Miareczkowanie-dodawanie rru titranta z biurety do naczynia z rrem analitu

Punkt równoważnikowy – pkt .miareczk. w którym oznaczany składnik przereagował ilościowo stechiom z dodawanym z biur odczynn

Punkt końcowy-eksperymentalnie wyznaczony punkt końca miareczkowania

Miano-absolutne:liczba g subst rozpuszczonej w 1ml rru; względne-liczba g oznaczanej subst z którą przereaguje 1 ml titranta

Titrant - roztwór odczynnika o znanym stężeniu-mianie, odmierzony dokładnie za pomocą biurety

Substancje podstawowe - spełniają rolę wzorców;*subst.stałe o dużym stopniu czystości, łatwe do wysuszenia,niehigroskopijne-węglan,szczawian,chlorekNa

Wskaźniki PK miareczkowania:zastosowanie polega na dodawaniu do rru miareczkowanego odpowiednich odczynników które zmieniają barwę w PR reakcji titranta z oznaczonym składnikiem, mogą być jedno lub dwubarwne, zmieniają barwę odpowiednio do zmian zachodzących w rrze, mogą reagować pośrednio lub bezpośrednio z nadmiarem titranta; met.instrumentalne: potencjometryczna, konduktometryczna, spektrofotometryczna, amperometryczna

Naczynia miarowe-kolby miarowe-płaskodenne naczynia o kszt.gruszki z wąską długą szyjką o poj 5ml-5l zamykane korkami szlifowymi; pipety:umożliwiają przenosz dokładnie znanych obj z jednego nacz.do drugiego,są miarowe o obj 1-100ml, z podziałką 12510ml oraz Eppendorfa do odmierzania objętości rzędu mikrolitrów; cylindry miarowe-do odmierz .przybliż obj cieczy 10ml-2l; biurety-dokład dozowanie rrów mianowanych, rurki o bardzo małym przekroju o obj 50ml z działką co 0,1 ml

Prawo zachowania masy:W każdej reakcji chemicznej łączna masa substratów jest równa masie produktów tej reakcji z wyj.reakcji jądrowych

Prawo stałości składu:Stosunek mas pierwiastków jakie wchodzą w skład związku chemicznego jest wartością stałą niezależną od warunków powstawania tego związku

Warunki reakcji analizy:reakcja między subst oznacz a wprowadz odczynn musi przebiegać stechiom; przebieg reakcji powinien być bardzo szybki; wprowadzany odczynnik nie powinien reagować z żadnym innym składnikiem rru miareczkowanego; powinien istnieć odpowiedni wskaźnik umożliwiający ustalenie końca miareczkowania

Krzywa miareczkowania:funkcyjna zależność między logarytmem stężenia jednego z reagentów a objętością dodanego titranta lub proporcjonalnym do tej objętości ułamkiem zmiareczkowania; wykres zależności między mierzoną wielkością (funkcją stężenia) a objętością dodanego titranta lub ułamkiem zmiareczkowania.Jeżeli mierzona wielkość jest dokładnie proporcjonalna do logarytmu stężenia (np. miar potencjometr) to krzywa teoretyczna i praktyczna się pokrywają

Skok krzywej: gwałtowna zmiana pH w pobliżu PR.Zależy od stężeń roztworu miareczkowanego i titranta. Im wyższe stężenie tym większy skok. Przy miareczkowaniu słabego kwasu lub słabej zasady PR nie występuje przy pH=7 tylko jest przesunięty w obszar kwaśny lub alkaliczny. Przesunięcie jest tym większe im słabszy jest kwas/zasada.W przyp.b.sł.kw zamiast skoku krzywej otrzym się punkt przegięcia

Reakcje kwas-zasada; teoria protonowa:kwasem jest subst która może oddać proton innej subst-donor,a zasadą ta która przyjmuje proton-akceptor; reakcje polegają na przeniesieniu protonu od kwasu do zasady i jest to ukł sprzęż kwas-zasada: kw1+z2=>z1+kw2; rekacja kw-zas będzie przebiegac zawsze w str utworzenia sł.kw i sł.zas;w reakcjach wodnych proteolizie nie ulegają aniony m.kw.oraz kat met alkalicznych z wyj Mg2+

Wpływ węglanów: obecność CO2 w pow w dużych il powoduje że we wszystkich rrach zasad są obecne węglany. Należy zwracać na to uwagę przy rrach rozcieńcz.Aby dobrze zmiareczkować trzeba miar wobec fenoloft V1, V1=V2 wobec oranżu, zużyte ilości titranta powinny być równe, gdy w śr. oranżu jest większa tzn że rr wodorotl zawierał węglany

