REALIZACJA ŻYWIENIA DOJELITOWEGO W OIT

POWIKŁANIA ŻYWIENIA DOJELITOWEGO

Istnieją bardzo wiarygodne dowody na to, że niedożywienie stanowi niezależny czynnik ryzyka zwiększonej chorobowości, dłuższego pobytu w szpitalu, częstszych ponownych hospitalizacji, wydłużonego czasu zdrowienia, i wiąże się z niższą jakością życia, większymi kosztami hospitalizacji
i zwiększoną umieralnością.

ŻYWIENIE PRZEZ PRZEWÓD POKARMOWY

Termin „żywienie przez przewód pokarmowy” (ŻE) obejmuje wszystkie formy leczenia żywieniowego, w których „używa się specjalnych preparatów żywieniowych w szczególnych celach medycznych ”
(wg definicji podanej w dyrektywie Komisji Europejskiej 1999/21/EC z 25 marca 1999r.1), niezależnie od drogi podawania pokarmu. Określenie to obejmuje: stosowanie doustnych suplementów pokarmowych (DSP) oraz żywienie dojelitowe (ŻD) przez zgłębnik nosowo-żołądkowy, nosowo jelitowy lub przez skórną przetokę odżywczą. Definicja ta różni się od definicji stosowanych w wielu innych publikacjach, w których ŻE oznacza głównie żywienie przez zgłębnik, niezależnie od tego czy stosuje się pokarm zmiksowany, czy specjalne diety przemysłowe.

WSKAZANIA DO LECZENIA ŻYWIENIOWEGO

Istnieją właściwie tylko dwa wskazania do leczenia żywieniowego:

1/ spodziewany brak możliwości włączenia diety doustnej przez ponad 7 dni

2/ obecne lub zagrażające niedożywienie

Wskazania do leczenia żywieniowego - ogólne

• utrata masy ciała (niezamierzona) > 10-15% w ciągu ostatnich 3-6 miesięcy;

• BMI < 17 kg/ m2

• stężenie albuminy < 3,2 g/ dl;

• prealbuminy < 10,0 mg/dl; transferyny < 150 mg/dl;

• CLL < 1000/ mm3

INTENSYWNA TERAPIA

Każdy chory, u którego nie będzie można włączyć diety doustnej pokrywającej 100% zapotrzebowania

w ciągu 3 dni!

Każdy stabilny chory – wczesne żywienie dojelitowe (<24 godzin od przyjęcia)

PRZECIWWSKAZANIA DO ŻYWIENIA ENTERALNEGO:

• Brak czynności jelit: niedrożność porażenna, ciężkie zapalenia jelit, zaburzenia wchłaniania np. w przebiegu choroby Leśniowskiego Crohna

• Ciężkie zaburzenia czynności przewodu pokarmowego; Zaburzenia opróżniania żołądka (nudności, wymioty, rozstrzeń żołądka)

• Niedrożność mechaniczna

• Brak dostępu do przewodu pokarmowego: oparzenia, urazy wielonarządowe

• Zwiększone prawdopodobieństwo zakażenia drobnoustrojami oportunistycznymi (względne)

• Przyczyny etyczne

WYBÓR METODY – DROGI ŻYWIENIA

METODY I ZASADY PODAŻY DIET DO PRZEWODU POKARMOWEGO

SPOSOBY PODAWANIA DIET:

Podawanie doustne

– możliwe u większości chorych przygotowywanych do operacji oraz u osób niedożywionych z zachowanym trawieniem i wchłanianiem.

Podawanie przez sondę (założoną przez nos do żołądka, dwunastnicy lub początkowego odcinka jelita czczego).

Bywa stosowane u chorych nieprzytomnych lub z ograniczonym kontaktem oraz u pacjentów z zaburzeniami połykania. U chorych po operacjach na przewodzie pokarmowym sonda powinna być umieszczona ok. 10 cm obwodowo od miejsca zespolenia.

