Parametry wyceny

Ceny, koszty i wartości stosowane do

wyceny aktywów i pasywów wg UOR

• Cena zakupu (art. 28 ust. 2)

• Cena nabycia (art. 28 ust. 2)

• Koszt wytworzenia (art. 28 ust. 3)

• Cena (wartość) sprzedaży netto (art. 28 ust. 5)

• Wartość godziwa (art. 28 ust. 6)

• Trwała utrata wartości (art. 28 ust. 7)

• Skorygowana cena nabycia (art. 28 ust. 8a)

• Kwota wymagająca zapłaty (art. art.28 ust.1 p.7 i 8)

• Wartość nominalna (art.28 ust.1 pkt.10)

Cena zakupu obejmuje:

• kwotę należną sprzedającemu,

• bez podlegających odliczeniu podatku VAT oraz podatku akcyzowego,

• a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym,

• a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski.

KWOTA NALEŻNA SPRZEDAJĄCEMU

-

VAT I AKCYZA DO ODLICZENIA

+

OBCIĄŻENIA PUBLICZNOPRAWNE

-

RABATY I OPUSTY

=

CENA ZAKUPU

Cena nabycia to cena zakupu:

• powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu.

Koszt wytworzenia produktu

obejmuje:

• koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz,

• przypadającą na okres jego wytwarzania uzasadnioną część kosztów pośrednich (zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych).

W przypadku gdy roczne sprawozdanie finansowe jednostki nie podlega obowiązkowi badania i ogłaszania w myśl art. 64 ust. 1 to obliczając koszt wytworzenia produktu jednostka może do kosztów bezpośrednich doliczyć koszty pośrednie związane z wytworzeniem tego produktu, niezależnie od poziomu wykorzystania

zdolności produkcyjnych

Przykład

Spółka produkuje wyroby X. W bieżącym okresie wytworzono 80 sztuk, a sprzedano 50 szt. wyrobów. Spółka posiada zapas 20 sztuk, których koszt wytworzenia wynosi

220 zł/szt. Rozchód produkcji dokonywany jest metodą kosztu przeciętnego. Cena sprzedaży w bieżącym miesiącu ustalana jest metodą „przeciętny koszt wytworzenia

plus”. Marża zysku – 40%. W bieżącym okresie spółka poniosła następujące koszty:

•zużycie materiałów bezpośrednich 9400,

•amortyzacja urządzeń biurowych 1500,

•prowizje bankowe 400,

•wynagrodzenie pracowników produkcji (akord) 9000,

•wynagrodzenie administracji 2800,

•amortyzacja maszyn produkcyjnych 2000,

•usługi telekomunikacyjne 300,

•ubezpieczenie budynku biurowego 500.

Ustal koszty wytworzenia produktów w bieżącym okresie, koszty okresu, wartość zapasu i wynik finansowy, jeśli zdolności produkcyjne spółki w danym okresie wynoszą 100 sztuk przy założeniu, że sprawozdanie finansowe jednostki:

a) podlega badaniu,

b) nie podlega badaniu.

Cena (wartość) sprzedaży netto

obejmuje:

• cenę sprzedaży składnika aktywów, bez podatku VAT i podatku akcyzowego,

• pomniejszoną o rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia,

• oraz koszty związane z przystosowaniem składnika aktywów do sprzedaży i dokonaniem

tej sprzedaży, a

• powiększoną o należną dotację przedmiotową.

Wartość godziwa to:

kwota, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami.

Wartość godziwa wg MSSF 13 (obowiązuje od 1.01.2013)

to cena, którą otrzymano by za zbycie składnika aktywów lub zapłacono by za przeniesienie zobowiązania w transakcji przeprowadzonej na zwykłych warunkach na głównym (lub najkorzystniejszym) rynku na dzień wyceny w aktualnych warunkach rynkowych (tj. ceną wyjścia) bez względu na to, czy cena ta jest bezpośrednio obserwowalna lub oszacowana przy użyciu innej techniki wyceny.

Trwała utrata wartości zachodzi:

wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych.

Uzasadnia to dokonanie odpisu aktualizującego doprowadzającego wartość składnika aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych do ceny sprzedaży netto, a w przypadku jej braku – do ustalonej w inny sposób wartości godziwej.

Skorygowana cena nabycia to:

cena nabycia (wartość) w jakiej składnik aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych został po raz pierwszy wprowadzony do ksiąg rachunkowych, pomniejszona o spłaty wartości nominalnej, odpowiednio skorygowana o skumulowaną kwotę zdyskontowanej różnicy między wartością początkową składnika i jego wartością w terminie wymagalności, wyliczoną za pomocą efektywnej stopy procentowej, a także pomniejszona o odpisy aktualizujące wartość.

