Genezy pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej należy doszukiwać się w ramach ped. Społ., wyodrębniła się ona z tej dyscypliny( działalność Wroczyńskiego, który podjął próbę jej wyodrębnienia). Inni badacze tematu twierdzą, że jej początki należy przypisać dorobku naukowemu ks. Bronisława Markiewicza, Janusza Korczaka, Czesława Babickiego, Kazimierza Jeżewskiego- klasyków tej dziedziny pedagogicznej.
ETAPY ROZWOJU NAUKI:
Międzywojenny 1918-1939- pojawienie się samej nazwy, geneza ped. Opiek-wych, dorobek naukowy Cz. Babickiego, praktyka opiekuńczo-wych J. Korczaka, K. Jeżewskiego i różnych instytucji opieki międzywojnia: Rada Główna Opiekuńcza, Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Istotne miejsce ped-opiek wych w tym okresie nadała H. Radlińska- p. o-w specjalizacja, która istnieje w ramach ped. Społ. Obejmuje pomoc dziecku i rodzinie.
Powojenny 1945-1975- pierwsze próby dążenia do pełnej subdyscyplinarności. Nadal odczytywana w ramach ped. społ. Wprowadzenie ped. o-w na wyższe uczelnie- jako odrębnego przedmiotu- powolny, ale konsekwentny rozwój dyscypliny.
Współczesny 1976-1989- zaczyna tworzyć własne podstawy metodologiczn-teoretyczne zmierzając w kierunku usamodzielnienia. Okres nierozerwalnie związany z konferencją naukową w Częstochowie w 1976r.
Najnowszy 1990-… przypada na okres transformacji ustrojowej, wpływów Eu, zmian w teoretycznych podstawach wychowania (personalizm fil.).