Jacek Chrobak
Tomasz Wójtowicz
2 MT-DI
Praca kontrolna nr.I
Analiza hydraulicznego układu automatycznej regulacji
Rys.1. Schemat przestawiający wybrany układ automatycznej regulacji.
H1, H2 – wysokość cieczy w zbiorniku
A1, A2- powierzchnia cieczy w zbiorniku
F- przepływ cieczy mierzony w l/min
kv1, kv2 – stałe zaworów
Opracowywany układ automatycznej regulacji składa się z dwóch połączonych ze sobą zbiorników z cieczą, przy każdej rurze znajduje się zawór regulujący wypływ cieczy ze zbiornika. Wielkością którą chcemy regulować jest poziom cieczy w drugim zbiorniku(oznaczony jako H2), a wymuszeniem w układzie jest dopływ cieczy(oznaczony jako F).
Schemat blokowy opisywanego układu został przedstawiony na rys.2.
Rys.2. Schemat blokowy układu.
W dalszych obliczeniach, dla układu przyjmiemy następujące wartości liczbowe:
F=8l/min
kv1=4l/min
kv2=8l/min
A1,A2=100l
By uzyskać model matematyczny oraz transmitancję, rozpatrzmy oba zbiorniki oddzielnie, zaczynając od pierwszego zbiornika. Jego model matematyczny będzie prezentował się następująco:
$$\frac{dV1}{\text{dt}} = F - F_{12}$$
Rozpisując wielkość dV przy pomocy znanych wielkości układu na iloraz elementarnego przyrostu powierzchni cieczy oraz zmiany wysokości cieczy w czasie, otrzymujemy:
$$\frac{dV1}{\text{dt}} = \frac{d(A1*H1)}{\text{dt}} = A1*\frac{dH1}{\text{dt}}$$
Kolejną wielkością z równania jest F12. Rozpisujemy ją przy użyciu znanych wielkości układu na iloczyn stałej zaworu oraz różnicy wysokości między cieczą pierwszą a drugą(zbiorniki to naczynia połączone-jeśli poziom cieczy będzie równy, nie będzie ona przepływała). Zakładając, że przepływ cieczy przez zawór 1 jest przepływem laminarnym(wtedy element jest liniowy), otrzymujemy:
F12 = kv1 * (H1 − H2)
Finalna postać modelu matematycznego ma postać:
$$A*\frac{dH1}{\text{dt}} = F - kv1*(H1 - H2)$$
Po przyrównaniu do zera wszystkich pochodnych występujących w równaniu otrzymujemy następującą charakterystykę układu w stanie ustalonym:
0 = F − kv1 * H01
Z charakterystyki statycznej wyznaczamy zmienną H01, czyli wysokość cieczy w zbiorniku pierwszym, gdy nic w układzie się nie zmienia.
$$H01 = \frac{F}{kv1}$$
Transformata Laplace’a dla układu będzie wyglądała następująco:
A1 * s * H1(s) = F1(s) − kv1 * (H1(s) − H2(s))
Tym sposobem opracowaliśmy cały model pierwszego zbiornika. Kolejnym etapem analizy układy jest stworzenie modelu drugiego zbiornika. W tym przypadku, do zbiornika wpływa to, co wypływa ze zbiornika drugiego, co należy uwzględnić w naszych obliczeniach. Model matematyczny dla zbiornika drugiego wygląda następująco:
$$\frac{dV2}{\text{dt}} = kv1*(H1 - H2) - kv2*H2$$
Lewą stronę równania, podobnie jak w przypadku pierwszego zbiornika możemy zapisać następująco:
$$\frac{dV2}{\text{dt}} = A2*\frac{dH2}{\text{dt}}$$
Finalna postać równania dynamicznego zbiornika będzie następująca:
$$A2*\frac{dH2}{\text{dt}} = kv1*\left( H1 - H2 \right) - kv2*H2$$
W stanie równowagi, gdy nic nie zmienia się w naszym układzie, model matematyczny możemy sprowadzić do następującej postaci:
0 = kv1 * H01 − kv2 * H02
We wcześniejszych rozważaniach obliczyliśmy H01. Teraz podstawiamy tę wcześniej wyliczoną wartość, oraz wyprowadzamy z równania wielkość H02.
