Dwa poziomy komunikacji: werbalny i niewerbalny

Model komunikacji werbalnej:

źródło –wiadomość/przekaz/ –kodowanie –kanały –odbiorca –odkodowanie

ŹRÓDŁO:

• .jednostka, która chce przekazać swoją myśl

• .w umyśle jednostki pojawia się idea

• .idea zależna jest od emocji, wartości, stereotypów, uprzedzeń, doświadczeń, poziomu wiedzy

• .jeśli wiemy co chcemy powiedzieć, musimy sformułować PRZEKAZ /idea, myśl, poczucie lub emocja, która komunikujemy/.

Kodowanie- przełożenie myśli na rodzaj kodu, którym operuje zarówna nadawca jak i odbiorcacoca cola, nixon

Kod –zestaw lub zestawy znaków używany w danym języku.

Przykładem kodu jest żargon. Używany wewnątrz grupy ułatwia

komunikacje przenoszony na zewnątrz może ja zakłócać.

• Słowo to tylko symbol. Żadne znaczenie nie jest przypisywane słowom na stale.

• .precyzja komunikatu

KANAŁ /osobiście, telefonicznie, w wersji pisemnej/

• Im bardziej formalny kanał tym większą wagę przywiązuje się do treści.

• W trakcie bezpośredniego kontaktu łączy się komunikacja werbalna z niewerbalną.

ODBIORCA –cel przekazu, dokonuje odkodowania.

Co może zrobić nadawca, by się przekonać, czy został prawidłowo zrozumiany?

ODKODOWANIE zależne jest od emocji, wartości, stereotypów, uprzedzeń, doświadczeń, poziomu wiedzy.

Poziomy komunikacji służące przekazaniu informacji:

• Pogawędka towarzyska –zaznaczamy, ze zauważamy czyjąś obecność i staramy się być uprzejmi np. rutynowe pytania nt samopoczucia, pogody itd.

• .Relacjonowanie faktów –przekazywanie informacji, które mogą być przez drugą stronę zweryfikowane np. lektor telewizyjny

• Wypowiadanie opinii –przekazujemy osobiste ocenę sytuacji, ujawniamy treści charakterze subiektywnym, eksponujemy własne wartości i przekonania, wierzą, że nie zostaną wykorzystane przeciwko nam.

• Dzielenie uczuć –najbardziej głęboki i intymny poziom komunikacji.

KOMUNIKACJA NIEWERBALNA

Podwójny komunikat

PROKSEMIKA–zachowania związane z lokalizacją przestrzenną. Wzajemne umiejscowienie uczestników komunikacji i jego wpływ na przebieg kontaktów. Ważnym terminem –terytorium.

• Dystans intymny

• .Dystans osobowy –przyjaciele, bliżsi znajomi

• .Dystans społeczny –kontakty służbowe, przelotne znajomości

• .Dystans publiczny

Ekologia przestrzenna –sposób organizacji przestrzeni wokół jednostki np. ustawienie mebli w celu

regulowania częstotliwości i charakteru kontaktów między ludźmi.

Co zrobić, żeby relacje były bliskie i żeby ludzie mogli nawiązywać kontakt wzrokowy?

• .Organizacja społecznie dośrodkowa –koło

• .Organizacja społecznie odśrodkowa –rzędy

KINEZJETYKA–mowa ciała

PARALINGWISTYKA–sposób posługiwania się głosem –styl przemawiania, artykulacja, ekspresja

• .Jakie czynniki wpływają na komunikację niewerbalną?

Komunikacja

Dlaczego inni ludzie nas nie rozumieją?

Podstawowe umiejętności komunikacyjne:

• .Umiejętność przesyłania czytelnych komunikatów

• .Umiejętność słuchania

• .Zbierania informacji potrzebnych do zrozumienia przekazów innych osób

SŁUCHANIE EFEKTYWNE

Sposoby niesłuchania:

• .Niesłuchanie

• .Słuchanie ignorujące –udawanie zainteresowania

• .Słuchanie selektywne –odbieranie tych treści, które chcemy usłyszed i ignorowanie pozostałych

• .Słuchanie przez pryzmat własnego ego –przykładanie własnej miary do wszystkiego co mówi druga osoba

Słuchanie efektywne-Słuchanie wymaga pewnej ilości wysiłku ze strony osoby słuchającej. Celem słuchania jest analiza, interpretacja i zrozumienie docierających treści

Słuchanie aktywne

• .Nie myśl o rzeczach nie związanych z tematem

• .Zadbaj o odpowiednie miejsce

• .Staraj się uchwycid główne tezy

• .Notuj

Mężczyźni bardziej uważnymi słuchaczami i więcej zapamiętuje się gdy mówi mężczyzna

NARZĘDZIA AKTYWNEGO SŁUCHANIA

Parafraza –to powtórzenie tego co mówiący do tej pory powiedział.

Słuchający może, a czasem musi dokonać pewnych skrótów.

Parafrazując nie podsumowujemy, nie interpretujemy ani nie wyciągamy wniosków.

Najczęściej zaczyna się od słów:

• Mówiłeś przed chwilą...

• .Powiedziałeś mi, że...

• .Jeśli dobrze cię zrozumiałem, to...

Słuchający mówi rozmówcy w jaki sposób zrozumiał to, co zostało powiedziane, koncentrując się na tym co według niego w wypowiedzi rozmówcy było najważniejsze.

Dzięki parafrazie:

• mówiący dowiaduje się, że jest naprawdę słuchany;

• .słuchający sprawdza, czy dobrze usłyszał i zrozumiał;

• .mówiący, słysząc parafrazę może wnieść poprawki lub cos dopowiedzieć.

Komunikat „ja”

Aby nie wywołać w rozmówcy poczucia bycia ocenianym i jednocześnie mieć możliwość wskazania

tego co nam nie odpowiada stosujemy komunikat „ja”, czyli mówimy o swoich trudnościach, wrażeniach, odczuciach, emocjach wypowiadając się w pierwszej osobie liczby pojedynczej,

np.:Jest mi przykro, kiedy moje rzeczy są tak porozrzucane

Komunikat „ja” pozwala również na unikanie uogólnień i wyrażanie własnych opinii zamiast ogólnych ocen.

Nazywanie uczuć –to próba rozpoznania i nazwania uczud, które jak nam się wydaje przeżywa nasz rozmówca. Buduje to atmosferę akceptacji i zrozumienia. Wymaga dużej uważności i umiejętności empatii, np.: Widzę, że jesteś zła. Kiedy nazywamy czyjeś uczucia nie oceniamy ich, nie komentujemy, możemy tylko wypowiedzieć się na temat zachować np.:Rozumiem, ze jesteś wściekła, ale nie zgadzam się żebyś mówiła do mnie w ten sposób.