Substancje uczestniczące w budowie szkieletu gąbek to:
Węglan wapnia, krzemionka i spongina.

Cechy właściwe gąbek to:
Mezoglea, wielokomórkowce, dwuwarstwowe, zdolność regeneracji.

„Gąbki rosną na kamieniach, bo jak by rosły na piachu, to by im się pory zatkały.”

Totipotencjalność daje gąbką doskonałą możliwość regeneracji.
Nawet z jednej komórki, może odtworzyć się cały organizm.

Polip i meduza są podobne, bo mają symetrie promienistą
oraz podobny układ budowy(posiadają czułki).

Polip od meduzy różni się trybem życia (polip jest osiadły)
oraz sposobem rozmnażania (polip bezpłciowo) .

Metageneza- jest to naprzemienne występowanie pokoleń zwierząt,
w której naprzemiennie występują pokolenie rozmnażające się płciowo i bezpłciowo.
(np. parzydełkowce- polip i meduza)

Koralowce mają najbardziej zaawansowaną i skomplikowaną budowę układu pokarmowego,
bo w przeciwieństwie do innych parzydełkowców one mają :
-jamę gastralną podzieloną przegrodami, co zwiększa powierzchnie wchłaniania i trawienia,
-otwór gębowy nie prowadzi bezpośrednio do jamy gastralnej, lecz do gardzieli.

Zwierzęta należące do biocenozy rafy koralowej,
mają jaskrawe kolory co pozwala im na doskonałe maskowanie się w tle rafy.

Wiele parzydełkowców żyje w symbiozie z glonami.
Glony dostarczają tlen, a parzydełkowce ochraniają glony.

Gąbki posiadają duże ilości jodu, więc z nich są produkowane leki na niedoczynność tarczycy.

Zimną stężenie CO2 w wodzie jest większe niż w pory ciepłe.

Ropalia to komórki zmysłowe występujące na brzegu tarczy meduz krążkopławów.
Pełnią one funkcję zmysłów równowagi, wzroku i węchu.

Niektóre koralowce charakteryzują się żyworodnością,
która polega na tym, że planula pozostaje w ciele osobnika macierzystego,
a opuszcza je dopiero jako dojrzały polip.