zmianę kształtów, dodanie jakieś elementu itp. 2. Zabawa w „Złości mnie…” Każde uczestnik wypisuje na kartce papieru litery swojego imienia jedna pod drugą i szuka do każdej z nich dowolnego wyrazu – nazwy wydarzenia, które może szczególnie go złościć, irytować, np. M matematyka O okropna pogoda N niedokończona praca domowa I ironiczne spojrzenie K karny rzut w meczu A „a nie mówiłem…”	- uczeń uczy się bezpiecznego wyrażanie negatywnych uczuć - uczy się rozwiązywać konflikty - uczy się rozpoznawać sytuacje wyzwalające złość i agresję - buduje poczucie własnej wartości - wyrabia nawyk postępowania w sposób asertywny
Dzieci obojętne uczuciowo	1.„Mowa ciała” Zabawa polega na umiejętnym rozpoznawaniu wyrażanych uczuć. Uczestnicy siedzą w kole lub przy stoliku, każdy z nich otrzymuje karteczkę, na której zapisany został jakiś stan emocjonalny – wystraszony, obrażony, wściekły, wesoły, smutny – który następnie trzeba pokazać. Po każdej demonstracji grupa próbuje odgadnąć, jakie uczucie miało zostać wyrażone. Na koniec we wspólnej rozmowie dyskutujemy na temat tego, po czym można zidentyfikować różne stany emocjonalne. Jakie uczucia są łatwiejsze do pokazania i do rozpoznania? Jakie uczucia wyrażane są w podobny sposób, tak że trzeba bardzo uważać , by ich nie pomylić? 2.„Krążek przyjaźni” Uczestnicy siedzą w kręgu, jeden z nich trzyma krążek. Jego zadaniem jest rzucenie krążka do osoby wobec której żywi jakieś pozytywne odczucie np. szanuje Cię za Twoją obowiązkowość, lubię Twoje poczucie humoru. Prowadzący w celu uniknięcia tworzenia się „grupek” w tej zabawie może wymyśleć własną sekwencje podawania krążka.	- uczeń uczy się nazywać własne emocje - uczeń rozpoznaje uczucia innych uczestników - uczeń okazuje pozytywne uczucia wobec innych członków grupy - uczeń potrafi lepiej zrozumieć samego siebie i innych -uczeń potrafi załagodzić konflikty -uczeń potrafi nawiązać poprawne kontakty z rówieśnikami
Dzieci z nadpobudliwością psychoruchową ADHD	1. Zabawa "Tabliczka mnożenia z przysiadami" Wszyscy uczestnicy zabawy stają w półkolu z wyciągniętymi do przodu ramionami. Prowadzący podaje dowolną liczbę od 1 do 20, np. 5. Przy tym wykonuje bardzo dokładnie jeden przysiad. Następna osoba mnoży 2×5, podaje głośno wynik i robi dwa przysiady. Jej sąsiad wie, jaki będzie wynik mnożenia. Wypowiadając wynik mnożenia, robi trzy przysiady itd.. W ten sposób jest kontynuowana tabliczka mnożenia z liczbą pięć. Ale uwaga: kto się pomyli, podając wynik mnożenia, musi wykonać tyle przysiadów, ile wynosi prawidłowa odpowiedź! 2. „Kolorowy świat” Ustawienie dzieci nie zmienia się, nadal siedzą w kole. Ponownie jedno z nich dostaje do rąk krążek. Prowadzący wymyśla dowolny kolor. Osoba trzymająca krążek musi wymienić jakąś rzecz która występuje w tym kolorze. Następnie przekazuje krążek osobie siedzącej obok, która musi jak najszybciej podać charakterystyczną cechę danej rzeczy (np. materiał z którego powstała, jej smak itp.), później podaje krążek sąsiadowi, który musi powiedzieć do czego dany przedmiot może być wykorzystany. Np. kolor: czerwony osoba nr.1 : jabłko osoba nr.2 : okrągłe osoba nr.3 : kompot	- uczeń sprawnie posługuje się umiejętnościami matematycznymi - uczeń potrafi skoncentrować uwagę na konkretnych zadaniach - uczeń twórczo wymyśla odpowiedzi na zadawane pytania - uczeń ćwiczy sprawność fizyczną - -uczeń potrafi w pamięci obliczyć działania matematyczne