Społeczność internetowa, społeczność wirtualna jest to zbiorowość ludzi, w której interakcje odbywają się za pośrednictwem Internetu.
Rodzaje społeczności internetowych
Typowe społeczności internetowe powstają w oparciu o:
grupy dyskusyjne
mejlowe listy dyskusyjne
kanały IRC
Definicje pojęcia
Pojęcia społeczność wirtualna użył najprawdopodobniej po raz pierwszy w 1994 Howard Rheingold określając je jako: grupy ludzi, którzy mogą, lub nie, spotkać się twarzą w twarz, i którzy wymieniają słowa oraz idee za pośrednictwem klawiatury.
Społeczności internetowe można definiować w różne sposoby. W podstawowym znaczeniu są to wszelkie wspólnoty ludzi – choćby tymczasowe – zgromadzone wokół wspólnego celu lub dyskusji na interesujący dla wszystkich temat.
[...]Według Esther Dyson, społeczność internetowa to "zbiorowość, w której ludzie żyją, pracują i bawią się". Ta definicja bardziej przypomina charakterystykę rzeczywistego społeczeństwa, które reguluje wszystkie sfery działalności człowieka.W ramach sprawdzania popularności różnych społeczności zakłada się specjalne toplisty.
Społeczności internetowe w Polsce
Powstanie liczących się polskich portali społecznościowych datowane jest na lata 2004 - 2006 (nasza-klasa, grono.net). Od tej pory polska sieć rozwija się właśnie w kierunku portali integrujących funkcje zarówno forum, jak i czatów, list dyskusyjnych i multigalerii. Zapoczątkowana na zachodzie Europy moda porwała Polaków, którzy tworzą społeczności wielu milionów użytkowników.
Społeczeństwo pierwotne - termin stosowany w odniesieniu zarówno do najdawniejszych społeczeństw, jak i do społeczeństw o prostej technologii, istniejących współcześnie. Jako narzędzie opisu społeczeństw przeszłości jest ono oceniane negatywnie, gdyż żadne z nich nie jest pozostałością wcześniejszego stadium ewolucyjnego, każde ma swą własną historię i drogę rozwoju. Ponadto improwizacja na podstawie materiałów pozostałych z przeszłości nie jest rzeczą łatwą i wymaga wielkiej przenikliwości. współczesną.
Społeczeństwo nowoczesne – określenie stosowane w odniesieniu do cech idealnych społeczeństw, kształtujących się wraz z transformacją zacofanych systemów społecznych w kierunku systemów realizujących wielorakie i złożone funkcje w sposób planowany, zorganizowany i celowy.
Pojęcie wykorzystywane w teorii modernizacji na określenie etapu rozwoju społecznego, bądź cyklu modernizacyjnego, następującego po ukształtowaniu się społeczeństwa tradycyjnego a zarazem poprzedzającego powstanie społeczeństwa ponowoczesnego. Termin "społeczeństwo nowoczesne" jest też niekiedy zamiennie stosowany na określenie społeczeństwa przemysłowego.
Marek Szczepański dzieli cechy społeczeństwa nowoczesnego na pięć kategorii: organizacyjne, osobowości nowoczesnej, społeczno-kulturowe, polityczne oraz techniczno-ekonomiczne.
1. Cechy organizacyjne: wielka liczba członków, otwartość na inne społeczeństwa, heterogeniczność, miasto jako podstawowa jednostka organizacji przestrzennej, duża liczba miast o charakterze postindustrialnym, dominacja miast informatycznych.
2. Cechy osobowości nowoczesnej: wysoki poziom potrzeby osiągania empatii, nonkonformizm, przekonanie o możliwości opanowania świata fizycznego-przyrodniczego, rezygnacja z fatalizmu i wiary w przeznaczenie, orientacja na przyszłość, osobowość liberalna i/lub demokratyczna.
3. Cechy społeczno-kulturowe: dominacja więzi rzeczowych, podziały warstwowe, porządek społeczny oparty na kontrakcie, pozycje osiągane, zachowania niekonwencjonalne, działania uniwersalistyczne, wiedza naukowa, wysoki poziom skolaryzacji, wysokie kompetencje symboliczne, dominacja sfery profanum w kulturze.
4. Cechy polityczne: władza świecka, władza legalna, szeroki udział społeczeństwa w sprawowaniu władzy, pluralizm instytucji politycznych, brak tendencji endogamicznych elit politycznych.
5. Cechy techniczno-ekonomiczne: nieautarkiczność, skomplikowane technologie, złożony podział pracy, gospodarka wysokotowarowa, wysoki wskaźnik produkcji, przemysły innowacyjne i wyspecjalizowane usługi, dominacja korporacji międzynarodowych.
Społeczeństwa współczesne.
Społeczeństwa współczesne najbardziej rozwinięte chyba już przekroczyły lub przekraczają pewną barierę rozwoju. Analizując przeszłość, tradycję, biorą z nich tylko to co wydaje się dobre, korzystne dla współczesnego człowieka, odrzucają przesądy, stereotypy, złe przyzwyczajenia, a przede wszystkim uzmysławiając sobie swoją ograniczoność, omylność, nie ferują jednoznacznych sądów i wyroków. Są być może mniej zaangażowane, mniej szczęśliwe, ale za to bardziej „człowiecze”. Nie uszczęśliwiają na siłę. Starają się zdobyć szczęście swoje i innych w inny sposób. To przekroczenie „bariery” dokonało się w dużej mierze dzięki rozwinięciu się w niesamowicie szybkim tempie komunikacji między społeczeństwami i między jednostkami. Zdobycze techniki, środki transportu, prasa, telewizja, informatyka spowodowały, że człowiek w społeczeństwach korzystających już z tych zdobyczy powszechnie, ma wiedzę o różnych religiach, ideach, ideologiach, prądach, o różnych sposobach życia i myślenia prawie wszystkich społeczności na Ziemi. Tak jak człowiekowi w społeczności zamkniętej wydaje się, że istnieje tylko jedna słuszna religia, ideologia, tak człowiek w społeczności „poinformowanej” może analizować różne idee. Korzysta też w dużym stopniu z dorobku myślowego minionych epok, z dorobku wybitnych umysłów z różnych epok i z różnych stron świata.
Rola jaka spełniają dzisiaj telewizja w przekazywaniu informacji, w edukacji społeczeństw jest nieoceniona. Informacje docierają do mas. Dzięki dzisiejszej technice społeczeństwa dowiadują się o sobie nawzajem. Ludzie przestają żyć utopiami, przestają się poddawać wizjom doktrynerów, pozbywają się przesądów i uprzedzeń. Oddziaływanie mediów może mieć i ma swoje negatywne strony. Epatowanie przemocą, schlebianie gustom jak najszerszej rzeszy odbiorców, pogoń za tzw. oglądalnością, lansowanie wzorców komercyjnych powodują wiele spustoszeń w umysłach młodych osób, wiele patologii w życiu społeczeństw.