http://wfirma.pl/

Podatek dochodowy:

Przy zakładaniu działalności gospodarczej każdy przedsiębiorca jest zobowiązany do złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, za pomocą formularza CEIDG-1. Jest to jednocześnie zgłoszenie do urzędu skarbowego, w którym zawiera się informacja m.in. o wybranej formie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ten sposób każdy przedsiębiorca rozpoczyna swoją przygodę z urzędem skarbowym. Na wszystkich osobach fizycznych i prawnych, które osiągają w danym roku dochody (niezależnie od ich wysokości) ciąży bowiem obowiązek rozliczania się z podatku dochodowego. W Polsce istnieją dwa rodzaje podatku dochodowego - PIT, czyli podatek od osób fizycznych, którego zasady rozliczania określają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatek dochodowy od osób prawnych, dla którego podstawowym aktem prawnym jest ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Czym dokładnie jest podatek dochodowy? Kiedy i gdzie się go opłaca? Jakie są możliwe formy opodatkowania oraz co niesie za sobą wybór każdej z nich? Odpowiedzi na te i inne pytania związane z podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostały zawarte w tym artykule.

Przy zakładaniu działalności gospodarczej każdy przedsiębiorca jest zobowiązany do złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, za pomocą formularza CEIDG-1. Jest to jednocześnie zgłoszenie do urzędu skarbowego, w którym zawiera się informacja m.in. o wybranej formie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ten sposób każdy przedsiębiorca rozpoczyna swoją przygodę z urzędem skarbowym. Na wszystkich osobach fizycznych i prawnych, które osiągają w danym roku dochody (niezależnie od ich wysokości) ciąży bowiem obowiązek rozliczania się z podatku dochodowego. W Polsce istnieją dwa rodzaje podatku dochodowego - PIT, czyli podatek od osób fizycznych, którego zasady rozliczania określają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatek dochodowy od osób prawnych, dla którego podstawowym aktem prawnym jest ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Czym dokładnie jest podatek dochodowy? Kiedy i gdzie się go opłaca? Jakie są możliwe formy opodatkowania oraz co niesie za sobą wybór każdej z nich? Odpowiedzi na te i inne pytania związane z podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostały zawarte w tym artykule.

Podstawowe informacje o podatku dochodowym od osób fizycznych

Podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) dotyczy, jak sama nazwa wskazuje, osób fizycznych, także tych prowadzących indywidualną działalność gospodarczą czy będących wspólnikami spółki cywilnej lub spółek osobowych (a więc m.in. przedsiębiorców, emerytów i rencistów, zatrudnionych na umowę o pracę, zlecenia czy dzieło). Jest to najpopularniejszy podatek, którego głównym założeniem jest powszechność. W przypadku PIT źródłem opodatkowania jest dochód, czyli przychody pomniejszone o koszty poniesione w związku z ich uzyskaniem.

Instytucją, która zajmuje się podatkami, jest urząd skarbowy. Podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w urzędzie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, w przeciwieństwie do CIT (podatku dochodowego od osób prawnych), dla którego właściwym urzędem jest urząd skarbowy przyporządkowany ze względu na siedzibę spółki kapitałowej.

Podatek dochodowy opłaca się w formie miesięcznej lub kwartalnej zaliczki na ten podatek. Z obowiązku tego podatnik powinien wywiązać się do 20 dnia następnego miesiąca (lub kwartału, jeżeli rozlicza się kwartalnie), a więc np. podatek za maj powinno się opłacić do 20 czerwca. Wyjątkiem jest karta podatkowa - tu rozliczenie następuje do 7 dnia następnego miesiąca (więcej o tym w dalszej części artykułu).

Wybór formy opodatkowania

Jak zostało wcześniej wspomniane, już początkujący przedsiębiorca przy składaniu wniosku CEIDG-1musi zdecydować, jaką formę opodatkowania swoich dochodów wybiera. Możliwości są cztery (jednak nie wszystkie jednakowo dostępne):

opodatkowanie na zasadach ogólnych,

podatek liniowy,

zryczałtowane formy opodatkowania:

ryczałt od przychodów ewidencjonowanych,

karta podatkowa.