Mianowany rr NaOH:NaOH jest higroskopijny i może zawierać węglany, przemywamy granulki wodą dest, dekantujemy/dodajemy BaOH2 lub BaCl2/elektrolizę;przechowuj w but.polietylenowych. W celu przygotow 1l ok. 0,2 M rr odważamy na wadze techn ok. 9g NaOH w zlewce, przemywamy, rozp w H2O dest, rozcieńczamy rr w kolbie miar do obj 1l

Nastawianie miana:ustalamy za POM wodoroftalanu potasu.Jest to subst niehigroskop.Do erlenmaj o poj. 250ml odważamy ok. 1,5g wodoroftK,rozp w ok. 70 cm3 H2O+2-3 kr.fenoloft,miareczkujemy rrem NaOH do jasnoróżowego zabarwienia.Miano ze wzoru:m/v*0,20422

Oznaczanie H2SO4:RR badany w erlenmaj o poj250ml zawier 0,3-0,4g H2SO4rozcieńcz H2O do ok.100ml+2 kr.oranżu i mieszając miareczkujemy 0,2Mrrem NaOHdo całkow zmiany barwy z czerw na żółtą.Robi się to w obecności tzw.świadka tj rru zawierającego oranż w postaci alkalicznej.Oznacz ilość H2SO4 obl ze wz: v*c*0,09808/2

Mk+Mz:pH=-logckw; -log ckwvo-czasv/vo+v; 7; pKw+czasv-ckwvo/vo+v H2SO4-NaOH

Słk+Mz:pH=-½pKa-½logCa; pKa+log czasv/ckwvo-czasv; ½(pKw+pKa+logckw*vo/vo+v); pKw+log czasv-ckwv/vo+v CH3COOH-NaOH

Wieloprotonowe:są słuszne gdy Ka1Ka2/Kb1Kb2 różnią się co najmniej o 4 rzędy wielkości

KWAS:pH=½pKkw1-½logckw; pKkw1+log czasv/ckwvo-czasv; ½pKkw1+½pKkw2; pKkw2+log 2ckwvo-czasv/czasv-ckwvo; ½(pKw+pKkw2)+ ½log ckwvo/vo+v; pKw+log czasv-2ckwvo/vo+v

ZASADA: pH=½pKw-½pKzas1+½logczas; pKk-pKzas1-log ckwv/czasvo-ckwv; pKw-½pKzas1-½pKzas2; pKw-pKzas2+log 2czasvo-ckwv/ckwv-czasvo; ½(pKw-pKzas2)- ½log czasvo/vo+v; -log ckwv-2czasvo/vo+v

Wskaźniki alkacymetryczne:czerwień krezolowa:0,2-1,8czerw-żółte; błękit tymolowy:1,2-2,8czerw-żółty; oranź:3,1-4,4 czerw-pomarańcz; zieleń bromokrezolowa 3,8-5,4żółte-nieb; błękit bromotymolowy 6,2-7,6 zółty-nieb; fenoloftaleina: 8,3-10 bezb-malina

Teoria Oswalda:założył że wskaźniki to słabe kwasy lub zasady organiczne których cząstki niezdysocjowane mają inną barwę niż jony.Wskaźnik który jest słabym kwasem o wz ogólnym HIn dysocjuje i tworzy sprzężoną parę kw-zas:HIn+H2OH3O++In-. Wzrost stęż jonów wodorowych przez dodanie mocnego kwasu cofa dysocjację wskaźnika równowaga przesuwa się w lewo i obserwuje się barwę cząstek niezdysocjowanych, które określa się jako formę kwasową wskaźnika. Dodanie jonów wodorotlenowych powoduje zmniejszenie stężenia jonów wodorowych i przesunięcie równowagi w prawo, obserwuje się barwę jonów In- stanowiących formę zasadową wskaźnika. Teoria ta umożliwia matematyczne ujmowanie zmiany barwy wskaźnika za pomocą stałych dysocjacji:Khin=[H3O+][In]/[HIn]=>

[H3O+]=khin*[HIn]/[In-]=>pH=pKhin-log[HIn]/[In-] Wartość pH przy której [In-]=[HIn] nazywa się wykładnikiem wskaźnika. Przy jednakowych stęż obserwowana barwa jest barwą pośrednią. Aby okr przedział pH w którym nastąpiła zauważalna zmiana barwy należy przyjąć 10-krotny nadmiar tylko jednej formy wskaźnika,zatem zakres zmiany występuje w obrębie dwóch jednostek pH: [HIn]/[In-]=10=>pH=pK-1 [HIn]/[In-]=0,1=>pH=pK+1