Kwota wymagająca zapłaty to:

wyrażona w złotych kwota należności lub zobowiązań, wraz z naliczonymi karami umownymi, zasądzonymi kosztami sądowymi oraz należnymi za zwłokę odsetkami, której zapłaty przez kontrahenta oczekuje jednostka.

Wartość nominalna:

odnosząca się do środków pieniężnych, gotówki, czeków czy wyemitowanych przez jednostkę papierów pieniężnych. Nie uregulowana szczegółowo w UOR.

Zgodnie z UOR za środki trwałe uznaje się składniki majątku, które:

• są kontrolowane przez jednostkę, o wiarygodnie określonej wartości i powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych,

• przewiduje się ich używanie przez okres dłuższy niż rok,

• są kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania,

• są przeznaczone na własne potrzeby jednostki, bądź do oddania w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu. Środki trwałe

Wycena wstępna (wartość początkowa):

• Cena nabycia

• Koszt wytworzenia

• Wartość rynkowa

• Wartość godziwa

Cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych obejmuje (art. 28 ust. 8) ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

• niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy,

• koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.

KOSZTY PONIESIONE ZA OKRES …

+

ODSETKI OD KREDYTU

-

ODSETKI OD NIEWYKORZYSTANEJ CZĘŚCI KREDYTU

+

UJEMNE RÓŻNICE KURSOWE

-

DODATNIE RÓŻNICE KURSOWE

=

CENA NABYCIA / KOSZT WYTWORZENIA ŚRODKÓW TRWAŁYCH

Kategorie ustalania wartości

początkowej środków trwałych

Rodzaj zdarzenia gospodarczego Podstawowe kategorie wartości początkowej

Odpłatne nabycie środka trwałego Cena nabycia

Wytworzenie we własnym zakresie Koszt wytworzenia

Nabycie w formie darowizny Wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa określa tę wartość w niższej kwocie

Środki trwałe wniesione w formie aportu Wartość ustalona przez wnoszącego nie wyższa od wartości rynkowej

Łączenie się spółek metodą nabycia Wartość godziwa

Środki trwałe

Wycena na dzień bilansowy (art. 28 ust. 1 p. 1):

Według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych), pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

CENA NABYCIA LUB KOSZT WYTWORZENIA ŚRODKÓW TRWAŁYCH

+

AKTUALIZACJA WYCENY

-

ODPISY UMORZENIOWE

-

ODPISY Z TYTUŁU TRWAŁEJ UTRATY WARTOŚCI

=

WARTOŚĆ BILANSOWA ŚRODKÓW TRWAŁYCH

Oprócz zużycia planowanego, którego wyrazem są odpisy umorzeniowe, wartość środków trwałych mogą zmniejszać odpisy aktualizujące wywołane czynnikami innymi niż normalne wykorzystanie danego składnika majątku.

Nieoczekiwane zdarzenia gospodarcze i polityczne, a także istotna zmiana warunków działalności jednostki mogą spowodować, że część środków trwałych nie przyniesie zamierzonych korzyści ekonomicznych. Oznacza to wystąpienie utraty ich wartości co

uzasadnia dokonanie odpisu aktualizującego czyli obniżenia wartości.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 UOR w przypadku zmiany technologii produkcji, przeznaczenia do likwidacji, wycofania z używania lub innych przyczyn powodujących trwałą utratę wartości środka trwałego, dokonuje się – w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych – odpowiedniego odpisu aktualizującego jego wartość. UOR nie określa jakie mogą być „inne przyczyny powodujące trwałą utratę wartości”, ani jaka jest procedura ich ustalania. Korzystając z delegacji zawartej w art. 10 ust. 3 UOR postępowanie stosowane w tym zakresie przedstawia KSR nr 4 „Utrata wartości aktywów” oraz MSR 36 „Utrata wartości aktywów”.

Zgodnie z MSR 36 „Utrata wartości aktywów” jednostka powinna na dzień bilansowy ocenić czy występują jakiekolwiek przesłanki wskazujące na utratę wartości aktywów.

Przesłanki można podzielić na dwie grupy:

• zewnętrzne,

• wewnętrzne.

Do przyczyn zewnętrznych MSR 36 zalicza m. in.:

• spadek wartości rynkowej środka trwałego, znacznie wyższy niż przewidywano, ze względu na szybki postęp techniczny, nowe technologie itp.,

• niekorzystne dla jednostki zmiany warunków gospodarczych, rynkowych, prawnych, politycznych,

• istotny wzrost stóp procentowych, które mogą obniżyć stopę dyskontową stosowaną do obliczenia wartości użytkowej środka trwałego, zmniejszając jego wartość odzyskiwalną.