Przedsiębiorca, który przy rejestracji działalności w CEIDG nie wybrał formy opodatkowania, może tego dokonać na zasadach przewidzianych w ustawach podatkowych, a więc przez złożenie oświadczenia (wniosku) naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 9a ust. 2 ustawy o PIT), jednak nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Jeżeli podatnik nie postanowi inaczej we wniosku do CEIDG ani nie złoży oświadczenia o wyborze innej formy, podstawową formą jest opodatkowanie według skali podatkowej (na zasadach ogólnych).

Decyzja o danej formie opodatkowania nie jest decyzją “na całe życie” - ustawodawca przewidział możliwość jej zmiany, jednak ustalił też jeden bardzo istotny warunek - należy to zrobić do 20 stycznia roku podatkowego, którego nowa forma ma dotyczyć.

Wypełniając wniosek CEIDG-1 przedsiębiorca wybiera również formę zapłaty zaliczki na podatek dochodowy. Istnieją trzy możliwości - zaliczka odprowadzana:

co miesiąc,

co kwartał,

w sposób uproszczony.

Polecamy:

Co z nadpłaconymi składkami ZUS? - sprawdź!

Uproszczony tryb opłaty zaliczek polega na comiesięcznym wpłacaniu zaliczki na podatek dochodowy, wyliczanej jednak nie na podstawie bieżących skumulowanych przychodów i kosztów, ale na podstawie dochodów uzyskiwanych dwa lub trzy lata temu. W związku z taką konstrukcją, zaliczki uproszczonej nie mogą wybrać przedsiębiorcy, którzy założyli dopiero działalność oraz ci, którzy przez ostatnie dwa, trzy lata wykazywali same straty lub nie osiągnęli dochodu powodującego zapłatę podatku. Zaliczka w formie uproszczonej wynosi 1/12 obliczonej kwoty podatku na podstawie danych z zeznania podatkowego za dwa lub trzy lata wstecz, obliczonej przy zastosowaniu odpowiedniej stawki - czyli skali podatkowej lub podatku liniowego.

Zaliczki płacą podatnicy, którzy wybrali rozliczanie podatku na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym. Ryczałtowcy także mają obowiązek miesięcznego/kwartalnego rozliczania się z podatku. W ich przypadku jednak nie jest to zaliczka na podatek dochodowy, a po prostu zryczałtowany podatek za konkretny okres. Zaliczki i należny podatek przedsiębiorca ma obowiązek wyliczać sam. Nie zrobi tego za niego urząd skarbowy.

Opodatkowanie na zasadach ogólnych - progresywna skala podatkowa

Podstawą opodatkowania na zasadach ogólnych (wg progresywnej skali podatkowej) jest dochód, a więc przychód osiągnięty z prowadzonej działalności pomniejszony o koszt jego uzyskania.

DOCHÓD = PRZYCHÓD Z DZIAŁALNOŚCI - KOSZT UZYSKANIA PRZYCHODU

Pojawia się pytanie, skąd wziąć wartości potrzebne do obliczenia dochodu? Otóż wszystkie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek prowadzenia ewidencji. W zależności od formy prowadzonej działalności oraz formy rozliczeń zakładają podatkową księgę przychodów i rozchodów (KPiR) bądź księgi rachunkowe. Właśnie na podstawie zapisów prowadzonych w tych ewidencjach przedsiębiorca będzie w stanie ustalić wysokość przychodów i kosztów dotyczących prowadzonej działalności.

Głównym sposobem określającym wysokość zobowiązań podatkowych osób fizycznych jest skala podatkowa. Na jej podstawie określa się, w jakiej wysokości podatek zapłaci podatnik od dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym.

