I. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest dokładne zapoznanie się ze zjawiskiem występowania indukcyjności własnej oraz wzajemnej uzwojeń, podstawowymi prawami nim rządzącymi, a także metodami wyznaczania podstawowych parametrów w obwodach, w których ów zjawisko występuje.
II. Rozpatrywane zagadnienia
1) Indukcyjność nieskończenie długiego przewodnika prostoliniowego;
2) Indukcyjność wzajemna dwóch cewek nawiniętych na wspólnym rdzeniu;
3) Indukcyjność własna oraz wzajemna dwóch cewek nawiniętych na wspólnym
rdzeniu (obwód magnetyczny zamknięty, rozgałęziony);
Ad 1) Indukcyjność nieskończenie długiego przewodnika prostoliniowego
Obieramy układ współrzędnych. Współczynnik indukcji własnej obliczamy:
$$L = \frac{\mu_{0}}{4\pi l^{2}}\iint_{\text{GG}}^{}{\frac{i \bullet i^{'}}{r}\text{dvd}v^{'}}$$
G – obszar przewodu;
Założenia:
I = 1[A] (prąd stały)
$i = \frac{1}{S}$ gdzie $S = \pi a^{2}\ ;\ \ r = \sqrt{\rho^{2} + \left( z - z^{'} \right)^{2}}$
dv = dSdz ; dv′ = dS′dz′
Otrzymujemy:
$L = \frac{\mu_{0}}{4\pi S^{2}\ }\int_{S}^{}{\text{dS}\int_{S^{'}}^{}{dS^{'}\int_{0}^{l}{\text{dz}\int_{0}^{l}{dz^{'}\frac{1}{\sqrt{\rho^{2} + \left( z - z^{'} \right)^{2}}}}}}}$
Dwa ostatnie całkowania są wykonywalne
$$\int_{0}^{l}\frac{dz^{'}}{\sqrt{\rho^{2} + \left( z - z^{'} \right)^{2}}} = ln\frac{l - z + \sqrt{\rho^{2} + \left( z - z^{'} \right)^{2}}}{- z + \sqrt{\rho^{2} + z\hat{}2}}$$
$$\int_{0}^{l}\ln\frac{l - z + \sqrt{\rho^{2} + \left( z - z^{'} \right)^{2}}}{- z + \sqrt{\rho^{2} + z^{2}}}dz = 2lln\frac{l + \sqrt{\rho^{2} + l^{2}}}{\rho} + 2\sqrt{\rho^{2} + l^{2}} + 2\rho$$
Przyjmujemy, iż l ≪ ρ
$\int_{0}^{l}{dz^{'}\int_{0}^{l}{\text{dz}\frac{1}{\sqrt{\rho^{2} + \left( z - z^{'} \right)^{2}}} \cong 2l(ln\frac{2l}{\rho} - 1)}}$
Podstawiamy do L:
$$L = \frac{\mu_{0}}{4\pi S^{2}\ }\int_{S}^{}{\text{dS}\int_{S}^{}{dS^{'}(ln}}\frac{2l}{\rho} - 1) = \frac{\mu_{0}l}{2\pi\ }(ln2l - 1) - \ \frac{\mu_{0}l}{2\pi\ } \bullet \frac{1}{S^{2}}\int_{S}^{}{\text{dS}\int_{S}^{}{dS^{'}\text{lnρ}}}$$
Wynik końcowy całkowania:
$\frac{1}{S^{2}}\int_{S}^{}{\text{dS}\int_{S}^{}{dS^{'}\text{lnρ}}} = lna - \frac{1}{4}$
Ostatecznie:
$$L = \frac{\mu_{0}l}{2\pi\ }\left( \ln\frac{2l}{a} - \frac{3}{4} \right)$$
lub
$$L = \frac{\mu_{0}l}{2\pi\ }\left( \ln\frac{l}{a} + ln2 - \frac{3}{4} \right)$$
ln2 = 0, 694
l ≫ a, zatem:
$$L \cong \frac{\mu_{0}l}{2\pi\ }\ln\frac{l}{a}$$
Ad 2) Indukcyjność wzajemna dwóch cewek nawiniętych na wspólnym rdzeniu
W celu uproszczenia dalszych rozważań wyprowadźmy podstawowe wielkości dla sprzężenia dwóch cewek bez rdzenia.
Prąd przepływa przez element 1 Prąd przepływa przez element 2
Φ11 = Φs1 + Φg1
Φs1 – strumień rozproszenia cewki pierwszej;
Φg1 – strumień główny cewki pierwszej;
Φ11 – całkowity strumień magnetyczny cewki pierwszej;
Analogicznie dla przypadku drugiego.