Wśród przesłanek wewnętrznych MSR 36 wymienia:

• utratę przydatności środka trwałego ze względu na jego fizyczne uszkodzenie,

• obniżenie lub całkowitą utratę przydatności środka trwałego ze względu na restrukturyzację jednostki, plany zaniechania pewnych rodzajów działań itp.,

• znaczne obniżenie efektywności wykorzystania środka trwałego obecnie lub w przyszłości.

Zgodnie z MSR 36 przez utratę wartości środka trwałego należy rozumieć różnicę między jego wartością bilansową a wartością odzyskiwalną.

Wartość odzyskiwalna to wielkość wyższa z dwóch następujących wartości:

• wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży,

• wartości użytkowej.

Wartość użytkowa jest to bieżąca szacunkowa wartość przyszłych przepływów pieniężnych jakich jednostka oczekuje w wyniku dalszego użytkowania składnika aktywów

CFt – wartość przepływów gotówki w kolejnych latach,

WK – wartość końcowa środka trwałego,

r – stopa dyskontowa,

t – lata

$$NPV = \frac{\text{CF\ }_{1}}{1 + r} + \frac{\ \text{CF}_{2}}{{(1 + r)}^{2}} + \ldots + \frac{\text{CF}_{t}}{{(1 + r)}^{t}} + \frac{\text{WK}}{{(1 + r)}^{t}}$$

Objaśnienia do schematu:

1. Odpis z tytułu utraty wartości środków trwałych

2. Odpis z tytułu utraty wartości środków trwałych po uprzedniej aktualizacji do wysokości powstałego kapitału z aktualizacji wyceny

2a. Nadwyżka odpisu z tytułu utraty wartości nad powstałym kapitałem

3. Zmniejszenie odpisu z tytułu utraty wartości (darowizna, likwidacja)

3a. Przeksięgowanie umorzenia zbywanego środka trwałego

4. Zaprzestanie przyczyny utraty wartości

Przykład

Jednostka posiada dźwig, który nabyła za kwotę 500 000 zł i którego dotychczasowe umorzenie wynosi 100 000 zł. Ze względu na zmianę profilu działalności dźwig jest zbędny w przedsiębiorstwie. Jednostka może wynająć dźwig innej firmie za 100 000 zł rocznie. Wynajem dźwigu może trwać przez 3 lata, raty będą płatne na koniec każdego roku, stopa dyskontowa wynosi 10%. Obecnie istnieje możliwość sprzedaży dźwigu za 250 000 zł jednak koszty pośrednika wyniosą 30 000 zł. Po 3 latach dźwig będzie można sprzedać jedynie za 30 000 zł. Jednostka jest płatnikiem podatku VAT. Wszystkie podane wartości są kwotami netto. Jaka będzie kwota odpisu z tytułu utraty wartości wg MSR 36 i KSR 4?

Do 6.05.

Wycena wstępna (art. 35 ust.1)

Inwestycje wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień ich nabycia albo powstania według ceny nabycia albo ceny zakupu, jeżeli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne.

Wycena bilansowa inwestycji w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne w zależności od wyboru jednostki (art. 28 ust. 1 pkt 1a):

• według zasad przewidzianych dla środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (czyli

pomniejszając o odpisy amortyzacyjne i odpisy z tytułu trwałej utraty wartości), lub

• według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej

MODEL CENY NABYCIA

Wybór modelu ceny nabycia oznacza wycenę nieruchomości inwestycyjnych według zasad stosowanych dla środków trwałych.

Wartość bilansową ustala się zgodnie z art. 28, ust. 1 pkt 1) uor, czyli według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, albo wartości przeszacowanej po uwzględnieniu amortyzacji i odpisów z tytułu TUW.

MODEL WARTOŚCI RYNKOWEJ

W rozwiązaniu alternatywnym UOR traktuje nieruchomości inwestycyjne na równi z innymi inwestycjami długoterminowymi.

Art. 28, ust. 1a uor wskazuje na zastosowanie ceny rynkowej lub inaczej ustalonej wartości godziwej. Uor nie precyzuje zasad ustalania wartości godziwej definiując jedynie cenę rynkową aktywów finansowych, jako zgłoszoną na rynku bieżącą ofertę kupna (art. 28, ust. 6 uor).

