Kapitał obrotowy (zwany kapitałem pracującym) stanowi nadwyżkę aktywów obrotowych nad zobowiązaniami krótkoterminowymi:

KON = AKTYWA OBROTOWE – ZOBOWIĄZANIA BIEŻĄCE

Kapitał obrotowy netto jest to również ta część kapitałów stałych przedsiębiorstwa, która finansuje aktywa obrotowe a nie finansuje aktywów trwałych: KON = KAPITAŁ STAŁY – AKTYWA TRWAŁE

Kapitał stały to długoterminowy kapitał zaangażowany w działalność firmy.

Składa się z:

kapitał stały=kapitał własny+zobowiązania długterminowe+rezerwy długoterminowe+rozlicznia międzyokresowe długoterminowe

Zgodnie ze “złotą zasadą finansowania” przynajmniej aktywa trwałe powinny być w całości finansowane kapitałem stałym.

Złota reguła bilansowa – zasada polegająca na tym, że całość posiadanych przez przedsiębiorstwo aktywów stałych jest finansowana przy pomocy kapitałów własnych.

Zgodnie z tą zasadą trwałe składniki aktywów powinny być finansowane kapitałem własnym, gdyż ta część majątku jest długoterminowo związana z przedsiębiorstwem, więc charakteryzuje się niskim tempem zamiany na gotówkę, dlatego powinna być sfinansowana bardziej stabilnymi kapitałami, oddanymi do dyspozycji przedsiębiorstwa na długi okres.

Złota reguła finansowa - Mówi że nie należy zadłużać przedsiębiorstwa ponad wartość kapitałów własnych. Znaczy to, że stopień zadłużenia firmy nie powinien przekroczyć 50%. Stosunek kapitału własnego do obcego winien się kształtować na poziomie wyższym od jedności. Oznacza to, iż udział kapitałów obcych winien być niższy lub równy połowie kapitałów całkowitych:

Kw/Ko≥ 1

gdzie: Kw- kapitał włąsny, Ko- kapitał obcy
Taka struktura zapewnia utrzymanie długoterminowej płynności. Sprzyja jej zarówno ograniczenie obciążenia firmy kosztami od zaangażowanych obcych kapitałów, jak i osiąganie większej stabilności w zakresie rentowności.

Wskaźnik rotacji zapasów określa, ile razy w ciągu roku firma odnawia swoje zapasy, natomiast wyrażony w dniach oznacza, na ile dni wystarcza przeciętny zapas.

Wskaźnik rotacji aktywów określa relację sprzedaży netto do sumy aktywów ogółem.
Wskaźnik ten ujmuje sumarycznie wszystkie składniki majątkowe. Pozwala określić efektywność wykorzystania ogółu zasobów majątkowych firmy w relacji do osiągniętej sprzedaży.

Za zadowalający przyjmuje się wskaźnik rotacji aktywów ogółem przekraczający 1.7. Jego wielkość zależy jednak od specyfiki branży. Niski poziom charakteryzuje firmy przemysłowe o wysokiej kapitałochłonności. Wysoki spotyka się zaś w przemysłach o dużym udziale pracy ludzkiej w procesach produkcyjnych i o niskim zaangażowaniu kapitałów. Wskaźnik ten jest szczególnie pomocny przy porównaniachaktywności gospodarczej firm z tej samej branży.

Cykl konwersji zapasów (okres od zakupu materiałów do produkcji lub towarów do sprzedaży)

Cykl konwersji należności (okres od sprzedaży do otrzymania zapłaty)

Inwestycje rzeczowe - Można charakteryzować w różny sposób. Pomocna może być tu klasyfikacja rodzajowa:

- inwestycje odtworzeniowe (restauracyjne) – zastępowanie zużytych urządzeń nowymi, zwykle ryzyko im towarzyszące nie jest duże, a ich celem jest przede wszystkim zapobieganie wzrostowi kosztów, związanych z procesem starzenia się majątku;

- inwestycje modernizacje – ich celem jest modernizacja majątku i zmniejszenie kosztów wytwarzania; zwykle realizowane razem z inwestycjami odtworzeniowymi;

- inwestycje innowacyjne – związane z modyfikacją wytwarzanych dotychczas produktów;
- inwestycje rozwojowe – ich celem może być albo zwiększanie szeroko rozumianego potencjału produkcyjnego przedsiębiorstwa, albo wprowadzenie do produkcji i na rynek nowych wyrobów;

- inwestycje strategiczne – związane zwykle z obroną lub umocnieniem pozycji na rynku;

- inwestycje dotyczące sfery socjalnej przedsiębiorstwa;

- inwestycje w szeroko pojęty interes publiczny – ich celem jest poprawa image przedsiębiorstwa w otoczeniu (wydatki na rozwój kultury lub ochronę zdrowia) lub też konieczność ich realizacji może wynikać z przepisów prawnych np. ochrona środowiska.

Nakłady inwestycyjne, nakłady gospodarcze ponoszone w związku z odtwarzaniem (restytucją) zużytych zasobów środków produkcji lub ich powiększaniem. Te pierwsze umożliwiają utrzymanie produkcji na dotychczasowym poziomie, drugie - umożliwiają jej wzrost.

Nakłady inwestycyjne mogą obejmować nakłady na roboty budowlano-montażowe, na zakup maszyn i urządzeń, na powiększanie zapasów oraz pozostałe (przygotowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej, przygotowanie placu budowy, zakup licencji lub patentu, szkolenie załogi itp.). W zależności od podmiotów finansujących można wyróżnić: nakłady publiczne (finansowane ze środków budżetu państwa) oraz prywatne (dokonywane przez przedsiębiorstwa).