Wyjaśnijcie pojęcia niedostosowania i nieprzystosowania społecznego. Opiszcie na czym polegają i jakie mogą być sposoby resocjalizacji.

Niedostosowanie społeczne- dotyczy dzieci i młodzież. Są to różnego rodzaju zaburzenia o niejednolitych objawach. Spowodowane są one niekorzystnymi dla danej jednostki zewnętrznymi oraz wewnętrznymi warunkami rozwoju, które przedstawiają się wzmożonymi trudnościami w dostosowaniu się do normalnych i podstawowych warunków w którym przebywa dziecko, oraz trudności w realizacji i rozwiązywaniu zadań życiowych. W skrócie na czym polega niedostosowanie społeczne-  polega na takich zaburzeniach w zachowaniu, które występują trwale w stopniu silnym i głębokim. Uniemożliwia to normalne współżycie z innymi ludźmi. Może ono być uwarunkowane biologicznie, psychicznie bądź środowiskowo.

Nieprzystosowanie społeczne- definicja jest bardzo podobna jak w przypadku niedostosowania społecznego. Dotyczy dzieci i młodzieży u których na skutek zaburzeń wewnętrznych lub niekorzystnych warunków zewnętrznych powstały zaburzenia w zachowaniu. Na czym polega niedostosowanie społeczne?- Niedostosowanie społeczne wyraża się w negatywnym stosunku oraz negatywnym zachowaniu wobec norm społecznych, cechuje je znaczna trwałość postaw aspołecznych lub antyspołecznych.

Przyczyny niedostosowania/ nieprzystosowania społecznego:

Biologiczne,

środowiskowe: ( rodzinne, szkolne),

rozwojowe.

Objawy: konflikty ze społeczeństwem, nieposłuszeństwo, lenistwo, nadmierne kłamstwa, kradzieże, zaburzenia w koncentrowaniu się, agresja, ucieczki np. ze szkoły, nadmierny lek, używanie środków odurzających,

Metody resocjalizacji:

WPŁYW OSOBISTY- inspiracja wychowanka do wykonania odpowiednich działań- relacji poprzez naśladowanie

1. metoda przykłady własnego- odwzorowywaniu przez wychowanka postępowania wychowawcy. Naśladowanie nie tylko cech zewnętrznych, ale poglądów, przekonań i postaw.

2. metoda doradzania wychowawczego- stwarzanie przez wychowawcę odpowiednich sytuacji, w których podopieczny będzie oczekiwał od niego rad, wskazówek i propozycji postępowania.

3. metoda przekonywania- kształtowanie i przekształcanie przekonań wychowanka. Rezultaty tej metody zależą od czterech czynników: cech wychowanka, cech wychowawcy, rodzaju argumentów oraz sytuacji w jakich odbywa się przekonywanie.

Oddziaływanie sytuacyjne:

1. Metoda organizowania doświadczeń uczących wychowanka- stwarzanie takich sytuacji, w których zachowania wychowanka wywołują naturalne następstwa dodatnie, a zachowania niepożądane powodują naturalne następstwa ujemne.

.

1. Metodę nagradzania i karania wychowawczego-metoda ta stanowi pomocniczy, a nie zasadniczy sposób oddziaływań wychowawczych.

2. Metodę uświadamiania skutków zachowań- Uświadomienie wychowankom skutków różnych zachowań zawsze musi odwoływać się do takich konsekwencji.

3. Metodę treningu - celowe stwarzanie odpowiednich warunków i sytuacji, w których powtarzałyby się te zachowania wychowanka, które zamierzamy utrwalić.

Metody oparte na wpływie różnych grup społecznych,

1. Metoda samorządu i zarządzania, jest to sposób postępowania zmierzający do realizacji wychowawczej zasady samorządności, a więc doprowadzenie wychowanka do samodzielnego i świadomego kierowania swoim postępowaniem i do samodyscypliny..

2. Metoda kształtowania celów, norm i struktury grupy, polega ona na zwiększaniu wpływu grupy na wychowanków, prowadzącą do uwewnętrzniania przez nich wartościowych celów grupy.

3. Metoda podnoszenia spoistości i prestiżu grupy, polega na zwiększaniu jej możliwości zaspokajania potrzeb wychowanków poprzez: tworzenie grup elitarnych, przyjmowanie do nich nowych członków, zmianę cech grupy aby w większym stopniu zaspokajała potrzeby członków oraz podnoszenie jej atrakcyjności.

Metody wpływu elementów kultury:

1. Metoda zespołowa – uczniów dzieli się na małe zespoły pracujące nad wspólnym problemem.

2. Metoda problemowa- polega na kierowanym rozwiązywaniu problemów przez uczniów.

3. Metody aktywizujące pracę uczniów, wykorzystują one zainteresowania i spontaniczną aktywność uczniów.

4. Metoda indywidualnych przypadków, polegającej na analizie jednostkowych losów wychowanka, uwikłanych w określone sytuacje wychowawcze. Jest to metoda gruntownego poznania, jego potrzeb, opinii i postaw.

5. Metodę organizowania sportu i rekreacji,- ruch, jako środek wychowawczy jest czynnikiem pobudzającym dynamikę rozwojową, kształtującym osobowość. Również poprzez zabawy i ćwiczenia ruchowe wychowanek lepiej adaptuje się do życia.

6. Metodę muzykoterapii- muzyka i kontakty z nią są ważnym czynnikiem rozwoju uczuć osobistych, społecznych, rozwoju postaw moralnych.

- zapewnienie dzieciom dodatkowych zajęć (oprócz szkolnych), zwłaszcza w czasie wolnym,

- pobudzanie do aktywnego działania, np. przez bliskich oraz nauczycieli,

Literatura:

- Hołyst B. (1989) „Nieprzystosowanie społeczne dzieci i młodzieży”, Seria Raporty Tematyczne nr 7., PWN, Warszawa – Kraków;

- O. Lipkowski "Dziecko społecznie niedostosowane i jego resocjalizacja." ,PZWS;

- Kuberska-Gaca K., Gaca A ,”Profilaktyka niedostosowania społecznego w szkole”, WsiP ,Warszawa 1986r.