Skutki zmian wartości inwestycji w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne ujmuje się w obszarze pozostałej działalności operacyjnej (art. 3 ust. 1 pkt 32)

KOREKTY WARTOŚCI NIERUCHOMOŚCI INWESTYCYJNYCH

Art. 3, ust. 1, pkt 32

Pozostałych kosztach i przychodach operacyjnych – rozumie się przez to koszty i przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności koszty i przychody związane z:

c) utrzymywaniem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczonych do inwestycji, w tym także z aktualizacją wartości tych inwestycji, jak również z ich przekwalifikowaniem odpowiednio do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli do wyceny inwestycji przyjęto cenę rynkową bądź inaczej określoną wartość godziwą,

Pozostałe inwestycje długoterminowe jednostka może wyceniać według trzech

metod, w zależności od dokonanego wyboru (art. 28 ust. 1 pkt 3):

• według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,

• według wartości godziwej,

• według skorygowanej ceny nabycia jeżeli dla danego składnika aktywów został określony termin wymagalności.

Jeżeli inwestycje finansowe wyceniane są według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, to odpisy te zalicza się do kosztów finansowych, a ich korektę w całości do przychodów finansowych (art. 35 ust. 4 i art. 35c).

Jeżeli inwestycje finansowe wyceniane są według cen rynkowych, to wzrost ich wartości powyżej ceny nabycia ujmuje się w kapitale z aktualizacji wyceny. Obniżenie wartości inwestycji uprzednio przeszacowanej do wysokości kwoty, o którą podwyższono z tego tytułu kapitał z aktualizacji wyceny zmniejsza ten kapitał. Spadek wartości poniżej ceny nabycia ujmuje się w kosztach finansowych, a wzrost wartości bezpośrednio wiążący się z uprzednim obniżeniem jej wartości, zaliczonym do kosztów finansowych, ujmuje się do wysokości tych kosztów jako przychody finansowe (art. 35 ust. 4).

Przykład 1

Spółka X posiada 1 000 akcji spółki Y notowanych na giełdzie, zakupionych po kursie 100 zł.

1. Pod koniec roku obrotowego zanotowano wzrost wartości akcji spółki Y do wartości 125 zł.

2. Pod koniec kolejnego roku obrotowego spółka zaobserwowała spadek wartości akcji spółki Y do poziomu 115 zł za akcję.

3. Następny rok przyniósł kolejne spadki do poziomu 80 zł za akcję.

4. Na koniec czwartego roku wartość akcji wzrosła do poziomu 90 zł.

Zaksięgować operacje gospodarcze i podać wartość bilansową akcji na koniec kolejnych okresów sprawozdawczych, zakładając, że jednostka

wycenia inwestycje długoterminowe według cen rynkowych.

Rozwiązanie przykładu 1

1. Aktualizacja akcji spółki Y do wartości rynkowej 125 zł.

1 000 * (125 – 100) = + 25 000

2. Spadek wartości akcji spółki Y do ceny rynkowej 115 zł

1 000 * (115 – 125) = – 10 000

3. Dalszy spadek wartości akcji spółki Y do ceny 80 zł

3a. 1 000 * (100 – 115) = – 15 000 (spadek do poziomu ceny nabycia)

3b. 1 000 * (80 – 100) = – 20 000 (spadek poniżej ceny nabycia)

4. Wzrost wartości akcji spółki Y do ceny 90 zł (poniżej ceny nabycia)

1 000 * (90 – 80) = + 10 000

Inwestycje krótkoterminowe jednostka może wyceniać według następujących metod, w zależności od dokonanego wyboru (art. 28 ust. 1 pkt 5):

• według ceny (wartości) rynkowej,

• według ceny nabycia lub ceny (wartości) rynkowej, zależnie od tego, która z nich jest niższa,

• według skorygowanej ceny nabycia jeżeli dla danego składnika aktywów został określony termin wymagalności,

• krótkoterminowe inwestycje, dla których nie istnieje aktywny rynek, w inny sposób określonej wartości

godziwej.

Skutki wzrostu lub obniżenia wartości inwestycji krótkoterminowych wycenionych według cen (wartości)

rynkowych w całości wpływają na wynik finansowy, gdyż zalicza się je odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych.

Inwestycje zaliczone do aktywów trwałych na dzień ich przekwalifikowania do inwestycji

krótkoterminowych wycenia się (art. 35 ust. 6):

• w wartości księgowej albo cenie nabycia, w zależności od tego, która z nich jest niższa – jeżeli inwestycje krótkoterminowe wycenia się w wartości rynkowej lub cenie nabycia, zależnie od tego, która z nich jest niższa,

• według wartości księgowej - jeżeli inwestycje krótkoterminowe wycenia się w wartości rynkowej.

