Profilaktyka społeczna - zapobieganie tym wszystkim sytuacjom, które powodują wyłanianie się potrzeb z zakresu opieki społecznej, a więc i kompensacji społecznej. Rozwinięta i dobrze realizowana profilaktyka społeczna powinna redukować przypadki niedostosowania społecznego, wykolejeń, patologii społecznej. Powinna uprzedzać stany zagrożenia moralnego, zdrowotnego, kulturalnego, społecznego, aby uchronić jednostki i grupy danej populacji przed niepożądanymi odchyleniami od stanów normalnych.
Wroczyński
1. Profilaktyka pobudzająca- takie poczynanie, którego celem jest pobudzenie aktywności człowieka w dziedzinach pożądanych i w ten sposób uprzedzanie pojawienia się zachowań niekorzystnych.
2. Profilaktyka hamująca- hamowanie czynników już stwarzających zagrożenie
Górski
1. Profilaktyka powstrzymująca
- usuwanie warunków sprzyjających zachowaniom destrukcyjnym
- wywoływanie odstąpienia jednostki od zamiaru zachowań niepożądanych
-uniemożliwienie jednostce ykonania niepożądanych czynności
2. Profilaktyka Eliminująca
a) eliminująco- objawowa- całokształt działań wychowawczych o charakterze interwencyjnym wobec jednostek zdradzających początkowe objawy wykolejenia społecznego.
b) eliminująco- uprzedzająca- celem jest usuwanie wszelkich czynników jakie mogłyby stać się przyczynami wykolejenia społecznego jednostki. Dotyczy to zarówno czynników środowiskowych jak i czynników organiczno- biologicznych.
Działania profilaktyczne odnieść można przynajmniej do trzech poziomów rozwoju danego zjawiska:
- poziom uprzedzający- zachodzący wówczas gdy nie występują jeszcze zwiastuny zagrożenia
- poziom hamowania- najdrobniejszych symptomów zagrożenia, kierowany di osób i środowisk zagrożonych, grup
- poziom interwencji- działań naprawczych i uzupełniających, którego celem jest niedopuszczenie do pogłębiania się sytuacji trudnych.