ZGŁĘBNIKI:

Zgłębniki = sondy w zależności od głębokości:

• żołądkowy

• dwunastniczy

• jelitowy

Zgłębniki (sondy) - rodzaje

• tradycyjna

• samowprowadzjąca:

• obciążnik

• wypustki

• balon

• spirala

Zgłębniki (sondy) - materiał

• gumowy

• PCV

• silikon (elastomery silikonu)

• poliuretan

Podawanie przez przetokę odżywczą

PRZETOKI ODŻYWCZE

• PEG (przez skórna endoskopowa gastrostomia)

• PEJ (przez skórna endoskopowa jejunostomia)

• Jejunostomia operacyjna, mikrojejunostomia

• gastrostomię – metoda z wyboru w przypadkach długotrwałego odżywiania.

Igłowa mikrojejunostomia odżywcza jest zalecana po operacjach górnego odcinka przewodu pokarmowego (wycięcie przełyku, żołądka, głowy trzustki z dwunastnicą). Zabieg wykonuje się przed zamknięciem jamy brzusznej. Cewnik wprowadzony przez nakłucie powłok, zanim umieszczony zostanie w świetle jelita, przebiega podśluzówkowo

DOSTĘP PRZEZ NOS

Krótki okres żywienia do 4 tygodni. Zaburzenia neurologiczne, psychiatryczne. Choroby jamy ustnej i gardła. Po oparzeniach. Niektóre choroby przewodu pokarmowego. W trakcie chemio i radioterapii. Przejście między CŻP a żywieniem doustnym.

Przeciwwskazana: Ciężkie zaburzenia czynności przewodu pokarmowego; Zaburzenia opróżniania żołądka (nudności, wymioty, rozstrzeń żołądka); Pod kontrolą radiologiczną lub endoskopową;

Żywienie

• nosowo-żołądkowe

• nosowo- dwunastnicze

• nosowo- jelitowe

Zgłębnik z giętkiego niesztywniejącego i odpornego na zasady materiału o długości odpowiedniej do miejsca podania . Odpowiednia wytrzymałość mechaniczna i odpowiednia średnica. Poliuretan i elastomer silikonu. Nie używa się cewników z polietylenu i poliwinylu; Ułożenie chorego na prawym boku; Potwierdzenie prawidłowego położenia zgłębnika: aspiracja treści , radiografia, rtg przeglądowe lub ze środkiem kontrastowym. Umocowanie: plastry hipoalergiczne lub klipsy; Ryzyko wystąpienia powikłań: wiek, zaburzenia neurologiczne, nieprawidłowości anatomiczne, krwawienia, wprowadzenie cewnika do oskrzela, perforacja przewodu pokarmowego; Żywienie ciągłe (pompy), żywienie przerywane; Żywienie ciągłe powoduje mniej zaburzeń metabolicznych, jelito źle toleruje żywienie przerywane preferowane jest więc żywienie ciągłe; Żywienie przerywane, częściej biegunka.

DOSTĘP ENDOSKOPOWY: PEG, PEJ

• Przezskórna endoskopowa gastrostomia, PEG.

• Przezskórna endoskopowa jejunostomia, PEJ

Rozważamy gdy żywienie ma być prowadzone dłużej niż 4 tygodnie. Dostęp PEG może wykonać nie tylko chirurg ale również gastroenterolog. PEJ jest znacznie trudniejsze do założenia i jej wykonanie nie zawsze jest możliwe

PEG/PEJ – WSKAZANIA

• Zaburzenia połykania o podłożu neurologicznym

• Nowotwory górnego odcinka przewodu pokarmowego

• Urazy

• Długotrwała wentylacja

• Okres około operacyjny w chirurgii jamy ustnej i gardła

• Staranny dobór chorych: wiek, sprawność, przewidywany czas życia,

PEG/PEJ PRZECIWWSKAZANIA WZGLĘDNE

• Wodobrzusze

• Dializa otrzewnowa

• Zaawansowane nadciśnienie tętnicze

• Zaawansowane nadciśnienie wrotne

• Znaczna otyłość

• Hepatomegalia

• Zmiany anatomiczne po operacjach lub zapaleniu.