Skala podatkowa na 2013 rok

ponad	do	wysokość podatku
-	85 528 zł	18 proc. minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr
85 528 zł	-	14 839 zł 02 gr plus 32 proc. nadwyżki ponad 85 528 zł
Roczna kwota zmniejszająca podatek	556 zł 02 gr
Roczny dochód niepowodujący obowiązku zapłaty podatku	3 091 zł

Przy tej formie opodatkowania przedsiębiorca jest zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy w sytuacji, gdy wysokość dochodu w danym roku podatkowym przekroczy kwotę wolną od podatku. Oznacza to, że jeżeli w określonym miesiącu (lub kwartale) dochody przedsiębiorcy przekroczą 3091 zł, jest on zobowiązany do zapłaty zaliczki za dany miesiąc (kwartał). Kwotę zaliczki oblicza się na podstawie danych zawartych w skali podatkowej - jest to 18 proc. lub 32 proc. osiągniętego dochodu, przy czym wyższą stawkę należy stosować, gdy dochód przedsiębiorcy przekroczy 85.528 zł. Nie oznacza to jednak, że cały dochód będzie opodatkowany tą wyższą stawką. Dochód w wysokości 85.528 zł będzie oprocentowany 18 proc., a więc podatek wyniesie 15.395,04 zł. Pomniejszony on zostaje o kwotę zmniejszającą podatek (556,02 zł), a dopiero następnie dodawany jest podatek w wysokości 32 proc. liczony od tej części dochodów, które wykraczają poza kwotę 85.528 zł.

Polecamy:

Dowiedz się, czy zapłacony mandat może stać się kosztem podatkowym.

Wyliczoną w ten sposób wysokość zaliczki na podatek dochodowy należy zaokrąglić do pełnych złotych. W przypadku końcówek kwot wynoszących mniej niż 50 gr, pomija się je, tzn. zaokrągla w dół. Natomiast przy zaokrąglaniu końcówek kwot wynoszących 50 gr lub więcej, kwotę zaokrągla się w górę.

Przy rozliczaniu na zasadach ogólnych warto wziąć pod uwagę fakt, iż część dochodów osób fizycznych wyłączona jest spod opodatkowania na takich zasadach. Są to w szczególności:

spadki i darowizny,

przychody ze sprzedaży nieruchomości,

odsetki od prywatnie udzielanych pożyczek,

dochody z odsetek na kontach osobistych,

działalność gospodarcza opodatkowana kartą podatkową, ryczałtem ewidencjonowanym, podatkiem liniowym.

Podatnicy wybierający progresywną skalę podatkową mogą bez ograniczeń skorzystać z miesięcznego płacenia zaliczek. Z kwartalnych zaliczek natomiast może skorzystać przedsiębiorca rozpoczynający działalność lub będący małym podatnikiem, a więc taki, którego przychody ze sprzedaży (łącznie z VAT) za poprzedni rok nie przekroczyły kwoty 1.200.000 euro (w 2013 r. 4.922.000 zł). Dla maklerów, agentów i zarządców funduszy inwestycyjnych limit ten jest niższy i wynosi 45.000 euro (w 2013 r. 185.000 zł). Warunkiem do bycia małym podatnikiem jest również brak prowadzenia działalności samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej w okresie dwóch lat od roku rozpoczęcia (a dokładniej od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalności). Z kolei z uproszczonego sposobu opłacania zaliczek przy tej formie opodatkowania nie mogą skorzystać podatnicy, którzy dopiero rozpoczęli działalność.

Wady i zalety rozliczania według zasad ogólnych

Przez wzgląd na fakt, iż opodatkowanie na zasadach skali podatkowej jest podstawową i najczęściej stosowaną formą opodatkowania, warto zastanowić się, jakie są jej wady i zalety. Do zalet opodatkowania skalą podatkową niewątpliwie należą:

stosowanie kwoty wolnej od podatku,

możliwość korzystania z oferowanych przez rząd ulg i odliczeń,

możliwość rozliczania się z małżonkiem,

przywilej rozliczeń dedykowanych osobom samotnie wychowującym dzieci,

możliwość zakwalifikowania wydatków powiązanych z osiągnięciem przychodów do kosztów uzyskania przychodu.