Jeżeli przekwalifikowana inwestycja długoterminowa była uprzednio przeszacowana, a skutki przeszacowania

ujęte są w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny, to nierozliczoną na dzień przekwalifikowania nadwyżkę z tytułu przeszacowania inwestycji długoterminowej zalicza się do kosztów lub przychodów finansowych.

Inwestycje krótkoterminowe na dzień ich przekwalifikowania do inwestycji długoterminowych wycenia się według takich samych zasad, z tym że jeżeli inwestycja krótkoterminowa była wyceniona w wartości rynkowej, to pomimo jej przekwalifikowania wycena pozostaje bez zmiany (art. 35 ust. 7).

Do rozchodu inwestycji stosuje się jedną z metod przewidzianych do rozchodu rzeczowych aktywów obrotowych (LIFO, FIFO, cenę przeciętną) (art. 35 ust. 8).

Sprzedaż inwestycji prezentowana jest w sprawozdaniu finansowym wynikowo, jako zysk lub strata ze sprzedaży inwestycji, z tym że sprzedaż inwestycji finansowych ujmuje się w segmencie działalności finansowej, a sprzedaż inwestycji w nieruchomości oraz WNiP ujmuje się w obszarze pozostałej działalności operacyjnej (art. 42 ust 3, art. 3 ust. 1 pkt 32).

Należy pamiętać, że w odniesieniu do instrumentów finansowych (aktywów finansowych) ma zastosowanie również rozporządzenie ministra finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych.

Rzeczowe aktywa obrotowe

Zgodnie z UOR (art. 3 ust.1 p. 19) przez rzeczowe aktywa obrotowe rozumie się materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym.

Wycena wstępna (art. 28 ust.11 p. 1)

Zapasy rzeczowych aktywów obrotowych na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych według cen nabycia lub kosztów wytworzenia.

Odstępstwem od tej zasady jest dopuszczona alternatywnie wycena według cen zakupu lub bezpośrednich kosztów wytworzenia, jeżeli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki (art. 34 ust. 1).

UOR dopuszcza również możliwość wprowadzenia zapasów do ksiąg rachunkowych według cen ewidencyjnych lub kosztów planowanych, pod warunkiem ustalenia wartości odchyleń przypadających na rozchód i pozostały zapas na dzień bilansowy (art. 34 ust. 2)

Na dzień bilansowy rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na ten dzień (art. 28 ust. 1 p. 6)

Rozrachunki

Należności i zobowiązania, w tym również z tytułu pożyczek, na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych według wartości nominalnej (art. 28 ust. 11 p. 2)

Należności i udzielone pożyczki na dzień bilansowy wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli po uwzględnieniu odpisów aktualizujących, z zastrzeżeniem pkt 7a (art. 28 ust.1 p. 7).

Odpisy aktualizujące wartość należności zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych lub do kosztów finansowych - zależnie od rodzaju należności, której dotyczy odpis aktualizacji (art. 35 ust.2).

Należności i udzielone pożyczki zaliczone do aktywów finansowych, mogą być wyceniane według skorygowanej ceny nabycia, a jeżeli jednostka przeznacza je do sprzedaży w okresie do 3 miesięcy, to według wartości rynkowej lub inaczej określonej wartości godziwej (art. 28 ust.1 p. 7a).

Zobowiązania na dzień bilansowy wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty, z zastrzeżeniem pkt 8a, (art. 28 ust.1 p. 8). Zobowiązania finansowe mogą być wyceniane według skorygowanej ceny nabycia, a jeżeli jednostka przeznacza je do sprzedaży w okresie do 3 miesięcy, to według wartości rynkowej lub inaczej określonej wartości godziwej (art. 28 ust.1 p. 8a).

Przykład 2

Spółka wyemitowała 1 stycznia 2012 roku 1 000 obligacji 3-letnich o wartości nominalnej 100 zł. Z tytułu emisji obligacji uzyskano wpływ 80 000 zł.

Polecenie:

Ustalić wartość bilansową zobowiązań z tytułu obligacji na koniec kolejnych lat obrotowych.

Wyliczenie efektywnej stopy procentowej (zamortyzowanego kosztu) = = 0,07722 = 7,722%

• Skorygowana cena nabycia obligacji na koniec pierwszego roku = 80 000 zł x 107,722% = 86 177 zł

• Skorygowana cena nabycia obligacji na koniec drugiego roku = 86 177 zł x 107,722% = 92 831 zł

• Skorygowana cena nabycia obligacji na koniec trzeciego roku = 92 831 zł x 107,722% = 100 000 zł

Różnice kursowe

Wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia - o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych nie stanowią inaczej - odpowiednio po kursie:

• faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikajacym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań,

• średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzajacego ten dzień - w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji.