Etyka zawodowa
Szeler
Spojrzenie na etykę – Erik froman o sztuce miłości.
Problemy którymi można się zająć
Tatarkiewicz – historia filozofii
Wryński – wiedza o etyce
Tales – wszystko jest złożone z wody.
Przełom humanistyczny – zaczęto interesować się sprawami człowiekiem Sokrates pierwszy zaproponował ten net mat. Filozofowanie (mądrość atrybut bogów) Sokrates wyakcentował człowieka. Przekonywał ludzi do tego by nad sobą zaczęli się zastanawiać. Po rzez pytania tak by się nad tym zastanawiali.
Na gruncie filozofii nie można powiedzieć że mam prawdę.
Sokrates Platon Arystoteles
Sofiści – zajmowali się kształceniem dzieci – odpłatnie. Platon i Arystoteles pogardzali tym faktem. Wcześniej liczyła się prawda. Nie nazwisko
Sofistyka była krytykowana przez to że skoro się płaci za wiedzę to może być prawda naciągana.
Sofiści byli relatywistami – czyli wszystko zależy od.
Sokrates stworzył pierwszy system etyki normatywnej. Intelektualizm etyczny
Człowiek mądry jest człowiekiem dobrym. Najpierw trzeba przemyśleć i dopiero wtedy wiedzieć że to jest dobre
Cnota jest doskonałością –sprawność człowieka ale trzeba ją doskonalić. To dotyczy zachowani moralnych. Trzeba je szkolić. Obiektywne dobro jest dobrem bezwzględnym. Niezależne od wszelkich okoliczności. Potępienie relatywizmu. Prawa moralne wywodzą się w naszej naturze i obowiązują wszystkich. Prawo moralne nie jest umową. Albo ktoś jest cnotliwym albo nie.
Cnota związana z zyskiem moralnym sama w sobie jest nagrodą samą w sobie
Następni po Sokratesie to cyrylicy – twierdzili że najważniejsze jest dobro jako szczęście. Następnie liczy się wiedza.
W ten sposób człowiek zyskuje niezależność. Ludzie z natury są równi. Byli za równouprawnieniem kobiet i niewolników
Byli przeciwni granicą. Kosmopolityzm.
Szkola etyczna cyrenaików. Naczelną myślą była przyjemność . jedynym dobrem jest przyjemność i jego doznawanie. Szczęście to prosta suma dobrych chwil
Byli prekursorami hedonizmu – czyli przyjemności
Platon miał idee doskonałości a my jesteśmy tylko jej wierną kopią trochę zniekształconą
Arystoteles – zagadnienie eudajmonistyczne. Teoria szczęścia = na czym polega szczęśliwe życie. Co to jest człowiek i co on realizuje. Wyróżnia męstwo hojność cnoty. Czyny są cnotliwe kiedy robimy je z umiarem. Prawda leży kiedyś gdzieś pośrodku.
Stoicy – Zycie zgodne z naturą a życie godne z wiedza to jedno i to samo. Mędrzec nie buntuje się przeciwko temu czego nie można zmienić. Zachowuje spokój i dystans. Pracuje nad sobą bo na to ma wpływ. Intelektualny dystans do tego co nie mogę zmienić
Mędrzec jest szczęśliwy jak może się rozwijać
Apatia – zobojętnienie na to co nie mam wpływu wyzwolenie od namiętności
Epikurejczycy – od Epikura – nawiązuje o przyjemnościach i unikaniu cierpień. Sam brak cierpień jest szczęściem. Przyjemności są dwojakiego rodzaju cielesne i duchowe. Trzeba przezwyciężać lęki. Przed bogami śmierci, cierpienia w możliwość osiągnięcia szczęścia
Spokój ducha to co nie możemy zmienić i po co się zamartwiać na zapas
Sceptycyzm – doktryna na podłoże krytyki filozofii słusznych teorii – czyli te które się zoblgowują do jedynej prawdy. Poszukiwanie a nie upieranie się przy swoim daje szczęście. Uwidacznia dystans do dogmatów
To nie znaczy że sceptyk gnusnieje – poszukuje
Izistenia - równo silność sądów
Chrześcijaństwo jest zbiorem dyrektyw
Oświecenie – przejście na człowieka