Wadami związanymi ze skalą podatkową są:

wysoki drugi próg podatkowy,

obowiązek prowadzenia ściśle określonej ewidencji księgowej.

Opodatkowanie w formie podatku liniowego natomiast może przynieść znaczące korzyści osobom, które osiągają bardzo wysokie dochody (ze wszystkich źródeł), mocno powyżej 85 tys. zł rocznie. Głównymi wadami podatku liniowego są: brak kwoty wolnej od podatku, brak możliwości rozliczania się razem z małżonkiem oraz brak ulg podatkowych.

Koszty wg ustawy o PIT

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Mowa tu o kosztach bezpośrednio lub pośrednio związanych z prowadzoną działalnością. Do kosztów bezpośrednich można zaliczyć z całą pewnością zakup towarów handlowych i materiałów. Natomiast do kosztów pośrednich będą należeć np. odpisy amortyzacyjne samochodu osobowego czy też wydatki na media.

Nie ma w ustawie o PIT wyszczególnienia, co dokładnie może być kosztem podatkowym. Ustawodawca zamieścił za to w art. 23 ustawy katalog wyłączeń. Poza tym należy mieć na uwadze, że każdy wydatek wprowadzony jako koszt firmy musi mieć związek z prowadzoną działalnością, co w razie potrzeby przedsiębiorca będzie potrafił wykazać przed urzędem skarbowym.

Polecamy:

Remont lokalu w kosztach podatkowych? Sprawdź!

Amortyzacja jako co miesięczny koszt

Większość przedsiębiorców w ramach działalności gospodarczej korzysta ze środków trwałych. Te o niskiej wartości, do kwoty 3.500 zł można zaliczyć bezpośrednio w koszty. Ustawa o PIT daje również możliwość zaliczenia jednorazowo w koszty sprzętów o wartości powyżej 3.500 zł, łącznie do kwoty 50.000 euro rocznie (w roku 2013 jest to kwota 205.000 zł). Z tego przywileju nie można jednak korzystać w przypadku samochodów osobowych – muszą one być amortyzowane w czasie.

Dla mniejszych przedsiębiorców rozliczenie w czasie środków trwałych może okazać się bardziej korzystne. Co miesiąc dodatkowo w koszty będzie trafiał odpis amortyzacyjny, pomniejszający wartość dochodu do opodatkowania PIT. Dzięki temu firmy, które np. starają się o kredyt, wykażą równomierną wysokość osiąganych dochodów.

Przedsiębiorca ma również prawo do uwzględnienia w środkach trwałych sprzętów prywatnych, wykorzystywanych w działalności gospodarczej. W niektórych przypadkach nie ma potrzeby ponosić dodatkowych wydatków, a kosztem będą odpisy amortyzacyjne sprzętów wprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Najbardziej popularnymi przykładami są komputer, drukarka czy też samochód, które będą wykorzystywane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności.

Te dwa pojęcia są ze sobą często mylone, a ich rozgraniczenie jest niezwykle ważne ze względu na ujęcie w kosztach firmowych. Ustawodawcy bowiem w art. 23 ustawy o PIT zastrzegli, że wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych - nie mogą stanowić kosztów podatkowych. Co do reklamy natomiast nie ma tego typu ograniczeń, należy kierować się jedynie zasadą racjonalności i gospodarczego uzasadnienia.

Polecamy:

Odsetki z tytułu opóźnionej opłaty - kiedy stanowią koszt?

Za reklamę można uznać działania polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług. Do najbardziej popularnych form reklamy należą:

plakaty na billboardach,

ulotki,

ogłoszenia i spoty w mediach,

bannery na stronach internetowych oraz serwisach społecznościowych,

pozycjonowanie stron w wyszukiwarkach internetowych.

W przypadku reprezentacji można się odnieść do wyroku NSA z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 - orzeczenie prawomocne – w którym stwierdził, że koszty reprezentacji to wydatki związane z przedstawicielstwem: "(...) termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność (...)"