Indukcyjności własne:
$L_{1} = \frac{\Psi_{11}}{i_{1}}\text{\ \ \ \ \ \ \ \ \ L}_{2} = \frac{\Psi_{22}}{i_{2}}$
Indukcyjności wzajemne:
$M_{12} = \frac{\Psi_{12}}{i1}\text{\ \ \ \ \ M}_{21} = \frac{\Psi_{21}}{i2}$
Stosunek strumienia głównego do strumienia całkowitego nazywamy współczynnikiem sprzężenia elementu pierwszego z drugim (i na odwrót):
$k_{1} = \frac{\Phi_{g1}}{\Phi_{11}}\text{\ \ \ \ \ \ }k_{2} = \frac{\Phi_{g2}}{\Phi_{22}}$
Współczynnikiem sprzężenia obu elementów określamy jako średnią geometryczną współczynników k1 oraz k2:
$k = \sqrt{k_{1}k_{2}}$
Mnożąc przez siebie indukcyjności własne L1 oraz L2 w rezultacie otrzymujemy:
$M = k\sqrt{L_{1}L_{2}}$
Przejdźmy teraz do układu dwóch cewek nawiniętych na wspólnym rdzeniu
Jeżeli cewki znajdują się w ośrodku o takiej samej przenikalności magnetycznej, to:
M12 = M21 = M
$$M = k\sqrt{L_{1}L_{2}}$$
Ad 3) Indukcyjność własna oraz wzajemna dwóch cewek nawiniętych na wspólnym
rdzeniu (obwód magnetyczny zamknięty, rozgałęziony);
Dane:
Z1 = 100 l1 = 0,3[m]
Z2 = 50 l2 = 0,3[m]
I1 = 1[A] l3 = 0,1[m]
I2 = 3[A]
μ = 4π*10-7[H/m]
S = 25[cm2] = 25*10-4[m]
Φ1 = Φ2 + Φ3
$L_{1} = \frac{Z_{1}\Phi_{1}}{i_{1}}$ $M_{12} = \frac{z_{2}\Phi_{1}}{i_{1}}\ $
$L_{2} = \frac{Z_{2}\Phi_{2}}{i_{2}}$ $M_{21} = \frac{z_{1}\Phi_{2}}{i_{2}}\ $
Schemat zastępczy obwodu magnetycznego
Zakładamy, że prądy nie powodują nasycenia materiału ferromagnetycznego (charakterystyka jest liniowa).
$$Rm = \frac{l}{\text{μS}}$$
$\text{Rm}_{1} = \frac{l_{1}}{\text{μS}} = 955 \bullet 10^{5}\left\lbrack \frac{1}{H} \right\rbrack$ θ1 = I1 • Z1 = 100[A]
$\text{Rm}_{2} = \frac{l_{3}}{\text{μS}} = 955 \bullet 10^{5}\left\lbrack \frac{1}{H} \right\rbrack$ θ2 = I2 • Z2 = 150[A]
$\text{Rm}_{3} = \frac{l_{2}}{\text{μS}} = 318 \bullet 10^{5}\left\lbrack \frac{1}{H} \right\rbrack$
Φ1 = Φ2 + Φ3
θ1 = Rm1Φ1 + Rm3Φ3
θ2 = Rm2Φ2 + Rm3Φ3
$$\text{Vm}\left( \frac{1}{\text{Rm}_{1}} + \frac{1}{\text{Rm}_{2}} + \frac{1}{\text{Rm}_{3}} \right) = \frac{\theta_{1}}{\text{Rm}_{1}} - \frac{\theta_{2}}{\text{Rm}_{2}}$$
Vm5, 24 • 10−8 = −5, 24 • 10−7
Vm = −10
$$\Phi_{1} = \frac{\Theta_{1} - Vm}{\text{Rm}_{1}} = \frac{110}{955 \bullet 10^{5}} = 1,15 \bullet 10^{- 6}\lbrack Wb\rbrack$$
$$\Phi_{2} = \frac{Vm + \Theta_{2}}{\text{Rm}_{2}} = \frac{140}{955 \bullet 10^{5}} = 1,47 \bullet 10^{- 6}\lbrack Wb\rbrack$$
$L_{1} = \frac{100 \bullet 1,15 \bullet 10^{- 6}}{1} = 115\lbrack\mu H\rbrack$
$L_{2} = \frac{50 \bullet 1,47 \bullet 10^{- 6}}{3} = 24,5\lbrack\mu H\rbrack$
$M_{12} = \frac{50 \bullet 1,15 \bullet 10^{- 6}}{1} = 5\lbrack\mu H\rbrack$
$M_{21} = \frac{100 \bullet 1,47 \bullet 10^{- 6}}{3} = 5\lbrack\mu H\rbrack$
Literatura:
[1] Baron Bernard, Spałek Dariusz, „Wybrane problemy z teorii pola elektromagnetycznego”,
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2006
[2] Szulkin Paweł, Pogorzelski Seweryn, „Podstawy teorii pola elektromagnetycznego”,
Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1964
[3] Bolkowski Stanisław, „Elektrotechnika”, WSiP, Warszawa 2005
[4] Bolkowski Stanisław, „Elektrotechnika teoretyczna Tom 1”, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,
Warszawa 1982
[5] Janeczek Andrzej, artykuł w Elektronika dla wszystkich, „Jak określić indukcyjność cewek, część 2”,
numer: Czerwiec 2003