PEG/PEJ PRZECIWWSKAZANIA BEZWZGLĘDNE

• Takie jak do żywienia droga przewodu pokarmowego

• Niemożność wykonania endoskopii

• Przewidywany krótki okres przeżycia.

DOSTĘP CHIRURGICZNY: GASTROSTOMIA, MIKROJEJUNOSTOMIA IGŁOWA

• Niepowodzenie lub niemożność założenia stomii drogą endoskopową

• Zabieg towarzyszący operacji, metoda laparoskopowa

• Większa śmiertelność, i częstość powikłań

Zalety:

• większa częstość prawidłowego umiejscowienia cewnika

• możliwość wprowadzenia grubych zgłębników

• unikanie perforacji i uszkodzenia innych narządów

• bezpieczne umocowanie do ściany jamy brzusznej

Wady:

• inwazyjność

• znieczulenie ogólne,

• wyższe koszty

Główne powikłania to zachłyśnięcie i zakażenie rany, śmiertelność 1.3%

Metodą aktualnie preferowaną jest mikrojejunostomia igłowa. Możliwość żywienia bezpośrednio po zabiegu. Rzadkie powikłania: zatkanie cewnika, zakażenie rany, zaciek do otrzewnej, usunięcie cewnika, skręt jelit. Ciężkie, śmiertelne powikłanie w postaci martwicy jelita cienkiego (aktualnie rzadkie).

SPOSÓB PODANIA

• PORCJE 200 - 300 ML

• MIKROPORCJE 50-100 ML

• CIĄGŁY WLEW

grawitacyjny

pompa enteralna

Metody żywienia

Metoda bolusów:

• Ustalona porcja podawana powoli strzykawka w określonym czasie. Szybkość nie większa niż 30 ml na minutę. Stosuje się wtedy gdy pacjent jest niespokojny lub nie chce stale być podłączony do pompy żywieniowej

• Dawki zwiększa się stopniowo, maksymalnie do 200-500 ml na porcję,

• Każdą porcję należy podawać przez 10-30min

Żywienie przerywane

• Podawane przez całą dobę z przerwami np. 3h żywienia, 2h przerwy. Zapewnia większą mobilność chorego

Żywienie nocne

• Stosowane, gdy żywienie dojelitowe jest dodatkiem do żywienia doustnego np. w mukowiscydozie.

Żywienie ciągłe

• Do 20h bez przerwy

Zasada główna – stopniowe zwiększanie stężenia i objętości

I DOBA 12 godzin – 10-20 ml/ godz glukoza 5%

12 godzin – 20-50 ml/ godz dieta oligopeptydowa

II DOBA

12 godzin - 50 ml/ godz dieta oligp.

12 godzin - 75 ml/ godz dieta oligp.

III DOBA 100 ml/ godz dieta oligp. (1 kcal/ ml)

IV DOBA

12 godzin 125 ml/ godz. dieta oligopept. (1,0 kcal/ ml)

12 godzin 150 ml/ godz ‘’ ‘’

RODZAJE STOSOWANYCH DIET

Leczenie żywieniowe

Obejmuje: wzbogacanie pokarmu, stosowanie DSP, żywienie przez zgłębnik (ŻD) oraz żywienie przez przetoki odżywcze. Jego celem jest zwiększenie ilości przyjmowanych podstawowych składników pokarmowych lub mikroelementów. Różni się ono od stosowania „diety specjalnej”, której różne odmiany są zalecane w leczeniu niektórych chorób (np. celiakii dieta bezglutenowa)

Dieta zwykła

Dieta zwykła to normalne produkty spożywcze (pokarm), jakie spożywa się w domu, restauracji itd. lub jakie oferuje kuchnia w szpitalu. Pojęcie to obejmuje również tzw. diety specjalne – na przykład bezglutenową, bezlaktozową itp.

Diety domowe powinny mieć małą lepkość i nie zawierać cząstek, które mogą zatykać zgłębnik, z zachowaniem pełnej higieny. Zawartość mikro i makroelemetów. Dostosowane do potrzeb i zaleceń dietetycznych. Pasteryzować, nie gotować. Przechowywać w higienicznych warunkach. Płynny, przetarty przed podaniem. Przydatny tylko do żołądka, do jelita jałowy. Mała gęstość energetyczna. Trudności w pokryciu zapotrzebowania energetycznego.

Pokarm wzbogacony; pokarm wzmocniony

Pokarm wzbogacony to zwykłe produkty spożywcze wzbogacone określonymi składnikami pokarmowymi, głównie bogato energetycznymi lub białkiem, minerałami, witaminami i pierwiastkami śladowymi. Synonimy używane w piśmiennictwie: pokarm wzmocniony.

Diety przemysłowe

• Diety przemysłowe to specjalne preparaty żywieniowe stosowane w celach leczniczych, przeznaczone do podawania przez zgłębnik lub jako DSP.

Mają stały, określony skład, zawierają wszystkie niezbędne składniki odżywcze, nie wymagają
w szpitalu żadnej dalszej obróbki i mogą stanowić wyłączny sposób odżywiania. Dostosowane są
do zaburzeń metabolicznych spowodowanych chorobą (np.dieta dla chorych na cukrzycę lub dla pacjentów o upośledzonej odporności). Dostosowane są do sposobu podawania (sonda żołądkowa, mikroprzetoka jelitowa)

Dzielą się na:

• Doustne wsparcie żywieniowe (sip-feeding) Doustne suplementy pokarmowe DSP to diety przemysłowe podawane doustnie jako uzupełnienie zwykłego pożywienia. DSP są zazwyczaj dostępne w postaci płynnej, ale także w postaci proszku, deserów, drinków lub batonów.

• kompletne pod względem odżywczym (gdy są podawane w odpowiedniej ilości) – używane jako jedyne źródło pożywienia lub jako uzupełnienie zwykłej diety pacjenta

• niekompletne pod względem odżywczym – stosowane tylko w celu uzupełnienia diety pacjenta, a nie jako wyłączne źródło składników pokarmowych.

DIETY STANDARDOWE - POLIMERYCZNE

Dieta standardowa to dieta przemysłowa o składzie odzwierciedlającym normalne zapotrzebowanie

na makro-imikroskładniki odżywcze. Mogą być stosowane w szpitalu i w domu. Większość diet standardowych zawiera niezmienione cząsteczki białka, tłuszcz w postaci trójglicerydów zawierających kwasy tłuszczowe pochodzenia roślinnego, węglowodany z oligosacharydów, maltodekstryn i skrobii, błonnik, oraz minerały, witaminy i pierwiastki śladowe. Istnieją również diety o podobnym składzie, ale pozbawione błonnika (tzw. ubogo resztkowe). Większość diet standardowych nie zawiera glutenu ani laktozy w ilościach mających znaczenie kliniczne. Zawartość glutenu czy laktozy zawsze powinna być czytelnie zaznaczona na etykiecie preparatu. Osmolarność zbliżona do wartości fizjologicznych, gęstość kaloryczna 0,5-2 kcal na 1 ml, początkowo 0,5-1,0 kcal/ml

DIETY OLIGO I MONOMERYCZNE DIETY AMINOKWASOWE

Nazywane też dietami elementarnymi, wymagają minimalnego trawienia i są całkowicie wchłaniane. Nie zawierają laktozy i glutenu i są ubogoresztkowe

Diety monomeryczne

• Zawierają wolne aminokwasy, glukozę, oligosacharydy małą ilość tłuszczu, MCT, elektrolity, witaminy, pierwiastki śladowe,NNKW