(...) Norma ta nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. (...)"

wfirma.plFAQForumPoradnikPomoc

       

Początek formularza

Email

Hasło

Powtórz hasło

Akceptuję regulamin serwisu 
Dowiedz się więcej

Dół formularza

 

Firma

Podatki

Prawo

Księgowość

Ubezpieczenia

Prawo pracy

Finanse

Działalność gospodarcza (cz. 7) - Jak płacić niski PIT, czyli rozliczanie kosztów uzyskania przychodów

 Koszty wg ustawy o PIT

 Amortyzacja jako co miesięczny koszt

 Reprezentacja a reklama

 Rozliczenie firmy prowadzonej we własnym mieszkaniu

 Popularne wydatki zaliczane do pozostałych kosztów firmowych

 Czego przedsiębiorca nie zaliczy do kosztów firmowych

 

 

 Data: 2013-06-10 Kategoria: Firma

Rozliczenie firmy prowadzonej we własnym mieszkaniu

Przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą we własnym mieszkaniu, ma prawo do ujęcia w kosztach firmy części wydatków związanych z nieruchomością.

Pierwszym krokiem, jaki należy wykonać, jest zgłoszenie miejsca zamieszkania jako miejsca siedziby firmy lub miejsca, gdzie jest prowadzona działalność, na formularzu CEIDG-1. Wiąże się to z koniecznością zgłoszenia do urzędu gminy określonego metrażu pomieszczeń wykorzystywanych do działalności w celu opodatkowania wyższym podatkiem od nieruchomości przewidzianym dla firm.

Wydatki związane z eksploatacją mieszkania trzeba rozdzielić na te związane z prowadzoną działalnością oraz na te o charakterze osobistym. Najprostszym sposobem podziału będzie wyliczenie procentowe powierzchni zajmowanej w działalności do ogólnego metrażu nieruchomości.

W wyniku wyliczonej proporcji do kosztów firmowych można zaliczyć odpowiednią część wydatków za:

czynsz,

energię elektryczną,

wodę,

gaz,

centralne ogrzewanie.

W przypadku telefonu domowego proporcję należy ustalić na podstawie bilingu załączonego do faktury, wyliczając wartość kosztów związanych z działalnością do ogólnej wartości faktury. Jeżeli na fakturze znajduje się również opłata za Internet, to należy zastosować taką samą proporcję jak w przypadku opłat za telefon.

Popularne wydatki zaliczane do pozostałych kosztów firmowych

Oprócz wymienionych powyżej wydatków istnieje szereg innych, które w świetle prawa są uznawane za koszt podatkowy. Należą do nich m.in.:

wydatki na wynajem samochodu, w tym leasing,

wydatki na paliwo i inne eksploatacyjne, związane z użytkowaniem samochodu prywatnego – do wartości wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu,

opłaty bankowe i pocztowe,

wydatki na remont pomieszczeń, w których prowadzona jest działalność,

kawa, herbata, cukier, woda – w przypadku zatrudnienia pracowników,

zakup licencji i oprogramowań,

artykuły biurowe, w tym papier ksero, długopisy, segregatory itp.,

opłaty za pośrednictwo w sprzedaży, np. poprzez serwis Allegro,

koszty delegacji, w tym diety, wydatki za wstęp na konferencje czy nocleg.

Czego przedsiębiorca nie zaliczy do kosztów firmowych

W art. 23 ustawy o PIT zawarty jest katalog wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Oprócz wymienionych wcześniej wydatków na reprezentację, przedsiębiorca nie zaliczy do kosztów m.in.:

wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu osobowego, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro,

wydatków na spłatę pożyczek/kredytów (z wyjątkiem części odsetkowej raty),

wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci – takie osoby uznawane są w działalności jako "współpracujące", a ich wynagrodzenie nie może stanowić kosztu firmowego,

grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar (w tym mandaty nałożone przez urząd skarbowy czy też mandaty za przekroczenie prędkości),

odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych (w tym odsetki za zwłokę w płaceniu podatków PIT oraz VAT).

Zapraszamy także do zapoznania się z kolejnymi częściami cyklu: