1)Miłość dusz ludzkich- Jan Władysław Dawid. Jednym z istotnych zagadnień poruszanych przez pedagogów w okresie międzywojennym była kwestia powołania nauczycielskiego. Wybitny pedagog, Jan Władysław Dawid za istotę powołania nauczycielskiego uważał "miłość dusz ludzkich". W swojej pracy O duszy nauczycielstwa pisał: "Jest to miłość, bo człowiek wychodzi poza siebie, troszczy się, bezinteresownie czyni coś dla drugiego; jest to miłość dusz, bo przedmiotem jej jest wewnętrzna duchowa treść człowieka, jego dobro moralne, jego oświecenie i udoskonalenie jako istoty duchowej. Dla nauczyciela z takim powołaniem każdy nowy uczeń to jakby rozszerzenie i przyrost własnej jego jaźni, to nowe zadanie do spełnienia w zakresie jego własnego osobistego życia" Za podstawę pracy pedagogicznej stawiano przede wszystkim miłość. Zgodnie uważano, że w pełni szczęśliwym może być jedynie ten wychowanek, który w szkole doświadczy miłości od swoich wychowawców. Dlatego też współpracownik "Ziemi Krasnostawskiej" przekonywał nauczycieli: "w szkole naszej, pod cichą strzechą polską, winna zajaśnieć miłość. Nie dość dać dziecku wiele nauki, nie dość kuć z tego żywego kamienia posąg o pięknych kształtach, lecz trzeba jeszcze obudzić ten zimny marmur, trzeba tchnąć weń życie, by zajaśniał zdobnym uśmiechem miłości. Trzeba kochać dziecko i nauczyć je kochać. Trzeba mu oddać swoje serce. Człowiek najuboższy, skoro ma tę iskierkę w swej duszy, staje się szczęśliwym na całe życie" 2) Zdolnośc sugestywna- Mieczysława Kreutza- które są w stanie uruchomić potencjalne włściwośc osobowościowe nauczyciela. Mieczysław Kreutz jest jednym z pierwszych, który mówił o osobo­wości nauczyciela. Podkreślając znaczenie wpływu wychowawczego nauczyciela na ucznia, autor przedstawia szereg argumentów uzasad­niających tezę, że jest uwarunkowane posiadanie przez nauczyciela takich walorów jak: „miłość ludzi, skłonność do społecznego oddziaływa­nia oraz zdolność sugestywną”. Zdolność sugestywna cechuje się wg M. Kreutza pewnością siebie, spokojem i odwagą w działaniu, zwłaszcza w sytuacjach trudnych, głęboką niedopuszczającą wątpliwości wiarą w siebie. 3) Zdatność wychowawcza Stefan Baley- Stefan Baley za najistotniejszą cechę dobrego nauczyciela-wychowawcy uważa „zdatność wychowawczą”, będącą swoistym zbio­rem cech umożliwiającym wychowanie, do których zalicza się w szcze­gólności przychylność dla wychowanków, rozumienie ich psychiki, po­trzebę obcowania z ludźmi, powinowactwo duchowe z dziećmi, cierpli­wość, takt pedagogiczny, postawę pełną entuzjazmu oraz swoistą zdol­ność artystyczną.4) Talent pedagogiczny- Zygmunt Masłakowski- Elementami charakteryzującymi sylwetkę nauczyciela - wychowawcy jest talent pedagogiczny. Termin ten do literatury pedeutologicznej wprowadzili polscy uczeni: Zygmunt Mysłakowski i Stefan Szuman. Za talent Z. Mysłakowski uważa nie wrodzone możliwości twórcze człowieka lecz ich stronę realizacyjną. Natomiast według S. Szumana jest to „...dyspozycja wrodzona, szczególnie sprzyjająca w wypełnianiu zadań wychowawczych”. Zdaniem twórców pojęcia talentu pedagogicznego jego cechą do­minującą jest kontaktowość. U jego podłoża leży żywość wyobraźni pozwalająca na rozumienie cudzych stanów psychicznych, instynkt ro­dzicielski, zdolność do wyrażania uczuć i nastawienie psychiki na ze­wnątrz. 5) M. Grzegorzewska wiele uwagi poświęciła nauczycielowi-wychowawcy, szczególną rolę przywiązuje do tego, kim jest, co prezen­tuje sobą jako człowiek. Wyróżnia ona dwa typy nauczycieli: „wyzwalają­cego” i „hamującego”. Nauczyciel wyzwalający działa przez miłość, sym­patię, chęć pomocy; nauczyciel hamujący poprzez nastrój obcości, chłód, styl zachowania się zmechanizowanego robota. W „Listach do Młodego Nauczyciela” podkreśla, że istotne wartości życia musi two­rzyć człowiek etyczny, uspołeczniony i pełny, czyli kierujący się miłością. Jedną z podstawowych właściwości nauczyciela wg autorki jest dobroć. Musi on oddziaływać własnym przykładem pamiętając, że „dobroć rodzi dobroć”, budzić czynną dobroć w człowieku. Tylko na niej może się opie­rać życzliwy stosunek nauczyciela do dziecka. Dobroć M. Grzegorzew­ska obok przyjaźni oceniła najwyżej. 6) Z. Mysłakowski – kontaktowość nauczyciela, żywość wyobraźni, instynkt rodzicielski, zdolność do wyrażania uczuć i nastawienie psychiki na "zewnątrz"." 7) Janusz Korczak- pogląd na rolę wychowawcy: odpowiedzialnośc, nieustanna praca nad sobą, dążenie do kształcenia umysłu i doskonalenie charakteru : wychowanie jest ustawiczną czynnością”. *0 Idea opiekuna spolegliwego Tadeusza Kotarbińskiego ( to taki któremu można zaufać, że nie zawiedzie, zrobi wszystko co do niego należy, pewne oparcie w nebezpieczeństwie)