$$H02 = \frac{kv1*\frac{F}{kv1}}{kv2}$$
Po uproszczeniu licznika ułamka otrzymujemy następującą formę:
$$H02 = \frac{F}{kv2}$$
Kolejnym, ostatnim już etapem przy opisie drugiego zbiornika jest napisania transformaty Laplace’a. Będzie ona miała postać następującą:
A2 * s * H2(s) = kv1 * (H1(s)−H2(s)) − kv2 * H2(s)
Finalnie otrzymujemy modele matematyczne obydwóch zbiorników, czyli dokonaliśmy analizy całego układu. W tym momencie można przystąpić do napisania transmitancji operatorowej całego układu. Aby tego dokonać, musimy obliczyć kilka dodatkowych zmiennych. Pierwszą z nich jest wielkość H1(s), którą wyliczymy z równania transformaty pierwszego zbiornika.
A1 * s * H1(s) + kv1 * H1(s) = F(s) + kv1 * H2(s)
Po wyłączeniu po lewej stronie równania H1(s) przed nawias i podzieleniu przez 1+kv1 otrzymujemy finalną postać:
$$H1\left( s \right) = \frac{F\left( s \right) + kv1*H2(s)}{A1*s + kv1}$$
Następnie, tak otrzymane H1(s) wstawiamy do równania transformaty drugiego zbiornika.
$$A2*s*H2\left( s \right) = kv1*\left( \frac{F\left( s \right) + kv1*H2\left( s \right)}{A1*s + kv1} - H2\left( s \right) \right) - kv2*H2(s)$$
Po przekształceniach otrzymujemy:
$$A2*s*H2\left( s \right) + kv1*H2\left( s \right) + kv2*H2\left( s \right) = kv1*\frac{F\left( s \right) + kv1*H2\left( s \right)}{A1*s + kv1}$$
$$A2*s*H2\left( s \right) + kv1*H2\left( s \right) + kv2*H2\left( s \right) = \frac{kv1*F\left( s \right) + {kv1}^{2}*H2(s)}{A1*s + kv1}$$
$$A2*s*H2\left( s \right) + kv1*H2\left( s \right) + kv2*H2\left( s \right) - \frac{{kv1}^{2}*H2(s)}{A1*s + kv1} = \frac{kv1*F\left( s \right)}{A1*s + kv1}$$
$$H2\left( s \right)*\left( A2*s + kv1 + kv2 - \frac{{kv1}^{2}}{A1*s + kv1} \right) = F\left( s \right)*\frac{kv1}{A1*s + kv1}$$
Następnie dzielimy obustronnie przez $\frac{1}{F\left( s \right)*(A2*s + kv1 + kv2 - \frac{{kv1}^{2}}{A1*s + kv1}}$ :
$$\frac{H2(s)}{F(s)} = \frac{\frac{kv1}{A1*s + kv1}}{A2*s + kv1 + kv2 - \frac{{kv1}^{2}}{A1*s + kv1}}$$
Otrzymane równanie stanowi transmitancję operatorową naszego układu K(s). Po dalszym uproszczeniu i podstawieniu wartości liczbowych otrzymujemy:
$$K\left( s \right) = \frac{kv1}{\left( A2s + kv1 + kv2 \right)\left( A1s + kv1 \right) - k{v1}^{2}} = = \frac{4}{\left( 100s + 12 \right)\left( 100s + 4 \right) - 16}$$
Po dalszych uproszczeniach:
$$K\left( s \right) = \frac{4}{10000s^{2} + 1600s + 32}$$
Reakcja układu na wymuszenie skokowe wynoszące $\frac{1}{s}$ będzie następująca:
$$K\left( s \right) = \frac{4}{10000s^{3} + 1600s^{2} + 32s}$$
Rys.3.Charakterystyka skokowa układu.
Odpowiedź układu na wymuszenie harmoniczne została ujęta w charakterystyce amplitudowo-fazowej(Rys.4.).
Rys.4. Charakterystyka amplitudowo-fazowa omawianego UAR.
Ostatnim elementem potrzebnym do scharakteryzowania omawianego UAR są charakterystyki logarytmiczne, ujęte na Rys.5.
Rys.5. Charakterystyki logarytmiczne omawianego UAR.