• Gęstość energetyczna 1 kcal/ml

• Stężenie azotu 7g/l

• Stosunek kalorii pozabiałkowych do azotu 150:1 kcal /gN

• Duża osmolarność: 500-900 mOsm/l

• W zaostrzeniach choroby Crohna działanie lecznicze

Diety oligomeryczne

• Źródło azotu: dipeptydy i tripeptydy

• Źródło węglowodanów: dwucukry i maltodekstrany

• Tłuszcze LCT z Ω3 i 6, MCT

• Mniejsza osmolarność

• Łatwiejsza przyswajalność

• Wady: biegunka osmotyczna, zły smak, wysoka cena

DIETY SPECJALISTYCZNE

Diety specjalistyczne to takie diety przemysłowe, w których skład podstawowych substratów pokarmowych i mikroelementów został dostosowany do potrzeb chorych na określoną chorobę lub z określonymi zaburzeniami trawienia, wchłaniania lub metabolicznymi.

Choroby wątroby

• z większą ilością BCAA a zmniejszona ilością AAA i metioniny, nieco większa gęstość energetyczna

Choroby nerek

• diety niskobiałkowe, o dużej gęstości energetycznej wzbogaconej o aminokwasy niezbędne. Chorzy dializowani: dieta wysoko białkowa o dużej gęstości energetycznej. Kontrola równowagi płynowej chorego.

Choroby przewodu pokarmowego

• diety wzbogacone w glutaminę( wpływ na proliferację i róznicowanie enterocytów, włókna rozpuszczalne ( prekursory krótkołancuchowych kwasów tłuszczowych, poprawa funkcji błony śluzowej jelita). Uchyłki i zaparcia-włókna nierozpuszczalne

Choroby płuc

• dieta o wyższym stosunku tłuszczów do węglowodanów

Cukrzyca

• standardowe diety dojelitowe, jednonienasycone kwasy tłuszczowe

DIETY IMMUNOMODULUJĄCE; IMMUNOŻYWIENIE

• Dieta immunomodulująca zawiera składniki modyfikujące (wzmacniające lub osłabiające) czynność układu immunologicznego. (glutamina, arginina, kwasy tłuszczowe, nukleotydy, BCAA)

DIETY UBOGO-, NORMOI BOGATO ENERGETYCZNE

• Dieta normoenergetyczna (normo kaloryczna) dostarcza 0,9–1,2 kcal/ml,

• Dieta bogatoenergetyczna(bogatokaloryczna – przyp. red.)>1,2 kcal/ml

• Dieta ubogoenergetyczna (ubogokaloryczna.) <0,9 kcal/ml.

DIETY BOGATO BIAŁKOWE

• W dietach bogatobiałkowych co najmniej 20% całkowitej wartości energetycznej pochodzi z białka.

DIETY ZAWIERAJĄCA NIEZMODYFIKOWANE BIAŁKO

• Preparaty takie zawierają niezmienione cząsteczki białka.

DIETY PEPTYDOWE

• Diety peptydowe zawierają białko głównie w postaci peptydów (łańcuchy 2–50 aminokwasów).

DIETY BOGATO TŁUSZCZOWE

• W dietach bogatotłuszczowych co najmniej 40% całkowitej wartości energetycznej pochodzi
  z tłuszczów

POWIKŁANIA ŻYWIENIA DOJELITOWEGO

• Mechaniczne(= tube-related)

• Żołądkowo-jelitowe

• Metaboliczne

POWIKŁANIA MECHANICZNE

Aspiracja diety, zachłyśnięcie

CZYNNIKI RYZYKA:

• mniejsza świadomość

• osłabiony odruch wymiotny

• zaburzenia neurologiczne

• niewydolność dolnego zwieracza przełyku

• zarzucanie treści przewodu pokarmowego

• pozycja na wznak

• gruby zgłębnik

• zaleganie żołądkowe

PRZYCZYNY:

• - zaaspirowanie diety do dróg oddechowych u chorych nieprzytomnych
  (czynnik ryzyka: refluks ż-p)

• - bezpośrednia podaż diety przez sondę wprowadzoną do dróg oddechowych

Sposób postępowania:

• kontrola radiologiczna położenia końca zgłębnika żywieniowego

• uniesienie wezgłowia do 30o

• ocena zalegania w żołądku (przed bolusem >200 ml lub podaż ciągła >20% podaży godzinowej => przerwa lub > 1000 ml/ dobę)

• ostateczność: zmiana dostępu dojelitowego (mikrojejunostomia, zgłębnik nosowo-jelitowy, ŻP)

Zatkanie zgłębnika

NO FLOW !!!

PRZYCZYNY

• niewłaściwe rozcieńczane odżywki

• nieprawidłowa dieta

• stosowanie leków (szczególnie w granulkach)

• nieprzepłukiwanie sondy pomiędzy posiłkami

• niestosowanie pomp dozujących

Postępowanie w sytuacji zatkania:

• nieużywanie prowadnicy (ryzyko oderwania końcówki)

• sprawdzenie całości zestawu

Profilaktyka:

Aby nie doszło do zatkania dostępu do przewodu pokarmowego należy przed rozpoczęciem i po zakończeniu podawania diety lub leku przepłukać zgłębnik wodą ok. 50ml, nie rzadziej niż co 8 godzin, strzykawką o pojemności większej niż 20 ml.

Odleżyny z ucisku

Odleżyna błony śluzowej nosa, gardła, przełyku

PRZYCZYNY

• usztywnienie zgłębnika z PCV

• zbyt długi okres bez zmiany

Sposób postępowania:

• wymiana zgłębników gumowych oraz z PCV co 2 tygodnie

• stosowanie zgłębników z poliuretanu (PUR)

Brak możliwości usunięcia zgłębnika

PRZYCZYNY:

• zapętlenie zgłębnika

• przyrośniecie/ przerośnięcie cewnika

Sposób postępowania:

• odcięcie końcówki zgłębnika i oczekiwanie na samoistne wydalenie zgłębnika

• zabieg operacyjny

Nudności/ wymioty – zaleganie żołądkowe

Definicja zalegania żołądkowego

Stwierdzenie (odessanie) przed podażą diety lub podczas kontroli rutynowej obecności >200 ml treści lub przy podaży ciągłej ponad 20% podaży godzinowej lub stwierdzenie > 1000 ml treści w ciągu doby)

PRZYCZYNY ZALEGANIA ŻOŁĄDKOWEGO

• obecność chorób współistniejących, np. cukrzyca, sklerodermia, stan po wagotomii

• leki: opiaty, leki antycholinergiczne, antybiotykoterapia, chemio- i radioterapia

• związane z nagle występującym schorzeniem: OZT, PZT, uraz rdzenia, oparzenie, zabieg operacyjny

KILKA UWAG:

• rozmiar żołądka zmniejsza się podczas głodzenia, dlatego lepiej podawać 6 posiłków a nie 3-4;

• zmniejszenie zalegania pokarmu w żołądku – np. redukcja posiłków z dużą ilością tłuszczu.

• niczego nie zmieniają posiłki wysokokaloryczne oraz bogatoresztkowe – one też zmniejszają pasaż z żołądka,

• podobnie zmniejsza pasaż zbyt mała ilość płynów

Sposób postępowania:

• kontrola zalegania po 2 godzinach

• weryfikacja leczenia choroby podstawowej

• odstawienie leków wywołujących zaleganie

• leki propulsywne: Metoclopramid, Erytromycyna

• diagnostyka przyczyny zalegania

Zaparcia

PRZYCZYNY:

• brak ruchu

• osłabienie motoryki

• zmniejszona podaż wody

• duża gęstość energetyczna

• zatkanie masami kałowymi

• brak włókien pokarmowych

Sposób postępowania:

• diagnostyka – wykluczenie niedrożności

• weryfikacja występowania zaparć

• weryfikacja planu żywienia i jego realizacji

• weryfikacja stosowanych leków

• właściwe nawodnienie,

• dieta wzbogacona w błonnik

• środki przeczyszczające

Ad.4 Biegunka

Definicja biegunki

Stolec o masie > 200 (250) g w ciągu doby lub oddanie > 3 płynnych stolców w ciągu doby.

PRZYCZYNY:

• podaż metodą bolusów

• nadmierna szybkość podaży

• wysoka osmolarność diety

• zakażenie bakteryjne diety

• zbyt chłodna dieta

• rozwój bakterii w jelitach

• zaburzenia wchłaniania

• podaż leków wywołujących biegunkę (antybiotyki, lekihamujące wydzielanie żołądkowe, preparaty Mg)

Sposób postępowania:

• modyfikacja zleceń, odstawienie leków

• zastosowanie prawidłowej diety przemysłowej (np. jejunostomia – dieta oligopeptydowa)

• zmiana metody podaży (mikrobolusy, wlew ciągły)

• utrzymanie prawidłowej temperatury diety (temperatura ciała)

• diagnostyka zakażenia bakteryjnego, zaburzeń wchłaniania

Ad.6. Powikłania metaboliczne

1. Hyponatremia z powodu przewodnienia

2. Hipernatremia z powodu małej podaży płynów

3. Odwodnienie z powodu biegunki, nieadekwatnej podaży płynów

4. Hiperglikemnia: nadmierna podaz energii, niedobór insuliny,

5. Hipokaliemia: szok zywieniowy, biegunka

6. Hiperkaliemia: nadmierna podaz potasy, niewydolność nerek

7. Hipofosfatemia: refeeding syndrome

8. Hiperfosfatemia: niewydolnośc nerek

• Chorzy niedożywieni – zespół ponownego odżywienia(‚szok pokarmowy’) = ‘refeeding syndrome’

• Chorzy z cukrzycą: wahania glikemii

• Niewydolność oddechowa

• Niewydolność nerek

• Niewydolność wątroby

• Zaburzenia wodno-elektrolitowe

• Hiponatriemia (Na < 135 mmol/L) – bardzo częsta, szczególnie w przypadku pacjentów neurologicznych

POWIKŁANIA PRZETOK ODŻYWCZYCH

Wyciek treści pokarmowej

PRZYCZYNY:

• wysunięcie zgłębnika

• burried bumper syndrome

• zakażenie wokół gastrostomii ze stanem zapalnym

Sposób postępowania: - ocena lekarska

• kontrola endoskopowa/RTG/KT prawidłowości położenia gastrostomii

• posiewy bakteriologiczne z okolicy gastrostomii

Wysunięcie się zgłębnika - wyciek na zewnątrz/do wewnątrz (z lub bez podrażnienia otrzewnej)

Sposób postępowania:

• zamiana, np. Foley na G-Tubę (w celu uszczelnienia)

• replantacja

• reoperacja

Rana w powłokach: zapalenie skóry wokół zgłębnika

Sposób postępowania:

• konieczne wykonanie badań bakteriologicznych,

• antybiotykoterapia, jeżeli tylko zapalenie tkanki podskórnej: maść z antybiotykiem

• czasowe usunięcia gastrostomii z zastosowaniem tymczasowego cewnika w celu zapewnienia dostępu do żołądka oraz utrzymania kanału skórno-żołądkowego, dzieci: często tło grzybicze

Rana w powłokach: bujająca ziarnina

Sposób postępowania:

• najważniejsze: suche środowisko!!!

• przyżeganie ziarniny (lapisowanie, azotan srebra)

• chirurgiczne wycięcie lub elektrokoagulacja/

• koagulacja plazmą argonową

Odleżyna i martwica powłok

PRZYCZYNY:

• najczęściej wynika ze zbyt mocnego dociśnięcia gastrostomii do skóry

Sposób postępowania:

• kontrola umocowania gastrostomii,

• zapewnienie pielęgnacji miejsca zmienionego (utrzymanie suchych warunków)

• ostateczność: leczenie chirurgiczne